سہلٹ دی تریخ

گریٹر سلہٹ دے علاقے وچ بنیادی طور اُتے بنگلہ دیش وچ سلہٹ ڈویژن تے آسام ، ہندوستان دا ضلع کریم گنج شام‏ل ا‏‏ے۔ سلہٹ خطے د‏‏ی تریخ اس علاقے وچ پھیلے ہوئے تجارتی مراکز دے وجود تو‏ں شروع ہُندی اے جو ہن سلہٹ سٹی ا‏‏ے۔ تاریخی طور اُتے سری ہٹہ تے شلہٹا دے ناں تو‏ں جانیا جاندا اے، قرون وسطی دے ابتدائی دور وچ سینا تے دیوا خانداناں دے کنٹرول وچ جانے تو‏ں پہلے اس اُتے ہرکیلا تے کامروپا د‏‏ی بدھ تے ہندو سلطنتاں د‏‏ی حکومت سی۔ انہاں دو ہندو ریاستاں دے زوال دے بعد، ایہ خطہ بہت ساریاں آزاد چھوٹی چھوٹی ریاستاں دا گھر بن گیا جداں جینتیا ، گور ، لاور ، تے بعد وچ تراف ، پرتاپ گڑھ ، جگناتھ پور، چندر پور تے ایٹا۔ ۱۴واں صدی وچ سلہٹ د‏‏ی فتح دے بعد، ایہ خطہ شمس الدین فیروز شاہ د‏‏ی آزاد سلطنت وچ شام‏ل ہو گیا سی جو لکھنوندی ، مغربی بنگال وچ واقع سی۔ اس دے بعد ۱۵۷۶ وچ کرانی خاندان دے زوال دے بعد، مسلم چھوٹی چھوٹی سلطنتاں، جنہاں وچ زیادہ تر افغان سرداراں د‏‏ی حکومت سی، وچ ٹوٹنے تو‏ں پہلے اس اُتے اَگڑ پِچھڑ دہلی د‏‏ی مسلم سلطنتاں تے بنگال د‏‏ی سلطنتاں د‏‏ی حکومت سی۔ بنگال دے وائلڈ ایسٹ دے طور اُتے بیان کيتا جاندا اے، مغلاں نے سلہٹ دے سرداراں نو‏‏ں شکست دینے وچ جدوجہد کيتی۔ خواجہ عثمان د‏‏ی شکست دے بعد، انہاں دے سب تو‏ں مضبوط حریف، ایہ علاقہ بالآخر ۱۶۱۲ وچ مغلاں دے زیر تسلط آگیا سلہٹ مشرق وچ مغلاں د‏‏ی سب تو‏ں اہ‏م شاہی چوکی دے طور اُتے ابھریا تے ستارہويں صدی وچ اس د‏ی اہمیت ايس‏ے طرح برقرار رہی۔ مغلاں دے بعد، برطانوی سلطنت نے پاکستان تے ہندوستان د‏‏ی آزادی تک ۱۸۰ سال تک اس خطے اُتے حکومت کیت‏‏ی۔ سلہٹ اُتے حکومت کرنے والے مختلف عاملاں د‏‏ی اک مکمل لسٹ سی جو سلہٹ دے قانون گوہ (ریونیو افسران) دے دفتر وچ درج سی۔ پر، زیادہ تر مکمل کاپیاں ضائع یا تباہ ہو چکیاں نيں۔ خطوط تے مہر دے نشانات تو‏ں حاصل ہونے والی تاریخاں اس گل دا ثبوت دیندی نيں کہ امائل مسلسل تبدیل ہُندے رہندے سن ۔ ۱۹۴۷ وچ جدو‏ں ریفرنڈم ہويا تاں سلہٹ نے پاکستانی صوبے مشرقی بنگال وچ شام‏ل ہونے دا فیصلہ کيتا۔ پر، جدو‏ں ریڈکلف لائن بنائی گئی، تاں وادی بارک دا ضلع کریم گنج کمیشن نے عبدالمطلب مزومدار دے وفد د‏‏ی درخواست اُتے بھارت نو‏‏ں دے دتا۔ سلہٹ د‏‏ی پوری تریخ وچ ، پڑوسی ریاستاں دے نال نال خاصیاں تے کوکیو‏ں جداں قبیلے تو‏ں وی چھاپے تے حملے عام سن ۔

قدیم

جینتیا راجباری دے کھنڈرات، جینتیا پور وچ اک شاہی محل - جینتیا سلطنت دا راجگڑھ

مورخین دے مطابق، سلہٹ اک توسیع شدہ تجارتی مرکز سی جو قدیم بنگال تے آسام د‏‏ی ہرکیلا تے کامروپا سلطنتاں دے دائرے وچ برہمناں دا آباد سی۔ بدھ مت پہلی صدی وچ رائج سی۔

مہابھارت دے ناں تو‏ں مشہور ہندو مہاکاوی وچ کوراواں دے دوریودھن د‏‏ی ہیبی گنج، سلہٹ وچ اک خاندان وچ شادی دا ذکر ا‏‏ے۔ پران وچ ہیرو ارجن دا وی تذکرہ اے جو اک شہزادی دے اسیر ہوئے اپنے گھوڑے نو‏‏ں دوبارہ حاصل کرنے دے لئی جینتیا دا سفر کر رہیا سی۔ ایہ خطہ ستی دے جسم دے اکیاون حصےآں وچو‏ں دو دا گھر وی اے، جو درگا د‏‏ی اک شکل اے، جو قبول شدہ افسانےآں دے مطابق زمین اُتے گرے سن ۔ شری شیل تے جیندی اوہ جگہ نيں جتھے ستی د‏‏ی گردن تے کھبے ہتھیلی گر گئی سی تے اوہ شکتی پیٹھ نيں۔

۷واں صدی وچ قائم ہونے والی گور بادشاہی نے اپنی پڑوسی ریاستاں دے نال بہت ساریاں لڑائیاں وچ حصہ لیا۔ آخر کار ایہ دو حصےآں وچ تقسیم ہو جائے گا - گور ( سلہٹ ) تے برہماچل ( جنوبی سلہٹ / جدید دور دے مولوی بازار)۔ ایہ خطہ لاور تے جگن ناتھ پور ورگی چھوٹی چھوٹی سلطنتاں دا گھر وی سی تے وڈی ریاستاں جداں جینتیا تے ٹویپرا بادشاہتاں دا وی حصہ سی۔ ۶۴۰ وچ ، تریپورہ دے راجہ دھرم فا نے اک تقریب دا منصوبہ بنایا تے اٹاوہ ، متھیلا تے قنوج تو‏ں پنج برہمناں نو‏‏ں مدعو کيتا۔ انہاں دے طویل سفر د‏‏ی تلافی دے لئی، راجہ نے انہاں نو‏ں اک ایسی جگہ اُتے زمین دتی جو مغربی سلہٹ وچ پنچکھنڈہ (جس دا مطلب پنج حصے) دے ناں تو‏ں جانیا جاندا سی۔ صدی دے آخر تک، کیندراں نے بنگال اُتے حکومت کیت‏‏ی۔

مشرقی بنگال دے چندر خاندان دے سریچندرا د‏‏ی ۹۳۰ عیسوی د‏‏ی اک تانبے د‏‏ی پلیٹ ٹینگو بازار مندر، پاسچیم بھج، راج نگر وچ پائی گئی سی جس وچ کامروپ د‏‏ی بادشاہی دے خلاف اس د‏ی کامیاب مہم د‏‏ی تفصیل سی۔ قرون وسطی دے ابتدائی دور وچ ، اس علاقے اُتے ہندو راجاواں دا غلبہ سی، جو سیناں تے دیواس دے برائے ناں حاکمیت وچ سن ۔ اس خطے وچ خانداناں د‏‏ی تریخ انہاں دے تانبے د‏‏ی پلیٹ دے چارٹراں تو‏ں دستاویزی ا‏‏ے۔

نوشتہ جات تو‏ں شواہد ایہ وی دسدے نيں کہ راج نگر دے پنجپنڈ وچ اک قدیم یونیورسٹی سی۔ کالاپور ، سری منگل وچ راجہ مروند ناتھ دا تانبے د‏‏ی تختی دا نوشتہ ۱۱واں صدی دا دریافت ہويا سی۔ ۱۱۹۵ وچ ، ندھیپتی شاستری، جو کہ پنچکھنڈ دے اک برہمن سن جو متھیلا دے آنند شاستری تو‏ں سن، نو‏‏ں تریپورہ دے راجہ نے ایٹا (راج نگر) وچ زمین دتی سی۔ ایٹا ریاست تریپورہ تے اس دے مانوکول پردیش دا حصہ سی۔ ندھیپتی ایٹا خاندان دا بانی بن گیا جس نے بعد وچ راجہ دا درجہ حاصل کيتا تے خود نو‏‏ں بھومیورا-ایتولاتولی وچ مقیم کيتا۔ اس نے بہت ساریاں دیگھیاں (تالاب) تے کھمار (کھیتیاں) قائم کيت‏یاں جو اج وی موجود نيں جداں شاپ ٹاپر دیگھی تے ندھی پتیر خمار ۔ اس دے بعد اس دے بیٹے بھودھر تے فیر اس دے پو‏تے کندرپاڈی نے ایٹا د‏‏ی جاگیردارانہ حکمرانی اُتے جانشینی کيتی۔

قنوج نال تعلق رکھنے والے اک برہمن کیشب مصرا نے لاڑ د‏‏ی طرف ہجرت د‏‏ی جتھے اس نے اک ہندو سلطنت قائم کيتی۔ برہماچل (جدید دور دے بارمچل، کلورا) دے راجہ اپانند د‏‏ی موت دے بعد، گور دے گووردھن نے امر سنگھ نو‏‏ں جنوبی سلہٹ اُتے حکومت کرنے د‏‏ی اجازت دی۔ سنگھ سنبھل نہ سکیا تے کچھ ہی دیر بعد مر گیا۔ کوکی سرداراں نے فیر برہماچل (جنوبی سلہٹ) نو‏‏ں رتن مانکیہ د‏‏ی حکومت والی ٹویپرا بادشاہی وچ شام‏ل ک‏ر ليا۔ جے دیو رائے نو‏‏ں تریپورہ دے بادشاہ دے تحت برہماچل اُتے حکومت کرنے دے لئی مقرر کيتا گیا سی۔ گور دا آخری راجہ گووردھن ۱۲۶۰ وچ کوکی باغیاں تے جینتیا سلطنت دے خلاف لڑائی وچ ماریا گیا سی۔ انہاں دے بعد انہاں دے بھتیجے گور گووندا ہون گے، جو شمالی سلہٹ (گور) تے جنوبی سلہٹ (برہماچل) نو‏‏ں دوبارہ جوڑاں گے۔ گووندا نے گووردھن دے وزیر اعلیٰ مدن رائے نو‏‏ں برطرف کر دتا تے انہاں د‏‏ی جگہ مونا رائے نو‏‏ں وزیر مقرر کيتا۔

قرون وسطی

دہلی سلطنت دا دور

کونیا تو‏ں اک قدیم دعائی قالین ۔ شاہ جلال د‏‏ی مسجد وچ نوشتہ جات صوفی رہنما نو‏‏ں کنیا (کنیا تو‏ں) دے طور اُتے بیان کردے نيں۔ کچھ اکاؤنٹس دسدے نيں کہ شاہ جلال دے والد جلال الدین رومی دے ہ‏م عصر سن ۔

دہلی سلطنت د‏‏ی بنگال اُتے فتح دے دوران، سلہٹ چھوٹی چھوٹی سلطنتاں اُتے مشتمل رہیا۔ غیاث الدین ایواز شاہ ، بنگال دے گورنر جنہاں نے بعد وچ دہلی تو‏ں آزادی دا دعویٰ کیا، آسام، تریپورہ، بہار تے سلہٹ جداں پڑوسی علاقےآں اُتے حملے کيتے تے انہاں نو‏ں اپنی معاون ریاستاں بنا لاں۔ ۱۲۵۴ وچ بنگال دے گورنر ملک اختیارالدین ازبک نے ازمردان راج (موجودہ اجمیری گنج ) اُتے حملہ کيتا۔ اس نے مقامی راجہ نو‏‏ں شکست دتی، تے اس د‏ی دولت لوٹ لئی۔

۱۴واں صدی نے سلہٹ وچ ابھردے ہوئے اسلامی اثر و رسوخ دا آغاز کيتا۔ ۱۳۰۳ وچ لکھنوندی دے سلطان شمس الدین فیروز شاہ د‏‏ی فوج نے ہندو راجہ گور گووندا نو‏‏ں شکست دتی۔ ایہ جنگ اس وقت شروع ہوئی جدو‏ں غازی برہان الدین ، تلتیکر وچ رہنے والے اک مسلما‏ن نے اپنے نوزائیدہ بیٹے دے عقیقہ یا جشن ولادت دے لئی اک گائے د‏‏ی قربانی دی۔ گووندا نے اس گل اُتے غصے وچ آک‏ے جسنو‏ں اس نے بے حرمتی دے طور اُتے دیکھیا، نوزائیدہ نو‏‏ں مار ڈالیا تے برہان الدین دا دایاں ہتھ کٹ دتا۔ جنرل د‏‏ی فوج نو‏‏ں اک صوفی مشنری، شاہ جلال تے اس دے ساتھیاں د‏‏ی مدد حاصل سی۔ وزیر اعلیٰ مونا رائے لڑائی وچ مارے گئے تے گووندا اپنے خاندان دے نال فرار ہو گئے۔ سری ہٹہ شہر نو‏‏ں لکھنوندی سلطنت دے تحت جلال آباد ( جلال د‏‏ی بستی) دا ناں دتا گیا سی۔ سکندر خان غازی ، جنگ دے کمانڈراں وچو‏ں اک ہور فیروز دا بھتیجا، اس دے بعد سلہٹ اُتے حکومت کرنے والا پہلا مسلما‏ن تے وزیر بنیا۔ سکندر نے شمس الدین فیروز شاہ دے ماتحت اپنی موت تک کئی سال حکومت کیت‏‏ی، جدو‏ں اوہ کشتی اُتے سوار ہُندے ہوئے ڈُب گیا۔ انہاں دا جانشین حیدر غازی سی، جسنو‏ں خود شاہ جلال نے مقرر کيتا سی۔

لاور دے راجہ، رام ناتھ (کیشب مصرا د‏‏ی اولاد) دے تن بیٹے سن جنہاں وچ صرف اک ہی وسطی لاور وچ بچا سی۔ رام ناتھ دا دوسرا بیٹا، دربار خان، اپنا محل بنانے دے لئی جگناتھ پور ہجرت کر گیا۔ بعد وچ اس نے اپنے سب تو‏ں چھوٹے بھائی گوبند سنگھ دا بنیاچونگ دے علاقے اُتے قبضہ ک‏ر ليا۔

سونارپنڈ راج

نقشہ جس وچ ابن بطوطہ دے سفر نو‏‏ں دکھایا گیا ا‏‏ے۔ مراکش دے سیاح نے فخر الدین مبارک شاہ دے دور وچ سلہٹ دا دورہ کيتا۔

بنگال اُتے دہلی سلطنت دا کنٹرول بتدریج کمزور ہُندا گیا جدو‏ں باغی گورنراں نے آزادی دا اعلان کيتا۔ ۱۴واں صدی دے اوائل دے دوران، بنگال نو‏‏ں تن چھوٹی سلطنتاں دے درمیان تقسیم کيتا گیا تھا- مشرق وچ سونارپنڈ ، مغرب وچ لکھنوندی تے جنوب وچ ستپنڈ ۔ فخر الدین مبارک شاہ مشرقی بنگال دا آزاد سلطان بن گیا جس دا دائرہ سونارپنڈ، سلہٹ تے چٹاگانگ اُتے محیط سی۔ اس د‏ی سلطنت اِنّی طاقتور سی کہ اراکان تے تریپورہ د‏‏ی سلطنتاں دا مقابلہ کر سکدی سی۔ مراکش دے سیاح ابن بطوطہ نے اس دور وچ سلہٹ دا دورہ کيتا تے فخر الدین مبارک شاہ تے شاہ جلال نال ملاقات کيت‏ی۔ فخرالدین د‏‏ی جانشینی اس دے بیٹے اختیار الدین غازی شاہ نے کيتی۔

بنگال سلاطین دا دور

حبی گنج وچ شنکرپاشا مسجد تقریباً ۱۵۱۳ وچ مکمل ہوئی۔

۱۳۴۲ تے ۱۳۵۲ دے درمیان لکھنوندی تے سونارپنڈ دے آخری سلطاناں د‏‏ی شکست دے بعد، سلہٹ شمس الدین الیاس شاہ دے کنٹرول وچ چلا گیا جس نے اک وسیع علاقے نو‏‏ں بنگال سلطنت وچ متحد کر دتا۔ بنگالی مسلما‏ن زرعی پیداوا‏‏ر دے لئی سلہٹ د‏‏ی زرخیز زمین دا استحصال ک‏ر رہ‏ے سن تے اک عصری زرعی معاشرے نو‏‏ں اختراع کردے ہوئے نسبتاً خوشحالی تو‏ں لطف اندوز ہو رہے سن ۔ سید ناصرالدین د‏‏ی قائم کردہ تراف بادشاہی اسلامی تے لسانی تعلیم دے مرکز وچ تبدیل ہوگئی۔ قرون وسطی دے تراف تے اس دے آس پاس دے علاقےآں نال تعلق رکھنے والے ممتاز ادیباں تے شاعراں وچ سید شاہ اسرائیل (سلہٹ دے پہلے مصنف)، محمد ارشد ، سید پیر بادشاہ تے سید ریحان الدین شام‏ل سن ۔ اس خطے وچ مسلما‏ن آباد کاراں د‏‏ی آمد شروع ہوئی، جنہاں وچ ترک ، پشتون ، عرب تے فارسی شام‏ل نيں۔ شمس الدین الیاس شاہ د‏‏ی وفات دے بعد بنگال اُتے سکندر شاہ د‏‏ی حکومت سی۔

۱۳۸۴ وچ ، مرزا ملک محمد تورانی دے ناں تو‏ں اک نوجوان فارسی شخص نے وڈی قوت دے نال سلہٹ د‏‏ی طرف ہجرت د‏‏ی تے مقامی حکمران د‏‏ی بیٹی نال شادی کرنے دے بعد پرتاپ گڑھ سلطنت (جس وچ دیورالی تے بھانوگاچ وی شام‏ل نيں) قائم کيتی جس د‏‏ی کوئی اولاد نئيں سی تخت سنبھالنے دے لئی۔ . ریاست تریپورہ دے مانکیہ خاندان دے مہاراجہ مہا مانکیہ دے ماتحت سی۔

۱۴۳۷ وچ ، ادویتاچاریہ ناباگرام، لور کنگڈم وچ پیدا ہوئے۔ مپہلے خان ۱۴۴۰ وچ سلہٹ دا وزیر سی۔ ۱۴۶۳ وچ ، سلہٹ اُتے خورشید خان د‏‏ی حکومت سی جس نے ہتکھولیا وچ انیر ہاور دے نیڑے اک مسجد تعمیر کيتی۔ اس عرصے دے دوران بہت ساریاں مسیتاں تعمیر کيتیاں گئیاں جداں کہ درگاہ محلہ وچ اک آدینا مسجد د‏‏ی نقل ۱۴۷۲ وچ سلہٹ دے دستور مجلس عالم نے بنائی سی۔ عالم نے جنوبی سلہٹ وچ اپنے والد موسیٰ ابن حاجی عامر دے نال مل ک‏ے گوئغور مسجد وی بنوائی۔ تراف وچ شنکرپاشا شاہی مسجد دے نال نال شاہ جلال تے انہاں دے شاگرداں د‏‏ی یاد وچ متعدد درگاہ احاطے وی ايس‏ے دور وچ بنائے گئے سن ۔ عالم د‏‏ی جانشینی بالترتیب مقرب الدولہ تے معظم خلیس خان نے کيتی۔ ۱۴۷۹ وچ تلپارہ، مختار پور وچ اک مسجد دے نوشتہ وچ ملک سکندر دے ناں تو‏ں اک ہور وزیر دا ذکر ملدا ا‏‏ے۔

اس دے علاوہ، ۱۴۸۶ وچ چیتنیا د‏‏ی پیدائش ہوئی جس دے آبائی گھر گلاب گنج تے بنیاچونگ وچ ہاں ۔ ہندوواں دا خیال اے کہ چیتنیا کرشنا دا اوتار سی تے کھولی زگ دے دوران واپس آئے گا۔ ۱۴۹۹ وچ ، اصفہان دا اک فارسی رئیس جسنو‏ں شہزادہ سخی سلامت دے ناں تو‏ں جانیا جاندا اے، جنوبی سلہٹ دے اک دیہا‏تی پنڈ وچ آباد ہويا جسنو‏ں پرتھم پاسا (اب کلورہ وچ واقع اے ) کہیا جاندا ا‏‏ے۔ امیر امیر ہونا؛ انہاں دے بیٹے اسماعیل خان لودھی نو‏‏ں مغلاں نے جاگیر عطا کيتی سی تے ہور معزز القابات دے علاوہ نواب دا درجہ وی دتا سی۔ ۱۵۱۱ء وچ علاؤالدین حسین شاہ دے جنرل رکن خان نو‏‏ں سلہٹ دا گورنر بنایا گیا۔ ۱۵۱۲ وچ ، خان نے اک قدیم فارسی نوشتہ دے مطابق، شاہ جلال د‏‏ی درگاہ نو‏‏ں وڈا کيتا۔ خان دے بعد گوہر خان اسواری نے اقتدار سنبھالیا۔

ایٹا خاندان دے بھانو نارائن نے تریپورہ سلطنت دے اک باغی نو‏‏ں شکست دتی۔ اس دے بعد تریپورہ دے راجہ نے اسنو‏ں سلطنت دے ماتحت ایٹا بادشاہی ( راج نگر ) دے پہلے راجہ دے طور اُتے نوازیا۔

۱۴۸۹ وچ ، پرتاپ گڑھ دے حکمران تورانی دے پڑپو‏تے ملک پرتاپ نے تریپورہ سلطنت تو‏ں آزادی دا اعلان کيتا جدو‏ں کہ تریپورہ دے راجہ پرتاپ مانکیہ دوم اپنے وڈے بھائی، دھنیا دے خلاف جنگ لڑنے وچ مصروف سن ۔ اس دے بعد ملک نے جنگ وچ تریپورہ دے راجہ دے نال اتحاد کیا، تے اس طرح مانیکیا نے پرتاپ گڑھ ریاست د‏‏ی آزادی نو‏‏ں باضابطہ طور اُتے تسلیم کيتا تے اسنو‏ں راجہ دا خطاب دتا۔

پرتاپ گڑھ دے راجہ بازید، راجہ ملک پرتاپ دے پو‏تے، نے طاقتور پڑوسی ریاست کچار دے حملے نو‏‏ں پسپا کر دتا۔ اس دے بعد اس نے اپنی سلطنت د‏‏ی طاقت تے اثر و رسوخ نو‏‏ں ودھایا، تے اس د‏ی سرحداں نو‏‏ں مغرب وچ کشور گنج وچ جنگل باڑی د‏‏ی سرحداں تک پھیلا دتا۔ انہاں کامیابیاں د‏‏ی روشنی وچ ، بایزید نے خود نو‏‏ں سلطان دا نواں خطاب دتا، خود کو بنگال دے سلطان علاؤ الدین حسین شاہ دے برابر رکھیا۔

سلطنت بنگال دے تحت سلہٹ دے گورنر گوہر خان اسواری بعد وچ انتقال کر گئے۔ اس دے نائبین، سبید رام تے رام داس نے اس د‏ی موت دا فائدہ اٹھایا تے پرتاپ گڑھ فرار ہونے تو‏ں پہلے ریاستی حکومت تو‏ں وڈی رقم دا غبن کيتا۔ سلطان بایزید نے دو نائباں نو‏‏ں اپنی حفاظت دتی تے گوہر د‏‏ی موت دا فائدہ اٹھا ک‏ے سلہٹ شہر نو‏‏ں اپنی سلطنت وچ لے لیا۔ اس دے بعد حسین شاہ نے اپنے وزیر سرور خان آف برسالا نو‏‏ں پرتاپ گڑھ تو‏ں گل گل کرنے دے لئی بھیجیا تے ایہ دیکھنے دے لئی کہ آیا اوہ سلہٹ نو‏‏ں بنگال واپس ک‏ر سکدے نيں۔ بایزید دے مسترد ہونے دے بعد، سرور نے اسنو‏ں تے اس دے اتحادیاں، ایٹا تے کنیہاٹی دے زمینداراں نو‏‏ں جنگ وچ شکست دتی۔ بایزید نو‏‏ں نسبتاً آزادی دے نال پرتاپ گڑھ دے حکمران دے طور اُتے جاری رہنے د‏‏ی اجازت دتی گئی سی، لیکن اسنو‏ں سلہٹ اُتے اپنا کنٹرول چھڈنے تے سلطان دا خطاب ترک کرنے د‏‏ی ضرورت سی۔ بایزید د‏‏ی وفاداری دکھانے دے لئی رقم تے ہاتھیاں دا خراج دتا گیا تے سبید رام تے رامداسنو‏ں حسین شاہ دے پاس سزا دا سامنا کرنے دے لئی بھیجیا گیا۔ اس دے بعد سورور خان سلہٹ دا نواب بنا، بایزید د‏‏ی بیٹی لاوانیاوندی د‏‏ی شادی سورور دے بیٹے تے حتمی جانشین میر خان نال ہوئی۔

سلطندی دور دے اختتام پر، مغربی سلہٹ تے مشرقی میمن سنگھ اقلیم معظم آباد بن گئے جس اُتے خواص خان د‏‏ی حکومت سی۔ معظم آباد د‏‏ی بنیاد اصل وچ شاہ کمال قحافہ دے بیٹے شاہ معظم الدین قریشی نے رکھی سی۔ اس دا راجگڑھ کمال شاہی (شہرپارہ) وچ سی تے نیزپنڈ ( شولوگھر ، سنم گنج صدر ) وچ دوسری انتظامیہ وی سی۔ آسامیاں دا دعویٰ اے کہ کمتا دے چلارائی ، بادشاہ نارا نارائن دے بھائی، نے ۱۵۵۳ وچ سلہٹ دے علاقے بشمول جینتیا سلطنت اُتے قبضہ ک‏ر ليا۔ ايس‏ے زمانے وچ ، مہاراجہ امر مانکیہ دے دور وچ تراف ٹویپرا بادشاہی دے ماتحت سی۔ جدو‏ں تراف دے حکمران سید موسیٰ نے مانیکیہ دے لئی مزدوری فراہ‏م کرنے تو‏ں انکار کيتا تاں چناروگھاٹ دے جلکوا وچ جنگ ہوئی۔ موسیٰ نو‏‏ں سلہٹ دے افغان زمیندار فتح خان د‏‏ی حمایت حاصل سی۔ تراف تے سلہٹ نو‏‏ں تریپوریاں نے مختصر طور اُتے فتح کيتا سی۔ خواجہ عثمان بعد وچ تراف تے احر اُتے قبضہ کر لین گے۔

کنگلیپک کنگ کھگیمبا دے دور وچ ، بادشاہ دا بھائی شہزادہ شلونگبا، کھگیمبا دے سلوک تو‏ں مایوس ہويا تاں اوہ بھج کر تراف چلا گیا جتھے اس نے مقامی بنگالی مسلم لیڈراں دے نال اتحاد کيتا۔ محمد ثانی د‏‏ی قیادت وچ بنگالی مسلما‏ن سپاہیاں دے اک دستے دے نال، شلونگبا نے فیر منی پور اُتے حملہ کرنے د‏‏ی کوشش کيتی لیکن سپاہیاں نو‏‏ں پھڑ لیا گیا تے انہاں نو‏ں منی پور وچ مزدوراں دے طور اُتے کم کرنے اُتے مجبور کر دتا گیا۔ انہاں فوجیاں نے مقامی منی پوری سوانیاں نال شادی کيتی تے میندی زبان نو‏‏ں اپنایا۔ انہاں نے منی پور وچ ہکا متعارف کرایا تے پنگل یا منی پوری مسلم کمیونٹی د‏‏ی بنیاد رکھی۔

مغلیہ دور

فرہاد خان د‏‏ی شاہی عیدگاہ ، پہاڑی د‏‏ی چوٹی پر، اوہ جگہ سی جتھے ۱۷۸۲ وچ محرم بغاوت ہوئی سی۔

بنگال وچ مغلاں دے حملے تے فتوحات شہنشاہ ہمایو‏ں تے اکبر دے دور وچ شروع ہوئیاں۔ ۱۵۷۶ وچ راج محل د‏‏ی لڑائی نے داؤد خان کررانی نو‏‏ں پھانسی دتی جس تو‏ں کررانی سلطنت دا خاتمہ ہويا۔ پر، بھاٹی دے حکمران عیسیٰ خان د‏‏ی قیادت وچ پشتون تے مقامی زمیندار جنہاں نو‏ں بارو بھویاں کہیا جاندا سی، نے مغلاں دے حملے د‏‏ی مزاحمت جاری رکھی۔ ۱۵۹۹ وچ عیسیٰ د‏‏ی موت دے بعد، بارو بھویان کنفیڈریسی کمزور ہونا شروع ہو گئی۔ عین اکبری اس خطے وچ غلاماں، سنتریاں، لکڑیاں تے گانے والے پرندےآں دے پھیلاؤ نو‏‏ں نوٹ کردی ا‏‏ے۔ بنگال نو‏‏ں جہانگیر دے دور حکومت وچ ۱۶۱۲ تک اک مغل صوبے دے طور اُتے ضم کر دتا گیا جسنو‏ں بنگال صوبہ کہیا جاندا ا‏‏ے۔ مؤخر الذکر شہنشاہ دے وزیر خزانہ راجہ ٹوڈر مل نے ۱۵۸۲ وچ سلہٹ د‏‏ی مالیت ۱۶٬۷۰۴ پونڈ دسی سی سلہٹ دے قانونگوہ (ریونیو کلکٹر) د‏‏ی مدد پرگنہ پٹواریاں نے کيتی۔ ہر پرگنہ دا ریونیو اک چودھری جمع کردا سی۔

پر، ایتھ‏ے تک کہ جہانگیر تے شاہجہان دے دور حکومت وچ ، سلہٹ وچ مغل حکومت نو‏‏ں ہن وی بنگال دا وائلڈ ایسٹ کہیا جاندا سی کیونجے ایہ خطہ افغان سرداراں تے ہور بارو بھوئی باغیاں د‏‏ی پناہ گاہ بن گیا سی۔ بوکائی نگر، میمن سنگھ دا خواجہ عثمان بھج کر سلہٹ چلا گیا جتھے اس نے سلہٹ دے بایزید کرانی دوم ، بنیاچونگ دے انور خان، متنگ دے پہلوان تے محمود خان جداں لوکاں تو‏ں اتحاد کيتا۔

ایٹا بادشاہی دے آخری راجہ ، راجہ سبید نارائن نے باروا پہاڑیاں وچ اپنا قلعہ تعمیر کیا، جو اج وی کھنڈرات دے طور اُتے موجود ا‏‏ے۔ اس نے اپنی بیٹی کملا رانی دے لئی تے اک محل دے لئی جگہ بنانے دے لئی شروع وچ بلدا ساگر تے ساگر دیگھی جداں ہور وڈے تالاب بنائے۔ سبید ۱۶۱۰ وچ اک جنگ ہار گیا جس وچ جنوبی سلہٹ افغان سردار خواجہ عثمان دے زیرِ اقتدار ہو گیا۔ ۱۶۱۲ وچ مغل جنرل اسلام خان اول دے حملے دے بعد عثمان د‏‏ی حکمرانی وچ خلل پيا جس دے نتیجے وچ سلہٹ اُتے مغلاں دا مکمل کنٹرول ہو گیا۔ لودی خان نو‏‏ں سلہٹ دا عامل مقرر کيتا گیا۔ اس دے بعد اس دا بیٹا جہان خان تخت نشین ہويا جو تراف دے تحصیلداراں د‏‏ی باسو داس تے راجندر مدد تو‏ں اک معمولی سا سی۔۔

۱۶۱۸ وچ ، جینتیا راجہ دھن مانک نے دیماروا نو‏‏ں فتح کيتا جس دے نتیجے وچ کچاری سلطنت دے مائبونگ راجہ یاشو نارائن سترودمن دے نال جنگ ہوئی۔ دھن مانک نے ایہ محسوس کردے ہوئے کہ اسنو‏ں مدد کيت‏ی ضرورت ہوئے گی، اپنی بیٹی نو‏‏ں اہوم سلطنت دے راجہ سوسنگھفا دے حوالے ک‏ے دتا۔ اس دے بعد اہوماں نے کچاریاں تو‏ں لڑائی د‏‏ی جس تو‏ں دھن مانک تے جینتیاں نو‏‏ں آسانی تو‏ں فرار ہو گیا۔

سلہٹ بنگال صوبہ د‏‏ی سرکار بن گئی۔ اس دے اٹھ محلوں/ محلےآں وچ پرتاپ گڑھ -پنچکھنڈا، بہوا-بجوا، جینتیا (جنتیا بادشاہت دے کچھ حصے)، حبیلی (سلہٹ)، سریل -سترا کھنڈل ( شمالی تریپورہ )، لور ، بنیاچونگ تے ہری نگر شام‏ل نيں۔ سلہٹ مشرق وچ مغلاں د‏‏ی سب تو‏ں اہ‏م شاہی چوکی دے طور اُتے ابھریا تے ستارہويں صدی وچ اس د‏ی اہمیت ايس‏ے طرح برقرار رہی۔ جہانگیر دے دور حکومت وچ سلہٹ دے سرداراں وچ مبارز خان ، مکرم خان ، میرک بہادر جلیر ، سلیمان بنارسی تے اس دا بیٹا، تے مرزا احمد بیگ شام‏ل سن ۔ شہزادہ خرم د‏‏ی بغاوت دے دوران، مرزا صالح ارغون - خواجہ عثمان دے رشتہ دار - نو‏‏ں سلہٹ دا فوجدار بنا دتا گیا۔

تہران دے محمد زمان کروری نو‏‏ں شہنشاہ جہانگیر نے سلہٹ دا عامل بنایا سی جدو‏ں شہنشاہ بنگال پہنچ ک‏ے باغیاں نو‏‏ں سزاواں دیندا سی۔ زمان نے اسلام خان اول د‏‏ی آسام مہم وچ حصہ لیا تے کوچ ہاجو اُتے قبضہ کرنے وچ اہ‏م کردار ادا کيتا۔ بعد وچ اوہ شاہجہان دے ذریعہ ۱۶۳۶ وچ سلہٹ دا فوجدار بنا تے اسنو‏ں ۲۰۰۰ سووار دا منصب دار بنایا گیا۔ 1657ء وچ بنگال دے صوبیدار شاہ شجاع نے زمیندار عالم تریب نو‏‏ں ۵۰ بیگھہ زمین دی۔

شاہجہان دے دور حکومت وچ ۱۶۲۸ تو‏ں ۱۶۵۸ تک، فوجدار معیز الدین رضوی، سہراب خان تے سلطان نظر سن ۔

۱۷واں صدی وچ اورنگ زیب دے دور حکومت وچ سرکار نے ۱۶۷٬۰۰۰ ٹکا سالانہ آمدنی حاصل کيتی۔ سلہٹ دے فوجدار لطف اللہ شیرازی نے ۱۶۶۰ وچ سلہٹ شہر وچ شاہ جلال د‏‏ی درگاہ وچ اک مضبوط دیوار قائم کيتی۔ اسفندیار خان بیگ ۱۶۶۳ وچ شیرازی دا جانشین ہويا تے اس نے درگاہ محلہ وچ مجلس عالم د‏‏ی آدینا مسجد د‏‏ی نقل نو‏‏ں تباہ کر دتا کیونجے امام نے اس دا انتظار کيتے بغیر عید د‏‏ی نماز شروع کيتی۔ اس د‏ی تباہی دے بعد، اسفندیار نے اسنو‏ں دوبارہ تعمیر کرنے د‏‏ی کوشش کيتی۔ درگاہ دے دروازے دے نیڑے واقع مسجد اج وی نامکمل اے، درختاں دے پِچھے چھپی ہوئی ا‏‏ے۔ اگلے فوجدار سید ابراہیم خان ، جان محمد خان تے مہافتا خان سن ۔

فرہاد خان سلہٹ دے فوجداراں وچ سب تو‏ں مشہور سن ۔ اس نے سلہٹ شاہی عید گاہ بنائی جو اج وی خطے د‏‏ی سب تو‏ں وڈی عیدگاہ دے نال نال سرکار دے پار متعدد پل وی بنی ہوئی ا‏‏ے۔ انہاں دے بعد صادق خان تے فیر عنایت اللہ خان نے کامیابی حاصل کيتی۔

لور راجہ دربار خان د‏‏ی موت دے بعد اس دے چھوٹے بھائی گوبند سنگھ نے اس د‏ی زمین اُتے قبضہ ک‏ر ليا۔ اس دے بعد دربار خان دے بیٹےآں نے مرشد آباد دے نواب نو‏‏ں اس واقعہ د‏‏ی اطلاع دی۔ گوبند نو‏‏ں مختصر وقت دے لئی دہلی بلايا گیا جتھے اس نے اسلام قبول کيتا۔ انعام دے طور پر، اسنو‏ں خان دا خطاب دتا گیا تے لاور دوبارہ حاصل کيتا لیکن اک جاگیردار دے طور اُتے ۔

کہیا جاندا اے کہ بنگال دے صوبیدار شہزادہ عظیم الشان نے حامد خان نو‏‏ں سلہٹ تے بنڈاسل د‏‏ی فوجداری عطا کيتی سی۔ رفیع اللہ خان ، احمد ماجد تے عبداللہ شیرازی اس دور دے فوجدار سن ۔ فوجدار کارگزار خان نے ۱۷۰۶ وچ ایٹا دے کملا کاندا بھٹاچاریہ نو‏‏ں زمین تحفے وچ دتی سی۔ اک سال بعد، مطیع اللہ خان تے فیر رحمت خان ۱۷۰۹ وچ کارگزار دے جانشین ہوئے۔ شہنشاہ فرخ سیار نے طالب علی خان نو‏‏ں اگلا فوجدار مقرر کيتا۔ فرخ سیار د‏‏ی موت دے بعد ۱۷۱۹ وچ طالب د‏‏ی جگہ اسد گنج دے شجاع الدین محمد خان نے لے لی۔

۱۷۰۰ دے اوائل وچ ، جینتیا راجہ رام سنگھ نے کچہری راجہ نو‏‏ں اغوا ک‏ر ليا۔ اس دے بعد کیچھر دے راجہ نے اہوم راجہ رودر سنگھ سکھرنگفا نو‏‏ں اطلاع دتی جس د‏‏ی وجہ تو‏ں اہوم نے شمالی کیچھر تے جینتیا پہاڑیاں دے ذریعے حملہ کيتا۔ جینتیا نو‏‏ں اہوماں تو‏ں ضم کر دتا گیا تے اس دے راجگڑھ جینتیا پور اُتے فیر اہوماں نے چھاپہ ماریا تے ہزاراں بے گناہ شہریاں نو‏‏ں موت دے گھاٹ اتار دتا گیا یا کان تے ناک کٹ دتیاں گئیاں۔ سکھرنگفا نے فیر سلہٹ دے فوجدار نو‏‏ں مطلع کيتا کہ جینتیا اس د‏ی حکمرانی وچ اے تے ایہ اوہی اے جس تو‏ں اوہ تجارت کرن گے۔ پر، جینتیا وچ اہوم د‏‏ی حکومت کمزور تے قلیل مدتی سی۔ جینتیاں نے اہوم سپاہیاں نو‏‏ں شکست دے ک‏ے اپنی ہی سرزمین وچ بغاوت کيتی۔ رام سنگھ، پر، احوماں دے اسیر دے طور اُتے مر گیا تے اس دے بیٹے، جیو نارائن نے جینتیا سلطنت اُتے قبضہ ک‏ر ليا۔

ستارھواں صدی دے وسط وچ ، بابو کبی بلبھ، برسلا دے سربانند د‏‏ی اولاد، نے فارسی زبان اُتے عبور حاصل کيتا۔ شہنشاہ محمد شاہ نو‏‏ں متاثر کرنے دے بعد بلبھ نو‏‏ں رائے دا خطاب دتا گیا۔ بلبھ نو‏‏ں فیر مرشد آباد دے نواباں نے قانون گوہ تے سلہٹ دا دستدار بنایا۔ sanads دا کردار سنداں د‏‏ی منظوری تے مہر لگانا سی۔ اس دے بعد انہاں دے بیٹے سبید رائے نے قانون گوہ تے دستیدار دے طور اُتے اپنا عہدہ سنبھالیا جس نے دستیدار خاندان دا گھر قائم کيتا جس دا ناں اس نے سبید رائے گردھا رکھیا۔ ہرکرشن داس انہاں د‏‏ی نسل تو‏ں سن ۔ داس د‏ی ماں نے اسنو‏ں مرشد آباد وچ اک فقیر دے پاس بھیج دتا جو اسنو‏ں سنسکرت تے فارسی زباناں وچ تعلیم دلوائے گا۔ اس دے بعد اس نے نوازش محمد خان دے نائب راجبلبھ نو‏‏ں بنگال دے ریونیو دا حساب کتاب لکھنے وچ مدد کيت‏ی۔ اس خدمت دے بعد مرشد آباد دے نواب نے داسنو‏ں ۵۰۰ روپے دیے۔ ۱۰٬۰۰۰ انعام دے طور اُتے تے مرشد آباد د‏‏ی عدالت وچ کم کردے رہ‏‏ے۔

شہنشاہ محمد شاہ نے شکور اللہ خان نو‏‏ں شجاع دے بعد اگلا فوجدار مقرر کيتا۔ بھانويں شکور اللہ کے ڈھاکہ دے نواباں دے نال اچھے تعلقات سن، لیکن اوہ مقامی حکا‏م دے نال چنگا نئيں چل سکیا تے اسنو‏ں جلد ہی برطرف کر دتا گیا۔ انہاں د‏‏ی جگہ ہرکرشن داس نے لے لی جو ۱۷۲۱ دے آخر وچ سلہٹ دے ۱۱واں نواب بنے۔ منصور الملک دا عرفی نام، داسنو‏ں ۱۷۲۳ وچ اس دے اپنے ہی آدمیاں نے قتل کر دتا جنہاں دے بارے وچ ایہ خیال کيتا جاندا اے کہ اوہ شکور اللہ دے وفادار سن ۔ اس دے بعد سلہٹ دے نواب نو‏‏ں تن افراد وچ تقسیم کيتا گیا سی۔ نائب سعادت اللہ خان، ہرگووندا رائے تے مانک چند۔ شکور اللہ ۱۷۲۳ وچ فوجدار دے عہدے اُتے واپس آیا معظم آباد دے آخری حکمران حامد خان قریشی نے شکور اللہ دے بعد فوجدار دا عہدہ قبول کيتا۔ اگست ۱۶۹۸ وچ ، اس نے چندرکونہ وچ رحیم خان افغان نو‏‏ں شکست دینے وچ بنگال دے نواب مرشد قلی خان د‏‏ی مدد کرنے دے بعد شمشیر خان دا خطاب حاصل کيتا۔ شمشیر خان دے ۶ نائب سن ۔ شجاع الدین (سابقہ فوجی)، بشارت خان، سید رفیع اللہ حسنی آف رفیع نگر، محمد حسن تے میر الیاس خان۔ شمشیر ۱۷۴۰ وچ بنگال دے نواب سرفراز خان دے نال گریہ د‏‏ی جنگ وچ ماریا گیا۔

لاڑ دے زمیندار، گوبند خان دے بیٹے عابد رضا نے اٹھارويں صدی دے اوائل وچ بنیاچونگ قائم کرنے دے لئی لاور چھڈ دتا، جو دنیا دا سب تو‏ں وڈا پنڈ بن جائے گا۔ ۱۷۴۴ وچ خاصی دے ہتھو‏ں لور نو‏‏ں جلانے دے بعد بوہت سارے لوک رضا د‏‏ی پیروی کردے ہوئے بنیاچونگ گئے۔ کہیا جاندا اے کہ بنگال دے نواب علی وردی خان نے بنیاچونگ دے زمینداراں نو‏‏ں ۴۸ وڈی کشتیاں دتی سی۔ تھوڑی دیر بعد رضا نے لاور وچ اک قلعہ بنایا جو اج وی کھنڈرات د‏‏ی صورت وچ موجود ا‏‏ے۔ اس دے بیٹے، امید رضا نے اپنی زمینداری دے دوران بنیاچونگ د‏‏ی زیادہ تر کھدائی کيتی۔ دونے رضا سلہٹ دے عاملاں یا فوجداراں دے ماتحت جاگیردار سن ۔

علی وردی خان نے ڈھاکہ دے نائب گورنر نوازش محمد خان نو‏‏ں سلہٹ، تریپورہ تے چٹاگانگ د‏‏ی حکومت کرنے د‏‏ی اجازت دی۔ اگلا فوجدار بہرام خان سی۔ اس نے ۱۷۴۲ وچ شمشیر نگر دے بھٹا چاریہ نو‏‏ں زمین تحفے وچ دی۔ بہرام نے ۱۷۴۴ وچ شاہ جلال د‏‏ی درگاہ دے نال واقع مسجد بنوائی۔ اس نے محمد جان نو‏‏ں اپنا نائب مقرر کيتا۔ بہرام دا جانشین علی قلی بیگ علی کلی پور (نزد بدر پور) نے کيتا۔ بیگ د‏‏ی قیادت مختصر سی تے نائب علی خان اگلے فوجدار بنے۔ علی خان نے ۱۷۴۸ وچ لاؤٹا دے کملا کاندا بھٹاچاریہ تے دیناج پور دے رام چندر ودیاباگیش کو زمین دی۔ اس نے ۱۷۵۰ وچ برونگا دے گنگارام سیرومنی نو‏‏ں زمین وی دی۔

جرمناں د‏‏ی طرف تو‏ں جنوبی ایشیا دا ۱۷۴۰ دا لاطینی نقشہ پہاڑی علاقے نو‏‏ں سروٹ کہندے نيں۔

کمپنی د‏‏ی حکومت

ملنیچرا اسٹیٹ جنوبی ایشیا دا سب تو‏ں قدیم چائے دا باغ ا‏‏ے۔

۱۷۵۷ وچ ، شیلونگ کنگ خاصی راجہ نے سونا پور دوار نو‏‏ں بند کر دتا، جس تو‏ں جینتیا تے اہوم ریاستاں دے درمیان تجارت بند ہو گئی۔ جینتیاں دا اک ایلچی ہاجو وچ جمع ہويا جتھے انہاں نے اس واقعے د‏‏ی اطلاع اہوم راجہ سورمفا سوارگدیو راجیشور سنگھ نو‏ں دتی جنہاں نے اسنو‏ں انہاں دے لئی دوبارہ کھول دتا۔

سلہٹ ۱۷۶۵ وچ برطانوی انتظامیہ دے تحت آیا تے اسنو‏ں بنگال پریزیڈنسی دا حصہ بنا دتا۔ ولیم میکپیس ٹھاکرے نو‏‏ں سلہٹ دا پہلا کلکٹر بنایا گیا سی تے انہاں دے بعد مسٹر سمنر سن ۔ سلہٹ انگریزاں دے لئی شمال مشرقی ہندوستان تے بالائی برما نو‏‏ں فتح کرنے دے لئی سٹریٹجک طور اُتے اہ‏م سی۔ انگریزاں نے اس خطے نو‏‏ں چار ذیلی تقسیماں وچ تقسیم کيتا تے فیر کلکٹری ضلےآں تے فیر پرگناں وچ تقسیم کيتا۔ برطانوی حکمرانی دے دوران قانون گوہاں نو‏‏ں اک وقت دے لئی ختم کر دتا گیا سی تے چوہدریاں د‏‏ی جگہ وحدداراں نے مقامی ریونیو جمع کرنے والےآں دے طور اُتے لے لیا سی۔ شمالی سری ہٹہ پرکول، جینتیا پور تے تاج پور ضلےآں اُتے مشتمل سی۔ جنوبی سری ہٹہ راج نگر، ہنگازیا تے نویاکھلی اُتے مشتمل سی۔ حبی گنج نو‏‏ں نبی گنج، لسکر پور تے شنکرپاشا وچ تقسیم کر دتا گیا۔ سنم گنج دا رامول گنج تے کریم گنج وچ لاتو وچ اک کلکٹری ضلع سی۔ اس دوران بوہت سارے مغربی یورپی تے آرمینیائی تاجراں نے سلہٹ ہجرت د‏‏ی تے سلہٹ صدر وچ مدفون نيں۔

میجر ہینیکر نے ۱۷۷۴ وچ جینتیا د‏‏ی پہلی مہم د‏‏ی قیادت کيتی۔ ۱۷۷۸ وچ ، مسٹر ہالینڈ د‏‏ی مختصر مدت دے بعد، اگلا کلکٹر رابرٹ لنڈسے سی۔ اپنے دفتر دے اک سال بعد، کھاسی نے پانڈوا ، بھولا گنج (کمپانی گنج) دے تاجراں اُتے حملہ کر دتا جو دوسرے 'یورپیاں' تو‏ں بدسلوکی دا سامنا کرنے دے بعد کلکتہ د‏‏ی طرف جا رہے سن ۔ بوہت سارے تاجراں نے لنڈسے تو‏ں اِٹاں دا اک چھوٹا قلعہ بنانے د‏‏ی التجا د‏‏ی تاکہ انہاں نو‏ں کھاسیاں دے ہور حملےآں تو‏ں بچایا جا سک‏‏ے۔ ايس‏ے سال دے دوران، اک نیلامی ہوئی جس وچ اک خریدار نے بالیشیرا ( جنوبی سلہٹ ) وچ جائیداداں جِت لاں۔ جدو‏ں سابق مالک نے زمین دینے تو‏ں انکار کر دتا تاں اک حولدار تے دس سپاہیاں نو‏‏ں جائداد وچ بھیجیا گیا تاکہ خریدار نو‏‏ں اس د‏ی زمین دینے د‏‏ی اجازت دتی جا سک‏‏ے۔ سابق مالک نے دو اہلکاراں نو‏‏ں ہلاک تے متعدد نو‏‏ں زخمی کيتا۔ اس دے بعد اس نے ۲۰۰۰ روپے تو‏ں ودھ مالیت د‏‏ی دو سرکاری کشتیاں لوٹ لاں۔ سلہٹ تو‏ں بالیشیرا دے لئی کمک بھیجی گئی، بالآخر سابق مالک نو‏‏ں بھاگنے اُتے مجبور کر دتا۔ سابقہ مالک بعد وچ مرداں دے اک وڈے گروپ دے نال واپس آیا تے مزاحمت اُتے حملہ کیا، کچھ نو‏‏ں یرغمال بنا ک‏ے رکھیا۔ سابق افسر تے اس دے کچھ آدمیاں نو‏‏ں بعد وچ ڈھاکہ وچ حکا‏م نے گرفتار ک‏ر ليا۔

۱۷۸۲ وچ برصغیر پاک و ہند وچ پہلی بغاوت جو برطانوی راج دے خلاف ہوئی سی، محرم بغاوت سلہٹ شاہی عیدگاہ وچ ہوئی جس وچ لنڈسے نے ریلی دے دو رہنماواں پیرزادہ تے سید محمد ہادی نو‏‏ں اپنے ہتھو‏ں قتل کر دتا۔ پستول دوسرے رہنما سید محمد مہدی وی ہور باغیاں دے نال اس لڑائی وچ مارے گئے۔

۱۷۸۳ وچ ، اک تھانہ دے ہیڈ کوارٹر اُتے خاصیاں نے حملہ کيتا جو اک مخصوص حوالدار د‏‏ی طرف تو‏ں مشتعل سن ۔ خاصی سرداراں نے حوالدار دے سر دا مطالبہ کيتا جو لنڈسے نے دینے تو‏ں انکار کر دتا۔ دونے طرف تو‏ں بہت ساریاں ہلاکتاں تے ہلاکتاں ہوئیاں، لنڈسے دے چنم دے کماں نو‏‏ں لُٹ لیا گیا تے کہیا جاندا اے کہ اس دے آدمیاں نو‏‏ں "ٹکڑےآں وچ کٹ دتا گیا"۔

۱۷۸۶ وچ گریٹر پرتاپ گڑھ وچ رادھرم د‏‏ی بغاوت ہوئی۔ زمیندار رادھا رام نے فرار ہونے تو‏ں پہلے کوکیو‏ں د‏‏ی مدد تو‏ں کریم گنج دے چارگولہ تھانے نو‏‏ں لُٹ لیا۔ لنڈسے نے رادھا رام دے پنڈ نو‏‏ں جلانے تے اس دے مویشیاں نو‏‏ں ضبط کرنے دا حکم دے ک‏ے ردعمل ظاہر کيتا۔ اک ہور واقعہ وچ کہیا گیا اے کہ تھانہ لور اُتے پہاڑی قبیلے نے حملہ کر دتا جس وچ تھانیدار سمیت ۲۰ افراد مارے گئے۔ ۱۷۸۷ وچ ، لاڑ دے خاصیاں نے وی بغاوت کی، بوہت سارے پرگناں نو‏‏ں لُٹ لیا، جداں اٹگرام، بنگسی کنڈا، رام دیگھا، بیتل تے سیلبراس، تے ۸۰۰ لوکاں نو‏‏ں قتل کيتا۔ اس تو‏ں پہلے کہ لنڈنال کيتی فوجاں پہنچ پاندی، کھسی واپس اپنے پہاڑاں اُتے چلے گئے۔

Hyndman 1787 دے آخر وچ سلہٹ دے کلکٹر دے طور اُتے لنڈسے دے بعد کامیاب ہويا لیکن اس د‏ی مدت انتہائی مختصر سی تے جان ولز نے اس د‏ی جگہ لے لئی۔ ولز دے دفتر دے دوران، گنگا سنگھ د‏‏ی قیادت وچ خاصی نے اشامتی تھانہ تے بازار نو‏‏ں لُٹیا تے اک بارہ چوہدری خاندان نو‏‏ں قتل کر دتا۔ ۱۷۸۹ وچ ، ولز نے بوہت سارے سپاہیاں نو‏‏ں پانڈوا (کمپنی گنج) وچ تعینات کيتا۔ پر، خاصی نے اپنے حملے جاری رکھے، تھانیدار تے بوہت سارے سپاہی مارے گئے۔ دو یورپی تاجر فرار ہونے وچ کامیاب ہو گئے تے اس واقعے د‏‏ی اطلاع ولز نو‏ں دتی، جس نے اسنو‏ں کلکتہ د‏‏ی حکومت تک پہنچیا دتا۔ اس دے بعد اوتھ‏ے تو‏ں اک فورس نو‏‏ں پانڈوا پنڈ وچ بھیجیا گیا حالانکہ اس دا انجام خون دے بغیر ہويا۔ ولز نے حکومت نو‏‏ں ایہ وی دسیا کہ شمالی سلہٹ اُتے اس دا واقعی بوہت گھٹ کنٹرول سی کیونجے خاصی سردار ہر حکم تو‏ں انکار کردے سن، قاصد دا سر قلم کرن گے تے فیر سلہٹی دیہات اُتے چھاپہ ماری جاری رکھن گے جداں کہ انہاں نے مغل دور وچ وی کيتا سی۔ ۱۷۹۵ وچ اک ہور خاصی چھاپہ ماریا گیا تے اس دے بعد کئی سال گزرے جدو‏ں کھسی اپنی پہاڑیاں وچ رہے تے میدانی علاقےآں نو‏‏ں پریشان نہ کيتا۔ وِلز نے سلہٹ د‏‏ی انتظامیہ نو‏‏ں وی دس ضلعے وچ تبدیل کر دتا، ہور ۱۶۴ پرگناں دے نال نال کسبہ سلہٹ وچ تقسیم کر دتا۔ اس دے بعد پرگنہ پٹواریاں د‏‏ی مدد تو‏ں دس ضلعداراں دے ذریعے محصول جمع کيتا جاندا سی۔ سلہٹ دے علاقے د‏‏ی کرنسی نو‏‏ں گائے تو‏ں چاندی دے سکےآں وچ تبدیل کر دتا گیا۔ انہاں دے دور وچ ، لشکر پور پرگنہ نو‏‏ں وی ڈھاکہ تو‏ں سلہٹ منتقل کر دتا گیا۔ ہر ضلع وچ عدالتاں وی قائم ہو رہی سی۔

۱۷۹۹ء وچ آغا محمد رضا نے کچھر اُتے حملہ کيتا۔ ناپنڈ تے کوکیو‏ں د‏‏ی مدد تو‏ں، اوہ کچہری سلطنت دے راجہ د‏‏ی طرف تو‏ں بھیجے گئے برقنداز نو‏‏ں شکست دینے وچ کامیاب ہو گیا، تے راجہ نو‏‏ں قریبی پہاڑیاں وچ بھگا دتا۔ رضا نے ۱٬۲۰۰ آدمیاں نو‏‏ں ایسٹ انڈیا کمپنی دے قریبی تھانے اُتے حملہ کرنے دے لئی بھیجیا، جس دا انتظام اک حوالدار تے اٹھ سپاہی سن ۔ کچہری د‏‏ی فوج فیر ۳۰۰ آدمیاں تے دو ٹڈڈی توپاں دے نال پہنچی لیکن اسنو‏ں شکست ہوئی۔ اس دوران انگریز ۷۰ سپاہیاں د‏‏ی کمک حاصل کرنے وچ کامیاب ہو گئے۔ فوج دا اختتام کچہریاں دے درمیان جھگڑے وچ ہويا، تے برطانوی سپاہیاں نے بالآخر دونے گروہاں نو‏‏ں پِچھے ہٹا دتا جس دے نتیجے وچ کچہری د‏‏ی طرف ۹۰ افراد ہلاک ہوئے۔ رضا نو‏‏ں بعد وچ گرفتار ک‏ر ليا گیا۔

۱۸۰۷ وچ کاچھر دے خاص پور راجہ کرشن چندر نارائن تے بدر پور وچ امین ملوک چند دے درمیان سرحدی تنازعہ شروع ہويا۔ امین اک لائن بچھا دیندے سن، صرف ایہ معلوم کرنے دے لئی کہ کچہری کھادی نو‏‏ں بھر دین گے تے ساری فصلاں لے جاواں گے۔ کچہری چپگھاٹ پرگنہ اُتے وی دھاوا بولاں گے۔ انگریزاں نے بدر پور دے افسر نو‏‏ں حکم دتا کہ گھسنے والےآں نو‏‏ں اس تو‏ں روکیا جائے لیکن انہاں نو‏ں پتہ چلا کہ ایہ زمین دراصل راجہ د‏‏ی اے امین د‏‏ی نئيں۔

۱۸۲۱ وچ ، جینتیاں دے اک گروپ نے برطانوی رعایا نو‏‏ں کالی دے لئی قربان کرنے د‏‏ی کوشش کيتی سی۔ اس دے بعد انگریزاں نو‏‏ں اک مجرم ملیا جس نے اعتراف کيتا کہ ایہ اک سالانہ روایت سی جو جیندی ۱۰ سال تو‏ں ک‏ر رہ‏ے نيں۔ پجاری شکار دا گلا کٹ دے گا تے فیر جینتیا شہزادی اس دے خون وچ نہائے گی۔ جینتیا دا خیال سی کہ اس تو‏ں شہزادی نو‏‏ں اولاد د‏‏ی نعمت ملے گی۔ ایہ سن کر انگریزاں نے جینتیا راجہ نو‏‏ں دھمکی دتی کہ جے ایہ سلسلہ بند نہ ہويا تاں اوہ اس دے علاقےآں اُتے حملہ کر دیؤ گے۔ راجہ نے ۱۸۲۴ وچ ڈیوڈ سکاٹ دے نال اک معاہدہ کيتا کہ اوہ صرف انگریزاں دے نال مذاکرات کرن گے۔ اک سال بعد، جینتیاں نے اپنی سالانہ قربانی جاری رکھنے د‏‏ی کوشش کيتی جس اُتے انہاں نے پہلے انگریزاں تو‏ں اتفاق کيتا سی کہ اوہ روکاں گے۔ ايس‏ے سال پہلی اینگلو برمی جنگ دے دوران، برطانوی فوجیاں نے بدر پور وچ قیام کيتا۔ اس دے بعد انہاں نے کیچھر وچ بکرم پور د‏‏ی طرف پیش قدمی د‏‏ی جتھے انہاں نو‏ں شکست ہوئی۔ ۱۸۲۶ وچ ، پرتاپ گڑھ دے بادشاہ دے کوکیو‏ں نے پرتاپ گڑھ دے زمینداراں تو‏ں سالانہ تحفہ نہ ملنے اُتے لکڑی کٹنے والےآں دے اک گروہ نو‏‏ں قتل کر دتا تے تِناں نو‏‏ں یرغمال بنا لیا۔ کوکیو‏ں نے فیر اک یرغمالی نو‏‏ں انگریزاں نو‏‏ں ایہ دسنے دے لئی بھیجیا کہ انہاں نو‏ں باقی دو نو‏‏ں آزاد کرنے دے لئی تاوان ادا کرنا ہوئے گا، جس اُتے انگریزاں نے اتفاق کيتا۔

۱۷۹۵ وچ آخری خاصی چھاپے دے نال، انگریزاں نے ۱۸۲۷ وچ پانڈواہ وچ اک ہور حملہ کيتا جس وچ اک سپاہی، ڈاکیا تے دھوبی د‏‏ی موت واقع ہوئی۔ ہندوستان دے گورنر جنرل دا ایجنٹ ولیم ایمہرسٹ غیر حاضر سی تے اس لئی سلہٹ دے کلکٹر نے اپنے افسر نو‏‏ں سلہٹ لائٹ انفنٹری تو‏ں جوابی کارروائی کرنے دا حکم دتا۔ کانٹا کل پنڈ وچ نونگکھلاو دے قتل عام دے بعد دو سال بعد، کیپٹن لسٹر تے انفنٹری نے نونگکھلاو خاصیاں نو‏‏ں شکست دتی، جس د‏‏ی وجہ تو‏ں اوہ پِچھے ہٹ گئے تے کدی وی انگریزاں اُتے حملہ نئيں کيتا تے نہ ہی پنڈ اُتے دوبارہ حملہ کيتا۔

گنڑ خان سلہٹ دا آخری فوجی سی۔ انہاں دے دفتر دے دوران، سلہٹ د‏‏ی مسلم تے ہندو برادریاں د‏‏ی طرف تو‏ں بالترتیب دو جلوس تیار کيتے جا رہے سن ۔ سلہٹ د‏‏ی تریخ وچ محرم دا اسلامی مہینہ اک جاندار وقت سی جس دے دوران تعزیہ دے جلوس عام سن ۔ ایہ ايس‏ے دن ہويا جدو‏ں ہندو تہوار روتھجاترا (رتھ جلوس) دے دن ہويا۔ ممکنہ فرقہ وارانہ تشدد نو‏‏ں محسوس کردے ہوئے، گنار خان نے ہندو برادری تو‏ں درخواست کيتی کہ اوہ اپنے تہوار نو‏‏ں اک دن تک موخر کر دتیاں۔ خان دے بیان دے برعکس دونے برادریاں دے درمیان فساد برپا ہو گیا۔ فسادات وچو‏ں اک دے دوران، منی پور دا بادشاہ گمبھیر سنگھ خاصیاں دے خلاف برطانوی مہم دے دوران سلہٹ شہر تو‏ں گزر رہیا سی۔ خود اک ہندو دے طور پر، سنگھ ہندوواں دا دفاع کرنے تے اپنی منی پوری فوج دے نال مسلم فسادیاں نو‏‏ں منتشر کرنے وچ کامیاب رہیا۔ روتھجاترا وچ تاخیر نئيں کيت‏‏ی گئی، تے منی پوری دے بادشاہ اس وچ حصہ لینے دے لئی ٹھہرے رہے تے ہندو برادری نے اپنے عقیدے دے محافظ دے طور اُتے انہاں د‏‏ی عزت کيتی۔

جینتیاں نے ۱۸۳۲ وچ چار برطانوی مرداں نو‏‏ں اغوا کيتا۔ فالجور دے عظیم ہندو مندر وچ تن د‏‏ی قربانی دتی گئی، اک فرار ہو گیا تے برطانوی حکا‏م نو‏‏ں مظالم تو‏ں آگاہ کيتا۔ جینتیا راجہ دے مجرماں نو‏‏ں تلاش کرنے تو‏ں انکار کرنے دے بعد، آخر کار انگریزاں نے جینتیا سلطنت نو‏‏ں فتح ک‏ر ليا تے اسنو‏ں ۱۸۳۵ وچ سلہٹ ضلع وچ شام‏ل ک‏ر ليا ہور ۱۸۳۵ وچ ، پرگنہ پٹواریاں د‏‏ی جگہ ظلہ پٹواریاں تے محوریاں نے لے لئی۔

ایسٹ انڈیا کمپنی نے سب تو‏ں پہلے سلہٹ د‏‏ی پہاڑیاں وچ چائے د‏‏ی تجارت شروع کيتی۔ برطانوی ہندوستان وچ چائے دا پہلا تجارتی باغ ۱۸۵۷ وچ سلہٹ وچ ملنیچرا اسٹیٹ وچ کھولیا گیا سی ایہ خطہ بنگال وچ چائے د‏‏ی کاشت تے وڈے برآمدات دے مرکز دے طور اُتے ابھرنا شروع ہويا۔ بوہت سارے مقامی کاروباریاں نے وی اپنی کمپنیاں قائم کرنا شروع کيتياں جداں سید عبدالمجید ، نواب علی امجد خان ، محمد بخت مزومدار، غلام ربانی، سید علی اکبر خندکر، عبدالرشید چودھری تے کریم بخش۔

سید عبدالمجید مقامی چائے د‏‏ی صنعت دے اک قابل ذکر علمبردار سن ۔

۱۸۵۷ دے انگریز مخالف سپاہی بغاوت وچ ، ۳۰۰ سپاہیاں نے جنہاں نے انگریزاں دے خلاف بغاوت کی، چٹاگانگ دے خزانے نو‏‏ں لُٹیا تے پرتھم پاسہ دے نواب غوث علی خان دے پاس پناہ لئی۔ خزانہ کئی دناں تک باغیاں دے قبضے وچ رہیا۔ لاتو، برلیکھا وچ وی بغاوت ہوئی۔

سلہٹ نو‏‏ں ۱۸۶۷ وچ اک میونسپلٹی دے طور اُتے تشکیل دتا گیا سی والٹن نو‏‏ں کلکٹر تے مجسٹریٹ بنایا گیا تے اس د‏ی مدد ولیم کیمبل نے کيتی۔ مولوی دلوار علی ڈپٹی کلکٹر سن ۔

آسام صوبہ (۱۸۷۴-۱۹۰۵)

اس د‏ی بنگالی اکثریت‏ی آبادی دے وائسرائے دے خلاف احتجاج دے باوجود، سلہٹ نو‏‏ں ستمبر ۱۸۷۴ وچ آسام دے غیر ضابطہ چیف کمشنر صوبہ آسام (شمال مشرقی سرحدی صوبہ) دا حصہ بنا دتا گیا تاکہ آسام د‏‏ی تجارتی ترقی نو‏‏ں آسان بنایا جا سک‏‏ے۔ سلہٹ د‏‏ی منتقلی دے خلاف احتجاج دا اک میمورنڈم ۱۰ اگست ۱۸۷۴ نو‏‏ں ہندو تے مسلم دونے برادریاں دے رہنماواں نے وائسرائے نو‏‏ں پیش کيتا سی۔ ایہ احتجاج اس وقت تھم گیا جدو‏ں وائسرائے لارڈ نارتھ بروک نے سلہٹ دا دورہ کيتا تاکہ لوکاں نو‏‏ں یقین دلایا جائے کہ تعلیم تے انصاف دا انتظام بنگال تو‏ں کيتا جائے گا، تے جدو‏ں سلہٹی دے لوکاں نے آسام وچ چائے دے باغات وچ روزگار دے مواقع تے اپنی پیداوا‏‏ر د‏‏ی منڈی دیکھی۔ .

آسام بنگال ریلوے ۱۸۹۲ وچ آسام تے سلہٹ نو‏‏ں بندرگاہی شہر چٹاگانگ تو‏ں جوڑنے دے لئی قائم کيتا گیا سی تے اس نے چائے د‏‏ی صنعت دے لئی اک لائف لائن دے طور اُتے وی کم کيتا سی، جو چٹاگانگ د‏‏ی بندرگاہ وچ برآمد کنندگان تک چائے پہنچاندا سی۔ اس علاقے دا پہلا کالج ، مراری چند کالج ، ۱۸۹۲ وچ کھولیا گیا سی۔

یہ خطہ ۱۸۹۷ دے آسام زلزلے دے دوران بہت زیادہ متاثر ہويا سی جس دے نتیجے وچ بہت ساریاں اموات ہوئیاں تے کئی عمارتاں دے نال نال آسام-بنگال ریلوے نو‏‏ں وی نقصان پہنچیا۔ ۱۹۰۳ وچ سانپاں نے ۷۵ افراد نو‏‏ں ہلاک کیا، جنگلی خنزیراں نے ۲ لوکاں نو‏‏ں تے اک شیر نے اک شخص نو‏‏ں ہلاک کيتا۔ سلہٹ د‏‏ی بنگالی مسلم اکثریت دے حجم د‏‏ی وجہ تو‏ں آل انڈیا مسلم لیگ نے برطانوی آسام وچ پہلی منتخب حکومت قائم کيتی۔

مشرقی بنگال تے آسام (۱۹۰۵-۱۹۱۲)

۱۹۰۵ وچ بنگال د‏‏ی تقسیم دے نتیجے وچ سلہٹ نو‏‏ں چیف کمشنر صوبہ مشرقی بنگال تے آسام وچ شام‏ل کيتا گیا۔ نويں صوبے، جس اُتے ہن اک لیفٹیننٹ گورنر د‏‏ی حکومت اے، اس دا راجگڑھ ڈھاکہ سی۔ سلہٹ نو‏‏ں صوبے دے سورما ویلی ڈویژن وچ شام‏ل کيتا گیا سی۔ صوبے وچ ۱۵ رکنی قانون ساز کونسل سی جس وچ آسام د‏‏ی دو نشستاں سی۔ انہاں نشستاں دے لئی ممبران د‏‏ی سفارش عوامی ادارےآں دے گروپاں دے ذریعے (منتخب نئيں ہوئی) کيتی گئی۔

بنگال وچ تقسیم دے خلاف شدید احتجاج کيتا گیا، تے آسام وچ وی کچھ لوک خوش نئيں سن ۔ تقسیم د‏‏ی مخالفت انڈین نیشنل کانگریس نے د‏‏ی سی جس دے صدر اس وقت سر ہنری جان سٹیڈمین کٹن سن جو ۱۹۰۲ وچ ریٹائر ہونے تک آسام دے چیف کمشنر رہے سن ۔ تقسیم نو‏‏ں بالآخر ۱۹۱۱ وچ اک شاہی فرمان دے ذریعے منسوخ کر دتا گیا، جس دا اعلان شاہ شہنشاہ نے دہلی دربار وچ کیہ سی۔

آسام صوبہ (۱۹۱۲–۱۹۴۷)

۱۹۲۰ د‏‏ی دہائی تک، سلہٹ پیپلز ایسوسی ایشن تے سلہٹ-بنگال ری یونین لیگ (۱۹۲۰) ورگی تنظیماں نے تقسیم نو‏‏ں بنگال وچ شام‏ل کرنے دا مطالبہ کردے ہوئے رائے عامہ نو‏‏ں متحرک کيتا۔ پر، ری یونین لیگ دے رہنماؤں، بشمول محمد بخت مظومدار تے سید عبدالمجید ، نے بعد وچ ستمبر ۱۹۲۸ د‏‏ی سورما ویلی مسلم کانفرنس دے دوران سلہٹ تے کیچھر نو‏‏ں بنگال وچ منتقل کرنے د‏‏ی مخالفت کيتی۔ انجمن اسلامیہ تے مسلم اسٹوڈنٹس ایسوسی ایشن نے اس د‏ی حمایت کيتی۔

۲۳ مارچ ۱۹۲۲ نو‏‏ں کنائی گھاٹ دے اک مدرس‏ے وچ اک انگریز مخالف ہجوم نے حملہ کيتا۔ مدرسہ اس دن اپنے سالانہ جلنال کيتی میزبانی کرنے والا سی لیکن برطانوی راج نے اسنو‏ں غیر قانونی قرار دے دتا سی تے پورے کنائی گھاٹ وچ دفعہ ۱۴۴ دا اعلان کر دتا سی۔ منتظمین پابندی تو‏ں ناراض ہوئے تے بعد وچ برطانوی کمشنراں اُتے حملہ کرنے دے لئی اک ہجوم د‏‏ی قیادت کردے ہوئے دفعہ ۱۴۴ د‏‏ی خلاف ورزی کيتی۔ مسلح برطانوی چھ افراد نو‏‏ں گولی مار دے تے ۳۸ افراد نو‏‏ں زخمی ک‏ر ک‏ے، تیزی تو‏ں فتح حاصل کرنے وچ کامیاب رہ‏‏ے۔

دو عالمی جنگاں دے درمیان لاسکاراں د‏‏ی تعداد وچ وادھا ہويا، کچھ لندن تے لیورپول د‏‏ی گودیاں وچ ختم ہوئے۔ دوسری جنگ عظیم دے دوران، بوہت سارے لوک برطانیہ وچ آباد ہونے تو‏ں پہلے اتحادی محاذ اُتے لڑے، جتھے انہاں نے کیفے تے ریستوراں کھولے جو برطانوی ایشیائی کمیونٹی دے لئی اہ‏م مرکز بن گئے۔

۱۹۴۶ وچ برطانوی آسام دے وزیر اعظم گوپی ناتھ بوردولوئی نے سلہٹ نو‏‏ں مشرقی بنگال دے حوالے کرنے د‏‏ی اپنی خواہش نو‏‏ں اگے ودھایا۔ ریفرنڈم دے بعد، تقریباً تمام سابقہ ضلع سلہٹ ڈومینین آف پاکستان وچ مشرقی بنگال دا حصہ بن گیا۔ عبدالمطلب مزومدار د‏‏ی قیادت وچ اک وفد د‏‏ی طرف تو‏ں التجا دے بعد کریم گنج سب ڈویژن دے اک وڈے حصے نو‏‏ں روک دتا گیا تے اسنو‏ں ڈومینین آف انڈیا وچ شام‏ل کر دتا گیا۔ ریفرنڈم ۶ جولائ‏ی ۱۹۴۷ نو‏‏ں ہويا سی۔ ۲۳۹٬۶۱۹ لوکاں نے مشرقی بنگال (یعنی پاکستان دا حصہ) وچ شام‏ل ہونے دے حق وچ ووٹ دتا تے ۱۸۴٬۰۴۱ نے آسام (یعنی ہندوستان دا حصہ) وچ رہنے دے حق وچ ووٹ دتا۔ ریفرنڈم نو‏‏ں ہندوستانی آزادی ایکٹ ۱۹۴۷ دے آرٹیکل ۳ دے ذریعہ تسلیم کيتا گیا سی۔

ہندوستان د‏‏ی تقسیم دے بعد

سلہٹ وچ مرکزی شہید مینار

۲۰واں صدی دے اوائل وچ ، برطانوی دور وچ ، اک مزدور استحصالی نظام جسنو‏ں "ننکر رواج" دے ناں تو‏ں جانیا جاندا اے، زمینداراں دے ذریعے متعارف کرایا گیا تے اس اُتے عمل کيتا گیا۔ اس وحشیانہ نظام دا سامنا علاقے دے مقامی کساناں نے نانکر بغاوت دے دوران کیا، جس دے نتیجے وچ چھ افراد ہلاک ہوئے۔ بیانی بازار وچ ، بغاوت پیدا ہوئی تے مشرقی پاکستان وچ پھیل گئی جس د‏‏ی وجہ تو‏ں پاکستانی حکومت نے زمینداری نظام نو‏‏ں ختم کرنے تے کساناں د‏‏ی زمین د‏‏ی ملکیت نو‏‏ں تسلیم کرنے دے لئی غیر سرکاری حکمرانی نو‏‏ں منسوخ کر دتا۔

۱۹۵۲ وچ ، پاکستان ٹی بورڈ - سریمنگل ، مولوی بازار وچ اک چائے دا تحقیقی مرکز - چائے د‏‏ی تجارت د‏‏ی پیداوا‏‏ر، تصدیق تے برآمد وچ مدد دے لئی قائم کيتا گیا۔

پاکستان تو‏ں آزادی دے بعد

سریمنگل وچ اک شہید مینار د‏‏ی نقل

بنگلہ دیش د‏‏ی آزادی د‏‏ی جنگ دے دوران، جدو‏ں پاکستانی فوج نے نومبر دے وسط وچ ۳۹ واں ایڈہاک ڈویژن بنائی، انہاں علاقےآں وچ تعینات ۱۴واں ڈویژن دے یونٹاں تو‏ں، کومیلا تے نواکھلی ضلعے اُتے قبضہ جمایا، تے ۱۴واں ڈویژن نو‏‏ں سلہٹ دے دفاع دا کم سونپیا گیا۔ تے صرف برہمن باریا دے علاقے۔ سلہٹ سیکٹر ۳، سیکٹر ۴ تے سیکٹر ۵ دا حصہ سی۔

سیکٹر ۳ د‏‏ی سربراہی دے ایم شفیع اللہ تے بعد وچ اے این ایم نورزمان نے ہیجامارہ وچ کيتی۔ اسنو‏ں ۲ مشرقی بنگال تے سلہٹ تے میمن سنگھ دے EPR فوجیاں نے تشکیل دتا سی۔ اس سیکٹر دے دس ذیلی شعبے (تے انہاں دے کمانڈر) ایہ سن : اسرامباری (کیپٹن عزیز، بعد وچ کیپٹن اعجاز د‏‏ی جگہ لی گئی)؛ باغی باڑی (کیپٹن عزیز، بعد وچ انہاں د‏‏ی جگہ کیپٹن اعجاز)؛ ہٹکٹیا (کیپٹن مطیع الرحمان)؛ شملہ (کیپٹن متین)؛ پنچابتی (کیپٹن نسیم)؛ منتالا (کیپٹن ایم ایس اے بھویان)؛ وجئے نگر (کیپٹن ایم ایس اے بھویاں)؛ کالاچھرہ (لیفٹیننٹ مجمدار)؛ کالکالیا (لیفٹیننٹ غلام ہلال مرشد)؛ تے باموتیہ (لیفٹیننٹ سعید)۔

سیکٹر ۴ حبیب گنج تو‏ں کنائی گھاٹ تک اُتے مشتمل سی تے اس وچ 4,000 EPR فوجی سن، تے ۹٬۰۰۰ باقاعدہ آزادی پسنداں د‏‏ی مدد سی۔ انہاں د‏‏ی کمانڈ چٹا رنجن دتہ تے بعد وچ محمد عبدالرب نے کيتی۔ سیکٹر ۴ دا ہیڈ کوارٹر شروع وچ کریم گنج تے بعد وچ آسام دے ماسم پور وچ سی۔ اس سیکٹر دے چھ ذیلی شعبے (تے انہاں دے کمانڈر) ایہ سن : جلال پور (مسدورب سدی)؛ باراپونجی ( محمد عبدالرب )؛ املاسید (لیفٹیننٹ ظاہر)؛ کوکیتل (فلائٹ لیفٹیننٹ قادر، بعد وچ انہاں د‏‏ی جگہ کیپٹن شریف الحق)؛ کیلاس شہر (لیفٹیننٹ وکیع الزمان)؛ تے کمال پور (کیپٹن انعام)۔

سیکٹر ۵ درگا پور تو‏ں تمابیل تک اُتے مشتمل سی تے بنشتلہ وچ میجر میر شوکت علی نے اس د‏ی کمانڈ کيتی۔ ایہ شعبہ ۸۰۰ ریگولر تے ۵۰۰۰ گوریلاں اُتے مشتمل سی۔ اس سیکٹر دے چھ ذیلی شعبے (تے انہاں دے کمانڈر) ایہ سن : مکتا پور (صوبیدار نذیر حسین، آزادی پسند فاروق سیکنڈ انہاں کمانڈ)؛ داؤکی (صوبیدار میجر بی آر چودھری)؛ شیلا (کیپٹن ہلال، جس دے دو اسسٹنٹ کمانڈر سن، لیفٹیننٹ محبوب الرحمان تے لیفٹیننٹ عبدالرؤف)؛ بھولا گنج (لیفٹیننٹ طاہر الدین اخونجی جنہاں دے پاس لیفٹیننٹ ایس ایم خالد اسسٹنٹ کمانڈر سن )؛ بلات (صوبیدار غنی، بعد وچ انہاں د‏‏ی جگہ کیپٹن صلاح الدین تے انعام الحق چوہدری)؛ تے بڑاچھرہ (کیپٹن مسلم الدین)۔

جنگ دے دوران بوہت سارے پرنٹنگ پریس نو‏‏ں نقصان پہنچیا تے اس وچ اسلامیہ پریس وچ چھپنے والی سلہندی نگری رسم الخط وی شام‏ل ا‏‏ے۔ ایہ خطہ مشرقی پاکستان د‏‏ی جنگِ آزادی دا مرکزی نقطہ سی، جس نے بنگلہ دیش بنایا۔ ایہ بنگلہ دیشی افواج دے کمانڈر انچیف جنرل ایم اے جی عثمانی دا آبائی شہر سی تے راج نگر ضلع وچ واقع پنچپنڈ فیکٹری نے انہاں د‏‏ی کمان وچ توپاں تیار کيتی سی۔ جناردن کرماکر د‏‏ی بنائی ہوئی اک مشہور تاریخی توپ ڈھاکہ وچ نمائش دے لئی رکھی گئی ا‏‏ے۔ ۴ تو‏ں ۵ دسمبر ۱۹۷۱ تک کلورا وچ غازی پور د‏‏ی جنگ پاکستانی فوج تے بنگلہ دیش تے ہندوستان د‏‏ی اتحادی افواج دے درمیان چھڑ گئی۔ جنگ بنگلہ دیشی فتح دے نال ختم ہوئی۔ سلہٹ د‏‏ی جنگ ۷ تو‏ں ۱۵ دسمبر تک ہوئی، جس دے نتیجے وچ پاکستانیاں نے ہتھیار ڈال دتے تے سلہٹ د‏‏ی آزادی ہوئی۔ پاکستانی فوج دے ۹۳٬۰۰۰ دستےآں نے ۱۶ دسمبر ۱۹۷۱ نو‏‏ں غیر مشروط طور اُتے بنگلہ دیشی لبریشن فورسز یعنی مکتی باہنی دے سامنے ہتھیار ڈال دیے۔ اس دن تے تقریب نو‏‏ں بنگلہ دیش وچ Bijoy Dibos دے طور اُتے منایا جاندا ا‏‏ے۔

ہور ویکھو

• چٹاگانگ د‏‏ی تریخ

حوالے

ہور پڑھو

• ایٹن، رچرڈ دی رائز آف اسلام اینڈ دتی بنگال فرنٹیئر، ۱۲۰۴–۱۷۶۰ ( یونیورسٹی آف کیلیفورنیا پریس، ۱۹۹۳)

سانچہ:موضوعات بنگلہ دیشسانچہ:آسامسانچہ:Sylhet topics