کتب ضالہ
فائل:رساله عملیه.jpg | |
نماز | |
---|---|
واجب نمازاں | یومیہ نمازاں • نماز جمعہ • نماز عید • نماز آیات • نماز میت |
مستحب نمازاں | نماز تہجد • نماز غفیلہ • نماز جعفر طیار • نماز امام زمانہ • نماز استسقاء • نماز شب قدر • نماز وحشت • نماز شکر • نماز استغاثہ • ہور نمازاں |
ہور عبادات | |
روزہ • خمس • زکات • حج • جہاد امر بالمعروف تے نہی عن المنکر • تولی • تبری | |
احکام طہارت | |
وضو • غسل • تیمم • نجاست • مطہرات | |
مدنی احکام | |
وکالت • وصیت • ضمانت • کفالت • ارث | |
عائلی احکام | |
شادی بیاه • متعہ • تعَدُّدِ اَزواج • نشوز طلاق • مہریہ • رضاع • ہمبستری • استمتاع | |
عدالدی احکام | |
قضاوت • دیّت • حدود • قصاص • تعزیر | |
اقتصادی احکام | |
خرید تے فروخت (بیع) • اجارہ • قرضہ • سود | |
ہور احکام | |
حجاب • صدقہ • نذر • تقلید • کھانے پینے دے آداب • وقف • اعتکاف | |
متعلقہ موضوعات | |
بلوغ • فقہ • شرعی احکام • توضیح المسائل واجب • حرام • مستحب • مباح • مکروہ | |
کُتُب ضالّہ یا کُتُب ضَلال، اوہ کتاباں یا تحریراں جو اپنے قارئین دی گمراہی دا سبب بندیاں نيں۔ بعض فقہاء انہاں تحریراں نوں کتاباں ضالہ کہندے نيں جو قارئین دی گمراہی دے نال نال خود وی گمراہی دے قصد توں لکھی گئی ہون۔ کتاباں ضَلال دے مسئلہ نوں شیخ مفید نے شیعہ فقہ وچ داخل کيتا۔ انہاں دے بعد ہی اس مسئلہ نوں دوسرے تمام فقہاء دیاں کتاباں وچ جگہ ملی تے اس مسئلہ دی بعنوان احکامات فقہی تحقیق ہوئی تے اس اُتے بحث ہوئی۔
کتب ضالہ توں مراد صرف گمراہ کرنے والی کتاباں ہی نئيں نيں بلکہ ایتھے کتاب توں مراد مقالہ، پیام، اخبارات، مجلات، رسالے، میگزین، غرض کہ ہر اوہ تحریر جو گمراہ کرنے والی ہاں اوہ سب مراد نيں۔ تے ايسے طرح توں ضلال و گمراہی توں مراد صرف عقیدہ دی ہی گمراہی نئيں اے بلکہ اوہ احکام شرعی دی گمراہی نوں وی شامل اے۔
شیعہ امامیہ فقہاء دے فتاوی دے مطابق، کتاباں ضالہ دی حفاظت، انہاں دا خریدنا بیچنا، انہاں دتی نسخہ برداری یا کاپی کرنا، انہاں دا چھاپنا، انہاں نوں سیکھنا یا سکھانا، انہاں دا مطالعہ کرنا، چند موارد دے علاوہ مثلا کوئی صاحب صلاحیت حق نوں ثابت کرنے دے لئی یا انہاں دے ردّ وچ دلیل لیانے دے لئی انکا مطالعہ کرے تاں انہاں موارد دے علاوہ حرام اے تے انہاں تحریراں نوں نگاہاں توں دور کر دينا واجب اے۔
تعریف فقہی
سودھوکتب ضالّہ یا کتاباں ضَلال، اپنے عرف عام دے معنی وچ ، انہاں تحریراں نوں کہیا جاندا اے جو پڑھنے والےآں دی گمراہی دا سبب بندیاں نيں ؛[۱] لیکن فقہ، کتاباں وچ اس دی مختلف تعریفاں بیان ہوئیاں نيں: بعض فقیہ نے اسنوں ايسے عرف عام دے معنی وچ بیان کيتا اے۔ [۲] فقہاء دے اک گروہ نے کہیا اے کہ اوہ گمراہی دے قصد دے نال لکھی گئياں ہون۔[۳] تے بعض فقہاء دی نگاہ وچ اوہ تحریراں نيں جو گمراہی دی قصد توں وی لکھی گئياں ہاں تے قارئین نوں گمراہ وی کردی ہون۔ [۴]
کتب ضلال دی تعبیر وچ «کتب» دا لفظ صرف کتاباں نوں ہی شامل نئيں اے بلکہ اس مراد ہر طرح دی چھوٹی وڈی تحریراں اے چاہے اوہ کتابچہ ہو کوئی مقالہ ہو یا کسی اک چھوٹے توں خط دی صورت وچ ہی کیوں نہ ہو جے گمراہی دے مقصد دے تحت لکھی گئی اے تے موجب گمراہی اے تاں کبت ضالہ دا عنوان اس اُتے صادق آندا اے۔ [۵]
اس مسئلہ دا مقام تے اس دی تریخ
سودھوبعض محققاں دے بقول سب توں پہلے «کتب ضَلال» دی تعبیر شیخ مفید نے اپنی کتاب المُقنِعة[۶] وچ دو عنوان «کتب کفر» تے «کتب ضلال» دے تحت استعمال تے پیش کيتی سی۔ [۷] انہاں دے بعد دوسرے فقیہ نے وی، مثلا شیخ طوسی،[۸] ابن بَرّاج،[۹] ابن ادریس[۱۰] تے علامہ حلی[۱۱] نے انہاں دونے تعبیراں نوں استعمال کيتا۔
«کتب ضلال» تے «کتب ضالہ» دو ایداں دے عنوان نيں جو اپنے کثرت استعمال کیتی وجہ توں آھستہ آھستہ ،[۱۲] فقہی کتاباں وچ تے خاص طور توں موجودہ فقہی کتاباں وچ داخل ہو کے اپنی جگہ بنا چکے نيں۔[۱۳]
فقہی کتاباں وچ ،کتت ضالہ تے انہاں دے احکامات دے سلسلہ وچ وکھ توں کوئی بحث نئيں ہوئی اے بلکہ دوسری بحثاں دے ذیل وچ مثلا ابواب تجارت، وقف، اجارہ، وصیت تے عاریہ اس توں بحث ہوئی اے ۔ شیخ انصاری نے اپنی کتاب المکاسب، وچ « اوہ چیزواں جنہاں دے حرام ہونے دی وجہ توں انہاں توں اکتساب کرنا حرام اے »، دے عنوان دے تحت اک حصّہ وچ «کتب ضالہ دی حفاظت» دے عنوان دے تحت اس بحث نوں پیش کيتا اے۔[۱۴]
گمراہی کس باب وچ تے کن لوکاں دے لئی؟
سودھوفقہاء دے فتوےآں دے مطابق، ضَلال یا گمراہی اصول پنجگانہ یعنی اصول دین وچ وی پیش آ سکدی اے تے احکام شرعی وچ وی ہو سکدی اے ؛ یعنی ہر اوہ کتاب جو اصول دین یا احکام شرعی وچ سبب گمراہی ہو کتاباں ضالہ وچ شمار کيتی جائے گی ۔[۱۵] ايسے طرح توں آیتاللہ منتظری دی تحریر دے مطابق ضلال، توں مراد اکثر قارئین دی گمراہی مراد اے ؛ یعنی ایسا نئيں اے کہ جے کوئی اک شخص کسی کتاب نوں پڑھنے دی وجہ توں گمراہ ہوگیا تاں اوہ کتاب کتاباں ضالہ دے دائرہ وچ آجائے گی ؛ کیونجے تمام کتاباں ایتھے تک کہ خود قرآن کریم تے احادیث دی تمام کتاباں وی نادان تے کم علم لوکاں نوں گمراہ کردیندی نيں۔ [۱۶]
ضالہ ہونے دے مصادیق
سودھوفقہی کتاباں وچ کتاباں ضالہ دے مصادیق وی ذکر ہوئے نيں؛ لیکن اس سلسلہ وچ فقہاء دے درمیان اختلاف نظر پایا جاندا اے مثال دے طور پر، علامہ حلی (۶۴۸-٧۲۶ق) اورمحقق کَرَکی (متوفی ۹۴۰ق) توریت تے اِنجیل نوں کتاباں ضَلال وچوں شمار کردے نيں؛ اس دلیل دے نال کہ ایہ کتاباں تحریف ہو چکیاں نيں؛[۱۷] لیکن شیخ انصاری،کے مطابق انہاں کتاباں دا مسلماناں دے درمیان منسوخ ہونا اک واضح سی گل اے اس لئی ایہ کتاباں انہاں دے لئی کسی گمراہی دا سبب قرار نئيں پاتاں۔ [۱۸]
اسی طرح توں یوسف بَحرانی (۱۱۰٧ - ۱۱۸۶ق)، شیعاں دے اخباری علماء وچ نيں، انھاں نے اصول فقہ وچ اہلسنت دی تالیفات تے ايسے طرح توں انہاں شیعہ علماء دی تالیفات جنھاں نے اصول فقہ وچ اہل سنت دی پیروی دی اے کتاباں ضالہ وچوں شمار کيتا اے ؛ لیکن سید جواد عاملی (۱۱۶۰- ۱۲۲۶ق)، کتاب مفتاحالکرامہ دے مئولف نے یوسف بحرانی دی خود اس گل نوں گمراہی دا مصداق ٹھرایا ۔[۱۹]
شیخ انصاری نے وی ایہی لکھیا اے کہ کتاباں ضالہ دی حفاظت کيتی حرمت دیاں دلیلاں صرف انہاں کتاباں نوں شامل نيں جو موجب گمراہی ہُندیاں نيں تے شعیہ مخالفین دی بوہت سارے کتاباں اس امر توں خارج نيں۔[۲۰] انھاں نے اہل سنّت دی صرف چند کتاباں نوں جو عقیدہ جبر دے اثبات تے خلفا دی برتری دے اثبات وچ نيں انہاں نوں کتاباں ضالہ دا مصداق قرار دتا اے۔[۲۱] بعض شیعہ فقہاء نے ایہ وی کہیا اے کہ اوہ فلسفی تے عرفانی کتاباں جو موجب گمراہی ہاں اوہ وی کتاباں ضالہ وچ شمار دی جاواں گاں؛ چاہے انہاں دیاں گلاں کِنّی وی حق کیوں نہ ہون۔ [۲۲]
معاصر مراجع تقلید دا اک گروہ، آیتاللہ مکارم شیرازی تے آیتاللہ صافی گلپایگانی، نے انہاں اخباراں تے میگزیناں نوں جنہاں وچ فحش و فحشیات تے منکرات چھپدے نيں جو معاشرہ دی گمراہی تے اس وچ فساد دا سبب بندے نيں، کتاباں ضالہ دے مصادیق وچوں شمار کيتا اے ۔ [۲۳]
احکام
سودھوفقہاءکرام، دے مطابق کتاباں ضالہ نوں ضایع کردینا واجب اے۔[۲۴] مندرجہ ذیل موارد وی ضالہ کتاباں دے سلسلہ وچ حرام نيں: سانچہ:ستون
- کتاباں ضالہ دی حفاظت کرنا تے انہاں توں کسب معاش کرنا [۲۵]
- انہاں دے نسخہ بنانا تے انہاں دی نشر و اشاعت کرنا [۲۶]
- ان دا خریدنا بیچنا[۲۷]
- انہاں دا مطالعہ، انہاں دا سیکھنا یا سکھانا [۲۸]
- کتاباں ضالہ دی نشر و ترویج دے لئی مال وقف کرنا [۲۹]
- انہاں کتاباں دی حفاظت یا نشر و ترویج وغیرہ دے لئی وصیت کرنا[۳۰]
- انہاں کتاباں دی جلد سازی یا صحافی وغیرہ دے لئی اجرت لینا۔ [۳۱]
فقہاء کرام دے فتوےآں دے مطابق اس شخص دے لئی جو اس گل کيتی اہلیت تے صلاحیت رکھدا اے کہ اوہ انہاں کتاباں دے ذریعہ حق دا اثبات تے باطل نوں رد کريں گا انہاں کتاباں دا مطالعہ یا اس دا سیکھنا یا اسنوں سکھانا کِسے کسی ایراد توں خالی اے۔ [۳۲] ايسے طرح توں آیت اللہ وحید خراسانی دے فتوی دے مطابق کتاباں ضالہ دا خریدنا تے بیچنا اس وقت حرام اے جدوں گمراہی دا احتمال پایا جاندا ہوئے۔[۳۳]
اک وکھ فتوی
سودھوآیت اللہ منتظری دے مطابق اج کل دی ترقی یافتہ نشر و اشاعت دی مشیناں دے سامنے نہ صرف ایہ کہ کسی کتاب نوں نابود کرنے توں اوہ ختم نئيں ہُندی بلکہ لوکاں دے لئی اس کتاب دے سلسلہ وچ توجہ تے رغبت تے زیادہ ودھ جاندی اے۔ ايسے طرح توں کیونجے کتاباں ضالہ دے تمام مطالب خرافات تے موہومات نيں، اس لئی ایہ کتاباں خود بخود اپنی ہی بطلان دا سبب ہُندیاں نيں اس لئی انہاں کتاباں دی حفاظت کرنا حرام نئيں اے تے نہ ہی انہاں دا ضایع کرنا واجب اے۔ [۳۴]
فقہی دلیلاں
سودھوکتب ضالّہ دے احکامات دے استنباط دے لئی فقہاء نے ادلّہ اربعہ توں استناد کيتا اے: آیات قرآن کریم مثلا سورہ لقمان دی چھٹاں آیت توں [۳۵] تے سورہ حج،کی تِیہويں آیت [۳۶] روایات مثلا: امام صادقؑ دی تحفالعقول، توں روایت [۳۷][۳۸] اجماع توں[۳۹] تے ادلہ عقلی توں مثلا فساد دی جڑاں نوں ختم کرنا [۴۰] تے احتمالی ضرر نوں وی روکنا۔[۴۱]
فقہاء کرام دے درمیان توں، یوسف بن احمد بَحرانی (۱۱۰٧-۱۱۸۶ھ) نے کتاباں ضالہ دی حفاظت کيتی حرمت تے اس دے مٹا دینے تے ختم کردینے دے وجوب دے مسئلہ وچ شک کيتا اے۔ اوہ کہندے نيں کہ انہاں احکام دے اثبات دے لئی ساڈے پاس دلیل شرعی نئيں اے۔[۴۲]
کتاباں ضالہ: ایرانی قوانین دی رو توں
سودھوایرانی، قوانین دی رو ، سال ۱۲۸۵شمسی ہجری وچ متمم قانون اساسی مشروطہ، وچ «کتب ضلال» دی ایہ تعبیر سب توں پہلی بار استعمال ہوئی۔ [۴۳] ویہويں مادہ وچ ایہ قانون، مطبوعات تے نشریات دی آزادی دے سلسلہ وچ بیان ہويا اے: «تمام مطبوعات، کتاباں ضلال تے دین مبین، نوں ضرر پہچانے والے مواد دے علاوہ آزاد نيں تے انہاں وچ کِسے قسم دی خرد برد تے آڈٹ کرنا ممنوع اے ۔»[۴۴] جمہوری اسلامی ایران دے اساسی قانون، دے چوویہويں مادّہ وچ «کتب ضلال» دے عنوان دے بغیر آیا اے کہ «نشریات تے مطبوعات اُتے کوئی روک ٹوک نئيں مگر ایہ کہ اوہ مبانی اسلام تے عمومی حقوق وچ مخل ہون۔ [۴۵]
کتاباں ضالہ تے آزادی بیان
سودھوبعض لوکاں نے «کتب ضالہ» توں متعلق فقہی احکام نوں آزادی فکر تے آزادی بیان توں منافی جانا اے۔[۴۶] اس اعتراض دا اس طرح توں جواب دتا گیا اے کہ: دین اسلام نے لوکاں دی علم دے حصول وچ سعی کوشش نوں سراہا اے تے اس دی طرف رغبت دلائی اے تے آزادی فکر دی کوئی مخالفت نئيں کيتی اے ؛ لیکن معاشرے دے اعتقادات تے اور اس دی فکری صحت و سلامتی توں وی غافل نئيں اے اس لئی معاشرے دے اعتقادی تے اخلاقی انحرافات دے سد باب دے لئےاس نے آزادی فکر تے آزادی بیان کيتی حداں معین کر دتی نيں۔ [۴۷]
حوالے
سودھو- ↑ گرجی، «کتب ضلال: دیدگاہہای فقہی و حقوقی»، ص۴۵-۴۶۔
- ↑ گرجی، «کتب ضلال: دیدگاہہای فقہی و حقوقی»، ص۴۶؛ مراجعہ کیجئے منتظری، دراست فی المکاسب المحرمة، ۱۴۱۵ ہجری، ج۳، ص۹۹؛سبحانی، المواہب، ۱۴۱۶ ہجری، ج۱، ص۴۴۳۔
- ↑ روحانی، منہاجالفقاہہ، ۱۴۲۹ ہجری، ج۱، ص۳۴۳۔
- ↑ خویی، مصباح الفقاہة، ۱۴۱٧ ہجری، ج۱، ص۴۰۱۔
- ↑ گرجی، «کتب ضلال: دیدگاہہای فقہی و حقوقی»، ص۴۶۔
- ↑ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ ہجری، ص۵۸۸-۵۸۹۔
- ↑ صانعی، «حریة الاعلام الفکر و الثقافی: مطالعة فقہیة فی الموقف من کتاباں الضلال»، ص۵۹۔
- ↑ شیخ طوسی، النہایہ، ۱۴۰۰ ہجری، ص۳۶٧۔
- ↑ ابن براج، المہذب، ۱۴۰۶ ہجری، ج۱، ص۳۱۴و۳۴۵۔
- ↑ ابن ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ ہجری، ج۲، ص۲۲۵۔
- ↑ علامہ حلی، تذکرة الفقہاء، ۱۴۱۴ ہجری، ج۹، ص۱۲٧ و ج۱۲، ص۱۴۳؛ علامہ حلی، منتہی المطلب، ۱۳۱۶ ہجری، ج۲، ص۱۰۲۰۔
- ↑ صانعی، «حریة الاعلام الفکر و الثقافی: مطالعة فقہیة فی الموقف من کتاباں الضلال»، ص۵۹۔
- ↑ مثال دے طور پہ مراجعہ کیجئے کتاب: خویی، استفتائات، مؤسسةالخوئی الاِسلاميہ، ج۱، ص۲۶۰؛ سیستانی، منہاجالصالحین، ۱۴۱۴ ہجری، ج۲، ص۱۴؛ فیاض، منہاجالصالحین، مکتب سماحة آیتاللہ حاج شیخ محمداسحاق فیاض، ج۲، ص۱۱۳؛ فاضل لنکرانی، جامعالمسائل، ۱۳۸۳شمسی ہجری، ج۱، ص۵۹۲؛ طباطبایی قمی، مبانی منہاجالصالحین، ۱۴۲۶ ہجری، ج٧، ص۲۸۸۔
- ↑ نمونہ دے طور پہ مراجعہ فرماواں؛ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ ہجری، ج۱، ص۲۳۳۔
- ↑ منتظری، دراساتٌ فی المکاسب المحرمة، ۱۴۱۵ ہجری، ج۳، ص۹۹-۱۰۰؛ خویی، مصباحالفقاہة، ۱۴۱٧ ہجری، ج۱، ص۴۰۱۔
- ↑ منتظری، دراساتٌ فی المکاسب المحرمة، ۱۴۱۵ ہجری، ج۳، ص۹۹۔
- ↑ محقق کرکی، جامعالمقاصد، ۱۴۱۴ ہجری، ج۴، ص۲۶۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ ہجری، ج۱، ص۲۳۵-۲۳۶۔
- ↑ حسینی عاملی، مفتاحالکرامة، ۱۴۲۶ ہجری، ج۱۲، ص۲۰۹۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ ہجری، ج۱، ص۲۳۶-۲۳٧۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ ہجری، ج۱، ص۲۳٧۔
- ↑ روحانی، منہاجالفقاہہ، ۱۴۲۹ ہجری، ج۱، ص۳۴۳۔
- ↑ مکارم شیرازی، استفتائات، ۱۴۲٧ ہجری، ج۲، ص۲۶۵؛ صافی گلپایگانی، ہدایةالعباد، ۱۴۱۶ ہجری، ج۱، ص۲۹۳۔
- ↑ شہیدثانی، مسالکالافہام، ۱۴۱۳ھ، ج۳، ص۱۲٧۔
- ↑ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ھ، ص۵۸۹؛ علامہ حلی، تذکرةالفقہاء، ۱۴۱۴ھ، ج۱۲، ص۱۴۳؛ نجفی، جواہرالکلام، ۱۳۶۲شمسی ہجری، ج۲۲، ص۵۶؛ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۲۳۳۔
- ↑ شیخ طوسی، النہایة، ۱۴۰۰ھ، ص۳۶۵؛ شہیدثانی، مسالک الافہام، ۱۴۱۳ھ، ج۳، ص۱۲٧؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ھ، ج۴، ص۲۶؛ حسینی عاملی، مفتاحالکرامة، ۱۴۱۹ھ، ج۱۲، ص۲۰۴؛ محقق اردبیلی، مجمع الفایدة و البیان، ۱۴۰۳ھ، ج۸، ص٧۵؛ تبریزی، صراط النجاة في أجوبة الإستفتائات، ۱۴۱۶ھ، ج۱، ص۱۳۹۔
- ↑ خویی، منہاج الصالحین، مؤسسة الخوئي الإسلامية، ج۲، ص۱۰؛ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۲۳۶۔
- ↑ شہید ثانی، الروضة البہیة، ۱۴۱۰ھ، ج۳، ص۲۱۴؛ طباطبایی، ریاض المسائل، ۱۴۱۲ھ، ج۱، ص۵۰۳۔
- ↑ خویی، منہاج الصالحین، مؤسسة آثار الامام الخویی، ج۲، ص۲۴۰۔
- ↑ خویی، منہاج الصالحین، مؤسسة آثار الامام الخویی، ج۲، ص۲۱٧۔
- ↑ شیخ مفید، المقنعہ، ۱۴۱۰ھ، ص۵۸۸۔
- ↑ شہید ثانی، الروضة البہیة، ۱۴۱۰ھ، ج۳، ص۲۱۴؛ طباطبایی، ریاض المسائل، ۱۴۱۲ھ، ج۱، ص۵۰۳۔
- ↑ وحیدخراسانی، منہاج الصالحین، مدرسة الامام باقر العلوم، ج۲، ص۱۵۔
- ↑ منتظری، دراست فی مکاسب المحرمة، ۱۴۱۵ھ، ج۳، ص۱۰۴۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۲۳۳۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۲۳۳۔
- ↑ ابن شعبہ حرانی، تحفالعقول، ۱۴۰۴ھ، ج۱، ص۳۳۵۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ج۱، ص۲۳۳۔
- ↑ طباطبایی، ریاضالمسائل، ۱۴۱۲ھ، ج۸، ص۶۹۔
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۲۳۳۔
- ↑ طباطبایی، ریاضالمسائل، ۱۴۱۲ھ، ج۸، ص۶۹۔
- ↑ بحرانی، حدائقالناضرة، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۱۸، ص۱۴۱۔
- ↑ ابریشمیراد، شرح مبسوط قانون اساسی، ۱۳۹۴شمسی ہجری، ص۶۔
- ↑ ابریشمیراد، شرح مبسوط قانون اساسی، ۱۳۹۴شمسی ہجری، ص۶۔
- ↑ Lua error in ماڈیول:Citation/CS1/Date_validation/ar at line 45: attempt to compare number with nil.
- ↑ مکارم شیرازی، پاسخ بہ پرسشہای مذہبی، ۱۳٧٧شمسی ہجری، ص۳۳٧۔
- ↑ مصباح یزدی، پاسخ استاد بہ جوانان پرسشگر، ۱۳۹۴شمسی ہجری، ص۵۸۔
مآخذ
سودھو- ابریشمیراد، محمدامین، شرح مبسوط قانون اساسی، تہران، پژوہشکدہ شورای نگہبان، ۱۳۹۴شمسی ہجری۔
- ابنبراج، عبدالعزیز، المہذب، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۰۶ھ۔
- ابنادریس، محمد بن احمد، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۰ھ۔
- ابنشعبہ حرانی، حسن بن علی، تحفالعقول، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۰۴ھ۔
- بحرانی، یوسف بن احمد، حدائقالناضرة، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، بیتا۔
- تبریزی، میرزا جواد، صراط النجاة فی اَجوبة الاِستفتائات، قم، انتشارات سلمان فارسی، ۱۴۱۶ھ۔
- حسینی، سید محمدجواد، مفتاحالکرامة، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ھ۔
- خویی، ابوالقاسم، استفتائات، قم، مؤسسة الخوئی الاِسلامیہ، بیتا۔
- خویی، سیدابوالقاسم، منہاجالصالحین، قم، مؤسسة الخوئی الاِسلامیة، بیتا۔
- خویی، مصباحالفقاہہ، قم، انتشارات انصاریان، ۱۴۱٧ھ۔
- روحانی، سید محمدصادق، منہاجالفقاہہ، قم، انوارالہدی، چاپ پنجم، ۱۴۲۹ھ۔
- سبحانی، جعفر، المواہب فی تحریر احکام المکاسب، قم، مؤسسة الامام الصادق(ع)، ۱۴۱۶ھ۔
- سیستانی، سیدعلی، منہاجالصالحین، قم، مكتب آيتاللہ العظمى السيد السيستانی، ۱۴۱۴ھ۔
- شہید ثانی، زینالدین محمد بن علی، الروضة البہیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، قم، مکتب الاِعلام الاِسلامی، ۱۴۱۰ھ۔
- شیخ انصاری، مرتضی، مکاسب، قم، مجمع الفکر الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۵ھ۔
- شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعة، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۰ھ۔
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، النہایہ، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰۰ھ۔
- صانعی، یوسف، «حریة الاعلام الفکر و الثقافی: مطالعة فقہیة فی الموقف من کتاباں الضلال»، در مجلہ الاجتہاد و التقلید، شمارہ ۹و۱۰، ۱۴۲۹ھ۔
- صافی گلپایگانی، لطفاللہ، ہدایةالعباد، قم، دار القرآن الكريم، ۱۴۱۶ھ۔
- طباطبایی، سیدعلی، ریاضالمسائل، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۲ھ۔
- طباطبایی قمی، سیدتقی، مبانی منہاج الصالحین، قم، قلمالشرق، ۱۴۲۶ھ۔
- علامہ حلی، حسن بن یوسف، تذکرةالفقہاء، قم، مؤسسة آلالبيت عليہمالسلام، ۱۴۱۴ھ۔
- علامہ حلی، حسن بن یوسف، منتہیالمطلب، مشہد، مجمع البحوث الاسلامیة، ۱۳۱۶ھ۔
- فاضل لنکرانی، محمد، جامعالمسائل، قم، انتشارت امیر، چاپ یازدہم، ۱۳۸۳شمسی ہجری۔
- فیاض، محمداسحاق، منہاجالصالحین، قم، مکتب سماحة آیتاللہ العظمی الحاج الشیخ محمداسحاق الفیاض، بیتا۔
- «قانون اساسی جمہوری اسلامی ایران»، سایت مرکز پژوہشہای مجلس شورای اسلامی، تریخ بازدید: ۱۰ اسفند ۱۳۹۹شمسی ہجری۔
- گرجی، ابوالقاسم، «میزگرد کتاباں ضلال: دیدگاہہای فقہی و حقوقی»، کتاب ماہ، شمارہ ۵، اردیبہشت ۱۳۸۲شمسی ہجری۔
- متمم قانون اساسی مشروطہ، مصوب ۱۲۵۸شمسی ہجری، اصل۲۰۔
- محقق اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائدة و البیان، قم، مؤسسة النشر الاِسلامی، ۱۴۰۳ھ۔
- مصباح یزدی، محمدتقی، پاسخ استاد بہ جوانان پرسشگر، قم، انتشارات مؤسسہ آموزشی و پژوہشی امام خمینی(رہ)، چاپ نہم، ۱۳۹۴شمسی ہجری۔
- محقق کرکی، شیخ نوالدین علی بن حسین، جامعالمقاصد، قم، مؤسسہ آلالبيت عليہمالسلام، چاپ دوم، ۱۴۱۴ھ۔
- مکارم شیرازی، ناصر، استفتائات جدید، قم، مدرسہ امام على بن ابیطالب(ع)، چاپ دوم، ۱۴۲٧ھ۔
- مکارم شیرازی، ناصر، پاسخ بہ پرسشہای مذہبی، قم، مدرسہ امام علی بن ابیطالب(ع)، چاپ اول، ۱۳٧٧شمسی ہجری۔
- منتظری، حسینعلی، دراساتً فی المکاسب المحرمة، قم، انتشارات تفکر، ۱۴۱۵ھ۔
- نجفی، محمدحسن، جواہرالکلام، بیروت، دار اِحياء التراث العربی، چاپ ہفتم، ۱۳۶۲شمسی ہجری۔
- وحید خراسانی، حسین، منہاجالصالحین، قم، مدرسة الامام باقر العلوم، بیتا۔