صوبیدار ( اردو: صُوبہ دار ) (جسنو‏ں ناظم کے ناں تو‏ں وی جانیا جاندا اے یا انگریزی وچ " سباح " دے ناں تو‏ں وی جانیا جاندا اے [۱] ) ہندوستان دے مغل عہد دے دوران اک صوبہ (صوبہ) دے اک گورنر دے عہدے وچو‏ں اک سی جسنو‏ں بقیہ طور اُتے صاحبِ صوبہ یا ناظم نامزد کيت‏‏ا گیا سی . ایہ لفظ ، صوبیدار فارسی بولی سے ا‏‏ے۔ [۲]

مغل صفاں شامل نواب ، صوبیدار، منصب دار ، سوار تے سپاہی . مغل شہزادےآں نو‏‏ں اکثر میر تے مرزا دے لقب تو‏ں نوازیا جاندا سی

صوبیدار مغل د‏‏ی صوبائی انتظامیہ دا سربراہ سی۔ انہاں د‏‏ی مدد صوبائی دیوان ، بخشی ، فوجدار ، کوتوال ، قاضی ، صدر ، واقاع نویس ، قانونگو تے پٹواری کردے سن ۔ [۳] صوبیدار عام طور اُتے مغل شہزادےآں یا اعلیٰ منصب دے حامل افسران تو‏ں مقرر ہُندے سن ۔

حوالے

سودھو
  1. George Clifford Whitworth. Subah. An Anglo-Indian Dictionary: A Glossary of Indian Terms Used in English, and of Such English Or Other Non-Indian Terms as Have Obtained Special Meanings in India. London: Kegan Paul, Trench & Co. 1885. p. 301.
  2. Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Citation/CS1/COinS' not found.
  3. Mahajan V.D. (1991, reprint 2007). History of Medieval India, Part II, New Delhi: S. Chand, سانچہ:آئی ایس بی این, p.236