تعزیر
تَعْزِیر: کِسے گناہ اُتے بغرض تادیب (تنبیہ) جو سزا دتی جاندی اے اسنوں تعزیر کہندے نيں۔
غیر متعین سزا
سودھووہ سزاواں جنہاں نوں کتاب و سنت نے متعین تاں نئيں کيتا مگر جنہاں برے کماں دی ایہ سزاواں نيں انہاں نوں جرائم دی لسٹ وچ داخل کيتا اے تے سزا دے تعین دا مسئلہ مسلم حاکم یا حکومت دے سپرد کر دتا اے کہ اوہ موقع ومحل تے ضرورت دے مطابق سزا خود متعین کرن گویا اس قسم دی سزاواں وچ حکومت نوں قانون سازی دا حق وی حاصل اے مگر اس دائرہ دے اندر رہ کے جو شریعت نے متعین کر رکھیا اے اس طرح دی سزا شریعت وچ " تعزیر " کہلاندی اے۔
سزا مقرر نہ کرنے دی وجہ
سودھوشارع نے اس دے لئی کوئی مقدار معین نئيں کيتی اے بلکہ اسنوں قاضی دی رائے اُتے چھڈیا اے جداں موقع ہوئے اس دے مطابق عمل کرے۔ تعزیر دا اختیار صرف بادشاہ اسلام ہی نوں نئيں بلکہ شوہر بی بی نوں آقا غلام نوں ماں باپ اپنی اولاد نوں اُستاد شاگرد نوں تعزیر کر سکدا اے۔[۱]
تعزیر دی صورتاں
سودھوتعزیر دی بعض صورتاں ایہ نيں۔ قید کرنا، کوڑے مارنا، گوشمالی کرنا (بطور سزاکان مروڑنا، تنبیہ کرنا) ڈانٹنا، ترش روئی توں (سخت تے نفرت دے انداز توں ) اس دی طرف غصہ دی نظر کرنا۔[۲]
حد تے تعزیر وچ فرق
سودھوحد تے تعزیر وچ بنیادی فرق ایہ اے کہ حد تاں شریعت وچ " عقوبت " اے جو اللہ دا حق قرار دتی گئی اے ايسے لئی اسنوں حق اللہ کہیا جاندا اے جس دی وجہ توں اس وچ کوئی بندہ تصرف نئيں کر سکدا تے تعزیر نوں حق اللہ کہیا جاندا اے اس وجہ توں کہ قاضی اس وچ تصرف کر سکدا اے یعنی جے اوہ کوئی مصلحت دیکھے تاں قابل تعزیر مجرم نوں معاف وی کر سکدا اے تے موقع ومحل تے جرم دی نوعیت دے اعتبار توں سزا وچ کمی زیادتی تے تغیر وتبدل وی کر سکدا اے، حاصل ایہ کہ حد تاں اللہ دی طرف توں متعین اے جس وچ کوئی تصرف ممکن نئيں تے تعزیر قاضی یا حکومت دے سپرد اے ايسے عدم تقدیر و تحقیق دی بنا اُتے تعزیر نوں حد نئيں کہیا جاندا۔ چونکہ " قصاص " وی بندہ دا حق اے کہ اوہ اپنے اختیار توں مجرم نوں معاف کر سکدا اے اس لئی اسنوں وی " حد " نئيں کہیا جاندا۔[۳]