حوزہ علمیۂ قم عہد معاصر وچ
سنہ 1340 ہجری قمری (1921 عیسوی) وچ شیخ عبدالکریم حائری دے توسط توں حوزہ علمیہ قم دی تاسیس توں پہلے میرزا محمد فیض قمی سنہ 1333 ہجری قمری وچ قم واپس آئے تے 1336 توں 1340 تک مدرسہ دارالشفاء تے مدرسہ فیضیہ دی تعمیر نو دا اہتمام کيتا جو علمی سرگرمیاں دے لئی استعمال کیتی قابلیت کھو چکے سن ۔ انھاں نے انہاں مدارس وچ طلبہ نوں بسایا۔ شیخ محمد تقی بافقی دے اصرار تے میرزا محمد ارباب تے شیخ محمد رضا شریعتمدار ساؤجی، دی وساطت توں حاج شیخ عبد الکریم حائری نوں دعوت دتی گئی کہ اراک توں قم آئیاں تے اس شہر وچ اک منظم تے باضابطہ حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھن؛ چنانچہ سنہ 1340 ہجری وچ قم آئے تے اس شہر وچ حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی۔ حائری پندرہ سال تک قم وچ مقیم رہے تے اپنی اعلیٰ انتظامی صلاحیتاں دے بدولت اک نہایت طاقتور تے منظم حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی ایتھے تک کہ حوزہ قم دے طلبہ دی تعداد پہلوی اول دی سخت گیریاں تے شدت آمیز رویاں توں پہلے 700 تے دوسرے قول دے مطابق 900 تک پہنچی سی۔
حائری دی وفات توں لے کے بروجردی دی ہجرت قم تک، حوزہ دے تن وڈے استاداں سید محمد حجت کوہ کمرہ ای، سید محمد تقی خوانساری تے سید صدر الدین صدر نے حوزہ دے انتظامات دا عہدہ سنبھالیا۔ 1940 عیسوی دے عشرے دے اوائل وچ حوزہ علمیہ قم دے بعض عالی رتبہ استاداں نے ـ جو حوزہ دے مربوط تے ہمآہنگ انتظآمات نہ ہونے دی وجہ توں فکرمند سن تے دوسری طرف توں آیت اللہ حاج آقا حسین بروجردی دے علمی مراتب تے سماجی تے دینی اثر و رسوخ توں آگہی رکھدے سن ـ انہاں توں درخواست کيتی کہ بروجرد توں قم آجاواں۔ اس سلسلے وچ امام خمینی تے خرم آباد دے نامی گرامی عالم دین حاج آقا روح اللہ کمالوند نے زیادہ کوششاں مبذول کيتیاں ۔ آیت اللہ بروجردی نے اس درخواست نوں منظور کيتا تے محرم الحرام 1364 ہجری قمری / دسمبر 1944 عیسوی نوں قم وچ سکونت پزیر ہوئے۔ بروجردی دی مؤثر تے انقلاب آفرین ہجرت نے حوزہ قم نوں اعتبار تے ترقی دی اس چوٹی اُتے پہنچایا کہ ایہ حوزہ اس دور دے معتبر ترین تے قدیم حوزہ علمیہ یعنی حوزۂ نجف دے برابر آگیا۔
آیت اللہ بروجردی دی وفات اُتے حوزہ علمیہ قم دا انتظام ہور مرجعیت دا ادارہ اک بار فیر مسائل توں دوچار ہويا تے اس دا انتظام چار عالی رتبہ استاداں یعنی امام خمینی، سید محمد رضا موسوی گلپایگانی، سید کاظم شریعتمداری تے سید شہاب الدین مرعشی نجفی نے سنبھالیا۔ امام خمینی ترکی جلاوطن ہوئے جتھے توں انہاں نوں نجف منتقل کيتا گیا تے ایويں حوزہ علمیہ قم دی قیادت باقی تن افراد دے سپرد ہوئی۔
عبدالکریم حائری توں پہلے
سودھوسنہ 1340 ہجری قمری (1921 عیسوی) وچ شیخ عبدالکریم حائری دے توسط توں حوزہ علمیہ قم دی تاسیس توں 8 سال پہلے، ایران وچ شیخ اسداللہ ممقانی جداں اکابرین نے شیعہ مرجعیت دی عراق توں ایران منتقلی تے قم یا مشہد وچ اک مستحکم تے مربوطہ حوزہ علمیہ دی تاسیس، دی تجویز پیش کيتی سی۔ سلسلۂ قاجار دے اواخر وچ ـ حائری دی قم آمد تے حوزہ علمیہ قم دی سطح بلند کرنے دے لئی انہاں دے اقدامات توں پہلے ـ قم وچ مقیم بعض علما نے ـ جو علمی لحاظ توں اعلیٰ مراتب و مدارج اُتے فائز سن ـ اس سلسلے وچ کوششاں کيتیاں سن لیکن مطلوبہ نتیجے اُتے نئيں پہنچ سکے سن ۔
میرزا محمد فیض قمی دیاں کوششاں
سودھوقم وچ حوزہ علمیہ دی تاسیس دے لئی کوشاں علما وچوں اک اہم شخصیت میرزا محمد فیض قمی نيں جو سنہ 1333 ہجری قمری وچ سامرا توں قم واپس آئے تے سنہ 1336 ہجری قمری توں مدرسہ دارالشفاء تے مدرسہ فیضیہ دی تعمیر نو دا اہتمام کيتا جو علمی سرگرمیاں دے لئی استعمال کیتی قابلیت کھو چکے سن ۔ انھاں نے طلبہ نوں انہاں دو مدارس وچ بسایا تے انہاں دے لئی وظیفہ مقرر کيتا۔ ایہ اقدام اس قدر عظیم سمجھیا گیا کہ عید غدیر سنہ 1336 ہجری قمری دے دن حرم حضرت معصومہ دے صحن عتیق وچ چراغان تے اُتے شکوہ جشن دا اہتمام کيتا گیا۔[۱]۔[۲]۔[۳] اس اہم اقدام دے باوجود تے اس زمانے وچ شہر قم وچ شیخ ابو القاسم قمی تے میرزا جواد آقا ملکی تبریزی سمیت اعلیٰ پائے دے علما دی موجودگی دے باوجود،[۴]۔[۵] قم وچ عبدالکریم حائری دے دائمی سکونت تک حوزہ علمیہ قم منظم تے مربوط تے مفید و قوی حوزہ اس شہر وچ بپا نہ ہوئے سکیا۔
محمد تقی بافقی دیاں کوششاں
سودھوقم دے معاصر حوزہ علمیہ دی تشکیل وچ شیخ محمد تقی بافقی دی کوششاں نوں وی نظراں توں دور نئيں رکھنا چاہیے۔ شریف رازی دے مطابق،[۶] بافقی نے سنہ 1337 ہجری قمری وچ قم ہجرت کرکے شیخ ابو القاسم کبیر قمی، شیخ مہدی فیلسوف تے میرزا محمد ارباب جداں وڈے علما نوں اک منظم و مربوط حوزہ علمیہ دی تاسیس دی رغبت دلائی لیکن انہاں دی رائے ایہ سی کہ قمی عوام دے جذبات و احساست دے پیش نظر، حوزہ علمیہ دی تاسیس اک ایداں دے با اثر عالم دین دی موجودگی توں مشروط اے جس دا تعلق قم توں نہ ہوئے۔ آخر کار محمد تقی بافقی دے اصرار تے میرزا محمد ارباب تے شیخ محمد رضا شریعتمدار ساؤجی، دی وساطت توں حاج شیخ عبد الکریم حائری نوں دعوت دتی گئی کہ اراک توں قم آئیاں تے اس شہر وچ اک منظم تے باضابطہ حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھن؛ چنانچہ سنہ 1340 ہجری وچ قم آئے تے اس شہر وچ حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی۔ حائری پندرہ سال تک قم وچ مقیم رہے تے اپنی اعلیٰ انتظامی صلاحیتاں دے بدولت اک نہایت طاقتور تے منظم حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی۔
عبدالکریم حائری دی قم آمد
سودھوحائری دی شخصیت
سودھوشیخ عبدالکریم حائری مشہور و معروف عالم دین سن جو برساں تک سامرا تے نجف وچ سید محمد فشارَکی اصفہانی، میرزا محمد حسن شیرازی، آخوند خراسانی تے سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (صاحب عروۃ الوثقی) توں کسب فیض کرکے فقہ تے اصول فقہ دے اعلیٰ مدارج و مراتب نوں طے کيتا سی تے برساں تک کربلا وچ فقہ تے اصول فقہ دی تدریس کردے رہے سن ۔ اوہ سنہ 1332 یا 1333 ہجری قمری دے اوائل وچ ایران دے شہر اراک وچ مستقر ہوئے تے تدریس دے نال نال اس شہر دے حوزۂ علمیہ دا مستقل انداز توں انتظام و انصرام کيتا سی۔
حوزہ علمیہ قم دی تقویت دے اسباب
سودھو- حائری دے قم وچ ساکن ہونے اُتے انہاں دے اوہ مشہور تے عالی رتبہ شاگرد جو اراک وچ سن ـ منجملہ: سید محمد تقی خوانساری، سید احمد خوانساری، سید روح اللہ خمینی، سید محمد رضا موسوی گلپایگانی تے شیخ محمد علی اراکی ـ انہاں دے ہمراہ قم آگئے۔
- حوزہ علمیہ قم دی تشکیل تے حائری دی حسنِ شہرت تے انہاں دی اعلیٰ انتظامی صلاحیتاں دی بنا اُتے قم دی طرف متوجہ تے منتقل ہوئے جنہاں وچ سید ابوالحسن رفیعی قزوینی وی شامل سن جو سنہ 1341 توں 1349 ہجری قمری تک قم وچ رہے تے ایتھے درس و تدریس دا اہتمام کيتا،[۷]۔[۸]۔[۹] علمائے اصفہانہاں وچوں شیخ محمد رضا مسجد شاہی جو سنہ 1344 توں 1346 ہجری قمری تک قم وچ مقیم ہوئے ہور میرزا محمدعلی شاہ آبادی جو سنہ 1347 ہجری قمری وچ قم آئے تے سنہ 1354 ہجری قمری تک ایتھے مقیم رہے۔[۱۰] حائری دے زمانے وچ ، قم وچ کثیر مہاجر تے مجاور (مقامی) استاداں تے مدرسین دی موجودگی توں اس دور وچ قم دی علمی نشاط دا اندازہ ہُندا اے۔[۱۱]
- ہور سیاسی تے معاشرتی عوامل و اسباب نے وی تاسیس دے آغاز اُتے حوزہ علمیہ قم دی رونق ودھیا دی۔ اس سلسلے وچ سلسلۂ قاجار دے بادشاہ احمد شاہ قاجار دے دورہ قم دی طرف اشارہ کيتا جا سکدا اے۔ اوہ اک بار 21 ربیع الاول 1342 ہجری قمری (اٹھ عقرب 1302 ہجری شمسی) نوں حوزہ علمیہ قم دی تاسیس دے سلسلے وچ مبارک باد عرض کرنے قم آئے۔[۱۲] تے دوسری بار علمائے نجف دی قم آمد پر۔[۱۳]
- نجف توں مشہور تے نامی گرامی علما سید ابو الحسن اصفہانی تے محمد حسن نائینی دی قم آمد تے عبدالکریم حائری دی طرف توں انہاں دا اُتے شکوہ استقبال تے اپنا مقام تدریس انہاں دے سپرد کرنا، وی اس مرحلے وچ حوزہ علمیہ قم دی ہور تقویت دا سبب ہويا۔[۱۴]
- رضا خان پہلوی نوں وزارت عظمی دا عہدہ سونپ دتا گیا تاں اوہ قم آیا تے اور 16 مارچ سنہ 1924 نوں ملک وچ جمہوری نظام دے قیام دا مسئلہ پیش کيتا، عبدالکریم حائری سمیت علما دے نال گل گل دی تے انہاں ملاقاتاں تے وزیر اعظم دے دورہ قم دی بنا پر، حوزہ علمیہ قم تے حکومت نوں بعض فائدے ملے۔[۱۵]
- حوزہ علمیہ قم دی تقویت دا اک سبب ایہ سی کہ علمائے اصفہان ـ رضاخانی دور وچ نوجواناں دی جبری بھرتی اُتے احتجاج واعتراض کرنے دی غرض توں حاج آقا نور اللہ اصفہانی (متوفی 1346 ہجری) دی قیادت وچ ، ہجرت کرکے قم آئے۔ انہاں دے آنے توں حوزہ قم سیاسی امور وچ وی متحرک ہويا۔[۱۶]۔[۱۷]
حائری پندرہ سال تک قم وچ مقیم رہے ـ جدوں کہ حوزہ علمیہ علمی برآوری دے عروج توں گزر رہیا سی ـ تے اپنی اعلیٰ انتظامی صلاحیتاں دے بدولت اک نہایت طاقتور تے منظم حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی ایتھے تک کہ حوزہ قم دے طلبہ دی تعداد پہلوی اول دی سخت گیریاں تے شدت آمیز رویاں توں پہلے سنہ 1934 عیسوی وچ 700 تک[۱۸] تے دوسرے قول دے مطابق 900 تک پہنچی سی،[۱۹] بعض مؤلفین نے ایہ تعداد 1000 تک وی بیان ہوئی اے۔[۲۰]
قم وچ قیام دے دوران عبدالکریم حائری دا درس خارج اہم ترین سی ایتھے تک کہ حوزہ علمیہ دے دوسرے استاداں وی اس وچ شرکت کردے سن ۔ اوہ ابتدا وچ مدرسہ فیضیہ وچ تدریس کردے سن تے کچھ عرصہ بعد انھاں نے مقام تدریس نوں بدل کے تکیۂ عشق علی وچ منتقل کيتا۔[۲۱] انھاں نے تعلیمی منصوبہ بندی تے طلبہ دی معاشی بہبود دے لئی وی متعدد سنجیدہ اقدامات کیتے۔ انھاں نے حوزہ دی تعلیمی روشاں نوں تبدیل کرنے دے لئی وی کوشش کيتی، علم فقہ وچ تخصصی بنانے تے طلبہ دی معلومات نوں وسیع تر کرنے دی کوشش کيتی۔[۲۲]۔[۲۳]۔[۲۴]
عبدالکریم حائری نے انہاں امور وچ طلبہ تے مدارس دے مسائل حل کرنے دی کوشش کيتی تے درس و بحث دے لئی انہاں دی ترغیب دے لئی، انعامات مقرر کیتے۔ انھاں نے حوزہ دی تعلیمی گنجائش نوں وسعت دینے دے لئی مدرسہ فیضیہ تے مدرسہ دارالشفاء جداں اہم تے مرکزی مدارس دی تعمیر نو دا اہتمام کيتا۔[۲۵]
حائری تے سیاسی کشیدگی
سودھوآیت اللہ حائری نے قم دے کم عمر حوزہ علمیہ دی ترقی دے لئی کوششاں کيتیاں تے اسنوں ممکنہ حد تک سیاسی کشیدگیاں توں دور رکھیا؛ ايسے بنا اُتے جدوں رضا خان پہلوی دی طرف توں قم وچ محمد تقی بافقی نوں گرفتار کيتا گیا[۲۶]۔[۲۷] تاں انھاں نے علانیہ ردّ عمل دا اظہار نئيں کيتا۔[۲۸]۔[۲۹] بعض مواقع اُتے حائری نے ہوشیاری تے ذکاوت دے نال اس سلسلے وچ اقدامات کیتے تے حوزہ دے علما تے طلبہ دے محدود کرنے دے سلسلے وچ ہونے والے سرکاری اقدامات توں حوزہ دے حق وچ فائدہ اٹھانے دی کوشش کيتی۔ مثال دے طور پہلوی نظام نے جدوں جبری امتحانات منعقد کرکے حوزہ دے استاداں تے طلبہ نوں محدود کرنے دی کوشش کيتی تے حکومت اس امتحان دے ضمن وچ حوزہ دے فارغ التحصیل فضلاء وچوں ـ جو معاشرے دا پڑھیا لکھیا طبقہ سمجھے جاندے سن ـ بعض افراد نوں سرکاری ادارےآں وچ کھپانے دا ارادہ رکھدی سی ـ تاں عبدالکریم حائری نے مطالبہ کيتا کہ ایہ امتحانات قم وچ منعقد کیتے جاواں تے اوہ خود انہاں دی نگرانی کرن۔[۳۰]۔[۳۱]
اس دے باوجود انھاں نے کشف حجاب (بے پردگی دی ترویج) و اتحاد لباس (ہم شکل لباس دی ترویج) دی رضا خانی کوششاں دے مقابلے وچ ـ حکومت تے سیاست دے سلسلے وچ محتاطانہ طرز عمل اپنائے رکھنے دے باوجود ـ زیادہ سنجیدگی تے حساسیت دے نال مداخلت کيتی۔ انھاں نے مورخہ 3 جولائی 1935 عیسوی نوں اک ٹیلی گرام دے ذریعے واضح کيتا کہ بے پردگی دی ترویج شرع مقدس تے مذہب جعفری دے قوانین دی کھلی خلاف ورزی اے۔[۳۲]۔[۳۳]۔[۳۴] کشف حجاب تے عزاداری اُتے پابندی جداں مسائل اس قدر حائری دے لئی بھاری تے ناقابل برداشت سن کہ کہیا گیا اے کہ اوہ انہاں واقعات دے بعد بیمار ہوئے تے پہلے دی طرح نشاط و طراوت نئيں رکھدے سن ۔[۳۵]۔[۳۶]
حوزہ قم، بعد وچ آیت اللہ حائری
سودھوحائری دی وفات توں لے کے آیت اللہ بروجردی دی ہجرت قم تک، حوزہ دے تن وڈے استاداں سید محمد حجت کوہ کمرہ ای، سید محمد تقی خوانساری تے سید صدر الدین صدر نے حوزہ دے انتظامات دا عہدہ سنبھالیا۔
قابل ذکر اے کہ عبدالکریم حائری دی وفات دے بعد، ـ پہلوی نظام حکومت کیتی طرف توں حوزہ دے استاداں تے طلبہ دے لئی پیدا کردہ نہایت دشوار صورت حال ، بالخصوص حوزہ علمیہ مشہد وچ رونما ہونے والے واقعات دے پیش نظر ـ خطرہ سی کہ حوزہ علمیہ قم نوں وی بند کر دتا جائے؛ چنانچہ انہاں تن اکابرین نے فیصلہ کيتا کہ باہمی تعاون توں حوزہ علمیہ قم نوں اس خطرے توں محفوظ رکھن۔[۳۷]
مراجع ثلاث دی خصوصیات
سودھویہ تن افراد عبدالکریم حائری دے پہلے درجے دے معتمدین سن جنہاں نوں انھاں نے اپنی حیات دے دوران حوزوی تے علمی امور سونپ دتے سن تے انہاں دے درمیان ـ ظاہر ہُندا سی کہ ـ حائری سید محمد حجت کوہ کمرہ ای اُتے خاص نظر رکھدے سن ۔
سید محمد حجت کوہ کمرہ ای اوہ جانے پہچانے عالم دین سن جنہاں نے نجف وچ سید محمد کاظم یزدی، میرزا محمد حسین نائینی تے آقا ضیاء عراقی توں کسبِ فیض کيتا سی تے قم آمد دی ابتدا ہی توں نہایت اُتے فائدہ موضوعات دی تدریس وچ مصروف سن تے انہاں دا درس ذہین تے زیرک طلبہ دے دا متقاضی سی۔ انھاں نے تدریس دے نال نال حوزہ دے طلبہ دے معاشی مسائل حل کرنے دے نال نال، حائری دی روش اپناتے ہوئے سیاسی کشیدگیاں توں پرہیز دا راستہ اپنائے رکھیا تے اس دے باوجود کہ انہاں دے زمانے وچ حوزہ اُتے سرکاری دباؤ حائری دے زمانے توں کدرے زيادہ شدید سی تے حوزہ علمیہ قم نوں محفوظ رکھیا۔ حجت نے وی حائری دی طرح تعلیمی مراکز دی توسیع تے تعلیمی گنجائش وچ اضافے دے ذریعے حوزہ علمیہ دی تقویت دے سلسلے وچ اہم قدم اٹھائے تے اس حوالے توں انہاں دی اک اہم یادگار مدرسہ حجتیہ اے [۳۸] [جو اج سینکڑاں طلبہ دی علمی پیاس بجھانے وچ اہم کردار ادا کر رہیا اے ]؛ اس مسانوں سر کرنے وچ سید محمد تقی خوانساری جناب حجت دی مدد کرنے وچ کوئی کسر روا نئيں رکھی۔
سید محمد تقی خوانساری نے شہر اراک وچ جناب حائری توں کسب فیض کيتا سی؛ ہور نجف وچ وی سید محمد کاظم طباطبائی یزدی، میرزا نائینی تے آقا ضیاء عراقی جداں اکابرین دے حضور زانوئے تلمذ تہ کر چکے سن تے قم آمد دے آغاز توں لے کے حائری دی وفات تک سطوح تے خارج دی تدریس وچ مصروف رہے۔[۳۹]
سید صدر الدین صدر نے وی اس مرحلے وچ ، حوزہ علمیہ قم دے تحفظ تے ترقی وچ حجت دی وڈی مدد کيتی تے اس دے باوجود کہ خود وی مرجع تقلید سن، کدی وی کسی قسم دے تعاون توں دریغ نئيں کيتا؛ ایتھے تک کہ طلبہ دے امتحانات دا خود اہتمام کردے سن تے انہاں نوں علم و دانش دی رغبت دلانے دے لئی ہفتہ وار امتحانات منعقد کردے سن تے انہاں نوں انعامات توں نوازتے سن ۔ اوہ وی عتبات عالیہ دے فارغ التحصیل سن تے انہاں دے استاداں وچ آخوند خراسانی تے آقا ضیاء عراقی خاص طور اُتے قابل ذکر نيں۔[۴۰]
اس مرحلے وچ میرزا محمد فیض قمی وی انہاں تن مراجع تقلید دی مدد کردے سن ۔ اس دور وچ امام خمینی دی سرگرمیاں وی ـ حوزہ دے نمایاں استاد دے عنوان توں، اثر آفرین سی، بالخصوص انہاں دا درس اخلاق طلبہ اُتے گہرے اثرات مرتب کردا سی۔[۴۱]۔[۴۲] اس دے باوجود کہ مذکورہ بالا تن مراجع نے حوزہ علمیہ قم دے تحفظ و انتظام دے سلسلے وچ وڈی کوششاں کيتیاں سن، لیکن اک طرف توں حکومت وقت دے شدید دباؤ تے دوسری طرف توں حوزہ دی زعامت دے عدم ارتکاز دی وجہ توں حوزہ علمیہ قم نوں انتشار دی سی کیفیت دا سامنا سی،[۴۳]۔[۴۴] حتی کہ طلبہ دی تعداد 1000 توں کم ہوکے 400 تک پہنچ چکی سی۔[۴۵]۔[۴۶]
آیت اللہ بروجردی دی مرجعیت عامہ
سودھو1940 عیسوی دے عشرے دے اوائل وچ حوزہ علمیہ قم دے بعض عالی رتبہ استاداں نے ـ جو حوزہ دے مربوط تے ہمآہنگ تے مرتکز انتظام نہ ہونے دی وجہ توں فکرمند سن تے دوسری طرف توں آیت اللہ حاج آقا حسین بروجردی دے علمی مراتب تے سماجی تے دینی اثر و رسوخ توں آگہی رکھدے سن ـ انہاں توں درخواست کيتی کہ بروجرد توں قم آجاواں۔ اس سلسلے وچ امام خمینی تے خرم آباد دے نامی گرامی عالم دین حاج آقا روح اللہ کمالوند نے زیادہ کوششاں مبذول کيتیاں ۔ آیت اللہ بروجردی نے اس درخواست نوں منظور کيتا تے محرم الحرام 1364 ہجری قمری / دسمبر 1944 عیسوی نوں قم وچ سکونت پزیر ہوئے۔[۴۷]۔[۴۸] قیام قم دے دوران بروجردی دی منزلت و مرجعیت دے استحکام وچ وی امام خمینی دا کردار ناقابل انکار سی۔[۴۹]۔[۵۰] آیت اللہ بروجردی دی قم آمد اُتے حوزہ علمیہ قم دی رونق بڑھی گئی تے اس دی علمی نشاط و بالیدگی دوچند ہوئی تے اس دی علمی اساسنوں تقویت ملی۔
حوزہ قم دی حفاظت تے تقویت
سودھواپنی زعامت دے دور وچ بروجردی دے اقدامات توں ظاہر ہُندا اے کہ اوہ حوزہ علمیہ قم دے تحفظ و ترقی دا خاص اہتمام کردے سن ۔ انھاں نے قم آکے ثمر آور تدریس دا آغاز کيتا۔ انہاں دے درس وچ حاضرین دی تعداد دا 500 توں 600 تک، تخمینہ لگایا گیا اے۔[۵۱] آیت اللہ بروجردی دی قویّ تے مرتکز و مربوط زعامت و انتظام دی وجہ توں انہاں دے قیام قم دے آغاز اُتے (سنہ 1947 عیسوی وچ ) طلبہ دی تعداد 2000 سی۔[۵۲] جو 1960 دے عشرے وچ 8700،[۵۳] تک پہنچی۔ سنہ 1947 عیسوی وچ آیت اللہ برجردی سمیت پنج اعلیٰ استاداں "سید محمد حجت کوہ کمرہ ای، میرزا محمد فیض قمی، سید محمد تقی خوانساری تے صدر" درس خارج پڑھاندے سن ۔[۵۴] جدوں کہ انہاں دی حیات نوں اواخر وچ درس خارج دے انہاں استاداں وچ خاطرخواہ اضافہ ہويا سی جنہاں دے شاگرداں دی تعداد 50 توں 250 تک تھی؛ بالخصوص عبدالکریم حائری دے مشہور و نمایاں شاگرداں منجملہ شیخ محمدعلی اراکی، سید محمد رضا گلپایگانی، سید محمد داماد، امام خمینی، سید کاظم شریعتمداری تے سید شہاب الدین مرعشی نجفی دے درس خارج دا اپنا اپنا حلقہ سی۔[۵۵]
بروجردی نے جو مرجع علی الاطلاق تے حوزہ علمیہ قم دے سربراہ سن نے ـ ایران دی اعلیٰ ترین علمی - دینی شخصیت دے عنوان توں ـ دین تے حوزہ علمیہ دے معاملات اگے ودھانے دے لئی بعض افراد نوں حکومت دے نال رابط دے عنوان توں مقرر کيتا سی تے اپنے پیغامات، تنبیہات تے اعتراضات نوں انہاں دے ذریعے، شاہ یا دوسرے سرکاری حکام تک پہنچیا دیندے سن ۔[۵۶]۔[۵۷]
سیاسی تے سماجی اقدامات
سودھوبروجردی دے ہور سیاسی تے سماجی اقدامات وچ درج ذیل اقدامات دی طرف اشارہ کيتا جاسکدا اے:
- انھاں نے حکومت نوں تجویز دتی کہ سرکاری اسکولاں دے نصاب وچ دینی تعلیمات (دینیات) نوں بحیثیت اک درسی مضمون شام کيتا جائے تے حکومت نے انہاں دی ایہ تجویز منظور کرلئی،[۵۸]۔[۵۹]
- انھاں نے حکومت نوں تجویز دتی کہ ریل گڈیاں نوں نماز دے وقت اسٹیشن وچ روکیا جائے تاکہ مسافرین نماز ادا کرن،[۶۰]
- سرکاری مراکز تے ادارےآں وچ بہائیت دی ریشہ دوانیاں تے اثر و رسوخ دا مقابلہ،[۶۱]۔[۶۲]
- فلسطینی عوام دی حمایت تے اس سلسلے وچ سنہ 1948 عیسوی اعلامیہ جاری کرنا (غاصب صہیونی ریاست دی تاسیس دا اعلان ايسے سال ہويا سی)[۶۳]
بین الاقوامی اقدامات
سودھو- بین الاقوامی سطح اُتے سید محمد تقی طالقانی آل احمد نوں سنہ 1952 عیسوی وچ تے انہاں دی وفات دے بعد سید احمد لواسانی تے انہاں دے بعد شیخ عبدالحسین فقایہی رشتی نوں شیعیان مدینہ دی سرپرستی دے لئی روانہ کيتا، سید زین العابدین کاشانی نوں کویت، سید محمد حسن ناشرالاسلام شوشتری نوں زنگبار، شریعت زادہ اصفہانی نوں پاکستان، مہدی حائری یزدی نوں امریکا تے صدر بلاغی نوں یورپ وچ اپنے سیّار (Ambulatory) نمائندے دی حیثیت توں مقرر کيتا۔[۶۴]۔[۶۵]۔[۶۶]۔[۶۷]
- آیت اللہ بروجردی دے ہور بین الاقوامی اقدامات وچوں ایہ سی کہ انھاں نے مصر وچ دارالتقریب دی تاسیس دے لئی شیخ محمد تقی قمی دی حمایت و تائید حاصل کيتی۔ محمد تقی قمی دی کوششاں دے نتیجے وچ ہی یونیورسٹی الازہر دے سربراہ شیخ محمود شلتوت نے سنہ 1958 عیسوی وچ مذہب جعفری نوں اہل سنت دے چار مذاہب دے نال تسلیم کيتا۔[۶۸]۔[۶۹]
ہور اقدامات
سودھوآیت اللہ بروجردی نے حوزہ علمیہ قم دے تحفظ تے ارتقا دے لئی حکومت توں مکمل بےنیازی تے عدم احتیاج تے وابستگی دا اظہار و اعلان کيتا تے طلبہ نوں پرسکون رہنے تے حکومت کیتی طرف توں کسی قسم دی امداد وغیرہ نوں اہمیت نہ دینے دی تلقین کردے ہوئے اس سلسلے وچ اہم اقدامات انجام دتے منجملہ:
- انھاں نے علمی لحاظ توں فقہی مباحث دی تحقیق و تدریس وچ اپنی نويں روشاں متعارف کراواں جو پہلے ازاں قم وچ بروئے کار نئيں لیائی گئی سن تے انہاں ہی روشاں توں باصلاحیت شاگرداں دی اک نسل نوں پروان چڑھایا جو انہاں دے بعد حوزہ دے استاداں تے مراجع تقلید قرار پائے،
- انھاں نے حدیث، فقہ تے رجال وچ بنیادی شیعہ کتاباں دے احیاء تے طباعت و اشاعت دے لئی انتھک کوششاں کيتیاں،
- طلبہ نوں حصول علم جاری رکھنے دی ترغیب دلائی تے مختلف روشاں توں باصلاحیت طلبہ دی حوصلہ افزائی دی انہاں نوں فقہ تے رجال دے مسائل و مباحث دے مبانی و مبادی تے ہر اک دے ماخذ دے بیان کرنے دی صحیح روشاں توں آگاہ کردے ہوئے انہاں نوں آگاہ کر دتا کہ کون سا مسئلہ کس وقت تے کیوں اسلامی حلفےآں وچ داخل ہويا اے۔[۷۰]
- انھاں نے تعلیمی گنجائش ودھانے دے لئی سابقہ مرکزی تے اہم مدارس، نويں مدارس دی تعمیر تے بطور خاص مسجد اعظم تے متعلقہ کتب خانے دی تعمیر دے ذریعے قابل توجہ اقدامات انجام دیے۔[۷۱]
بہر صورت، آیت اللہ بروجردی دی مؤثر تے انقلاب آفرین ہجرت نے حوزۂ علمیۂ قم نوں تے ترقی دی اس چوٹی اُتے پہنچایا کہ ایہ حوزہ اس دور دے معتبر ترین تے قدیم حوزہ علمیہ یعنی حوزۂ نجف دے برابر آگیا تے نہ صرف ایران دے مختلف شہراں دے لوکاں نے قم دا رخ کيتا بلکہ دنیا دے شیعہ آبادی والے ملکاں توں وی طلبہ نے حوزہ قم نوں حصول علم دے لئی منتخب کرنا شروع کيتا۔ - حوزہ دے تعلیمی نظام دی تشکیل نو انہاں اہم موضوعات وچوں اک اے جو عرصۂ دراز ـ بالخصوص ایران وچ نويں تعلیمی نظام دی تاسیس دے زمانے ـ توں حوزات علمیہ دے ذمہ داران دے ہاں جاذب توجہ سی۔ مثال دے طور اُتے آیت اللہ بروجردی نے اک انجمن بعنوان "ہیئت حاکمہ" تشکیل دتی سی جس وچ امام خمینی، شیخ مرتضی حائری، سید احمد زنجانی تے سید باقر سلطانی طباطبائی جداں اکابرین حوزہ شامل سن تے بعض دوسرے علما اس دے رکن سن تے پنجشنبہ (=جمعرات) 13 ذوالحجہ سنہ 1368 ہجری قمری / 6 اکتوبر 1949 عیسوی نوں نشست دا انعقاد کيتا تے بعض تجاویز داں جنہاں نوں زعیم حوزہ علمیہ نے منظور نئيں کيتا تے ایہ تجاویز متوقف ہوئیاں۔[۷۲] انہاں تجاویز وچوں جو کچھ منظور ہويا تے اس اُتے عملدرآمد وی ہويا اس دا تعلق طلبہ دے لئی امتحانات توں سن لیکن نجف دے مراجع نے امتحانات دی مخالفت کيتی چنانچہ آیت اللہ بروجردی نے امتحانات نوں وی منسوخ کيتا۔[۷۳]
آیت اللہ بروجردی دے بعد
سودھوآیت اللہ بروجردی دی وفات دے بعد حوزہ علمیہ قم اپنی حیات دے نويں مرحلے وچ داخل ہويا۔ سنہ 1961 تا 1979 عیسوی دا زمانہ حوزہ علمیہ قم دی فعالیت و حیات دا سیاسی ترین دور سمجھیا جاندا اے۔
آیت اللہ بروجردی دی وفات اُتے حوزہ علمیہ قم دا انتظام ہور مرجعیت دا ادارہ اک بار فیر مسائل توں دوچار ہويا تے اس دا انتظام چار عالی رتبہ استاداں یعنی امام خمینی، محمد رضا گلپایگانی، سید کاظم شریعتمداری تے سید شہاب الدین مرعشی نجفی نے سنبھالیا۔ امام خمینی ترکی جلاوطن ہوئے جتھے توں انہاں نوں نجف منتقل کيتا گیا تے ایويں حوزہ علمیہ قم دی قیادت باقی تن افراد دے سپرد ہوئی۔[۷۴] اس دور وچ مرجعیت دا موضوع اک بار فیر زیر بحث آیا تے اخبارات نے حوزہ دے درس خارج دے استاداں تے انہاں دے شاگرداں دے بارے وچ تحریری روداد نگاری دا سلسلہ شروع ہويا تے آیت اللہ بروجردی دی وفات دے دو روز بعد کیہان مورخہ یکم فروری 1966 دے شمارے وچ امام خمینی دے درس خارج نوں اُتے رونق ترین تے اُتے شکوہ ترین درس قرار دتا جس وچ 400 افراد شرکت کردے سن ۔[۷۵] اس دور وچ چوٹی دے علما سیاسی لحاظ توں تن زمراں وچ تقسیم ہُندے سن :
- پہلا گروہ انہاں علما دا سی جو سیاست وچ مداخلت توں پرہیز کردے سن ؛ سید احمد خوانساری اس طرز فکر دا نمایاں نمونہ سن ؛
- دوسرے گروہ وچ شامل علما اعتدال پسندانہ سوچ رکھدے سن ؛ اوہ پہلوی حکومت دے مخالف ہونے دے باوجود اس دے خلاف فیصلہ کن جدوجہد توں پرہیز کردے سن تے محمد رضا گلپایگانی، کاظم شریعتمداری تے شہاب الدین مرعشی نجفی اس روش دے حامی سن ؛
- تیسرا گروہ امام خمینی تے آیت اللہ بروجردی دے شاگرداں وچوں انہاں دے حامی ہور سید محمد محقق داماد تے محقق داماد دے شاگرد سنجیدگی دے نال میدان سیاست وچ اتر آئے۔[۷۶]
حوزہ قم تے حکومت دا تنازعہ
سودھوآیت اللہ بروجردی دی وفات دے بعد حوزہ علمیہ قم تے حکومت دے درمیان اختلاف تے تنازعے دا نقطۂ آغاز ایہ سی کہ پہلوی دوئم نے علمائے قم نوں پیغام تعزیت بھیجنے دی بجائے نجف وچ آیت اللہ سید محسن حکیم نوں تعزیتی پیغام دتا تے اس دے اس اقدام توں ایران دے علما نے اس امر دے مترادف قرار دتا کہ اوہ شیعہ مرجعیت نوں ایران توں سے کڈ باہر کرنا چاہندا اے۔[۷۷]۔[۷۸] پہلوی حکومت دے اگلے اقدامات نے حوزہ علمیہ قم دی سیاسی منزلت نوں نمایاں تر کر دتا تے امام خمینی تے انہاں دے ساتھیاں، حامیاں تے دوسرے علماہ دے برملا موقف دے اظہار دی وجہ توں امام خمینی دی مرجعیت نوں مستحکم تر کر دتا۔ امام خمینی عالی رتبہ استاد سن جنہاں دا درس خارج معتبر سی تے فلسفہ، اصول تے فقہ وچ وڈی تعداد وچ شاگرداں دی پرورش کرچکے سن ۔ انہاں دے سیاسی اقدامات نے حوزہ قم اُتے گہرے اثرات مرتب کیتے سن ۔
ریاستاں تے صوبےآں دی انجمناں دا مسودہ قانون
سودھو8 اکتوبر سنہ 1962 عیسوی نوں ریاستاں تے صوبےآں دی انجمناں دا مسودہ قانون "اسد اللہ عَلَم" دی کابینہ وچ منظور کيتا گیا جس وچ منتخب کرنے والےآں (=رائے دینے والےآں) تے منتخب ہونے والےآں (=رائے لینے والےآں) دے لئی اسلام دی شرط حذف کيتی گئی سی تے حلف برداری دی تقریبات وچ قرآن اُتے حلف اٹھانے دی شرط ہٹا کر "ہر آسمانی کتاب" اُتے حلف اٹھانے نوں ممکن گردانا گیا سی۔ اس مسودۂ قانون نے عوام دے دینی جذبات نوں مشتعل کيتا تے علما تے مراجع نے شدید مخالفت کيتی تے اعتراضات کیتے۔ دو مہینے مسلسل جدوجہد دے بعد حکومت نے باضابطہ طور اُتے آیت اللہ گلپایگانی نوں ٹیلی گرام بھیج کر یقین دہانی کرائی کہ ایہ قانون نافذ نئيں کيتا جائے گا۔[۷۹] ايسے سال چھ مسودات قانون دے لئی استصواب رائے عامہ (=Referendum) دی مخالفت دے سلسلے وچ وی حوزہ قم نے شدید رد عمل دکھایا۔ قم دے مراجع تقلیدنے اک مشترکہ فیصلے دے تحت قرار دتا کہ استصواب رائے دا مقاطعہ (Boycott) کرنے دے لئی اک اعلامیہ جاری کيتا جائے۔ آیت اللہ گلپایگانی نے اس دوران حکومت دے پس پردہ منصوبے فاش کر دتے۔[۸۰] تے امام خمینی نے استصواب ایران نوں ایران دے قوانین دی خلاف ورزی قرار دتا۔[۸۱] 24 جنوری سنہ 1963 عیسوی نوں شاہ نے قم آنے دا ارادہ کيتا تاں قم دے کمشنر نے علما دے نال نشست رکھی تے انہاں توں شاہ دی ملاقات نوں جانے دی درخواست کيتی؛ امام خمینی نے انکار کيتا تے دوسرے علما نے انہاں دی رائے دے نال اتفاق کيتا تے فیصلہ ہويا کہ علما تے طلبہ اس دن اپنے گھراں وچ رنيں۔[۸۲] نتیجہ ایہ ہويا کہ شاہ اس دن کسی سنجیدہ تے وسیع استقبال دے بغیر قم آیا تے علما دے خلاف تقریر کيتی۔[۸۳] شاہ دے خطاب دے رد عمل وچ امام خمینی نے اک اعلامیہ حکومت دے خلاف سخت لب و لہجے وچ اک اعلامیہ جاری کيتا۔[۸۴] کچھ عرصہ بعد عید نوروز دے ایام وچ ـ امام جعفر صادق علیہ السلام دی شہادت دی ایام عید دے نال مطابقت دی رو توں ـ علما نے اعلان کيتا کہ "مسلماناں دی اس سال کوئی عید نئيں اے "۔[۸۵]۔[۸۶]
مدرسہ فیضیہ اُتے حملہ
سودھو22 مارچ سنہ 1963 بمطابق 25 شوال سنہ 1382 ہجری قمری نوں امام جعفر صادق علیہ السلام دی مناسبت توں مدرسہ فیضیہ وچ اک مجلس بپا سی ـ جو شیخ عبدالکریم حائری دے زمانے توں معمول دے مطابق بپا ہويا کردی سی تے سید محمد رضا گلپایگانی نے انہاں دے بعد اس مجلس نوں جاری رکھیا سی ـ کہ ايسے اثناء وچ فوجی دستےآں نے مجلس دے شرکاء اُتے حملہ کيتا تے دساں طالبعلماں تے عام لوکاں نوں زد و کوب کيتا تے کئی افراد نوں قتل کيتا۔ حکومت دے اس عمل نوں علما تے مراجع تقلید دے شدید رد عمل دا سامنا کرنا پيا تے حتی کہ نجف دے علما ـ بالخصوص سید ابو القاسم خوئی، سید عبداللہ شیرازی تے سید محسن حکیم نے بیانات جاری کیتے تے حکومت دے اس اقدام دی مذمت کيتی۔ سید محسن حکیم نے حتی نے رد عمل ظاہر کردے ہوئے حتی کہ علمائے ایران نوں اجتماعی ہجرت کرکے عتبات عالیہ آنے دی دعوت دتی تا کہ اس سلسلے وچ کوئی بہتر فیصلہ کيتا جاسکے۔[۸۷]۔[۸۸] دوسری طرف توں حکومت نے دینی طلبہ نوں ہراساں کرنے دے لئی حکم دتا کہ انہاں نوں فوج دی جبری بھرتی وچ شامل کيتا جائے تے حکم دتا کہ انہاں طلبہ نوں گرفتار کيتا جائے جنہاں دے پاس تعلیمی کارڈ نہ ہوئے۔[۸۹]
امام خمینی(رح) دی گرفتاری
سودھومحرم سنہ 1383ہجری قمری / جون سنہ 1963عیسوی وچ حوزہ علمیہ تے حکومت وقت دے درمیان محاذ آرائی نے شدت اختیار کيتی تے امام خمینی نے عاشورا دے دن مدرسہ فیضیہ وچ خطاب کرکے ایداں دے مسائل اُتے روشنی پائی جنہاں دے منبراں اُتے بیان کرنے توں شاہ دی خفیہ ایجنسی "ساواک" نے پابندی لگیا رکھی سی۔ امام خمینی نے شاہ تے اسرائیل دے خلاف موقف ظاہر کيتا تے ایہی موضوع آخر کار انہاں دی گرفتاری اُتے منتج ہويا تے انہاں نوں مورخہ 5 جون 1963 بمطابق 12 محرم 1383 ہجری قمری دی شب نوں گرفتار کيتا گیا۔ قم تے دوسرے شہراں دے علما تے مراجع دی کوششاں دے نتیجے وچ انہاں نوں مورخہ 4 اپریل 1964 عیسوی نوں رہیا کيتا گیا تے اوہ قم واپس آئے تے اپنا تدریسی سلسلہ دوبارہ شروع کيتا تے اپنے گھر وچ جدید مسائل اُتے بحث دا سلسلہ جاری رکھیا۔
امام خمینی(رح) دی جلاوطنی
سودھولیکن مورخہ 26 اکتوبر 1964 عیسوی، نوں اک تقریر دے ضمن وچ "کیپیچولیشن (Capitulation)" (=مشروط اطاعت دا معاہدہ) دے خلاف اظہار خیال کرنے دے بعد[۹۰]۔</ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج4، ص324۔</ref> مورخہ 4 نومبر 1964 عیسوی نوں دوسری مرتبہ گرفتار تے ترکی جلاوطن کیتے گئے۔[۹۱]
حوزہ قم امام خمینی(رح) دی جلاوطنی دے بعد
سودھوامام خمینی(رح) دی جلاوطنی دے بعد دوسرے مراجع تے امام(رح) دے ساتھیاں تے شاگرداں نے شاہ تے پہلوی حکومت دے خلاف حوزہ علمیہ قم دی جدوجہد نوں جاری رکھیا تے اس جدوجہد نے سیاسی پہلو دے علاوہ وسیع علمی تے ثقافتی پہلو اختیار کیتے۔ ايسے نقطۂ نظر دے مطابق مختلف دینی تے علمی مدارس، ادارےآں (Institutions) تے رسالے و جریدے دی بنیاد رکھی گئی۔ امام خمینی دی جلاوطنی دے بعد حوزہ علمیہ قم دی زعامت اس وقت دے تن مراجع تقلید محمد رضا گلپایگانی، کاظم شریعتمداری تے شہاب الدین مرعشی نجفی نے سنبھالی۔ ایہ مراجع، استاداں تے طلبہ نے مختلف واقعات اُتے مربوط موقف اپنایا۔ اس دور دے واقعات دے زمرے وچ ذیل دے واقعات شامل نيں:
- مورخہ 2 جون 1970 عیسوی نوں آیت اللہ محسن حکیم دی وفات دے بعد؛[۹۲]۔[۹۳]
- حکومت نے حوزہ علمیہ قم دے 25 مدرسین تے علما نوں تن سال تک جلاوطن کيتا؛[۹۴]
- جون سنہ 1975 عیسوی وچ مدرسہ فیضیہ وچ جون 1963 دے شہداء دے لئی برسی دی مجلس منعقد ہوئی تاں سرکاری چھاپہ مار دستےآں نے مذکورہ مدرسے اُتے حملہ کيتا تے متعدد افراد نوں گرفتار تے کئی اک نوں جلاوطن کيتا گیا۔؛[۹۵]
- حوزہ نے حکومت دے طرف توں ہجری شمسی تقویم جعلی شاہنشاہی تقویم وچ بدلنے دے اقدام دی مخالفت کيتی۔[۹۶]
مصطفیٰ خمینی دی وفات
سودھومورخہ 23 اکتوبر 1977 عیسوی دی شب نجف وچ امام خمینی دے فرزند سید مصطفیٰ دی وفات دی خبر ملنے اُتے قم تے فیر تہران وچ انہاں دے لئی مجالس فاتحہ دا اہتمام کيتا گیا جس دی وجہ توں امام خمینی دا ناں اک بار فیر ایران وچ زبانزد خاص و عام ہويا۔[۹۷] علمائے قم دے شدید رد عمل دا سبب بننے والے واقعات وچوں مورخہ 7 جون 1978 عیسوی نوں روزنامہ "اطلاعات" وچ امام خمینی دی توہین اُتے مبنی اک مضمون دی اشاعت توں عبارت سی جس اُتے حوزہ قم نے شدید احتجاج کيتا تے بعض نامور علما تے مدرسین نے شاہ دی حکومت دے خلاف خطاب کيتا تے حکومت دے گماشتاں نے 9 جون 1978 نوں بعض طلبہ نوں گرفتار تے بعض نوں شہید کيتا۔ بعض مدرسین اس واقعے دے بعد جلاوطن کیتے گئے۔[۹۸]
انتظامیہ تے تعلیمی نظام
سودھوآیت اللہ بروجردی توں پہلے
سودھوحائری تے بروجردی دے زمانے وچ حوزہ علمیہ قم دے اہم ترین مالیاتی ذرائع وچ وجوہ شرعیہ[۹۹] شامل سن۔ پہلوی اول نے علما نوں محدود کرنے دی غرض توں دینی مدارس دے اوقاف نوں ـ حوزہ ہائے علمیہ دی آمدنی دا ذریعہ سن ـ حکومت دے حوالے کيتا تے ایويں بوہت سارے مدارس اُتے وی اس دا قبضہ ہويا۔ ایہ موضوع اس قدر اہم سی کہ سید ابو القاسم کاشانی نے اگست 1941 دے بعد اپنے پہلے اعلامیئے وچ اس دی طرف اشارہ کيتا،[۱۰۰]۔[۱۰۱] جو 1313ہجری شمسی/ 1353ہجری قمری (1934 عیسوی) قم آئے سن ۔ انھاں نے اس سفر دے دوران حوزہ علمیہ قم دے طالب علماں دی تعداد 900 بیان کيتی اے تے تاکید دی اے کہ پورے ایران وچ دینی امور دے سربراہ عبدالکریم حائری نيں تے دور افتادہ ترین علاقےآں توں انہاں دے لئی وجوہات شرعیہ ارسال دی جاندیاں نيں تے اوہ انہاں نوں اپنے قابل اعتماد مالیاتی وکلا دے سپرد کردے نيں تاکہ انہاں نوں طالب علماں دے درمیان تقسیم کرن۔
سید ریحان اللہ یزدی دے مطابق[۱۰۲] طلبہ دی زندگی دے اخراجات کئی ذرائع توں حاصل ہُندے سن : ذاتی آمدنی، شہراں دے نامور افراد تے تاجراں دی امداد، عبدالکریم حائری دے طرف توں وظائف؛ تے قم وچ کچھ طلبہ وی سن جنہاں دے اخراجات آیت اللہ حائری برداشت کردے سن ۔[۱۰۳] حوزہ علمیہ قم دے اخراجات آیت اللہ حائری دی زعامت دے زمانے وچ مبلغ 10000 تومان سن جو انہاں دی وفات دے بعد 2070 تومان تک گھٹ کر رہ گئے۔[۱۰۴] حجت تے خوانساری دے زمانے وچ طلبہ دا شہریہ (=ماہانہ وظیفہ) پندرہ ریال (ڈیڑھ تومان) تے 5 من روٹی (ہر من = 3 کلوگرام) اُتے مشتمل سی تے شادی شدہ طلبہ دے لئی روٹی دی مقدار ودھائی جاندی سی۔ ایہ وظیفہ عبدالکریم حائری دی وفات دے بعد 18 سال تک طلبہ نوں دتا جاندا رہیا۔[۱۰۵] حائری نے طلبہ نوں شہریہ تے رہائش دے لئی کمرہ، حوزہ وچ 6 مہینےآں تک قیام تے انہاں دے بارے وچ تحقیقات توں مشروط کيتا سی۔[۱۰۶]
آیت اللہ بروجردی دے زمانے وچ
سودھوآیت اللہ بروجردی دے زمانے وچ طلبہ نوں شرح لمعہ دے درس وچ مشغول ہونے دے بعد شہریہ دتا جاندا سی البتہ با صلاحیت طلبہ نوں شرح لمعہ تک پہنچنے توں پہلے وی شہریہ دتا جاندا سی۔[۱۰۷]
حوزہ دے انتظامی شعبے وچ وی آیت اللہ بروجردی دے زمانے وچ وصول ہونے والے خطوط و مراسلات ہور ارسال والے خطوط و مراسلات دے لئی ثبت و ضبط دے دفتر (=محافظ خانے = Record office) وچ خصوصی شمارہ (=Number) دتا جاندا سی؛ ہور قرار پایا کہ جو وکالت نامے افراد نوں دتے جاندے نيں انہاں دے سلسلے وچ افراد دے مکمل کوائف درج کیتے جاواں تے واضح کيتا جائے کہ انہاں نوں کن امور وچ وکالت دتی گئی اے۔ انہاں دے ایہ اقدامات اس زمانے وچ جدید اقدامات سمجھے جاندے سن ۔[۱۰۸] ایران وچ نوجواناں دی جبری بھرتی دا آغاز ہويا تاں اس مسئلے نوں منظم کرنے دے لئی بعض افراد نوں مقرر کيتا گیا۔ مثال دے طور اُتے حائری دے زمانے وچ مدرسہ فیضیہ، مدرسہ دارالشفاء تے کتاباں خانۂ فیضیہ دے سربراہ ہور انہاں دی طرف توں شہریہ دے مُقَسِّم (=تقسیم کنندہ) "صاحب عبدالداری" نوں ایہ ذمہ داری سونپ دتی گئی۔[۱۰۹] رجب سنہ 1377 ہجری قمری وچ شیخ مجتبی عراقی آیت اللہ بروجردی خود مدرسہ فیضیہ تے اس دے کتب خانے تے مدرسہ خان دے متولی ہوئے۔[۱۱۰] سنہ 1366ہجری شمسی / 1987 عیسوی وچ حوزہ علمیہ قم دی انتظامی شوری (=شورای مدیریت...) دی تشکیل دے بعد طلبہ دی فوجی بھرتی دی ذمہ داری اس شوری نے سنبھالی تے متعلقہ دفتر مدرسہ فیضیہ وچ واقع اے۔
حوزہ قم دے امتحانات
سودھوآیت اللہ بروجردی دے بعد حوزہ قم وچ امتحانات دا مسئلہ اک بار فیر زیر بحث آیا تے امتحانات نوں رفتہ رفتہ سنجیدگی دے نال رائج ہوئے؛ جو سابقہ مرحلے نوں کامیابی توں طے کرنے تے اگلے مرحلے وچ داخلے دے لئی حصول اطمینان دا ذریعہ نيں۔[۱۱۱] آیت اللہ گلپایگانی دے حکم دے مطابق، اس سلسلے وچ بعض شرطاں رکھی گئياں کہ انہاں دے تحت، اعلیٰ تعلیمی مراحل دے امتحانات وچ شرکت نوں پچھلے مرحلے دے امتحانات وچ کامیابی توں مشروط کيتا گیا[۱۱۲] یاں، امتحانات دا اہتمام اک اہم مسئلے اُتے منتج ہويا جو طلبہ تے انہاں دے دروس دی رتبہ بندی تے اس رتبہ بندی اُتے طلبہ دے شہریئے دی درجہ بندی توں عبارت اے ؛ ایہ روش اج حوزہ علمیہ وچ رائج و معمول اے۔ رتباں دا اجمال حسب ذیل اے:
- رتبۂ اول: عربی ادبیات تے شرح لمعه؛
- رتبۂ دوم: اصول فقہ، قوانین، مکاسب محرمہ تے رسالے شیخ انصاری|رسالے؛
- رتبۂ سوم: مکاسب (بیع تے خیارات) و کفایہ.
آیت اللہ گلپایگانی دے منصوبے دے مطابق انہاں رتباں وچوں ہر اک دے امتحانات تن مراحل وچ منعقد ہُندے سن چنانچہ دروس دے 10 مراحل معرض وجود وچ آئے جو کچھ اختلافات دے نال حوزہ دے درسی نظام وچ رائج نيں۔[۱۱۳] اس درسی و تعلیم نظام وچ طلبۂ دسويں مرحلے نوں کامیابی دے نال سر کرنے دے بعد ہور متعلقہ ذیلی دروس مکمل کرنے دے بعد مکاسب تے کفایہ دے دروس نوں وی مکمل کرکے امتحان دیندے نيں۔ دروس خارج وچ شرکت دے لئی وی ـ جو دسويں پائے دی تکمیل دے بعد ممکن اے ـ اک نظام نامہ تدوین کيتا گیا اے۔
حوزہ دے روايتی علوم
سودھوحوزہ علمیہ قم وچ فقہ، اصول، فلسفہ تے عرفان دے اعلیٰ سطحی دروس، مختلف اسالیب تے روشاں توں پڑھائے جاندے نيں۔ ایتھے حائری تے بروجردی دے روش تدریس ـ جو پہلے ازاں ایران دے حوزات علمیہ وچ مرسوم نہ سن ـ خاص طور اُتے قابل ذکر نيں۔ حائری جو میرزا محمد حسن شیرازی دے شاگرد سن، اپنی تدریس وچ شاگرداں نوں بنیاد بناتے سن ۔ اس روش وچ اوہ اک مسئلے نوں تائید کرنے والے دلائل ہور مخالفت کرنے والے دلائل نال پیش کردے سن تے شاگرداں نوں اجازت ہُندی سی کہ اس دے بارے وچ اپنی رائے دا اظہار کرن۔ ایہ اسلوب مکتب سامرا دے ناں توں مشہور ہويا اے۔
آیت اللہ بروجردی دی فقہی روش
بروجری دی سربراہی تے مرجعیت دے زمانے وچ خارج فقہ تے علم رجال دی تدریس وچ نويں روش متعارف ہوئی جس نے حوزہ علمیہ قم ہور حوزہ علمیہ نجف نوں متاثر کيتا تے ایہ اثرات اج تک موجود نيں۔ انہاں دی فقہی روش وچ ابتدا وچ اسلامی مذاہب دے ابتدائی فقہا دی فتاوی توں آگہی نوں اہمیت دتی جاندی سی تے علمائے اہل سنت دی آراء پیش کيتی جادیاں سن، کیونجے شیعہ ائمہ(ع) نے بوہت سارے مسائل عام طور پر، تاریخی صورت حال دے تقاضاں دے مطابق علمائے اہل سنت دے فتاوی دے تناظر وچ ، بیان کردے سن تے دوسری طرف توں آیت اللہ بروجردی ہر مسئلے دے تاریخی سفر دی طرف توجہ دیندے سن ؛ تے دوسری طرف توں کم فائدہ بخش تے محض ذہنی مسائل نوں زیر بحث لیانے توں پرہیز کردے نيں۔ اوہ علم رجال تے إسناد وچ وی اوہ اپنی خاص تے جدید روش دے مالک سن جس دے تحت ـ جداں اک سلسلۂ سند دے راویاں دے درمیان زمانی بعد (=وقتی فاصلہ)، ہر راوی توں منقولہ روایات دی تعداد، حدیث وچ اس انہاں دی منزلت، انہاں دے استاداں تے شاگرداں اُتے بحث کيتی جاندی سی تے اس دے ذریعے مرسل تے مسند دا تعین کيتا جاندا سی۔
امام خمینی دی فقہی روش
آیت اللہ عبدالکریم تے آیت اللہ بروجردی دی دو روشاں دے نال نال امام خمینی دی فقہی روش، قابل ذکر اے جو اک لحاظ توں انہاں دو روشاں دا آمیزہ سی۔ اوہ حائری دے شاگرد سن تے بروجردی دے درس وچ وی شریک ہوئے سن ۔ انھاں نے مکتب سامرا دے مثبت پہلؤاں نوں اخذ کيتا سی تے اس دے بعض پہلؤاں نوں ترک کر دتا سی۔ انہاں دی روش وچ زیر بحث موضوع نوں مکمل طور اُتے سامنے لیایا جاندا سی، اس موضوع دے سلسلے وچ دوسرے علما دی آراء دی طرف اشارہ کيتا جاندا سی تے کدی انہاں دا تنقیدی جائزہ لیا جاندا سی تے کوشش ایہ ہُندی سی کہ اصولی مسائل نوں فلسفی مسائل توں واضح طور اُتے وکھ کيتا جائے۔[۱۱۴]
ہور علوم
سودھوسنہ 1950 دے عشرے توں 1970 دے عشرے دے دوران حوزہ علمیہ قم فقہ تے اصول دے علاوہ دوسرے اعلیٰ سطحی دروس ـ جداں کلام، فلسفہ تے تفسیر ـ وی رائج ہوئے سن جس دیاں مثالاں دوسرے حوزات علمیہ وچ کم ہی دکھادی دیندے سن ۔ ایہ دروس بذات خود حوزہ علمیہ قم دی وجہ شہرت سن ۔
فلسفہ تے تفسیر دے عالی مرتبت استاد علامہ سید محمد حسین طباطبائی سن ۔ قم وچ علامہ طباطبائی دے آغاز تدریس توں پہلے تک، فلسفہ دا درس اس شہر وچ متروک سی۔ ایتھے تک کہ امام خمینی نوں وی فلسفہ دی تدریس ترک کرنا پئی سی۔[۱۱۵] طباطبائی دے درس فلسفہ وچ نامی گرامی استاداں دی تربیت ہوئی تے اس دے نتیجے وچ حوزہ وچ عقلی علوم دا احیاء ممکن ہويا تے کلام تے فلسفہ دے حوالے توں طلبہ دے سوالات سامنے آئے۔ سنہ 1950 عیسوی دے عشرے دے ابتدائی برساں وچ علامہ طباطبائی نے مادہ پرستانہ فلسفے اُتے تنقید دے لئی بعض فضلاء دی تربیت مکمل کرلئی جس دی وجہ توں حوزہ علمیہ قم وچ سنجیدہ تبدیلیاں رونما ہوئی؛ ایتھے تک ایہ حوزہ انہاں مباحثات وچ دوسرے حوزات دی نسبت پیش رو ثابت ہويا؛ تے حتی کہ حوزہ نجف وی اس توں بہرہ مند ہويا۔[۱۱۶] استوں علاوہ، طباطبائی دے اس اقدام دے نتیجے وچ مغربی فلسفے دے جدید موضوعات دے حوزہ قم وچ زیر بحث آنے دے اسباب وی فراہم ہوئے۔[۱۱۷]۔[۱۱۸] بدایۃ الحکمہ تے نہایۃ الحکمہ دی تألیف نوں وی حوزہ دے نصاب دی اصلاحات دے زمرے وچ شمار کيتا جاسکدا اے۔ اسلامی مفکرین دی پرورش وچ طباطبائی دے کردار نوں فقہ وچ بروجردی دے کردار دے نال موازنہ کيتا گیا اے۔[۱۱۹] طباطبائی دا درس تفسیر تے تفسیر قرآن وچ انہاں دی روش ـ جو کئی مفسرین دی تربیت تے حوزہ قم وچ قرآنی مباحث دے احیاء اُتے منتج ہوئی ـ حوزہ علمیہ قم دی نمایاں خصوصیات وچوں اک اے۔
فقہ، اصول، کلام، فلسفہ تے تفسیر قرآن دے دروس دے نال نال اخلاق، رجال تے محدود سطح اُتے بعض ہور علوم ـ منجملہ ریاضیات، فلکیات ـ دی تدریس وی حوزہ علمیہ قم وچ رائج سی۔[۱۲۰] حوزہ علمیہ قم دی جدت طرازیاں وچوں اک ـ آیت اللہ بروجردی دی عمر دے آخری سالاں وچ ـ ذہین تے باصلاحیت طلبہ نوں انگریزی بولی تے جدید علوم (=Modern Sciences) توں آشنا کرنے دا اہتمام سی۔ اس منصوبے دے خالق آیت اللہ بروجردی دے اک شاگرد شیخ علی اصغر کرباسچیان المعرف بہ "علامہ" سن ۔ انھاں نے بروجردی دے نال ہمآہنگی دے بعد تہران وچ علوی ہائی اسکول دی بنیاد رکھی تے سنہ 1956 عیسوی وچ موسم گرما دی چھٹیاں وچ قم دے بعض طلبہ نوں اطلاقی علوم (Applied Sciences)، معاشیات تے انگریزی بولی سیکھنے دے لئی تجربہ کار تے معروف استاداں توں استفادہ کرنے دے لئی تہران آنے دی دعوت دتی۔۔[۱۲۱]
مدارس
سودھومدرسہ فیضیہ سمیت قم وچ قدیم مدارس دے نال نال، جو قدیم الایام توں طلبہ دے زیر استعمال سن، حوزہ دی تاسیس دے بعد توں ہن تک ضروریات تے تقاضاں نوں مد نظر رکھ دے دوسرے مدارس وی تعمیر کیتے گئے تے طلبہ دے لئی مختص کر دتے گئے۔ سنہ 1934 عیسوی دی اک رپورٹ وچ اے کہ قم دے مدارس تے انہاں وچ حصول تعلیم وچ مصروف طلبہ دی تعداد کچھ ایويں اے:
- مدرسہ فیضیہ
ایہ مدرسہ 91 کمرےآں اُتے مشتمل اے تے اس وچ 200 طلبہ مقیم نيں تے علم حاصل کر رہے نيں۔ - دارالشفاء
ایہ مدرسہ 28 کمرےآں اُتے مشتمل اے تے اس وچ 42 طلبہ علم حاصل کر رہے نيں۔ - مدرسہ رضویہ
اس مدرسے دے کمرےآں دی تعدا 24 تے طلبہ دی تعداد 22 اے۔ - حاجی ملیا صادق
جس دے کمرےآں تے طلبہ دی تعداد بالترتیب 25 تے 45 اے۔ - ناصریہ
اس مدرسے دے کمرےآں تے طلبہ دی تعداد بالترتیب 23 تے 22 اے۔ - مدرسہ مہدی قُلی خان
دے کمرےآں دی تعداد 14 تے طلبہ دی تعداد 20 اے۔ - مدرسہ حاج سید صادق
اس مدرسے دے کمرےآں دی تعداد 10 تے طلبہ دی تعداد 18 اے۔[۱۲۲] - مدرسہ حجتیہ
سید محمد حجت کوہ کمرہ ای نے اپنی زعامت دے دور وچ نائب السلطنہ دی عمارت نوں خرید لیا تے اس دی جگہ اک مدرسہ تعمیر کيتا جس وچ ابتدا وچ 26 کمرے بنائے گئے تے ایہ مدرسہ مدرسہ حجتیہ دے ناں توں مشہور ہويا۔[۱۲۳]
آیت اللہ بروجردی دے زمانے وچ وی تے امام خمینی دی اسلامی تحریک دے بعد وی، حوزہ دی اصلاحات دے تقاضاں دے مطابق حوزہ علمیہ قم دے مدارس دی تعداد وچ اضافہ کيتا گیا؛ تے بعض مدارس خاص نقطۂ نظر تے خاص قسم دے سانچاں نوں مد نظر رکھ دے تعمیر کیتے گئے۔ ایتھے تک کہ 1970 دے عشرے دے آغاز وچ قم دے مدارس دی تعداد 15 تک پہنچی۔[۱۲۴] انہاں مدارس دے درمیان آیت اللہ گلپایگانی تے مدرسہ حقانی نے حوزہ دی اصلاح وچ اہم کردار ادا کيتا۔
حوزۂ قم توں وابستہ ادارے
سودھودارالتبلیغ
سودھو1960 دے عشرے وچ ـ بالخصوص 5 جون 1963 عیسوی دی تحریک دے بعد ـ مراجع تقلید تے عالی رتبہ استاداں نے محسوس کيتا کہ بعض کمزوریاں دے خاتمے دے لئی ادارےآں دی بنیاد رکھی جائے۔ اہم ترین ادارےآں (=مؤسست) وچوں اک دارالتبلیغ اسلامی سی جس دی بنیاد آیت اللہ بروجردی دے بعد دے نمایاں مراجع وچوں اک مرجع آیت اللہ شریعتمداری نے رکھی سی۔ اس ادارے دی تاسیس اسلام تے تشیع دے خلاف ہونے والی تبلیغات دا صحیح انداز توں مقابلہ کرنے دے لئی مبلغین دی تربیت، مقصود سی۔[۱۲۵] اس ادارے دی بنیاد سنہ 1965 عیسوی دے وسط وچ عمل وچ لیائی گئی۔ تے اس دے نصاب وچ "اصول عقائد"، "دوسرے ادیان و مذاہب دا مطالعہ"، "تفسیر قرآن"، "حفظ قرآن"، "فقہ"، "اصول"، (کلیات دی حد تک تے استدلالی روش دے مطابق)، "علم حدیث"، "متن حدیث دی تحفیظ"، "اسلام دی تریخ"، "اسلامی ملکاں دا مطالعہ"، فارسی تے عربی ادب"، "معلومات عامہ"، "درس اخلاق" تے علمی و عملی طور اُتے "فن خطابت" جداں موضوعات شامل سن ۔[۱۲۶]۔[۱۲۷] اگرچہ اس عرصے وچ اس ادارے دے بانی دے اہداف تے کارکردگی نوں حوزہ دے اکابرین دی تنقید دا سامنا کرنا پڑ رہیا سی،[۱۲۸]۔[۱۲۹] اُتے نوجوان طلبہ نوں انسانیات تے دینیات وچ جدید مباحث و موضوعات توں روشناس کرانا اس ادارے دی 20 سالہ علمی سرگرمیاں دے مثبت پہلؤاں وچ شمار کيتا جاسکدا اے۔ اس ادارے نے اس عرصے وچ حوزہ قم دے مشہور استاداں توں استفادہ کيتا تے تہران ہور لبنان توں اعلیٰ پائے دے علما نوں تدریس دے لئی قم آنے دی دعوت دتی۔ استوں علاوہ دارالتبلیغ نے تہران توں قم آنے والے یونیورسٹیاں دے استاداں توں وی استفادہ کيتا۔ دارالتبلیغ ابتدا وچ غیر ملکی طلبہ نوں داخلہ تے تربیت دینے تے منظم کرنے دی غرض توں تشکیل پایا سی۔ ہور اس ادارے نے پہلی بار طالبات دے لئی اک مرکز قائم کيتا۔[۱۳۰]
موسسہ در راہ حق
سودھوحوزہ علمیہ قم توں وابستہ اہم ادارےآں وچوں اک "مؤسسہ در راہ حق" سی جو انہاں برساں وچ قائم کيتا گیا۔ اس دا ناں مؤسسہ در راہ حق و اصول دین سی جو سنہ 1964 وچ قائم ہويا تے سید ہادی خسروشاہی، سید محسن خرازی، سید جمال الدین دین پرور تے رضا استادی اس دے مدیران سن ۔ ایہ ادارہ خالصتا ثقافتی تے تعلیمی ادارہ سی تے "اصول اعتقادات"، "فروع مذہب" تے سماجی تے معاشی موضوعات اُتے مفت رسالے شائع کردا سی۔[۱۳۱]۔[۱۳۲]
کتب خانے
سودھوحوزہ علمیہ قم وچ ـ ابتدائے تاسیس ہی توں ـ کتاباں خاناں نوں خاص توجہ دتی گئی اے تے زعماء تے مراجع وقت ـ جداں عبدالکریم حائری، آیت اللہ بروجردی، آیت اللہ گلپایگانی، آیت اللہ مرعشی نجفی تے انہاں دے بعد آنے والے اکابرین نے ـ مختلف ادوار وچ ضروریات دے پیش نظر عظیم تے قابل قدر کتب خانے قائم کرکے طلبہ تے استاداں نوں مطالعے دی سہولیات فراہم کيتیاں نيں۔
- عبدالکریم حائری نے مورخہ 11 نومبر 1930 عیسوی نوں مدرسہ فیضیہ دے کتب خانے دی بنیاد رکھی؛
- آیت اللہ بروجردی نے مورخہ ستمبر 1960 وچ مسجد اعظم دا کتب خانہ قائم کيتا؛ ش کتابخانه مسجد اعظم قم را بنیاد نهاد؛
- آستانۂ حضرت معصومہ دا کتب خانہ، جس دی بنیاد 1953 وچ رکھی گئی اے ؛
- مدرسہ حجتیہ دا کتب خانہ، جس دے بانی، مدرسے دے بانی سید محمد حجت کوہ کمرہ ای ہی سن ؛
- کتب خانہ آیت اللہ مرعشی نجفی، جو خود انہاں دے ہتھوں 1975 وچ قائم ہويا۔ ایہ کتب خانہ دنیا دے معتبر ترین کتاباں خاناں وچوں اک اے ؛ جو، کتاباں خانۂ آستان قدس رضوی تے کتاباں خانۂ مجلس شورائے اسلامی، دے بعد ایران دا تیسرا وڈا کتب خانہ ہور عالم اسلام دا تیسرا وڈا کتب خانہ اے۔ اس کتب خانے وچ دو لکھ پنجاہ ہزار (250،000) مطبوعہ کتاباں تے پچیس ہزار (25،000) قلمی نسخے محفوظ کیتے گئے نيں۔[۱۳۳]
نشر و اشاعت
سودھوحوزہ علمیہ قم دے مراجع دے درمیان آیت اللہ بروجردی اسلامی تالیفات و تصنیفات دی نشر واشاعت نوں خاص اہمیت دیندے سن تے اس سلسلے وچ خود ہی بہت ساریاں کتاباں حدیث، فقہ تے رجال شیعہ دی طباعت و اشاعت دا اہتمام کيتا۔ 1960 تے 1970 دے عشراں وچ وی ایہ سلسلہ جاری رہیا تے گلپایگانی تے مرعشی نجفی تے شریعتمداری جداں مراجع ہور بعض دوسرے علما نے قدیم تے قلمی کتاباں ہور جدید کتاباں دی نشرو اشاعت دا اہتمام کيتا،[۱۳۴] گلپایگانی نے انتشارات دارالقرآن الکریم نامی ادارے دی بنیاد رکھی جو ابتدا وچ صرف قرآن کریم دی طباعت دا اہتمام کردا سی تے بعد وچ مختلف دینی و مذہبی موضوعات اُتے کتاباں شائع کيتیاں ۔[۱۳۵] دارالتبلیغ اسلامی وی شریعتمداری دے زیر انتظام سرگرم عمل سی تے اس نے وی اہم تے معتبر کتاباں دی اشاعت نوں توجہ دتی تے اس سلسلے وچ فعال سی۔[۱۳۶]
تحقیقی تے عام رسالے و جریدے
سودھو- حوزہ علمیہ قم دا سب توں پہلا رسالہ مکتب اسلام سی جس دی بنیاد علما نے رکھی تے اس دے مدیران وی علما سن ۔ اس رسالے دی بنیاد آیت اللہ بروجردی دے زمانے تے سنہ 1958 عیسوی وچ رکھی گئی تے اس دا پہلا شمارہ فروری 1958 عیسوی وچ شائع ہويا۔ ایہ رسالہ زمانے دے نشیب و فراز توں گزر کر حال حاضر وچ وی شائع ہورہیا اے۔ اس رسالے دی تاسیس و اشاعت وچ کردار ادا کرنے والے اہم افراد وچ ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی (جو حال حاضر وچ مراجع تقلید دے زمرے وچ نيں) شامل نيں۔[۱۳۷]
- دوسرا معتبر رسالہ جو سالنامہ تے سہ ماہی دی صورت وچ ظہور پزیر ہويا مجلہ مکتب تشیع اے جس دی بنیاد اکبر ہاشمی رفسنجانی، محمد جواد باہنر تے انہاں دے معاونین نے رکھی تے اس دا پہلا شمارہ مئی سنہ 1959 عیسوی وچ ـ 10000 دی تعداد وچ ـ شائع ہويا۔ اس رسالے وچ وڈی تعداد وچ نامور علما تے نوجوان فضلاء نے مقالات لکھے۔ اس رسالے دے قلمکار حالات حاضرہ ـ بالخصوص اسلامی نقطۂ نظر دی رورشنی وچ "سماجی مسائل" ـ نوں خاص اہمیت دیندے سن ۔[۱۳۸]
- حوزہ علمیہ قم دے ہور رسالے و مجلات وچ سالنامۂ مکتب جعفری شامل سی جو سنہ 1961 توں 1978 عیسوی تک شائع ہُندا رہیا؛
- نشریۂ مسجد اعظم، جو کتاباں خانۂ مسجد اعظم دی طرف توں شائع ہويا؛ اس رسالے دے بارہ شمارے ماہنامے دی صورت وچ شائع ہوئے۔
- مجلہ بعثت؛
- مجلہ انتقام
مؤخر الذکر دو رسالے سیاسی صورت حال دی عکاسی کردے سن ؛ - مجلہ الہادی، جو دارالتبلیغ اسلامی دی طرف توں شائع ہُندا سی۔[۱۳۹]
متعلقہ مآخذ
سودھوحوالے
سودھو
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص35۔
- ↑ اوہی مؤلف، برگهایی از تریخ حوزه علمیہ قم، ص1516۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص138۔
- ↑ ریحان یزدی، آینه دانشوران، ص144145۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص39
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص1415، 2122
- ↑ صدرالدین شیرازی، مقدمہ آشتیانی، صصدوسی ونہ۔
- ↑ رفیعی قزوینی، مجموعہ رسالے و مقالات فلسفی حکیم متألّہ علامہ سید ابو الحسن رفیعی قزوینی، مقدمہ رضا نژاد، صبیست ویک۔
- ↑ استادی، کتابها و آثار علمی امام خمینی، ص143۔
- ↑ استادی، اوہی ماخذ، ص143۔
- ↑ ان علما تے مدرسین دی لسٹ تے تعارف دے لئی رجوع کرن: شریف رازی، آثار الحجۃ، ج1، ص216-234۔
- ↑ مکی، تریخ بیست سالہ ایران، ج2، ص432۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة ج1، ص85۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص24۔
- ↑ حائری یزدی، مہدی، خاطرات، ص118۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص28۔
- ↑ نجفی، اندیشہ سیاسی و تریخ نہضت حاج آقا نوراللّه اصفہانی، ص237ـ 300۔
- ↑ ر.ک:جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص37۔
- ↑ امین، محسن، ج8، ص42۔
- ↑ جعفریان، برگهایی از تریخ حوزه علمیه قم، ص16۔
- ↑ ریحان یزدی، آینہ دانشوران، ص6162۔
- ↑ اراکی، مصاحبہ با استاد بزرگوار آیت اللّه العظمى اراكى، ص82-83۔
- ↑ کریمی جہرمی، آیت اللّه مؤسّس مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری، ص47۔
- ↑ سید کباری، آیةاللّه مؤسّس مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری، ص384۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص56، 62-76۔
- ↑ دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج2، ص156۔
- ↑ حسین مکی، تریخ بیست سالہ ایران، ج4، ص285۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص35-36، 46۔
- ↑ مکی، تریخ بیست سالہ ایران، ج4، ص287۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص46۔
- ↑ بصیرت منش، علما و رژیم رضا شاه ...، ص252۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص51۔
- ↑ امینی، چالشهای روحانیت با رضا شاه … ص347، سند شماره 14۔
- ↑ بصیرت منش، علما و رژیم رضا شاه ...، ص258۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص65۔
- ↑ غروی تبریزی، مصاحبہ با آیت اللّه عبد الحسین غروى تبریزى، ص43۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص90۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص8890، 99101، 114، 185190۔
- ↑ ر.ک: شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص143، 145، 152۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص200-201، 203، 205۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج2، ص45۔
- ↑ سبحانی، جامعیت علمى و عملى امام خمینى، ص13۔
- ↑ شیرخانی و زارع، تحولات حوزه علمیہ قم پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ص3435۔
- ↑ کرجی، قم و مرجعیت، ص41۔
- ↑ امام خمینی، صحیفه امام: مجموعه آثار امام خمینی (س)، ج2، ص407، ج11، ص454۔
- ↑ پور ہادی، خاطرات، ص66۔
- ↑ بدلا، مصاحبه، ص93ـ 94۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج2، ص2۔
- ↑ امام خمینی، صحیفه امام: مجموعه آثار امام خمینی (س)، ج1، ص24۔
- ↑ فلسفی، خاطرات و مبارزات، ص175۔
- ↑ جعفریان، برگهایی از تریخ حوزه علمیه قم، ص76۔
- ↑ جعفریان، اوہی ماخذ، ص31۔
- ↑ مؤلف مجہول، جغرافیای تاریخی شہرستان قم، ص218۔
- ↑ جعفریان، اوہی ماخذ، ص38۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج2، ص172176۔
- ↑ حائری یزدی، مہدی، خاطرات، ص47، 56-57۔
- ↑ فلسفی، خاطرات و مبارزات، ص187، 189۔
- ↑ فلسفی، خاطرات و مبارزات، ص189۔
- ↑ امینی، مرجعیت در عرصه اجتماع و سیاست، ص459۔
- ↑ امینی، مرجعیت در عرصه اجتماع و سیاست، ص452، سند شماره 29۔
- ↑ فلسفی، خاطرات و مبارزات، ص190-191، 469۔
- ↑ سلطانی طباطبائی، مصاحبه، ص48-49۔
- ↑ امینی، مرجعیت در عرصه اجتماع و سیاست، ص457، سند شماره 36-38۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج2، ص14۔
- ↑ فلسفی، خاطرات و مبارزات، ص203۔
- ↑ بدلا، مصاحبہ، ص103ـ 104۔
- ↑ حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران، ص386۔
- ↑ فلسفی، خاطرات و مبارزات، ص179ـ 180۔
- ↑ حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران، ص390391۔
- ↑ اشتهاردی، مصاحبه، ص186، 191۔
- ↑ شریف رازی، 1352ـ 1354 ہجری شمسی، ج1، ص352353۔
- ↑ سلطانی طباطبائی، مصاحبه، ص43-45.۔
- ↑ اشتهاردی، مصاحبه، ص190۔
- ↑ وکیلی قمی، حوزه علمیہ قم، ص21، 38۔
- ↑ روحانی، نهضت امام خمینی، ج2، سند شماره 37۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص238-241۔
- ↑ جواد منصوری، تریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد، ج1، سند شماره 15/2۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص236۔
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج1، ص44۔
- ↑ ر.ک: اسناد انقلاب اسلامی، ج1، ص57۔
- ↑ روحانی، بررسی وتحلیلی از نهضت امام خمینی در ایران، ج1، ص230۔
- ↑ هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ج1، ص133۔
- ↑ روحانی، بررسی وتحلیلی از نهضت امام خمینی در ایران، ج1، ص265۔
- ↑ دوانی، نهضت روحانیون ایران،، ج3، ص212۔
- ↑ امام خمینی، صحیفه امام: مجموعه آثار امام خمینی (س)، ج1، ص156157۔
- ↑ روحانی، بررسی وتحلیلی از نهضت امام خمینی در ایران، ج1، ص315۔
- ↑ مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، ج1، ص8081، 84۔
- ↑ رجبی، زندگی نامه سیاسی امام خمینی، سند شماره 51۔
- ↑ جواد منصوری، تریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد، ج1، سند شماره 15/3۔
- ↑ امام خمینی، صحیفه امام: مجموعه آثار امام خمینی (س)، ج1، ص415۔
- ↑ روحانی، بررسی وتحلیلی از نهضت امام خمینی در ایران، ج1، ص744۔
- ↑ یونیورسٹی مدرسین حوزه علمیہ قم، ج1، ص270۔
- ↑ شیرخانی و زارع، تحولات حوزه علمیه قم ...، ص3738۔
- ↑ ر.ک: یونیورسٹی مدرسین حوزه علمیہ قم، ج1، ص268ـ 269۔
- ↑ مدنی، تریخ سیاسی معاصر ایران، ج2، ص222-223۔
- ↑ مدنی، اوہی ماخذ، ج2، ص232ـ 234۔
- ↑ محمد یزدی، خاطرات، ص354۔
- ↑ ر.ک: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج1، ص464ـ 498۔
- ↑ وجوہ شرعی: زکٰوۃ، خمس، کفارات، صدقات وغیرہ۔
- ↑ ه. صالح، آیة الله كاشانى و توطئه كشف حجاب، ص214ـ 216۔
- ↑ محسن امین، اعیان الشیعه،ج 8، ص42۔
- ↑ ریحان یزدی، آینه دانشوران، ص49۔
- ↑ ریحان یزدی، آینه دانشوران، ص49۔
- ↑ غروی تبریزی، مصاحبه...، ص47۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج1، ص90۔
- ↑ غروی تبریزی، مصاحبه...، ص39۔
- ↑ هاشمی رفسنجانی، مصاحبه، ص36۔
- ↑ وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص2021۔
- ↑ علی رضا ہزار، تدوین محمدتقی ادهم نژاد، دانشوران قم، ص157۔
- ↑ عراقی، مصاحبه، ص41۔
- ↑ وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص79۔
- ↑ تفصیل دے لئی رجوع کرن: وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص80۔
- ↑ پہلے توں چھیويں پائے تک دے نصاب دی تفصیل دے لئی رجوع کرن: شیرخانی و زارع، تحولات حوزه علمیه قم ...، ص304309۔
- ↑ مرتضوی لنگرودی، مصاحبه، ص53-57۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص233-234۔
- ↑ محمد حسین طباطبائی، اصول فلسفه و روش رئالیسم و محمد باقر صدر، فلسفتنا۔
- ↑ وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص6768۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص234۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص227۔
- ↑ شریف رازی، آثار الحجة، ج2، ص178ـ 188۔
- ↑ اس سلسلے وچ رجوع کرن: روایت استاد، استاد علامه کرباسچیان از نگاه دیگران، ص181، 213216، 239ـ 241، 269270۔
- ↑ همایون، مجله همایون، سال1، شماره 3، آذر1313، ص8۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص31۔
- ↑ ہور معلومات دے لئی رجوع کرن: شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج1، ص4162۔
- ↑ وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص4849۔
- ↑ وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص50-53۔
- ↑ اس ادارے دے دروس تے استاداں دی تفصیل جاننے دے لئی رجوع کرن: وکیلی قمی، حوزه علمیه قم، ص54-55۔
- ↑ اس ادارے دے مخالف تے موافق نظریات دے لئر رجوع کرن: دوانی، زندگانی و خاطرات، ص458ـ 459۔
- ↑ ہور رجوع کرن: جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص307319۔
- ↑ جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص316-317۔
- ↑ جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص321322۔
- ↑ شیرخانی و زارع، تحولات حوزه علمیه قم ...، ص169171۔
- ↑ کتابخانه بزرگ نسخ خطی آیتالله مرعشی؛ سومین کتابخانه بزرگ جهان اسلام Archived 2020-10-28 at the وے بیک مشین۔
- ↑ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج2، ص52۔
- ↑ شیرخانی و زارع، تحولات حوزه علمیه قم ...، ص163-164۔
- ↑ جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص371۔
- ↑ برای تفصیل ر.ک: جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص341-345۔
- ↑ برای تفصیل ر.ک: جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص345347۔
- ↑ تفصیل دے لئی رجوع کرن: رسول جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران، ص348353۔
مآخذ
سودھو- اسناد انقلاب اسلامی، ج1، تهران : مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374هجری شمسی.
- امام خمینی، صحیفہ امام: مجموعہ آثار امام خمینی (س) (بیانات، پیامها، مصاحبہ ها، احکام، اجازات شرعی و نامہ ها)، تهران 1378هجری شمسی.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعہ، چاپ حسن امین، بیروت 1403هجری قمری/ 1983عیسوی.
- جواد منصوری، تریخ قیام پانزده خرداد بہ روایت اسناد، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1377-1378هجری شمسی.
- جامعة المصطفیٰ العالمیة، جامعة المصطفیٰ العالمیة در یک نگاه، لوح فشرده، قم 1387هجری شمسی.
- یونیورسٹی مدرسین حوزه علمیہ قم، زیر نظر محسن صالح، تحقیق علی رضا جواد زاده، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385هجری شمسی.
- جعفر سبحانی، «جامعیت علمى و عملى امام خمینى»، کیهان اندیشہ، ش 29 (فروردین و اردیبهشت 1369)هجری شمسی.
- جغرافیای تاریخی شهرستان قم، از مؤلفی ناشناختہ، بہ کوشش ابوالفضل عرب زاده، قم: زائر، 1383هجری شمسی.
- جهرمی، علی کریمی، آیةاللّه مؤسّس مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری (قدس سرُّه الشّریف)، قم 1372هجری شمسی.
- حسین بدلا، «مصاحبہ با حجةالاسلام والمسلمین سید حسین بدلا»، حوزه، سال 8، ش 1 و 2 (فروردین ـ تیر1370)هجری شمسی.
- حمید روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی در ایران، ج1، تهران، 1358هجری شمسی.
- حمید روحانی، نهضت امام خمینی، ج2،تهران 1376هجری شمسی.
- حمید بصیرت منش، علما و رژیم رضا شاه: نظری بر عملکرد سیاسی ـ فرهنگی روحانیون در سالهای 1305ـ 1320)، تهران، 1376هجری شمسی.
- داوود امینی، چالشهای روحانیت با رضا شاه: بررسی علل چالشهای سنت گرایی با نوگرایی عصر رضا شاه، تهران 1382هجری شمسی.
- رضا استادی، «كتابها و آثار علمى امام خمینى»، کیهان اندیشہ، ش 29 (فروردین و اردیبهشت 1369)هجری شمسی..
- علی پناه اشتهاردی، «مصاحبه با آیة اللّه شیخ على پناه اشتهاردى»، حوزه، سال 8، ش 1 و 2 (فروردین ـ تیر 1370)هجری شمسی..
- رسول جعفریان، برگهایی از تریخ حوزه علمیه قم، تهران 1381هجری شمسی.
- رسول جعفریان، جریانها و سازمانهای مذہبی ـ سیاسی ایران: از روی کار آمدن محمدرضا شاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، سالهای 1320ـ 1357، قم 1386هجری شمسی.
- مهدی حائری یزدی، خاطرات دکتر مهدی حائری یزدی، بہ کوشش حبیب لاجوردی، تهران 1381هجری شمسی.
- روح اللّه حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران: 1320ـ 1340، تهران 1381هجری شمسی.
- علی رضا ہزار، تدوین محمدتقی ادهم نژاد، دانشوران قم: نگاهی به زندگی 204 تن از دانشمندان وبزرگان قمی یا مدفون در قم، گزیده ستارگان حرم (1ـ 15)، علی رضا ہزار، تدوین محمد تقی ادهم نژاد، قم: زائر، 1384هجری شمسی.
- علی دوانی، نقد عمر: زندگانی و خاطرات علی دوانی، تهران 1382هجری شمسی.
- علی دوانی، نهضت روحانیون ایران، تهران، 1360هجری شمسی.
- محمد علی اراکی، «مصاحبہ با استاد بزرگوار آیت اللّه العظمى اراكى»، در آیینہ داران حقیقت: مصاحبہ های مجلہ حوزه با عالمان و دانشوران حوزوی، تهیہ و تدوین، مجلہ حوزه، ج1، قم: بوستان کتاب، 1382هجری شمسی.
- محمد حسن رجبی، جیون سیاسی امام خمینی، تهران 1377هجری شمسی.
- ابوالحسن رفیعی قزوینی، مجموعہ رسالے و مقالات فلسفی حکیم متألّہ علامہ سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، تصحیح غلام حسین رضا نژاد (نوشین)، تهران 1386هجری شمسی.
- روایت استاد: استاد علامہ کرباسچیان از نگاه دیگران، تهران: مرکز تدوین و نشر آثار علامہ کرباسچیان، 1386هجری شمسی.
- علی رضا ریحان یزدی، آینہ دانشوران، با مقدمہ و تعلیقات و اضافات ناصر باقری بیدهندی، قم1372هجری شمسی.
- محمد باقر سلطانی طباطبائی، «مصاحبہ با آیةاللّه سید محمد باقر سلطانى طباطبائى»، حوزه، سال 8، ش 1 و 2 (فروردین ـ تیر 1370)هجری شمسی.
- علی رضا سید کباری، حوزههای علمیہ شیعہ در گستره جهان، تهران 1378هجری شمسی.
- محمد شریف رازی، آثار الحجة یا، تریخ و دائرة المعارف حوزه علمیہ قم، قم 1322ـ 1333هجری شمسی.
- محمد شریف رازی، گنجینہ دانشمندان، تهران 1352-1354هجری شمسی.
- بهمن شعبان زاده، تریخ شفاهی مدرسہ حقانی، تهران1384هجری شمسی.
- علی شیرخانی و عباس زارع، تحولات حوزه علمیہ قم پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تهران1384هجری شمسی.
- ه. صالح، «آیة اللّه كاشانى و توطئہ كشف حجاب»، تریخ و فرهنگ معاصر، سال 2، ش 6 و 7 (پاییز 1372)هجری شمسی.
- محمدبن ابراهیم صدر الدین شیرازی (ملا صدرا)، الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیّة، با حواشی ملیا هادی سبزواری، چاپ جلال الدین آشتیانی، تهران 1360هجری شمسی.
- محمد رضا طبسی، «مصاحبہ با آیةاللّه حاج شیخ محمد رضا طبسى»، حوزه، سال6، ش 4 (مهر و آبان 1368)هجری شمسی.
- مجتبی عراقی، «مصاحبہ با استاد حاج شیخ مجتبى عراقى»، حوزه، سال 6، ش 6 (بهمن و اسفند 1368)هجری شمسی.
- عبدالحسین غروی تبریزی، «مصاحبہ با آیةاللّه عبدالحسین غروى تبریزى»، حوزه، سال 11، ش 2 (خرداد و تیر 1373)هجری شمسی.
- محمد تقی فلسفی، خاطرات و مبارزات حجة الاسلام فلسفی، تهران 1376هجری شمسی.
- عباس فیروزی، «دومین دوره شوراى عالى و مدیریت حوزه علمیہ»، پیام حوزه، سال 2، ش 3 (پاییز 1374).
- علی کرجی، قم و مرجعیت، قم 1383هجری شمسی.
- مدنی، جلال الدین، تریخ سیاسی معاصر ایران، قم 13611362هجری شمسی.
- مرتضوی لنگرودی، محمد حسن، «مصاحبہ با حضرت آیة اللّه حاج سید محمد حسن مرتضوى لنگرودى»، حوزه، سال 10، ش 1 (فروردین و اردیبهشت 1372)هجری شمسی.
- همايون پور، محمد، مجلہ همایون، سال1، شماره 3، آذر1313 ہجری شمسی۔
- مرجعیت در عرصہ اجتماع و سیاست : اسناد و گزارشهایی از آیات عظام نائینی، اصفهانی، قمی، حائری و بروجردی، 1292 تا 1339هجری شمسی، بہ کوشش محمد حسین منظور الاجداد، تهران: شیرازه، 1379هجری شمسی.
- مرکز جهانی علوم اسلامی، شناسان مرکز جهانی علوم اسلامی، قم، 1386هجری شمسی.
- مکی، حسین، تریخ بیست سالہ ایران، تهران 1362ـ1364 هجری شمسی.
- نجفی، موسی، اندیشہ سیاسی و تریخ نهضت حاج آقا نوراللّه اصفهانی، تهران 1378هجری شمسی.
- وکیلی قمی، ابو محمد، حوزه علمیہ قم، تهران 1348هجری شمسی.
- هاشمی رفسنجانی، اکبر: «مصاحبہ با استاد هاشمى رفسنجانى»، حوزه، سال 2، ش 11 (مهر 1364)هجری شمسی.
- هاشمی رفسنجانی، اکبر: دوران مبارزه، زیر نظر محسن هاشمی، تهران 1376هجری شمسی.
- محمد یزدی، خاطرات آیت اللّه محمد یزدی، تهران 1380هجری شمسی.
- یداللّه پورهادی، خاطرات حجةالاسلام و المسلمین پورهادی، تدوین عبدالرضا احمدی و معصومہ حسینی، تهران 1382هجری شمسی.
باہرلے جوڑ
سودھو- مضمون دا ماخذ تلخیص دے نال دانشنامه جهان اسلام
- حوزه علمیه قم
- پایگاه حوزه