جگجیت سنگھ زیروی
| جگجیت سنگھ زیروی | |
|---|---|
| مقامی نام | جگجیت زیروی |
| پیدائشی نام | جگجیت سنگھ |
| پیدائش | 04 آوریل 1936 (عمر: ۸۸ سال)زیرا، پنجاب، بھارت |
| تعلق | پنجاب |
| پیشے | گلوکار |
| آلات | ہرمونیئم |
| قابل ذکر آلہ موسیقی | |
| ہرمونیئم | |
جگجیت سنگھ زیروی پنجابی ماں بولی دا لاڈلا گلوکار سی اتے پنجابی اتے اردو غزل گائکی دے انمول ہیرا۔
جگجیت زیروی دا جم فروزپور ضلعے دے شہر زیرا وکھے بلونت سنگھ دے گھرے ماں ہرنام کور دی ککھوں 1936 وچ ہویا۔ سکولی پڑھائی توں بعد جگجیت نے بی۔اے۔ دی پڑھائی زیرے دے کالج وچوں ہی کیتی۔ آپ نوں بچپن توں ہی گائکی دا شوق سی اتے شعورت سنگیت وچ رچی رکھدے سن۔ کالج دی پڑھائی دوران جگجیت نے غزل گائکی نوں اپنا مستقبل منّ لیا اتے ریاض کرنا شورو کر دتا۔ 1956 وچ جگجیت دا ویاہ ہو گیا۔ اوہناں دے گھرے دو پتراں نے جم لیا۔
سنگیتک سفر
سودھوجگجیت زیروے جالندھر دورفلسفہ ٹی۔وی۔ تے اے کیٹیگری کلاکار دا آڈیشن ٹیسٹ وی پاس کر گئے تے مصدقہ کلاکار وجوں گاؤن لگ پئے سن۔ جگجیت دے سنگیت سفر دا ایہہ ویلا سخر دا سی اتے اس ویلے اوہناں دی آواز دا جادو فلم صنعت وچ وی چھا گیا سی۔ اچانک اوہناں دی ہم سفر اوہناں نوں سدا لئی وچھوڑا دے گئی جس نال کجھ ویلے لئی اک خڑوت جہی آ گئی سی۔ اوہ ممبئی دے سنگیت پریمیاں دے سدے تے لگاتار 10 سال اپنا پروگرام پیش کرن جاندے رہے تے اوہناں غزل گائکی وچ پہلی بولی اوردو نوں ہی چنیا اتے زیادہ توجو وی اردو ول ہی رکھی۔
غزل
سودھوجگجیت زیروی نے اپنے گائکی دے سفر وچ جگت مشہور شاعر شو کمار بٹالوی، دیپک جیتوئی اتے امریک سنگھ پونی دیاں رچناواں نوں بہت ہی کمال نال گایا۔ ممبئی وچ اوہناں نوں نوشاد، منا ڈے، شاعری کرشنامورتی، جگجیت سنگھ (غزل گلوکار)، فلم اداکار پران، دارا سنگھ اتے ہور بہت ساریاں شخصیتاں نے رجّ کے سنیا تے اپنا دوست بنا لیا۔ جگجیت زیروی نے پنجاب دی کوئل سریندر کور نال وی کئی وار سٹیج اپر اپنے فن دا مظاہرہ کیتا۔ جگجیت زیروی دی پہچان ودیساں وچ وی ہو گئی سی اتے انگلینڈ، امریکہ، کینیڈا وچوں کئیاں ہی سدے آؤنے شروع ہو گئے۔ پرواسی پنجابیاں دے نال غیرملکی سنگیت پریمیاں نے وی زیروی نوں بہت پیار اتے مان بخشیا۔[۱]
اعزاز
سودھو- پنجابی ساہت اتے سنگیت وچ یوگدان پاؤن لئی دو وار صدر ایوارڈ نال اوہناں نوں سنمانیا گیا۔
- ممبئی دے سروتیاں نے جگجیت دی گائکی دی قدر کردیاں اوہناں نوں سونے دے تمگے نال سنمانیا۔
کجھ غزلاں
سودھو‘بڑھے نادان نے ساجن شرارت کر ہی جاندے نے،
تریندے رات نوں ندیاں دنے کجھ ڈر وی جاندے نے۔’
‘سزا یہ خوب ملی انسے دل لگانے کی،
وو کیا پھرے کہ نظر پھر گئی زمانے کی۔’
‘اک منئماں (بجھارت) اے سمجھنے کا،
نہ سمجھانے کا، زندگی کاہے کو اے خواب اے دیوانے کا’
‘میری اکھیاں ‘چ نیندر رڑکے،
بالما سوں جاواں
پھیر اٹھنا پؤگا تڑکے،
بالما سوں جاواں’