مروان بن حکم
کوائف | |
---|---|
لقب | خیط باطل |
تاریخ/محل پیدائش | سنہ 2 ہجری، مکہ |
والد | حکم بن ابی العاص |
اولاد | عبد الملک |
حکومت | |
سمت | چوتھا اموی و پہلا مروانی خلیفہ |
سلسلہ | بنی امیہ |
آغاز | سنہ 64 ھ |
انجام | سنہ 64 ھ |
مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیہ (2۔65 ھ) اموی حکومت دا چوتھا و مروانی سلسلہ دا پہلا خلیفہ سی۔
مروان بن حکم(623 – 685) چوتھا اموی خلیفہ سی اوہ معاویہ II دے راج چھڈن دے مگراں خلیفہ بنیا۔ اوہ تھوڑا ویلہ ای خلیفہ ریا اُتے اونے مصر تے شام عبداللہ بن زبیر کولاں واپس لیئے۔ اوہ 63 ورے دا سی جداں مریا۔
مروان نوں بچپن وچ انہاں دے باپ حکم بن ابی العاص دے ہمراہ طائف جلا وطن کيتا گیا۔ فیر تیسرے خلیفہ عثمان بن عفان دے توسط توں مدینہ واپس آیا تے خلافتی مشینری وچ مشغول ہوئے گیا۔ اس نے جنگ جمل و صفین وچ حضرت امام علی ؑ دے مقابل شرکت کيتی ہور امام حسن ؑ دے جسد مبارک نوں رسول اللہ دے کنارے دفن ہونے وچ رکاوٹ بنا۔اسی طرح یزید دی بیعت نہ کرنے اُتے امام حسین ؑ دے نال مجادلہ کيتا۔ مروان معاویہ بن یزید دے خلافت توں کنارہ کشی اختیار کرنے دے بعد خلافت تک پہنچیا تے دس مہینے خلافت کرنے دے بعد سنہ 65 ہجری وچ اپنی بیوی دے ہتھوں مسموم ہوئے کے ماریا گیا۔
زندگی نامہ
سودھومروان بن حکم بن ابی العاص بن امیہ بن عبد شمس بن عبد مناف ہجرت دے دوسرے سال پیدا ہويا۔ اس دی کنیت ابو عبد الملک سی۔ [۱] بلند قد تے غیر متناسب جسم رکھنے دی وجہ توں خیط باطل دے ناں توں وی معروف سی۔ [۲] حکم بن ابی العاص دی اولاد وچوں سب توں پہلے خلافت تک پہنچیا۔ بنی مروان ايسے توں منسوب نيں۔[۳]
مروان اول مروان بن الحکم | |||||
---|---|---|---|---|---|
چوتھا خلافت خلافت امویہ سلطنت خلافت امویہ خلیفہ دمشق | |||||
معیاد عہدہ | 684–685 | ||||
پیشرو | معاویہ بن یزید | ||||
جانشین | عبدالملک | ||||
نسل | عبدالملک، عبدالعزیز، محمد | ||||
| |||||
شاہی خاندان | خلافت امویہ | ||||
والد | الحکم ابن العاص | ||||
پیدائش | 28 مارچ 623ء | ||||
وفات | 7 مئی 685ء |
تعارف
سودھوبنو امیہ |
بنو امیہ دے خلیفے |
---|
معاویہ، 661-680 |
یزید ، 680-683 |
معاویہ بن یزید، 683-684 |
مروان بن حکم، 684-685 |
عبدالملک بن مروان، 685-705 |
ولید بن عبدالملک، 705-715 |
سلیمان بن عبدالملک، 715-717 |
عمر بن عبدالعزیز، 717-720 |
یزید بن عبدالملک، 720-724 |
ہشام بن عبدالملک، 724-743 |
ولید بن یزید، 743-744 |
یزید بن ولید، 744 |
ابراہیم بن ولید، 744 |
مروان بن محمد، 744-750 |
مروان بن حکم دا تعلق بنو امیہ دی دوسری شاخ بنی عاص توں سی ۔ حکم نے فتح مکہ دے بعد اسلام قبول کیتا۔ حضور (ص) نے اسنوں تے اس دے بیٹے مروان نوں اس وجہ توں شہر بدر کر دتا سی کہ اوہ اپنی محفلاں وچ انہاں دی نقلاں اتارتے سن ۔ حضرت عثمان نے اسنوں تے مروان نوں واپس بلا لیا سی ۔ (بحوالہ خلافت و ملوکیت۔ مولانا مودودی) حضرت عثمان نے حکم دے بیٹے مروان نوں اپنا سیکرٹری مقرر کیاسی ۔ حضرت عثمان نوں اس اُتے بے حد اعتماد سی ۔ اس لئی مہر خلافت وی اس دے سپرد کر رکھی سی۔ جدوں آپ دے خلاف فسادیاں نے شورش پیدا دی تاں حاکم مصر دے ناں منسوب خط وغیرہ دی جعلسازی دی ذمہ داری وی اس اُتے عائد کيتی جاندی اے۔ شہادت عثمان دے بعد مدینہ چھڈ کے بھج نکلیا تے امیر معاویہ رضي الله عنه دے نال جنگ جمل تے جنگ صفین وچ حضرت علی دے خلاف لڑا۔ حضرت طلحہ رضی اللہ عنہ دی شہادت وی اس دے ہتھوں ہوئی جو اسی دی فوج دے سربراہ سن ۔ امیر معاویہ دے بر سر اقتدار آنے دے بعد اسنوں مدینہ دا گورنر مقرر کیتا گیا۔یزید دی موت دے وقت ایہ مدینہ ہی وچ مقیم سی ۔ جبیر ابن مطعم توں روایت اے کہ اسيں لوک پیغمبرِ اسلام دی خدمت وچ حاضر سن کہ ادھر توں حکم (مروان دا باپ) گزریا۔ اسنوں دیکھ کے رسول اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے فرمایا کہ اس دے صلب وچ جو بچہ اے اس توں میری امت عذاب تے پریشانی وچ مبتلا ہوئے گی۔[۴] حضرت عبد الرحمان بن عوف توں روایت اے کہ جدوں مروان پیدا ہويا تاں مدینہ دے اس وقت دے رواج دے مطابق اسنوں رسول اللہصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی خدمت وچ لیایا گیا۔ انہاں نے اسنوں دیکھ کے فرمایا ایہ ملعون ابن ملعون اے۔۔۔[۵]
مروان دی شام وچ آمد تے خلافت
سودھوابن زبیر محاصرہ مکہ دے بعد حصین بن نمیر دی تجویز تے مشورہ نوں رد کرکے پہلی سیاسی غلطی دے مرتکب ہو چکے سن لیکن انھاں نے مروان بن حکم نوں مدینہ توں شام دھکیل کر دوسری بار فیر ایہی غلطی دی تے ایہی غلطی انہاں دی ناکامی دا باعث بنی۔ جدوں یزید دی وفات دی خبر مدینہ پہنچی تاں حاکم مدینہ مروان بن حکم دی ہمت ہور اموی افراد دی طرح اس حد تک پست ہو چکی سی کہ اس نے عبداللہ بن زبیر دے ہتھ اُتے بیعت کرنے لئی لئی آمادگی دا اظہار کیتا اس دا بیٹا عبد الملک وی بیماری دی حالت وچ مدینہ وچ موجود سی ۔ ابن زبیر نے بنو امیہ دے خلاف اپنی آتش انتقام تے نفرت دی رو وچ بہہ کر مروان تے ہور امویاں نوں فوراً اسی حالت وچ مدینہ توں نکل جانے دا حکم دتا۔ مجبوراً مروان نے عبد الملک دے نال سفر شام کیتا۔ بعد وچ ابن زبیر نے اپنی غلطی محسوس کردے ہوئے انھاں پھڑنے دے لئی آدمی روانہ کیتے لیکن ہن سب کچھ بے سود سی ۔ اوہ لوک تلاش بسیار دے باوجود نہ مل سکے۔ جے ابن زبیر توں ایہ فاش سیاسی غلطی سرزد نہ ہوئی ہُندی تاں اسلام دی تریخ اک نواں موڑ اختیار کر لیندی ۔
جد مروان شام پہنچیا تاں اموی اس وقت خوف تے پریشانی دے عالم وچ باہم اختلاف دا شکار سن ۔ معاویہ بن یزید دی خلافت توں دستبرداری دے بعد خلافت دے لئی دو ناں سامنے سن ۔ خالد بن یزید تے عمرو بن سعید بن العاص۔ خالد دے نال قبیلہ کلب دی ہمدردیاں سن تے قبلیہ قیس ابن زبیر دی حمایت وچ سی ۔ تے کچھ ہور اراکین عمر بن سعید دے نال سن ۔ مروان دے دمشق آ جانے توں بنو کلب دے بوہت سارے افراد اس دی حمایت اُتے اتر آئے۔ مروان اس صورت حال توں سخت پریشان سی تے چاہندا سی کہ ابن زبیر دی اطاعت کرے لیکن عین اس وقت عبیدا اللہ ابن زیاد نے پہنچ کے تمام نقشہ بدل دتا۔ اس نے مروان نوں قریش دا سردار ہونے دی حیثیت توں عبد اللہ بن زبیر دی بیعت کرنے توں منع کر دتا۔
مروان نوں ابن زیاد دے مشورہ توں حوصلہ ہويا۔ تے ابن زبیر دی بیعت نہ کرنے دا فیصلہ کر ليا۔ بالآخر مقام جابیہ وچ بنوامیہ دے حامی جمع ہوئے۔ تاکہ کوئی متفقہ لائحہ عمل تیار کیتا جاس دے۔ اوتھے تمام وڈے وڈے اموی سردار تے عمائدین حکومت جمع سن ۔ چنانچہ بحث و تمحیص دے بعد فیصلہ ہويا کہ مروان نوں خلیفہ نامزد کر دتا جائے تے خالد بن یزید تے عمرو بن سعید نوں علی الترتیب ولی عہد مقرر کر دتا جائے۔ اوتھے مروان دے ہتھوں اُتے بیعت کر لئی گئی تے اسنوں 64ھ وچ خلیفہ منتخب کر ليا گیا۔
شہر بدری توں عثمان دے خلاف بغاوت تک
سودھومروان دے باپ حکم بن ابی العاص بن امیہ نوں قریش سرداراں دے پاس راز افشا کرنے دے جرم وچ رسول اللہ نے اسنوں مدینہ توں کڈ دتا تے اس اُتے لعنت دی [۶] ايسے وجہ توں نزد علمائے اہل سنت ایہ صحابہ توں شمار نئيں ہُندا اے۔[۷] بعض نے مروان کيتی جائے پیدائش طائف ذکر کيتی اے۔ شہر بدری دے بعد مروان اپنے باپ دے ہمراہ طائف وچ ساکن ہوئے گیا تے ابوبکر و عمر دے زمانے وچ وی ايسے طرح مدینہ بدری دے حکم اُتے باقی رہیا۔[۸]
عثمان دے پاس خلافت پہنچنے دے بعد اپنے باپ دے ہمراہ مدینہ واپس پرت آیا۔[۹] تے حکومت عثمان دے خواص وچوں شمار ہونے لگیا تے اس دا کاتب قرار پایا۔[۱۰] ہور اس دا داماد وی ہويا[۱۱] مروی اے کہ امام علی ؑ نے اسنوں کہیا سی: وای بر تاں و وای بر امت محمد ؐ از دست تو.[۱۲]
تاریخی مصادر حضرت عثمان دے خلاف شورش برپا کرنے تے اسنوں قتل کرنے دے اقدامات تے عوامل وچوں شمار کردے نيں۔[۱۳] اس نے عمار بن یاسر دی طرف توں حکومت وقت دے خلاف شر انگیزی برپا کرنے دی خبر دتی جس دے نتیجے وچ عثمان بن عفان نے انہاں نوں ضرب و شتم کرنے دا حکم دتا جس دی وجہ توں اوہ فتق دے مرض وچ مبتلا ہوئے گئے۔[۱۴]
امام علی ؑ دے مد مقابل
سودھوحضرت علی ؑ نوں خلافت منتقل ہونے دے بعد سال سنہ 35 ہجری وچ مروان بن حکم نے امام دی بیعت کيتی تے فیر مدینہ توں مکہ جا کے حضرت عائشہ توں ملحق ہوئے گیا۔[۱۵]
یہ انہاں لوکاں وچوں اے جنہاں نے طلحہ و زبیر نوں بغاوت اُتے اکسایا تے انہاں نوں تشکیل حکومت کیتی ترغیب دتی تے انہاں نوں کہیا کہ اوہ لوکاں نوں اپنی بیعت کرنے دا حکم دتیاں[۱۶] جنگ جمل وچ ایہ طلحہ و زبیر دے لشکر دا حصہ سی۔[۱۷] تے خون عثمان دا مطالبہ کرنے والےآں وچوں سی۔[۱۸] البتہ اس جنگ وچ طلحہ نوں قتل کيتا تے اسنوں قتل عثمان دے انتقام دا ناں دتا۔ البتہ بعض مؤرخین دے نزدیک اس دے قتل دے علت ایہ سی کہ اس نے جنگ توں کنارہ کشی دا ارادہ کر ليا سی۔[۱۹]
جنگ جمل وچ عائشہ، عمرو بن عثمان، موسی بن طلحہ تے عمرو بن سعید بن ابی العاص دے نال اسیر ہويا۔ لیکن حضرت علی ؑ نے انہاں نوں معاف کر دتا۔[۲۰] البتہ بعض تاریخی مصادر دے مطابق مروان نے اپنے ساتھیاں دے فرار دے بعد جنگ دے آخر وچ شام جا کے معاویہ دے پاس پناہ حاصل کيتی۔[۲۱]
مروان جنگ صفین وچ اموی لشکر دی صفاں وچ حضرت علی دے مقالے وچ کھڑا ہويا[۲۲] اس جنگ وچ معاویہ نے مروان توں چاہیا کہ اوہ مالک اشتر دے مقابلے وچ جائے لیکن اس نے بہانہ کر کے اس دے مقابلے وچ آنے توں اپنے آپ نوں بچا لیا۔[۲۳] اک قول دے مطابق جنگ صفین دے بعد امام نے اسنوں امان دتی تے اس نے حضرت علی دی بیعت کرنے دے بعد مدینہ واپس آ کے دوبارہ ایتھے ساکن ہوئے گیا۔[۲۴]
معرکہ مرج رابط
سودھوقبیلہ بنو قیس نے امویاں دے اس فیصلہ نوں تسلیم کرنے توں انکار کر دتا۔ بنو قیس دے سردار ضحاک بن قیس نے عبداللہ بن زبیر دی حمایت دا اعلبن کے دتا۔ تے مرج رابط پہنچ کے خیمہ زن ہو گئے۔
دوسری طرف مروان بنوکلب تے ہور اموی حامیاں دے نال مقابلہ دے لئی روانہ ہويا۔ مرج رابطہ دے مقام اُتے دونے دے درمیان زبردست جنگ ہوئی۔ ضحاک میدان جنگ وچ کم آیا تے اس واقعہ دے وڈے دور رس نتائج ظاہر ہوئے۔ جتھے کدرے وی ابن زبیر دے حامی موجود سن ۔ انہاں نے بھاگنیا شروع کر دتا۔ چنانچہ شام ہمیشہ دے لئی اموی دائرہ اقتدار وچ چلا گیا۔ تے امویاں دی اک دوسری شاخ جو آل مروان کہلاندی سی، نے اک مستحکم حکومت کیتی بنیاد رکھی۔ اس دے علاوہ عرباں دے دو بڑ ے قبیلیاں دے درمیاں دشمنی دی اک مستقل دیوار حائل ہو گئی جو بعد دے ادوار وچ خانہ جنگیاں دی صورت وچ ظاہر ہُندی رہی۔
حکومت مدینہ
سودھو۴۱ ہجری قمری وچ معاویہ نوں حکومت ملنے دے بعد مروان مدینہ دا حاکم منصوب ہويا۔[۲۵] کچھ مدت دے بعد معاویہ نے مکہ تے طائف نوں وی حکومت مروان دی حدود وچ شامل کے دتا۔[۲۶] اک مدت گزرنے دے بعد معاویہ نے اسنوں معزول کر کے سعید بن ابی العاص نوں انہاں علاقےآں دی حاکمیت دے دی۔ بعض اسنوں اس حکومت توں ہٹانے دی وجہ یزید بن معاویہ دے لئی بیعت لینے توں انکار دسدے نيں۔[۲۷]
مروان دوبارہ سال ۵۴ ہجری قمری وچ مدینہ دا حاکم منصوب ہويا فیر اس دے کچھ عرصہ بعد معزول ہويا تے ولید بن عتبہ اس دی جگہ آیا [۲۸] اس نے اس دوران ائمہ دی مخالفت دا سلسلہ جاری رکھیا جداں امام حسنؑ، دے جنازے نوں رسول اللہ دے پاس دفن ہونے وچ رکاوٹ بنیا۔[۲۹] ايسے طرح یزید دے خلیفہ بننے دے بعد امام حسین توں بیعت لینے بہت زیادہ کوشش کيتی ایتھے تک کہ ولید بن عتبہ (حاکم مدینہ) دے پاس امام توں مجادلہ کيتا۔ [۳۰]
واقعہ کربلا دے بعد یزید دے خلاف مدینہ وچ ہونے والی شورش وچ مدینہ توں کڈ دتا گیا تے اس نے عبداللہ بن عمر توں اپنے اہل و عیال دی دیکھ بھال دی درخواست کيتی لیکن ابن عمر نے اس توں انکار کيتا تاں اس نے ایہی درخواست امام سجادؑ نال کيتی امام نے اس درخواست نوں قبول کيتا۔ [۳۱] مروان اس دے بعد شام چلا گیا تے معاویۃ بن یزید بن معاویہ دی وفات تک اوتھے رہیا۔[۳۲] تاریخی روایات دے مطابق مروان تے ہور امویاں دے مدینہ توں اخراج، انہاں دی یزید توں مدد کيتی درخواست دے جواب وچ مدینہ لشکر بھیجے جانے دے بعد واقعہ حرّہ رونما ہويا۔[۳۳]
خلافت
سودھومعاویہ بن یزید بن معاویہ دے خلافت توں کنارہ کشی کرنے دے بعد امویاں نے مروان نوں خلیفہ منتخب کيتا۔ [۳۴] مروان حکومت نوں استحکام بخشنے دے لئی شروع وچ جابیہ ( شمال حوران) گیا تے اوتھے دے لوکاں نوں اپنی طرف دعوت دتی۔ اردن دے لوکاں نے ٦۴ قمری وچ اس دتی بیعت کيتی۔ فیر اوہ شام واپس آیا تے حکومت دے ترقیاتی کماں وچ مشغول ہوئے گیا۔ شام وچ ضحاک بن قیس فہری نے لوکاں نوں عبداللہ بن زبیر دی بیعت کيتی دعوت دتی تاں ايسے وجہ توں مروان بن حکم توں اس دی جنگ دا آغاز ہويا جس وچ ضحاک نے شکست کھادی تے ماریا گیا۔[۳۵]
مروان نے اپنی حکومت نوں توسعہ دینے دے لئی مصر دی طرف لشکر کشی دی اوتھے دے لوک عبداللہ بن زبیر دی بیعت کرنے والے سن اس نے انہاں نوں اپنا مطیع بنا لیا تے اپنے بیٹے عبدالملک نوں اوتھے دی حکومت دے دی۔ فیر مروان شام واپس آ گیا تے تھوڑی جہی گزارنے دے بعد مر گیا۔[۳۶]
اس دی مختصر حکومت دے اہم اقدامات وچوں شامی دینار دا اجرا سی جس اُتے «قل ہوئے اللہ احد» دی آیت کندہ سی۔[۳۷]
مصر اُتے قبضہ
سودھوشام اُتے اپنے قبضہ نوں مستحکم کرنے دے بعد مروان نے مصر دا رخ کیتا مصر اُتے دو طرف توں حملہ کیتا گیا۔ اک طرف توں عمرو بن سعید حملہ آور ہويا اوردوسری طرف توں مروان خود ودھیا۔ عبدالرحمن حجدم جو ابن زبیر دے ہمنواواں وچوں سن مقابلہ دے لئی نکلے لیکن جدوں عمر بن سعید دے داخلہ مصر دی اطلاع پائی تاں مروان دے ہتھ اُتے بیعت کر لئی۔ اس طرح بغیر جنگ دے مصر وی اموی دائرہ اقتدار وچ آگیا۔
موت
سودھومروان نے رمضان65 ہجری 63 سال دی عمر وچ وفات پائی کہ عام خیال دے مطابق مروان دی وفات اس دی بیوی ام خالد دے ہتھوں ہوئی۔ اگرچہ مقام جابیہ اُتے مروان دی خلافت دے نال نال خالد بن یزید تے عمرو بن سعید دی تقرری بطور جانشین دی توثیق کيتی گئی سی مگر مروان دی ایہ خواہش سی کہ اس دی اپنی اولاد ہی اس دی وارث ہو چنانچہ اس مقصد دے حصول دے لئی اس نے خالد دی بیوہ ماں دے نال شادی کر لئی جس دا تعلق بنو کلب توں سی ۔ مقصد اس طرح بنو کلب دی ہمدردیاں حاصل کرنا سی ۔ اس دے علاوہ انعام و اکرام دے کے اس نے بالآخر خالد تے عمرو بن سعید دی تقرری منسوخ کر دتی تے علانیہ عبد الملک تے عبد العزیز نوں اپنا جانشین مقرر کر دتا۔ مروان نے اسی اُتے اکتفا نہ کیتا بلکہ خالد نوں ذلیل کرنے دے لئی خالد تے اس دی ماں دے خلاف نازیبا لفظاں استعمال کیتے جنہاں دی شکایت خالد نے ماں توں کيتی۔ چنانچہ اس نے مروان نوں زہر دے کے یا گلا گھونٹ کر مروا دتا۔
مروان نے اموی اقتدار نوں ازسرنو قائم کیاسی ۔ ورنہ اموی حکومت دا خاتمہ صاف نظر آ رہیا سی ۔ اس دا اک بیٹا تے چار پوتے خلیفہ یا بادشاہ بنے -
مروان بن حکم
| ||
شاہی القاب | ||
---|---|---|
پیشرو معاویہ بن یزید |
اموی خلیفہ 684–685 |
جانشین عبدالملک |
پیشرو سعد ابن العاص |
گورنر مدینہ 679–681 |
جانشین Walid ibn Utbah ibn Abi Sufyan |
پیشرو سعد ابن العاص |
گورنر مدینہ 674–677 |
جانشین سعد ابن العاص |
پیشرو ? |
گورنر مدینہ 662–669 |
جانشین سعد ابن العاص |
حوالے
سودھو- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۸؛ ابن الأثیر الجزری، أسد الغابہ، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳٦۹.
- ↑ السمعانی، الأنساب، ۱۴۰۱ق، ج۱۲، ص۲۰۵
- ↑ الآصابہ جلد 1 صفحہ 340
- ↑ صواعق المحرقہ صفحہ 108
- ↑ ابن الأثیر الجزری، أسدالغابہ، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳٦۸
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸٧
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۵۹، ۳٦۰
- ↑ ابن عبد البر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳٦۰
- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹ء، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابۃ، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳٧۹
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۸
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابہ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴
- ↑ ابن قتیبۃ الدینوری، الإمامۃ و السیاسۃ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۵۱
- ↑ ابن قتیبۃ الدینوری، الإمامۃ و السیاسۃ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص٧۳
- ↑ ابن قتیبۃ الدینوری، الإمامۃ و السیاسۃ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص٧۸، ٧۹
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابۃ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴
- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ الدینوری، اخبار الطوال، ۱۳٦۸ش، ص۱۴۸
- ↑ ابن قتیبۃ الدینوری، الإمامۃ و السیاسۃ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۹٧
- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابۃ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴
- ↑ ابن قتیبۃ الدینوری، الإمامۃ و السیاسۃ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۳۲
- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ دینوری، اخبار الطوال، ۱۳٦۸ش، ص۲۲۴
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۸؛ ابن الأثیر الجزری، أسدالغابہ، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳٦۹
- ↑ ابن قتیبہ الدینوری، الإمامہ و السیاسہ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۹٧ و ۱۹۸
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۸
- ↑ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱٧ق، ج۳، ص٦۱.
- ↑ ابن قتیبہ الدینوری، الإمامہ و السیاسہ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۲٧
- ↑ ابن قتیبہ الدینوری، الإمامہ و السیاسہ، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۳۰، ۲۳۱
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابۃ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابۃ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴
- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابہ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴
- ↑ الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج٧، ص۲۰٧
- ↑ ابن حجر العسقلانی، الإصابہ، ۱۴۱۵ق، ج٦، ص۲۰۴