ابن ادریس حلی
ابن ادریس حلی | |
---|---|
(عربی وچ: محمد بن منصور الحلي) | |
جم | 1140ء کی دہائی |
وفات | 1200ء کی دہائی |
شہریت | خلافت عباسیہ |
عملی زندگی | |
پیشہ | فقیہ |
مادری زبان | عربی |
پیشہ ورانہ زبان | عربی |
باب اسلام | |
ترمیم |
ابن ادریس حلی (پیدائش: 1148ء— وفات: 1202ء) شیعی محدث تے فقیہ سن ۔ ابن ادریس حلی چھیويں صدی ہجری دے مؤثر فقہائے شیعہ وچوں نيں۔ ابن ادریس استنباطِ احکم وچ کثیر عقلی دلائل، شاذ فتاویٰ دینے تے شیخ طوسی (متوفی 1067ء) دی ہیبت علمی نوں توڑنے وچ مشہور نيں۔
سوانح
سودھونام و نسب
سودھوابن ادریس دا نام محمد، کنیت ابوعبداللہ تے لقب فخرالدین تے شمس الدین اے۔[۱] ابن ادریس نوں عجلی تے رَبَعی وی کہیا گیا اے (بنی عجل توں منسوب اے جو بکر بن وائل قبیلے توں ربیعہ دی اک شاخ اے ) ۔[۲] ابنادریس نے شیخ طوسی دے نسخہ کتاب مصباح المتہجد وچ اپنا نسب مکمل طور اُتے ذکر کیتا اے تے اپنے باپ دا نام منصور بن احمد بن ادریس لکھیا اے۔ اس لحاظ سےان دی شہرت انہاں دے جد (دادا) توں لی گئی اے۔[۳] انہاں دی والدہ دے نسب وچ اختلاف موجود اے۔ بعض مصادر ابن ادریس نوں شیخ طوسی دی نواسی توں کہندے نيں تے کہیا گیا کہ ابن ادریس اپنے ماماں ابو علی طوسی دے واسطے توں شیخ طوسی توں روایت نقل کردے نيں۔[۴] لیکن محققین ابن ادریس دے سنہ ولادت تے شیخ طوسی دے سنہ وفات (460ھ) دے درمیان زیادہ فاصلے تے ہور دلائل دی وجہ توں اسنوں درست تسلیم نئيں کردے نيں۔ بعض مصادر ابن ادریس نوں شیخ مسعود ورّام دی نواسی توں سمجھدے نيں۔
پیدائش
سودھوغالباً ابن ادریس دی پیدائش 543ھ مطابق 1148ء وچ ہوئی اے [۵] کیونکہ اُنہاں نے اپنی بلوغت دا سنہ 558ھ مطابق 1163ء لکھیا اے۔[۶]
اساتذہ
سودھوابن ادریس دے اساتذہ ایہ نيں:
- عبد اللہ بن جعفر دوریستی
- علی بن ابراہیم علوی عُرَیضی
- عربی بن مسافر عبادی
- سوراوی
- ابوالمکارم ابن زہرہ حلبی (صاحب غنیۃ النزوع)
- ابن شہر آشوب
- عمیدالرؤسا ھبۃ اللہ بن حامد
- حسین بن ھبۃ اللہ (ھبۃ اللہ بن حامد دے فرزند)
تلامذہ
سودھوابن ادریس حلی دے شاگرد ایہ نيں، علاوہ ازاں ایہ شاگرد علم حدیث وچ وی اِنہاں دے رُوَات نيں:
- فخار بن معد الموسوی
- نجیب الدین محمد بن جعفر بن نما
- جعفر بن نما (نجیب الدین محمد دے دادا)
- ابوالحسن علی بن یحییٰ خیاط
- سید محی الدین حسینی حلبی (یہ ابن زہرہ حلبی دے بھتیجے سن )
- جعفر بن احمد قمرویہ الحائری
- بہاء الدین وَرام
- حسن بن یحییٰ الحِلی (جمال الدین حسن بن یوسف بن مطہر حلّی دے والد سن )
فقہ وچ اجتہاد تے شیخ طوسی دے برعکس حیثیت
سودھوابن ادریس توں پہلے تمام فقہا شیخ طوسی دی اتباع کر رہے سن تے کسی وچ انہاں دی مخالفت کرنے دی جرات نئيں سی تے سب شیخ طوسی دے استنباط دے طریقے اُتے کاربند سن لیکن ابن ادریس نے اس ہیبت نوں ختم کیتا تے فقہ نوں اک نويں مرحلے وچ وارد کیتا۔ محققین دی نظر وچ اکثر فقہا شیخ طوسی دے بعد شیخ اُتے اعتماد تے حسن اعتقاد دی بدولت شیخ دی فقہی تے غیر فقہی نظریات وچ انہاں دی پیروکار سن ۔ اس وجہ توں شیعی فقہ وچ اجتہاد تے استنباط دا گراف نیچے آ گیا۔فکری استقلال دی ضرورت دے پابند ابن ادریس جداں گنے چنے چند فقہا نے شیخ طوسی سمیت گذشتہ فقہا دے آرا و نظریات اُتے اعتراض کرنے دا باب کھولا۔ اس روش نے مستقبل دے فقہا اُتے اپنا اثر چھڈیا تے اس روش دی بدولت شیعہ اجتہاد وچ دوبارہ جان پیدا کيتی۔
وہ فقہ، اصول، تفسیر تے لغت وچ تبحر رکھدے سن ۔ ابن ادریس استنباط احکم وچ کثیر عقلی دلائل، شاذ فتاوا دینے تے شیخ طوسی دی ہیبت علمی نوں توڑنے وچ مشہور نيں۔ انہاں نے فقہ نوں اک نويں مرحلے وچ داخل کیتا تے شیخ طوسی دے نظریات نوں رد کرنے وچ دوسرے علما دی نسبت پہل کيتی۔ کہیا گیا اے کہ اوہ بہت شدید لہجے وچ دوسرےآں اُتے تنقید کردے، اسی وجہ بعض علما انہاں اُتے معترض ہوئے نيں۔ ابوالمکارم بن زہرہ تے ابن شہرآشوب انہاں دے مشہور اساتذہ وچوں نيں تے ابن نما تے انہاں دے والد محقق حلی جداں برجستہ علما انہاں دے شاگرداں وچوں نيں۔ابن ادریس دی کتاب سرائر نوں انہاں دے مؤثر ترین اثر وچ گنا جاندا اے۔
علما ابن ادریس دی نسبت تمام روایات دے چھوڑنے دے نظریہ نوں قبول نئيں کردے نيں کیونکہ اوہ خبر متواتر قرائن قطعی اُتے مشتمل خبر واحد نوں حجت سمجھدے سن تے صرف خبر واحد اُتے عمل دے مخالف سن ۔[۷] ابن ادریس توں پہلے دے علما جداں سید مرتضی علم الہدی تے بعض چھیويں صدی دے علما جداں ابن شہر آشوب، طَبْرِسی تے ابن زہرہ وی اس نظریے دے قائل سن تے اس نظزیے نوں قبول کرنا کسی وی لحاظ توں قابل طعن نئيں اے تے نہ ہی انہاں دے ضعف دا سبب بن سکدا اے۔
وفات
سودھوبعض مؤلفین دے نزدیک ابن ادریس تقریباً 597ھ تے اُنہاں دے بیٹے صالح دے مطابق تقریباً 598ھ وچ فوت ہوئے۔[۸]
حوالے
سودھو- ↑ ابن الفوطی: تلخیص مجمعالآداب فی معجم الالقاب جلد 4، قسم 3، صفحہ 308۔
- ↑ السمعانی: الانساب، جلد 4، صفحہ 160
- ↑ آفندی اصفہانی: جلد 5، صفحہ 35۔
- ↑ شیخ حر عاملی: املالآمل، جلد 2، صفحہ 237۔
- ↑ محمد بن اسماعیل مازندرانی حائری، منتہی المقال فی احوال الرجال، جلد 5، صفحہ 348۔
- ↑ محمد باقر مجلسی: بحار الانوار، جلد 104، صفحہ 19
- ↑ ابن ادریس الحلی: السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، جلد 1، صفحہ 47۔ مطبوعہ 1411ھ قم۔
- ↑ آقا بزرگ تہرانی: طبقات اعلام الشیعۃ، جلد 12، صفحہ 155۔ مطبوعہ بیروت، 1972ء