کربلا وچ اولاد عقیل بن ابی طالب
عبد الرحمان بن عقیل بن ابی طالب (وفات 61ھـ/ 680ء) امام حسین دے چچا زاد بھائی سن ہور کربلا دے شہداء وچ توں سن۔
آپدی والدہ اک کنیز (ام ولد) تھیں ہور آپ فاطمہ بنت اسد دے بیٹے ننیں سن۔
آپ دے والد عقیل بن ابی طالب ہور چچا علی بن ابی طالب سن۔
کربلا وچ آل ابوطالب وچ توں پہلے شخص سن جنہوں نے جنگ لڑی۔
17 سواروں کو جہنم واصل کرنے دے بعد جدوں اشقیاء نے آپ کو ہر طرف توں گھیر لیا تو آپ اُتے سب نے اکٹھا حملہ کیتا ہور عثمان بن خالد بن اشیم جہنی ہور بشر بن حوط ہمدانی قابضی نے آپ کو شہید کیتا۔
عبد اللہ بن عقیل شہدائے کربلا وچوں اک نیں۔ اکبر انہاں دا لقب اے۔
عبد اللہ اکبر عقیل بن ابی طالب دے بیٹے ہور ام ولد دے بطن توں پیدا شدہ سن، جنہاں نوں عقیل نے شام توں خریدیا سی۔ عبد اللہ نے علی بن ابی طالب دی بیٹی میمونہ نال شادی کیتی سی۔
آپ عقیل ابن ابی طالب دے فرزند ہور واقعہ کربلا وچ بہت سارے دشمناں نوں قتل کر کے عثمان بن خالد بن رشیم جہنی ہمدانی دے ہتھوں شہید ہوئے۔
جعفر بن عقیل عقیل ابن ابی طالب دے فرزند ہور آپ دی والدہ “حوصا” بنت عمرہ بن عام بن حسان بن کعب بن عبد بن ابی بکر ابن کلاب عامری ہور آپ دی نانی ریطہ بنت عبد اللہ بن ابی بکر سن
واقعہ کربلا وچ 15 دشمناں کو قتل کر کے بشر ابن حوط دے ہتھوں شہید ہوئے ۔
عبد اللہ بن مسلم بن عقیل کربلا وچ شہید ہونے والوں وچ توں اک سن۔ ان دے والد مسلم ابن عقیل حضرت علی کرم اللہ وجہہ دے بھائی حضرت عقیل ابن ابوطالب دے بیٹے سن یعنی حسین ابن علی دے چچا زاد بھائی سن۔
کربلا دی جنگ وچ شہید ہونے والیاں وچوں اک عبد اللہ بن مسلم بن عقیل اے ، اک تیر انہاں دے متھے اُتے لگا جس نال انہاں دا ہاتھ متھے نال پیوست ہو گیا۔ کہا جاتا اے کہ جدوں انہاں نوں شہید کیتا گیا تو ان دی عمر چودہ سال سی۔ کہا جاتا اے کہ اوہ عاشورہ دے دن نبی اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے اہل خانہ توں شہید ہونے والے پہلے شخص سن
ابن أعثم الكوفي ،نیز الخوارزمی نے دیکھیا کہ دشمناں نال لڑنے دے لئی الطالبيين (آل ابو طالب) توں سب توں پہلے نکلنے والا عبداللّہ بن مسلم سی۔<
ابن شهر آشوب نے لکھیا اے: «عبدللہ بن مسلم نے تن حملیاں وچ اٹھانوے دشمن دے سپاہیاں نوں قتل کیتا تے پھر عمرو بن صبیح الصيداوي تے اسد بن مالک نے آپنوں شہید کیتا۔»۔
البلاذري کہندا اے: «عمرو بن صبيح الصيداوي نے عبداللّہ بن مسلم بن عقیل کو تیر مار کے گھوڑے توں نیچے گرایا تے لوگاں نوں آپ دے قتل دے لئی کہا تے کہیا کہ میں آل الحسين دے اک بچے نوں تیر مار کے گرایا تے تیر متھے اُتے لگا تے اس تیر توں اس دا ہاتھ اس دے متھے دے نال پیوت ہو گیا»۔
عون فرزند مسلم دا ناں پرانے منابع مین شہدائے کربلا وچ نئيں اے ؛ لیکن فاضل دربندى نے آپ نوں شهدا وچ شمار کيتا اے ۔ تے لکھیا اے کہ اپنے بھائی احمد دی ندا «يا لثارات مسلم» اُتے میدان جنگ وچ گئے تے ۲۰۰ دشمن سپاہیاں نوں ہلاک کيتا ۔ تے عمر بن صبيح دے تیر توں درجه شهادت اُتے فائز ہوئے
محمد ابن عقیل ابن ابی طالب (متوفی 61 ھ / 680 عیسوی) حسین بن علی ابن ابی طالب دی صف وچ جنگ کربلا دے شرکا وچ شامل سن۔
آپ مسلم بن عقیل دے فرزند سن۔ میدانٍ کربلا وچ اپنے بھائی عبدﷲ بن مسلم نوں زخمی دیکھ کے امام حسین علیہ السلام توں اِزنِ شہادت طلب کر کے میدان وچ گئے تے گھمسان دی جنگ کیتی۔ آپ نوں ابوجرہم ازدی تے لقیط نے شہید کیتا ۔
عبد اللہ بن مسلم بن عقیل دی شہادت دے بعد بنو أبي طالب نے اکٹھے دشمن اُتے حملہ کیتا، امام عالی مقام نے پکار کے کہا: ""میرے چچا زاد بھائیو ، موت اُتے صبر کرو ، محمد بن مسلم نے اس حملے وچ شہادت پائی، انہاں دے قاتل ابو مرهمٍ الأزدي ولقيط بن أياس الجهني سن۔
محمد بن ابی سعید بن عقیل عاشورا دے دن شہید ہونے والے بنی ہاشم دے شہدائے کربلا وچوں نيں۔ کربلا وچ انہاں دا سن ست سال سی۔ حضرت امام حسین دی شہادت دے بعد خیمےآں اُتے ہونے والے حملے وچ انہاں دی شہادت واقع ہوئی۔ انہاں دا ناں زیارت ناحیہ مقدسہ وچ آیا اے۔
محمد بن ابی سعید دا ناں بعض منابع وچ شہدائے کربلا دے ضمن وچ ہويا اے۔ ابن سعد نے انہاں دا ناں واقعہ کربلا وچ شہید ہونے والے افراد وچ ذکر کيتا اے۔ سماوی دے بقول شہدائے کربلا وچ پنج افراد ایداں دے سن جو سن بلوغ تک نئيں پہچے سن، انہاں وچوں اک محمد بن ابی سعید وی نيں۔ ايسے طرح توں ابصار العین وچ حمید بن مسلم نے محمد بن ابی سعید بن عقیل دی شہادت اس طرح نقل کيتی اے:
- امام حسین علیہ السلام دی شہادت دے بعد اک نوجوان خیمے توں باہر آیا جو حیرانی تے پریشانی دے عالم وچ اپنے سجے کھبے دیکھ رہیا سی کہ ايسے دوران عمر بن سعد دے سپاہیاں وچوں لقیط بن ایاس (ناشر) جُهَنی نامی شخص نے اس اُتے حملہ کيتا تے ایسی ضرب لگائی کہ اس دی شہادت واقع ہوئے گئی۔ ميں نے اس نوجوان تے اس دے قاتل دا ناں دریافت کیتا؟ تاں معلوم ہويا اس دا ناں محمد بن ابی سعید تے اس دے قاتل دا ناں لقیط بن ایاس جہنی اے۔ اس واقعے نوں تریخ طبری نے وی ہانی بن ثبیت حضرمی دے حوالے توں جو عمر بن سعد دے لشکر وچ سی، نقل کيتا اے۔ ہانی نے اس وچ اس نوجوان دا ناں ذکر نئيں کيتا اے تے اس دے قاتل دے طور اُتے اپنا ناں ذکر کيتا اے۔
زیارت ناحیہ مقدسہ وچ انہاں دے ناں دے نال انہاں نوں سلام کيتا گیا اے تے انہاں دے قاتل اُتے ناں دے نال لعنت کيتی گئی اے:
السَّلامُ عَلی مُحَمَّد بن ابی سَعید بن عَقیل وَلَعَنَ اللہ قاتِلَهُ لُقَیطِ بن ناشِر الجُهَنیّ شوذب بن عبد اللہ ہمدانی عابس بن ابی شبیب شاکری دے غلام سن تے کربلا دے جری سن ۔ اپنے مالک دے ہمراہ میدانِ کربلا وچ شہید ہوئے۔
شوذب یاران امام علی وچوں سن تے جنگِ سہ گانہ علی یعنی جمل، صفین تے نہروان وچ شریک سن ۔
جناب شوذب صحابی رسول تے امام علی ابن ابی طالب دے باوفا ساتھی سن ۔ شوذب علم و تقویٰ دے اعتبار توں بلند پایہ شخصیت سن ۔ کوفہ دی معروف علمی شخصیت ہوݨ دی وجہ توں اہل کوفہ دے لئی حضرت امیر المومنین دی احادیث نقل کردے سن تے امام علی ابن ابی طالب دے نال جنگاں وچ شریک رہے۔ جدوں حضرت مسلم بن عقیل کوفہ وچ پہنچے تاں انہاں دی بیعت کرنے دے بعد حضرت امام حسین تک اہل کوفہ دے ہور خطوط پہنچانے وچ عابس شاکری دے ہمراہ رہے۔ نہایت مخلص تے عابد و زاہد انسان سن ۔ بڑھاپے دے عالم وچ وی ظلم دے خلاف عملی کردار ادا کيتا۔ کوفہ وچ حضرت مسلم دی شہادت دے بعد عابس شاکری دے ہمراہ حضرت امام حسین دی خدمات وچ کربلا پہنچے تے یزیدی لشکر توں لڑدے ہوئے شہید ہو گئے۔
ھمدان دی اک شاخ قبیلہ شاکر کے غلام زاداں توں تے عابس بن ابی شبیب شاکری توں وابستہ سن ۔شیعانِ کوفہ وچ اپنے اوصاف دی بنا اُتے نمایاں حیثیت رکھدے سن تے اک طرف تاں میدانِ جنگ دے شہسوار سن دوسری طرف احادیث دے حافظ تے امام علی ابن ابی طالب علیہ السلام توں استفادہ کيتے ھوئے سن تے کوفہ وچ اس باب وچ مرجعیت رکھدے سن لوک انہاں توں احادیث حاصل کرنے آیا کردے سن .
جب عابس جناب مسلم علیہ السلام دا خط لےکے کوفہ توں مکہ معظمہ روانہ ھوئے سن تاں شوذب وی انہاں دے نال سن تے امام حسین علیہ السلام دے ھمراہ مکہ معظمہ توں فیر عراق تے کربلا پہنچے سن .
روزِ عاشور عابس نے اپنے باوفا غلام توں کہیا "کیوں شوذب تواڈا کيتا ارادہ اے ؟ شوذب نے کہیا ارادہ کيتا اے ؟ ایہی کہ آپ دے نال رہ کے فرزندِ رسول (ص) دی نصرت وچ جنگ کراں تے قتل ھوجاؤں، عابس نے کہیا شاباش مینوں تسيں توں ایہی امید سی چنگا تاں فیر اگے بڑھو تے امام (ع) اُتے جان نثار کرو تاکہ امام (ع) تواڈی مصیبت وی ايسے طرح دیکھ لاں جداں اپنے دوسرے اصحاب دی دیکھی تے وچ وی تواڈے غم نوں برداشت کرکے ثواب دا مستحق بنوں، یقینًا جے اودوں کوئی ایسا شخص میرے نال ہُندا جس اُتے مینوں اس توں ودھ اختیار حاصل ہُندا جِنّا مینوں تسيں اُتے حاصل اے تاں میری خوشی ایہ ھوندی کہ اوہ میرے سامنے جائے تاکہ وچ اس دے غم نوں برداشت کراں کیونجے اج اوہ دن اے جس وچ انسان توں جِنّا ھوسکے اِنّا اجر و ثواب حاصل کرلے.اس لئی کہ اج دے دن دے بعد ساڈے عمل دا دفتر بند ھوجائیگا تے حساب دے سوا کچھ رہ نئيں جائیگا"
یہ اوہ لفظاں نيں جنہاں نوں اطمینانی حالت وچ شاعری دے طور اُتے ھر شخص کہہ سکدا اے لیکن عین مصیبت دے موقع اُتے واقعی طور انکا اس طرح کہنا کہ عمل توں انہاں دی تصدیق ھوندی ھو بہت مشکل اے ۔لفظاں توں صاف ظاھر سی کہ راہِ حق وچ مصائب اٹھانے دا اک شوق اے تے تکالیف دے برداشت کرنے دا ولولہ جو خوداختیاری طور اُتے عملی اقدامات دا محرک اے
بہرطور شوذب اگے ودھے امام حسین علیہ السلام نوں سلام کرکے رخصت ھوئے تے جنگ کرکے شہید ھوئے.
تے 
تے 