سومرہ
گنجان آبادی والے علاقے | |
---|---|
زباناں | |
سندھی، سرائیکی، پنجابی، گجراتی، کچھی | |
مذہب | |
اسلام | |
متعلقہ نسلی گروہ | |
ہور سندھی قبائل |
سومرہ، (سومرو، سامرہ، سمرہ، سومرا، سمرو، Sumra، Soomro) سندھ دی قدیم قوم یا نسل اے جو سندھ، کچھ، کاٹھیاواڑ، گجرات، بلوچستان وچ کثرت توں آباد اے۔[۱]
وجہ تسمیہ
سودھوسومرہ قوم، سامرہ دے عرباں توں نکلی اے، جو حجاج بن یوسف دے دناں وچ تسخیر سندھ دے موقع اُتے عراق دے شہر سامرہ (سرمن رائے) توں ہجرت کر کے سندھ وچ آئے۔ ایتھے انہاں نوں سامری کہیا جاندا سی لیکن بعد وچ تلفظ و لہجہ دے تغیر دی وجہ توں سومرہ کہیا جانے لگیا۔[۲]
معروف محقق و مؤرخ ڈاکٹر نبی بخش بلوچ اپنی کتا ب سومراں دا دور وچ لکھدے نيں [۳]” | سومراں دا پرانا تے پہلا مشہور سردار سومار سی، جس دے بعد اس دا بیٹا اپنے ناں دے نال ابنِ سومار (سومار دا بیٹا) کہلاندا سی، حالانکہ اس دا ذاتی ناں راجپال سی، سومار دا لقب راء (رائے) سی اسی لئی سومارراءکے بعد اوہدی اولاد سومرا کہلیانے لگی۔ سومرا لفظ یقینی طور اُتے سومارراء دا ہی مخفف یا مختصر تلفظ اے ۔ | “ |
اصل نسل
سودھوسومرہ حجازی عربی النسل، مسلم، ھوازنیہ القریشی قوم دے لوگ نيں جو اپنے آپ نوں محض سومرو / سومرہ لکھدے تے کہلاندے نيں۔ اس مسلم قریش قوم سومرا دے مؤرث اعلیٰ حضرت سمرہ بن جندب بن ھوازن نيں۔ اسی نسل دے قریشی سومرہ حاکماں نے کدی محض اندرونِ سندھ تے کدی پورے سندھ پر، دو (2) دؤر وچ منصورہ سن 134ھ / 752ء توں لیکر، دوسرے دؤر دے سن 441ھ – 445ھ دے ابتدا تخت گاہ تھری / تھرڑی توں سومراں دے دوسرے تخت گاہاں ملتان، اسکندریہ (اُچ)، پتن پور، محمدطور،وگھ کوٹ، عمر کوٹ، روپا ماڑی،دیبل، ساموئی، برہمن آباد، الور، سہون، نانہاں دی، گونڈل تے دمریلہ وغیرہ اُتے 1591ء تک 839 سال لگاتار بغیر کسی وقفے کے، شروع توں آخر تک، نہایت خود مختاری تے شان و شوکت توں حکومت کیتی۔،[۴] سومراں دے مؤرث اعلیٰ صحابی رسول سمرہ بن جندب دا شجرہ قریش توں اس طرح ملدا اے [۵]
” | سمرہ بن جندب بن ہوازن بن قیس غیلان بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان ۔ | “ |
محمد بن قاسم دی آمد توں پہلے عرباں نے سندھ توں تجارتی روابط قائم کے لئی سن تے دیبل، اوکھا منڈل، دیراول، سومنات، منگرول، دوارکا، راندہبر تے کمبھایت وغیرہ جتھے بحری تجارت دا زور سی اوتھے بنی سمرہ تے بنی تمیم دے قبائل نے ایتھے تجارتی مراکز وی قائم کے لئی سن ۔ مصالہ، کپڑا، ہتھیار، برتن، حضر موت، یمن، عراق، یمامہ لے جائے جاندے سن تے اوتھے توں عربی گھوڑے، کھجوراں، یمنی موندی ایتھے فروخت دے لئی لاندے سن ۔[۶] 34ھ وچ عثمان بن عفان دے دور خلافت وچ بصرہ دے حاکم عبداللہ بن عامر نے عامل مکران عبدالرحمن بن سمرہ (جو صحابی رسول سمرہ بن جندب دے بیٹے نيں) نوں اجازت دتی دی سرحد مکران اُتے (راجا چچ دے اشتعال پر) حملے دی دھمکی دینے والی سندھ دی افوج نوں بھگا داں، چنانچہ حملہ کرکے سندھ دی افواج نوں بھاگنے اُتے مجبور کے دتا گیا تے مکران توں سرحد کیکان تک دا تمام علاقہ کھو لیا، ایہی اوہ علاقہ اے جو چچ دی حکومت وچ چند سال توں شامل سی ۔[۷] عبد الرحمٰن بن سمرہ نے کابل فتح کیتا، اس توں معلوم ہُندا اے کہ بنی سمرہ نے ہر دور وچ وڈی وڈی فتوحات وچ حصہ لیا۔[۸]
سومراں نے حجاج بن یوسف ثقفی دے دور وچ تسخیرِ سندھ دے موقع اُتے شہر سامرہ توں ہجرت کرکے سندھ دی فتوحات وچ حصہ لیا۔۔،[۹] حجاج بن یوسف ثقفی نے مکران تے سرحد سندھ دا حاکم محمد بن ہارون سمرہ نوں مقرر کیتا، [۱۰]جنہاں دا تعلق بنی سمرہ توں سی ۔ محمد بن قاسم دے سندھ اُتے حملے دے وقت مکران دی چھاؤنی وچ بنی سمرہ دے تن ہزار جوان تیار سن ۔[۱۱] جنہاں نے محمد بن قاسم دی فوج دے نال شامل ہو کے فتح سندھ وچ حصہ لیا۔
علامہ مولوی عبد اللہ شائق سومراں دی اصل نسل دے بارے وچ کہندے نيں کہ،،[۱۲]
” | سومرا قوم دے مؤرث اعلیٰ حضرت علی کرم اللہ وجہہ نيں، اسی لئی انہاں نوں علوی کہہ سکدے نيں۔ سومراں دا سلسلۂ نسب حضرت علی کرم اللہ وجہہ دے نامدار فرزندحضرت محمد ابن حنفیہ نال ملدا اے۔ جنہاں نوں محمد اکبر وی کہندے نيں۔ حضرت محمد حنیفہ خولد جعفر بن قیس دی بیٹی توں پیدا ہوئے۔ حضرت محمد بن حنفیہ سےحدیث دی روایتاں آپ دے والد ماجد توں نيں اورحضرت محمد بن حنفیہ دے بعد آپ دے صاحبزادے ابراہیم نے کيتیاں نيں۔ 65 برس دی عمر وچ 81ھ بمطابق 662ء وچ مدینہ شریف وچ وفات دی تے جنت البقیع وچ تدفین ہوئی | “ |
معروف مؤرخ اعجاز الحق قدوسی تاریخِ سندھ حصہ اول وچ سومراں دے بارے وچ کہندے نيں،[۱۵]
” | سومرا نہ تاں ہندو سن تے نہ ہندو راجپوت، بلکہ اوہ عرب سن جو ہندوستان وچ آباد ہوگئے سن تے پشت ہا پشت ایتھے رہ کے ایتھے دے باشندے شمار ہونے لگے۔ | “ |
روایت دے مطابق سومراں دی نسل دے بارے وچ جو اشارے ملے نيں اُس دے مطابق سومراں دا سلسلہ عرباں نال ملدا اے۔ سومراں دے عرب ہونے دے بارے وچ مندرجہ ذیل ثبوت ملدے نيں:
- پہلا ایہ کہ سومرہ حضرت علی کرم اللہ وجہہ دی اولاد توں نيں۔
- دوسرا ایہ کہ دے سومراں دے عرب قبیلہ کربلا دی جنگ وچ حضرت امام حسین رضی اللہ عنہ دی طرف توں لڑے، سب مارے گئے صرف اک بزرگ مرد تے اُنہاں دی بزرگ بیوی باقی رہ گئے جنہاں دا اک"سومرا" نامی کم سن بیٹا سی، اُسنوں ماں نے حضرت امام حسین رضی اللہ عنہ دی خدمت وچ جنگ وچ قربان ہونے دے لئی پیش کیتا لیکن حضرت امام حسین رضی اللہ عنہ نے اُسنوں دعا دتی کہ زندہ رہے تے صاحبِ اولاد ہوئے۔
- تیسرا ایہ کہ سومراں دا جدِ امجد جو کسی عرب گھرانے دا سی بلکہ حضرت علی کرم اللہ وجہہ دی اولاد توں سی، مکہ وچ پیدا ہويا، بعد وچ سندھ آیا ایتھے پلا اورودھا۔ اوہ وڈی طاقت تے کلاں والا سی تے اس قدر کہ اُسنوں ہويا اُڑا کے سندھ لیکر آئی۔ دیو اُس دے قبضے وچ سن تے انہاں نے ہی اُس دے پایۂ تخت وگھ کوٹ دی تعمیر کيتی۔[۱۶]
سومرہ تمیم انصاری حاکمِ سندھ دی اولاد دا ناں سی ۔[۱۷]
سومرہ: حاکمِ سندھ
سودھوغزنوی سلطنت، باہمی خانی جنگی دی وجہ توں کمزور ہوچکی سی تے سلطان عبد الرشید دی عیاشی تے آرام طلبی دی وجہ توں سرحدی علاقے خود مختاری حاصل کر رہے سن، 444 ہجری وچ سندھ وچ سومرا خاندان دی مستقل حکومت کیتی بنیاد پئی، سومرہ قبیلے دے لوگاں نے تھری (ماتلی، سندھ) وچ جمع ہو کے، سومرہ نامی اک شخص نوں سندھ دا حاکم بنایا، سومرہ نے وڈے تُزک و احتشام توں سندھ اُتے حکومت کیتی تے مفسدین دا قلع قمع کیتا۔ اس دے بعد اس نے اطراف دے اک طاقتور زمیندار صاد نامی دی لڑکی نال شادی کی، اس دے بطن توں اک لڑکا پیدا ہويا جس دا ناں بھونگر سی، جو سومرہ دے بعد تخت نشاں ہويا، سومرہ نے 1051ء وچ وفات پائی۔[۱۸]
جب غزنوی خاندان دے سندھ تے ملتان دے گورنر دی گرفت حکومت اُتے کمزور ہو گئی، 423ھ بمطابق 1032ء وچ ابن سومار والئ ملتان نے سندھ وچ سومرہ حکومت کیتی بنیاد رکھی نہایت طاقت و خود مختاری دے نال حکومت کیتی۔[۱۹]
صاحبِ جنت السندھ رحیمداد خان مولائی شیدائی دا بیان اے کہ سومرہ (ہی وہ) پہلا شخص سی، جو اُچ دے مشائخ دے ہتھ اُتے اسماعیلی عقائد توں توبہ کرکے سُنی ہويا۔[۲۰]
سومراں نے سندھ اُتے 445ء – 843ء تک21 حکمراناں نے حکومت کیتی۔[۲۱] جدوں کہ ابوالفضل نے آئین اکبری وچ سومراں دی حکمرانی 500 سال بتائی اے۔[۲۲] ابو ظفر ندوی دے مطابق سومراں دے 25 حکمراناں نے 401ھ توں 752ھ تک سندھ اُتے حکمرانی کی۔[۲۳]
سومرہ دور وچ سندھ دی سرکاری بولی عربی سی۔ سومراں دے حکمرانی ختم ہُندے ہی سندھ دی سرکاری بولی فارسی ہو گئی۔[۲۴]
سومرہ حکمراناں دا پایۂ تخت
سودھومنصورہ سومرہ حکمراناں دا پہلا دار الحکومت سی ۔[۲۵] سومراں دا پایۂ تخت ابتداً تھری سی، فیر سنگھار دی بیوی ہیماں نے اپنا پایۂ تخت قلعہ واہکہ نوں بنایا جسنوں سندھی بولی وچ وگھ کوٹ یا وجہ کوٹ کہندے نيں تے ایہ مقام نہرپران توں مشرق دی طرف پنج میل دور واقع سی، اُس وقت جدوں کہ رن کچھ کشتی رانی دے قابل سی ۔ قلعہ واہکہ اک بندرگاہ سی ۔ (توضیحات تاریخِ معصومی، مرتبہ عمر بن محمد داؤد پوتہ ص 294)[۲۶]
بیگلار نامہ دے صفحہ 8 وچ اے کہ سندھ وچ اسلامی فتح دے بعد عرب قبیلے تمیم نے حکومت کیتی، تھوڑے دناں دے بعد سومرہ لوگاں نے قبضہ کیتا، ایہ پنج سو برس تک قابض رہے، انہاں دا پایۂ تخت مہاتم طور یا مھتم طور سی ۔[۲۷]
بولی و ادب وچ سومراں دا حصہ
سودھوسومراں دے دور وچ سندھ دی تاریخ، سندھی بولی تے انہاں دے زبانی ادبی روایت والا داستانی دور سی ۔ اس دور وچ سندھ دے اکثر عشقیہ داستاناں، جنگ ناواں تے سندھ دے بہادر سرداراں دے کارناواں نوں بیان کرنے دی ابتدا ہوئی۔ سومراں دا دور عام فہم سندھی بولی والا دور سی ۔[۲۸]
لوک داستاناں
سودھوعمر مارئی
سودھوبہاولپور توں اک روایت ملی اے جس دے مطابق عمر سومرو مروٹ دے قلعہ دا حکمران سی تے مارئی نوں اوتھے قید رکھیا گیا سی ۔
سوہنی ماہیوال
سودھویہ قصہ وی سومراں دے دور توں تعلق رکھدا اے۔[۲۹]
سیف الملوک
سودھویہ قصہ وی سومراں دے دور توں تعلق رکھدا اے۔ اس قصے وچ سومرہ دور وچ اروڑ دے علاقائی حاکم دلوراء تے اروڑ دے پاس دریا دے رخ بدلنے کاذکر اے [۳۰]۔
سورٹھ تے رائے ڈیاج
سودھوڈاکٹر نبی بخش بلوچ دی تحقیق دے بموجب ایہ داستان سومراں دے دور دی اے۔[۳۰]
مورڑو مانگرمچھ
سودھواس قصے دا تعلق حکمرانی وچ دلوراء دے دور توں اے تے اس دا مرکز سون میانی تے کلاچی والا سمندری کنارا اے، جو سندھ تے عراق دی شاہراہ اُتے واقع اے۔ اس قصے دا مرکزی کردار مورڑو نامی ملاح اے ،جو ساتاں بھائیاں وچ سب توں چھوٹا، لنگڑا تے جسمانی لحاظ توں کم تر سی، جدوں شکار دے لئی سمندر وچ گئے ہوئے بھائیاں نوں مگر مچھ نگل گیا تاں اس نے تحمل توں کم لیندے ہوئے مگر مچھ نوں اپنی عقل مندی تے ترکیب توں پھنساکے مارا تے اس دے پیٹ توں بھائیاں دی لاش کڈ دے دفن کيتیاں ۔[۳۰]
سومراں دے دور وچ صوفیا ئے کرام
سودھوملتان دے بہاؤالدین زکریا ملتانی (1262ء-1182ء)، پاک پتن دے بابا فرید الدین گنج شکر (1275ء-1173ء)،اُچ شریف دے سید جلال الدین بخاری (غوث صاحب دے اسيں عصر و مرید)، شیخ عثمان قلندر شہباز(وفات 1272ء) تے شیخ حسین المعروف پیر بٹھو (وفات 1248ء) سومرہ دور وچ مشہور بزرگ گزرے نيں۔[۳۱]
موجودہ دور وچ سومرو افراد دا سیاسی اثر و رسوخ
سودھوسندھ دے جاگیردار گھرانے سومرہ دے افراد مختلف سیاسی جماعتاں دے ارکان ہونے دی وجہ توں ہمیشہ اقتدار وچ رہندے آئے نيں۔ مختلف پارٹیاں دی نمائندگی کرنے دے باوجود اوہ آپس وچ اتفاق رائے توں رہندے نيں تے خاندانی وفاداری نبھاندے نيں۔[۳۲]
نامور شخصیتاں
سودھو- اللہ بخش سومرو (سندھ دے پہلے منتخب وزیرِ اعلیٰ)
- مولوی نظر محمد سومرو (عالمِ دین)
- مولانا اللہ بخش سومرو (عالمِ دین)
- پروفیسر (ر) میر محمد سومرو (مؤرخ، شاعر،محقق، مفسِر قرآن، سوانح نگار)
- پروفیسر ڈاکٹر طارق رحیم سومرو (کمپیوٹر سائنس دان،پروفیسر)
- نصیر سومرو (انجینئر، شاعر، کالم نگار، صحافی)
- فقیر محمد سومرو (محقق، کالم نگار)
- پروفیسر ڈاکٹر الہٰی بخش سومرو (سابق پرنسپل و پروفیسر ڈاؤ میڈیکل کالج)
- ڈاکٹر مولوی محمد ادریس سومرو (عالمِ دین، سابق ممبر اسلامی نظریاندی کونسل)
- زبیر سومرو(بینکر)
- محمد میاں سومرو (سابق گورنر سندھ، سابق چئیرمین سینیٹ، سیاست دان)
- الٰہی بخش سومرو (سابق اسپیکر قومی اسمبلی،سیاست دان)
- ڈاکٹر مہر عبدالحق سومرہ (محقق، مؤرخ، نقاد)
- جنید سومرو (سیاست دان)
- ڈاکٹر عبدالواحد سومرو (سابق رکن قومی اسملی، سیاست دان)
- مولانا ڈاکٹر خالد محمود سومرو (سابق سینیٹر )
- ڈاکٹر عبد القیوم سومرو (سینیٹر، سیاست دان)
حوالے
سودھو- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962ء،کراچی، ص3
- ↑ تحفۃالکرام (اردو)، میر علی شیر قانع ٹھٹوی، سندھی ادبی بورڈ، جام شورو، 2006ء، حاشیہ ص15-16
- ↑ سومراں دا دور (سندھی)، ڈاکٹرنبی بخش خان بلوچ، سندھی ادبی بورڈ جامشورو سندھ، 2006، ص 241
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ (سندھی) جلد سوم، وزیر علی ولد محمد اسماعیل سمرہ (سومرہ)، دارالاشاعت ابن اسماعیل سمرہ (سومرہ) جڑیا پور چک، ص 65
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ (سندھی) جلد اول، وزیر علی ولد محمد اسماعیل سمرہ (سومرہ)، دارالاشاعت ابن اسماعیل سمرہ (سومرہ) جڑیا پور چک، ص240
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962ء،کراچی، ص 44-45
- ↑ ص 43-44، تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، مطبع 1962ء، کراچی
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962ء، کراچی، ص 45
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962 ء،کراچی، ص 52
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، مطبع 1962ءکراچی، ص 67
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962ء،کراچی، ص 77
- ↑ دولت علویہ(سندھی)، علامہ مولوی عبد اللہ شائق، گلشن پبلیکیشن حیدرآباد، سندھ 2003ء ،ص 23
- ↑ دولت علویہ(سندھی)، علامہ مولوی عبد اللہ شائق، گلشن پبلیکیشن حیدرآباد، سندھ 2003 ،ص24
- ↑ دولت علویہ(سندھی)، علامہ مولوی عبد اللہ شائق، گلشن پبلیکیشن حیدرآباد، سندھ 2003 ،ص27
- ↑ تاریخِ سندھ (حصہ اول)، اعجاز الحق قدوسی، اردو سائنس بورڈ، لاہور، ص 417
- ↑ سومراں دا دور (سندھی)، ڈاکٹر نبی بخش بلوچ، سندھی ادبی بورڈ جامشورو سندھ، 2006، ص 173-174
- ↑ مسلمان قبیلےآں دی مختصر تاریخ تے روايتی خاکہ (سندھی)، شیخ صدق علی شیر علی انصاری، گلشن پبلیکیشن، حیدرآباد، ص105
- ↑ تاریخِ سندھ (حصہ اول)، اعجاز الحق قدوسی، مطبع اردو سائنس بورڈ، لاہور،ص 420
- ↑ A Gazetteer of the Province of Sindh by A. W. Hughes, Second Edition، George Bell and Sons, London, 1876, P 27
- ↑ تاریخِ سندھ (حصہ اول)، اعجاز الحق قدوسی، اردو سائنس بورڈ، لاہور، ص 421
- ↑ تحفۃالکرام (اردو) از میر علی شیر قانع ٹھٹوی، مترجم اختر رضوی، مطبع سندھی ادبی بورڈ، جام شورو، 2006ء، ص 115
- ↑ آئین اکبری حصہ دوم از ابوالفضل، ص 120
- ↑ تاریخ سندھ، سید ابو ظفر دسنوی ندوی، دارا المصنفین شبلی اکیڈمی، اعظم گڑھ (یو پی) ہند، 2012ء، ص 313
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر، مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962ء،کراچی، ص 4
- ↑ تاریخِ سومرہ سندھ اُتے اک نظر از مہاشے عبد الکریم نظامی، 1962ء،کراچی، ص 142
- ↑ تاریخِ سندھ (حصہ اول) از اعجاز الحق قدوسی، اردو سائنس بورڈ، لاہور، ص 429
- ↑ تاریخِ سندھ (حصہ اول)، اعجاز الحق قدوسی، اردو سائنس بورڈ ،لاہور،ص 430
- ↑ سندھی بولی تے ادب دی تاریخ (سندھی)، ڈاکٹر نبی بخش بلوچ، پاکستان اسٹڈی سینٹر، سندھ یونیورسٹی، جامشورو،1999، ص 153
- ↑ سندھی ادب دا تاریخی جائزہ (سندھی)، میمن عبد المجید سندھی، روشنی پبلیکیشن کنڈیارو سندھ 2013، ص 28
- ↑ ۳۰.۰ ۳۰.۱ ۳۰.۲ سندھی ادب دا تاریخی جائزہ (سندھی)، میمن عبدالمجید سندھی، روشنی پبلیکیشن کنڈیارو سندھ 2013، ص 30
- ↑ سندھی بولی تے ادب دی تاریخ (سندھی)، ڈاکٹر نبی بخش بلوچ، پاکستان اسٹڈی سینٹر، سندھ یونیورسٹی، جامشورو،1999، ص 147
- ↑ http://tajziat.com/quaterly/issue/2015/04/article.php?id=10