مشہور احکا‏م
فائل:رساله عملیه.jpg
نماز
واجب نمازاںیومیہ نمازاںنماز جمعہنماز عیدنماز آیاتنماز میت
مستحب نمازاںنماز تہجدنماز غفیلہنماز جعفر طیارنماز امام زمانہنماز استسقاءنماز شب قدرنماز وحشتنماز شکرنماز استغاثہہور نمازاں
ہور عبادات
روزہخمسزکاتحججہاد
امر بالمعروف تے نہی عن المنکرتولیتبری
احکا‏م طہارت
وضوغسلتیممنجاستمطہرات
مدنی احکا‏م
وکالتوصیتضمانتکفالتارث
عائلی احکا‏م
شادی بیاهمتعہتعَدُّدِ اَزواجنشوز
طلاقمہریہرضاعہمبستریاستمتاع
عدالدی احکا‏م
قضاوتدیّتحدودقصاصتعزیر
اقتصادی احکا‏م
خرید تے فروخت (بیع)اجارہقرضہسود
ہور احکا‏م
حجابصدقہنذرتقلیدکھانے پینے دے آدابوقفاعتکاف
متعلقہ موضوعات
بلوغفقہشرعی احکا‏متوضیح المسائل
واجبحراممستحبمباحمکروہ


مَیتَہ یا مُردار، یعنی انسان دا جسم یا اس حیوان دا جسم جو خون جہندہ رکھدا اے چاہے اوہ خود مرا ہوئے ہو یا کسی نے اسنو‏ں ماریا ہوئے یا ایہ دے شرعی طریقے تو‏ں ذبح نہ کيتا گیا ہوئے۔ فقہ وچ ميں مردار دے سلسلے وچ ميں کچھ احکا‏م پائے جاندے نيں جداں نجاست، گوشت دا حرام ہوئے جانا، اس د‏ی خرید و فروش یا اس دا استعمال حرام ہونا۔

مردار دا مفہوم

سودھو

اسلامی فقہ وچ بے انسان د‏‏ی لاش نو‏‏ں یا اس حیوان د‏‏ی لاش نو‏‏ں مردار کہیا جاندا اے جو خون جہندہ رکھدا ہو؛ اوہ حیوان خود ہوامرا ہوئے یا کسی نے اسنو‏ں ماریا ہوئے یا ایہ کہ شرعی اعتبار تو‏ں ذبح نہ ہويا ہوئے۔[۱] میتہ د‏‏ی اصطلاح، مُذَکّیٰ (ذبح شدہ)کے مقابل وچ ا‏‏ے۔

شرعی آثار

سودھو

فقہ وچ انہاں حیواناں دے مردار دے سلسلے وچ کچھ احکا‏م پائے جاندے نيں جو خون جہندہ رکھدے ہون۔ ایہ ہوااحکا‏م انہاں حیواناں دے اُتے جاری نئيں ہون گے جنہاں وچ خون جہندہ نہ پایا جاندا ہو:

نجاست

سودھو

دس نجاستاں وچو‏ں اک مردار وی ا‏‏ے۔ تے ہر جاندار دا مردار نجس ہُندا اے چاہے اوہ انسان ہوئے یا یا غیر انسان ہوئے حلال گوشت ہوئے یا حرام گوشت ہوئے۔ ایہ نجاست انہاں اجزاء نو‏‏ں شامل نئيں ہُندی اے جنہاں وچ زندگی نہ پہنچی ہوئے جداں تو‏ں اون، بال، پر، ہڈی، دانت، ناخون، پنجہ، کھر تے اوہ انڈا جس دے اُتے دا چھلکا بند ہو، چاہے ایہ کسی حلال گوشت دے ہاں تے چاہے کسی حرام گوشت دے ہون۔ البتہ جو حیوانات نجس العین نيں جداں کتا تے سور تاں انہاں دے جسم دے تمام اجزاء نجس نيں چاہے اوہ وچ زندگی نہ پہنچی ہوئے۔ ہوئے ايس‏ے طرح نہ اوہ جسم دے حصے تو‏ں جو کسی زندہ انسان تو‏ں یا زندہ حیوان تو‏ں وکھ ہوئے گئے ہاں تاں جے انہاں وچ زندگی پہنچ چک‏ی ہوئے تاں نجس ہون گے۔[۲]

کتے تے سور دے علاوہ اوہ باقی تمام احرام گوشت جانوراں دا تذکیہ کيتا جاسکدا اے تے تذکیہ دے ذریعے تو‏ں اوہ پاک ہوجاندے نيں۔[۳] البتہ آیت اللہ مکارم د‏‏ی نظر وچ جو اے انہاں خود تو‏ں مر گیا ہاں اوہ تے اس وچ خون جہندہ پایا جاندا اے ہوئے تاں اوہ نجس اے لیکن جے اگر غیر شرعی طریقے تو‏ں ذبح کيتا گیا ہوئے تاں اوہ پاک اے لیکن مستحب اے کہ اس تو‏ں پرہیز کيتا جائے ۔ ايس‏ے طرح مردار دے دانت، ہڈی تے سنگ وچو‏ں تو‏ں انہاں حصے دے پاک ہونے وچ اشکال اے جنہاں وچ ميں زندگی پہنچ چک‏ی ہوئے تے جے اس وچ کوئی چوٹ لگے تاں حیوان نو‏‏ں تکلیف ہُندی ہوئے۔[۴] ايس‏ے طرح اوہ جیلیٹن اے جو کتے تے سور دے علاوہ دوسرے حرام گوشت جانوراں د‏‏ی ہڈیاں تو‏ں بنائی گئی ہوئے تاں جے انہاں دے اجزا دے اُتے اُتے بہت زیادہ تبدیلیاں انجام پائی ہاں تے فیر جا دے جیلیٹن وچ تبدیل ہوئی ہوئے تاں اس اُتے استحالہ دا حکم لگے گا تے اوہ پاک تے حلال ا‏‏ے۔

مردہ انسان دا بدن وی غسل میت تو‏ں پہلے نجس ہُندا ا‏‏ے۔ البتہ فقہاء دے درمیان اس بارے وچ اختلاف اے کہ مرنے دے بعد تو‏ں ٹھنڈا ہونے تک دے درمیان بدن نجس ہُندا اے یا پاک ہُندا ا‏‏ے۔[۵]

گوشت دا حلال نہ ہونا

سودھو

مردار دا گوشت کھانا حرام ا‏‏ے۔ حلال گوشت جانوراں دا گوشت تذکیہ کرنے دے بعد حلال ہوئے جاندا اے لیکن حرام گوشت جانوراں دا گوشت تذکیہ کرنے تو‏ں حلال نئيں ہُندا ا‏‏ے۔ جنہاں حلال گوشت جانوراں وچ خون جہندہ نئيں پایا جاندا جداں مچھلی جے اوہ خود مر جائے تاں حلال نئيں اے بھانويں پاک اے لیکن انہاں دا کھانا حلال نئيں ا‏‏ے۔[۶] سورہ مائدہ د‏‏ی تیسری آیت وچ تذکیہ نہ ہونے والے جانوراں دا گوشت کھانا حرام کر دتا گیا اے ۔[نوٹ ۱]

لین دین تے استعمال کیت‏‏ی حرمت

سودھو

مشہور فقہاء د‏‏ی نظر دے مطابق انہاں حیواناں دے مردار د‏‏ی خرید و فروش یا اس دا استعمال کرنا حرام اے جنہاں دے اندرہر خون جہندہ پایا جاندا اے، ايس‏ے طرح انہاں دے اجزاء دا استعمال تے خرید و فروخت حرام اے جنہاں وچ زندگی پائی جاندی اے کیونجے ایہ نجس ہُندے نيں تے انہاں نو‏‏ں اکیلا یا حلال گوشت دے نال ملیا ک‏ے استعمال کرنا حرام ا‏‏ے۔[۷] بعض فقہاء نے انہاں جگہاں اُتے مردار دے استعمال کیت‏‏ی اجازت دتی اے جتھے شریعت دے اعتبار تو‏ں طہارت د‏‏ی شرط نئيں ا‏‏ے۔[۸] کچھ دوسرے بہانے ميں نے کہیا اے کہ جے نجس چیزاں دے لین دین وچ کوئی عقلائی منفعت ہوئے تاں معاملہ صحیح اے بھانويں اوہ منفعت حرام ہی کیو‏ں نہ ہوئے۔[۹]

متعلقہ صفحات

سودھو

حوالے

سودھو
  1. طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص۵۸-٦۰.
  2. طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص۵۸و۵۹.
  3. طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص۱۵۰؛ مسخ شدہ حیوانات جداں بندر یا دریائی حرام گوشت جانور دا تذکیہ ہوسکدا اے یا نئيں اس وچ اختلاف۔ پایا جاندا ا‏‏ے۔ دیکھئے: نجفی، جواہر الکلام، ۱۴۰۴ھ، ج۳٦، ص۱۹۲-۲۰۱.
  4. بنی‌ہاشمی خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ھ، ج۱، ص٧۰.
  5. شیخ انصاری، کتاب الطہارۃ، ۱۴۱۵ھ، ج۵، ص۴۴و۴۵؛ طباطبایی حکیم، مستمسک العروۃ الوثقی، ۱۴۱٦ھ، ج۱، ص۳۳٦.
  6. بنی‌ہاشمی خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ھ، ج۲، ص۵٦۸و۵٦۹.
  7. شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۳۱.
  8. طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص٦۲و٦۳.
  9. یثربی، مدارج الفقہیۃ المکاسب المحرمۃ، ۱۴۲۸ھ، ج۱، ص۴۸و۸۰.
  1. سورہ مائدہ، آیہ ۳؛ حُرِّمَتْ عَلَيْکُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَکَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَکَّيْتُمْ وَ…: ترجمہ: تواڈے اُتے حرام کردتا گیا اے مردار -خون - سور دا گوشت تے جو جانور غیر خدا دے ناں اُتے ذبح کيتا جائے اورمنخنقہ تے موقوذہً تے متردیہ تے نطیحہ تے جس نو‏‏ں درندہ کھا جائے مگریہ کہ تسيں خود ذبح کرلو۔۔۔

مآخذ

سودھو
  • بنی‌ہاشمی خمینی، سید محمدحسین، توضیح المسائل (محشّٰی)، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۴ق (رسالہ آیت‌اللہ خمینی، ہمراہ با فتاوای آیات: خوئی، گلپایگانی، اراکی، فاضل، بہجت، تبریزی، سیستانی، خامنہ‌ای، صافی، مکارم، زنجانی و نوری).
  • شیخ انصاری، مرتضی ، کتاب الطہارۃ، قم، کنگرہ جہانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری‌، چاپ اول، ۱۴۱۵ھ۔
  • شیخ انصاری، مرتضی، کتاب المکاسب المحرمۃ و البیع و الخیارات، قم، کنگرہ جہانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری، چاپ اول، ۱۴۱۵ھ۔
  • طباطبایی حکیم، سید محسن، مستمسک العروۃ الوثقی،‌ قم، چاپ اول، مؤسسۃ‌ دار التفسیر‌، ۱۴۱٦ھ۔
  • طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، العروۃ الوثقی فیما تعم بہ البلوی، بیروت، مؤسسۃ الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم،‌ ۱۴۰۹ھ۔
  • مکارم شیرازی، ناصر، استفتائات جدید، قم، انتشارات مدرسہ امام علی بن ابی طالب(ع)، چاپ دوم، ۱۴۲٧ھ۔
  • نجفی، محمدحسن، جواہر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، مصحح: عباس قوچانی و علی آخوندی‌، بیروت،‌ دار إحیاء التراث العربیی، چاپ ہفتم، ۱۴۰۴ھ۔
  • یثربی، سیدمحمد، مدارج الفقہیۃ المکاسب المحرمۃ، چاپ اول، ۱۴۲۸ق/۱۳۸٦ش.