عبد الرحمان جامی
عبد الرحمان جامی | |
---|---|
جم | 7 نومبر 1414 [۱][۲] |
وفات | 9 نومبر 1492 (78 سال)[۱][۲] |
شہریت | تیموری سلطنت |
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر [۳]، لکھاری [۴][۵]، موسیقی کا نظریہ ساز ، فلسفی [۳] |
پیشہ ورانہ زبان | تاجک ، عربی [۶]، فارسی [۶] |
شعبۂ عمل | فلاسفی |
باب اسلام | |
ترمیم |
مولانا نور الدین عبد الرحمن المعروف مولانا جامی ((1414–1492)) صوبہ خراسان دے اک قصبہ خرجرد وچ پیدا ہوئے۔اوائل عمر ہی وچ آپ اپنے والد دے نال ہرات تے فیر سمرقند دا سفر کيتا ۔ جتھے علم و ادب دی تحصیل دی تے دینی علوم، ادب تے تریخ وچ کمال پایا ۔ تصوف دا درس سعد الدین محمد کاشغری توں لیا ۔اور مسند ارشاد تک رسائی ملی ۔ حج بیت اللہ دے لئی وی گئے تے دمشق توں ہُندے ہوئے تبریز گئے تے فیر ہرات پہنچے۔ جامی اک صوفی صافی تے اپنے دور دے بہت وڈے عالم سن ۔تصوف دا معتبر ناں تے فنِ شاعری وچ وی یکتا ۔
مولانا عماد الدین نور الدین عبد الرحمٰن جامی عموماً مولانا عبد الرحمٰن جامی تے عبد الرحمٰن نور الدین محمد دشتی دے ناں توں مشہور و معروف صوفی شاعر تے مؤرخ نيں۔ آپ دا عرصہ حیات 1414ء توں 1492ء تک محیط اے۔ آپ اپنے زمانہ وچ علمائے اسلام تے صوفیائے اسلام دی صف اول وچ شمار کیتے جاندے سن ۔ اسلامی صوفی ازم وچ آپ دا رتبہ مقام عالیت نوں پہنچیا ہويا اے۔ آپ نے صنف شاعری وچ کئی اہم کتاباں تصنیف فرماواں جنہاں وچ تصوف تے روحانیت دا درس دیندے ہوئے مولانا جامی دی شخصیت ہور اُبھرتی ہوئی ساڈے سامنے آندی اے ۔
جامی (1414ء-1492ء) ایران دا شاعر سی تے خراسان دی ولایت جام دے اک قصبے خرجرو چ جمیا ۔ بچپن چ اپنے پیؤ نال ہرات تے سمرقند گئیا ، جہڑے اوس ویلے اسلامی علوم تے فارسی ادب دا مرکز سن ۔ تعلیم دے بعد سلوک ول رجوع کیتا تے سعد الدین کاشغری تے خواجہ علی سمرقندی دے حلقہ طریقت چ اسدا شمار خلفاء چ ہون لگا ۔ 1472ء چ حج تے مختلف شہراں دی سیاحت کردے ہوئے ہرات واپس آگئے تے ایتھے ای انتقال ہوئیا ۔
سلطان ابو سعید گرگانی ، سلطان حسین مرزا ، میر علی شیر نوائی ، اوزون حسن ، آق قویونلو سلطنت دے سلطان ، سلطان یعقوب ، سلطان محمد فاتح تے سلطان بایزید II مولانا جامی دی بہت عزت کردے سن ۔ مولانا جامی گوشہ نشین تے دوریش منش انسان سی ۔ نظم تے نثر چ اینہاں نے 49 کتاباں لکھیاں ، نظم ج 7 مثنویاں ہفت اورنگ ، سلسلہ الذہب ، سلامان وابسال ، تحفہ الاحرار ، سحبۃ الابرار ، یوسف زلیخا ، لیلی مجنوں ، فرد نامہ سکندری تے غزلاں دے 3 مجموے اینہاں دیاں یادگار کتاباں نیں ۔ نثر چ اینہاں دیاں 11 کتاباں نیں ۔
جامی شناسی
سودھوخراسان دی ولایت جام دے اک قصبہ خرجرو وچ پیدا ہوئے۔ بچپن وچ باپ دے نال ہرات تے سمرقند گئے جو اس زمانے وچ اسلامی علوم تے فارسی ادب دا مرکز سن ۔ تعلیم دے بعد سلوک و عرفان دی طرف رجوع کيتا تے سعد الدین محمد کاشغری تے خواجہ علی سمرقندی دے حلقۂ طریقت وچ انہاں دا شمار خلفا وچ ہونے لگا۔ 1472ء وچ حج کيتا۔ مختلف شہراں دی سیاحت کرکے ہرات واپس آئے تے اوتھے انتقال کيتا۔
سلطان ابو سعید گرگانی، سلطان حسین مرزا، میر علی شیرنوائی، اوزون حسن، آق قیونلو، سلطان یعقوب، سلطان محمد فاتح تے سلطان بایزید دوم مولانا جامی دی وڈی عزت کردے سن ۔ گوشہ نشین تے درویش منش سن ۔ نظم و نثر دیاں لکھتاں 49 نيں۔ نظم وچ ست مثنویاں ہفت اورنگ سلسلۃ الذہب، سلامان وابسال، تحفۃ الاحرار، صحبۃ الابرار، یوسف زلیخا، لیلی مجناں، فرد نامۂ سکندری تے غزلاں دے تن مجموعے آپ دی یادگار نيں۔ نثر وچ گیارہ کتاباں تصنیف کيتياں۔
ولادت و مولد
سودھومولانا جامی دی ولادت بروز بدھ 23 شعبان المعظم 817ھ مطابق 7 نومبر، 1414ء نوں بوقت عشاء جام دے موضع خرجرد وچ ہوئی جو ہن افغانستان دے صوبہ غور وچ واقع اے۔[۷][۸] جام اک پنڈ اے جو افغانستان دے صوبہ غور وچ چشت دے شمال وچ ہری رُود دے کھبے کنارے دے معاون تگاؤ گنبذ دے کنارے آباد اے۔ ایتھے توں اصل دریا تے اُس دے معاون دے مقامِ اِتصال توں اک گھنٹہ دی مسافت اُتے اک اسطوانی شکل دا متناسب منزلاں والا مینار واقع اے جو مینار جام کہلاندا اے۔[۹] مولانا جامی اپنے سال ولادت 817ھ دے متعلق خود لکھدے نيں کہ:
بہ سال ہشتصد و ہفدہ زِ ہجرتِ نبوی
کہ زدز مکہ بہ یثرب سُر ادقات جلال
والدین
سودھومولانا جامی دے والد احمد بن محمد دشتی سی۔ اوہ اولاً اصفہان دے قریہ دشت وچ رہیا کردے سن، بعد وچ جام آ گئے۔ مولانا محمد (مولاناجامی دے جد امجد) دے عقد وچ امام محمد بن حسن شیبانی دی اولاد توں اک صاحبزادتیاں سن، جنہاں دے بطن توں مولانا جامی دے والد احمد بن محمد پیدا ہوئے۔[۷] آپ دی والدہ دا اسم گرامی معلوم نئيں ہوئے سکیا مگر اِتنا پتہ چلدا اے کہ 878ھ/1474ء تک اوہ بقیدِ حیات سن، کیونجے اُنہاں دی حالت ضعیفی دی بنا اُتے مولانا جامی تبریز وچ قیام نئيں کرسکے سن تے واپس 878ھ مطابق 1474ء وچ ہرات آ گئے سن ۔ غالباً طویل العمری وچ اُنہاں دا اِنتقال ہرات وچ ہويا۔
تحصیل علم
سودھومولانا جامی دی ابتدائی تعلیم دے متعلق صفی الدین علی نے اپنی تصنیف رشحات عین الحیات وچ بہت معلومات تحریر کيتی اے، اُنہاں دے مدرسین، اُساتذہ، کسبِ علم دے لئی کیتے گئے سفر تے مولانا جامی دے نبوغ و اِستعداد اُتے تفصیل توں جائزہ لکھیا اے۔ صفی الدین علی کتاب رشحات عین الحیات وچ ایويں لکھدے نيں کہ:
جب اوہ چھوٹی عمر وچ اپنے والد محترم دے نال ہرات آئے تاں مدرسہ نظامیہ وچ ٹھہرے۔ اوتھے علومِ عربی دے ماہر جنید اُصولی دے درس وچ داخل ہوئے گئے، جنہاں دی اِس فن وچ شہرت وڈی دور دور تک پھیلی ہوئی سی۔ مولانا جامی نوں مختصر تلخیص پڑھنے دا شوق ہويا۔ جنہاں جامی اِس درس وچ داخل ہوئے تاں بعض طلبہ شرح مفتاح تے مطول پڑھ رہے سن ۔ جامی اگرچہ حالے شرعی حدِ بلوغت نوں نئيں پہنچے سن لیکن خود وچ اوہ کتاباں سمجھنے دی اِستعداد پاندے سن، لہٰذا اوہ وی مطول تے حاشیہ مطول پڑھنے لگے۔ فیر مولانا خواجہ علی سمرقندی دے حلقہ درس وچ داخل ہوئے گئے جو مدققِ روزگار تے حضرت سید شریف جرجانی دے نامود شاگرد سن تے طریقہ مطالعہ (تدریس) وچ اپنی نظیر نئيں رکھدے سن ۔ لیکن جامی 40 دن وچ ہی اُنہاں توں مستغنی ہوئے گئے تے مولانا شہاب الدین محمد جاجرمی دے حلقہ درس وچ چلے گئے جو اپنے وقت دے بہترین باحث (مناظر) سن تے اُنہاں دا سلسلہ تلمذ حضرت مولانا سعد الدین تفتازانی تک ملدا سی۔ جامی فرمایا کردے سن :
ہم جو چند روز اُنہاں دے درس وچ گئے تاں اُنہاں توں دو کارآمد گلاں سناں، اک ایہ کہ کتاب تلویح پڑھاندے وقت اوہ مولانا زادہ خطائی دے اعتراضات دا رَد کردے۔ پہلے دن جدوں اُنہاں نے اُنہاں (یعنی مولانا زادہ خطائی) دا اعتراض دور کرنے دے لئی دو تن مقدمات بیان کیتے تاں اساں اُنئيں جھٹلا دتا۔ دوسری نشست وچ اُنہاں نے وڈے غوروخوض دے بعد جواب دتا، جو قدرے منطقی سی۔ دوسری گل فن بیان وچ اُنئيں تلخیص مطول توں قدرے اِختلاف سی، گو اوہ بنیادی طور اُتے اِس دی کوئی زیادہ تردید نئيں کردے سن تے صرف کتاب دی عبارت تے لفظاں اُتے اَڑے ہوئے سن، اُتے اُنہاں دی توجیہ وچ کچھ وزن سی۔
مولانا جامی اِس دے بعد سمرقند مین محققۃ روزگار قاضی زادہ روم دے مدرسہ وچ چلے گئے، پہلی ہی ملاقات وچ جامی دی اُنہاں توں بحث چل نکلی، جو طول پھڑ گئی۔ آخر کار قاضی زادہ روم نوں جامی دی گل توں اِتفاق کرنا پيا۔ مرزا الغ بیگ دے ہاں عہدہ صدارت اُتے فائز اک متبحر عالم دین مولانا فتح اللہ تبریزی بیان کردے نيں کہ اوہ وی اِس مجلس مباحثہ وچ موجود سن، قاضی زادہ روم نے سمرقند وچ اپنے مدرسہ وچ مجلس دا اہتمام کيتا۔ دنیا دے سبھی اکابر و افاضل اوتھے موجود سن ۔ قاضی زادہ روم اِس مجلس وچ زیادہ تر صاحبِ اِستعداد تے خوش طبع لوکاں دا ذکر کردے رہے۔ مولانا عبد الرحمٰن جامی دے بارے وچ ایويں فرمایا: جدوں توں سمرقند آباد ہويا اے، جدتِ طبع تے قوتِ تصرف وچ جام دے اِس نوجوان دے پائے دا کوئی شخص دریائے آمویہ عبور کرکے اِدھر نئيں آیا ۔[۱۰][۱۱] (دریائے آمویہ موجودہ آمو دریا دا پرانا ناں اے، ایہ وسط ایشیا دا سب توں وڈا دریا اے تے دریائے جیحاں وی کہلاندا اے )۔
قاضی روم دے شاگرد مولانا ابو یوسف سمرقندی دا بیان اے کہ جدوں حضرت مولانا عبد الرحمٰن جامی سمرقند آئے تاں اِتفاق توں فنِ ہیئت وچ اک کتاب دی شرح پڑھنے لگے۔ قاضی روم نے اُس کتاب دے حواشی اُتے سالہا سال توں کچھ تعلیقات لکھ رکھی سن، جامی روزانہ ہر نشست وچ اُنہاں وچوں اک دو دی اِصلاح کر دتا کردے۔ قاضی روم اِس کم اُتے جامی دے بے حد شکر گزار ہوئے۔ چنانچہ اوہ اپنی شرح ملخص چغمینی وی اُٹھا لیائے تے مولانا جامی نوں دکھادی جامی نے اُس کتاب وچ اوہ تصرفات وی کیتے جو قاضی روم دے وہم و گماں وچ وی نہ سن ۔[۱۲]
اِنہاں مذکورہ بالا واقعات وچ جنہاں کتاباں دا تذکرہ آیا اے اوہ ایہ نيں:
- خطیب دمشق متوفی (739ھ) دی کتاب تلخیص المفتاح دی شرح مختصر تلخیص اے جسنوں علامہ سعد الدین تفتازانی نے لکھیا اے۔[۱۳]
- شرح مفتاح: علامہ سکاکی دی مفتاح العلوم دے تیسرے حصہ اُتے علامہ سعد الدین تفتازانی نے شرح لکھی اے۔[۱۴]
- مطول: تلخیص المفتاح اُتے علامہ سعد الدین تفتازانی دی شرح اے، مذکورہ تِناں کتاباں علمِ معانی و بیان وچ نيں۔
- تلویح: ایہ عبید اللہ بن مسعود متوفی 747ھ دی کتاب تنقیح الاصول اُتے شرح اے۔[۱۵]
مثنویِ مولانا جامی
سودھوانھاں نے ست مثنویاں لکھياں جو "ہفت اورنگ" دے ناں توں مشہور نيں۔ پہلی مثنوی سلسلۃ الذہب اے۔ دوسری مثنوی "سلامان و ابسال" اے۔ تیسری مثنوی "تحفۃ الاحرار" نظامی دی "مخزن الاسرار" دے جواب وچ لکھی گئی۔چوتھی مثنوی انھاں مسائل اُتے " سبحۃ الابرار" لکھی۔پنجويں مثنوی"یوسف زلیخا" اے ۔چھیويں مثنوی "لیلی مجناں" اے۔ ایہ نظامی دی مثنوی "لیلی مجناں" دے جواب وچ اے ۔آخری مثنوی "خرد نامہ اسکندری"، نظامی دے "سکندر نامہ" دا جواب اے تے سلطان حسین ہی دے ناں اس دا انتساب اے۔
نثری لکھتاں
سودھوجامی نے تصوف دے موضوع اُتے متعدد کتاباں شروحات تے رسالے تحریر کیتے.
1 ۔نقد الفصوص فی شرح نقش الفصوص ۔ 2 ۔شرح فصوص الحکم 3 ۔ نفحات الانس 4 ۔ لوائح ۔ 5 ۔ بہارستان
مذہبی، ادبی تے علمی مسائل اُتے رسالے
سودھو1 ۔ چہل حدیث 2 ۔ مناسک حج 3 ۔ رسالہ تہلیلیہ 4 ۔ رسالہ در علم قوافی 5 ۔ رسالہ موسیقی 6 ۔ تجنیس الحظ 7 ۔ منشات 8 ۔ فائدے الضیاء فی الکافیہ شرح ((شرح ملیا جامی)) وغیرہ۔
بعض تذکرہ نگار انہاں دیاں لکھتاں دی تعداد ننانوے دسدے نيں تے بعض "جامی" دے اعداد دے لحاظ توں چون ((۵۴))۔
استاد
سودھواِنہاں مذکورہ بالا واقعات وچ جنہاں شخصیتاں دا ذکر آیا، اوہ مولانا جامی دے اُساتذہ کرام نيں۔ اِنہاں دا مختصراً ذکر ایويں اے:
- شہاب الدین محمد جاجرمی: ایہ مولانا شمس الدین محمد جاجرمی توں وکھ اک شخصیت نيں۔[۱۶]
- عثمان بن عبد اللہ خطائی حنفی معروف بہ مولانا زادہ خطائی نظام الدین: علم اُصول وبیان دے عالم سن، اِنہاں نے علامہ سعد الدین تفتازانی دی کتاباں اُتے حواشی لکھے۔ 901ھ/ 1460ء وچ فوت ہوئے۔[۱۷]
- قاضی زادہ روم صلاح الدین موسیٰ بن احمد: قاضی محمودی دے دھوہندے سن تے سلطان مراد عثمانی دے عہد حکومت وچ 761ھ توں 792ھ تک بروسہ دے قاضہ وی رہے۔ 841ھ/ 1437ء توں پہلے فوت ہوچکے سن ۔[۱۸][۱۹]
- مولانا فتح اللہ تبریزی: علوم معقول و منقول وچ ماہر سن ۔ مدتاں سلطان سعید دی ملازمت وچ رہے۔ درس و تدریس توں وی رابستہ رہے۔ ماہِ ربیع الثانی 867ھ/ جنوری 1463ء وچ فوت ہوئے۔[۲۰]
مولانا علی قوشچی نال تعلقات
سودھومولانا علی قوشچی تیموری سلطان مرزا الغ بیگ دے منظور نظر طالب علم سن تے اُنہاں دے ہمراہ علم فلکیات دے مشاہدے وچ شریک عمل رہیا کردے سن ۔ اپنے زمانہ قیام ہرات وچ اک دن مولانا علی قوشچی ترکاں دی طرح اک عجیب سا کمر بند لپیٹے، مولانا جامی دی مجلس وچ آئے تے شبہے دی آڑ وچ فن ہیئت دے چند بے حد مشکل سوالات سامنے رکھے۔ مولانا جامی نے ایداں دے جوابات دتے کہ مولانا علی قوشچی انگشت بدنداں رہ گئے۔ مولانا جامی نے مولانا علی قوشچی نوں ازراہ مذاق فرمایا: مولانا! آپ دی چادر وچ اِس توں بہتر کوئی شے نئيں سی؟۔ اِس دے بعد مولانا علی قوشچی اپنے شاگرداں توں ہمیشہ کہیا کردے سن کہ اُس دن مجھ اُتے ایہ گل دوبارہ واضح ہوئے گئی کہ اِس دنیا وچ واقعی کسی نفسِ قدسی دا وجود اے۔[۲۱][۲۲]
نفسِ قدسی: فلسفہ دی اصطلاح وچ اُس قوت نوں نفسِ قدسی کہندے نيں جس وچ تفکر دی مدد دے بغیر ہی مختصر ترین مدت وچ کِسے مشکل مسئلہ نوں سمجھ لیا جائے۔ شیخ الرئیس بو علی سینا نے اپنی تصنیف الاشارات والتنبہیات وچ اِس دی بہترین تشریح دی اے۔[۲۳]
مولانا علی قوشچی دا اصل ناں علاءُ الدین علی ابن محمد قوشچی اے، 1403ء وچ سمرقند وچ پیدا ہوئے تے 16 دسمبر 1474ء نوں 71 سال دی عمر وچ سلطنت عثمانیہ دے دار الخلافہ استنبول وچ فوت ہوئے۔ بچپن توں ہی تیموری سلطان مرزا الغ بیگ دی شفقت دے سائے وچ سن ۔ علم فلکیات وچ اِنہاں دی مشہور تصنیف شرح تجرید خواجہ نصیر الدین طوسی بہت مشہور اے۔1472ء وچ اواخر عمر وچ سلطنت عثمانیہ چلے گئے تے اوتھے استنبول وچ وفات پائی۔ عہد جامی دے مشہور مسلم ماہرین فلکیات وچوں اک نيں تے سلطان مرزا الغ بیگ دی تعمیر کردہ رصدگاہ نوں جدوں نذر آتش کيتا گیا تاں تب مرزا الغ بیگ دیاں لکھتاں نوں راتوں رات لے کے اوتھے توں بھج نکلے تے اِس طرح سلطان مرزا الغ بیگ دی فلکیات اُتے مبنی تحقیقات و لکھتاں محفوظ رہ پاواں۔
مولانا جامی دے روحانی پیشوا
سودھومولانا جامی نے اپنے عہد دی نامور روحانی شخصیتاں توں اکتسابِ فیض حاصل کيتا جنہاں وچ قابل ذکر ایہ شخصیتاں نيں:
حضرت مخدوم سعد الدین کاشغری
سودھواِنہاں توں مولانا جامی نے سمرقند وچ ملاقات کيتی۔ 860ھ/ 1456ء وچ سمرقند وچ فوت ہوئے۔ حضرت خواجہ عبید اللہ احرار آپ دے سلسلہ طریقت وچ خلیفہ سن ۔[۲۴] مولانا جامی نے اِنہاں دی موت تریخ بروز بدھ 7 جمادی الثانی 860ھ/ 12 مئی 1456ء بوقتِ ظہر لکھی اے۔[۲۵]
خواجہ محمد پارسا
سودھواِنہاں نوں بچپن وچ مولانا جامی نے دیکھیا۔ اِنہاں دی ولادت 756ھ/ 1355ء وچ ہوئی تے وفات 66 سال قمری دی عمر وچ 822ھ/ 1419ء وچ ہوئی۔[۲۶][۲۷][۲۸]
مولانا فخر الدین لورستانی
سودھواِنہاں نوں بچپن وچ مولانا جامی نے دیکھیا۔
خواجہ محمد ب رہان الدین ابو نصر پارسا
سودھومولانا جامی اکثر اِنہاں دی خدمت وچ حاضر ہويا کردے سن ۔ 865ھ/ 1460ء/1461ء وچ فوت ہوئے۔[۲۹][۳۰][۳۱]
حضرت شیخ بہاءُ الدین عمر قدس چغارگی
سودھواِنہاں توں وی بکثرت ملاقات رہی۔ چغارہ ہرات دے نیڑے ہری رود دریا دے کنارے واقع اے۔ اوتھے پیدا ہوئے تے اِسی نسبت توں چغارگی اکھوائے۔ 857ھ/1453ء وچ فوت ہوئے۔ اِنہاں دا سلسلہ طریقت حضرت شیخ علاء الدولہ سمنانی توں ملدا اے۔ حکومتی حلفےآں وچ اِنہاں دا بہت اثر و رسوخ سی۔ حضرت خواجہ عبید اللہ احرار جدوں تک ہرات وچ مقیم رہے، ہفتے وچ دو تن بار شیخ نال ملن جایا کردے سن ۔[۳۲] ہرات وچ مدفون ہوئے۔
خواجہ شمس الدین محمد کوسوئی
سودھویہ حضرت خواجہ سعد الدین کاشغری دے وی استاد سن تے مولانا جامی خود اِنہاں دی خدمت وچ آیا کردے سن ۔ بروز منگل 22 جمادی الاول 863ھ/ 27 مارچ 1459ء نوں فوت ہوئے۔ ہرات دے اک قریہ کوسو وچ پیدا ہوئے سن تے کوسوئی اکھوائے۔ اِس قریہ دا موجودہ ناں کہسان اے۔[۳۳][۳۴]
مولانا جلال الدین ابو یزید پورانی
سودھومولانا جامی اِنہاں دے قریہ پوران وچ جاکے اِنہاں دی خدمت وچ حاضر ہويا کردے سن، نفحات الانس وچ مولانا جامی نے اِنہاں دی خشیتِ الٰہی بیان کيتی اے۔ بروز منگل 10 ذوالقعدہ 862ھ/ 19 ستمبر 1458ء نوں فوت ہوئے۔ ہرات دے مشرقی سمت وچ واقع اک پنڈ پوران وچ پیدا ہوئے سن، اِسی نسبت توں پورانی اکھوائے۔[۳۴][۳۵]
- مولانا شمس الدین محمد اسد: اِنہاں دے ہاں وی مولانا جامی دی بہت آمدورفت رہیا کردی سی۔ مقامِ تصور و تخیلات وچ اوجِ کمال نوں پہنچے ہوئے سن ۔ مولانا جامی دا بیان اے کہ اُنہاں دی مقام جمع تک رسائی ممکن ہُندی سی۔ ماہِ رمضان 864ھ/ جون/جولائی1460ء وچ فوت ہوئے۔ ہرات دے اک علاقہ گازرگاہ وچ مدفون ہوئے۔[۳۶][۳۷]
حضرت خواجہ عبید اللہ اَحرار
سودھوملا علی بن حسین کاشفی نے رشحات عین الحیات وچ مولانا جامی دے مرشد حضرت خواجہ عبید اللہ احرار یعنی حضرت ناصر الدین عبید اللہ المعروف بہ خواجہ احرار دا مفصل تذکرہ کيتا اے۔ مولانا جامی تے اِنہاں دے وچکار قلبی و روحانی تعلق قائم سی تے ایہ تعلق مولانا جامی دی نثری تے منظومی لکھتاں وچ نظر وی آندا اے۔ حضرت خواجہ عبید اللہ احرار توں مولانا جامی دی خط کتابت ملاقات توں پہلے بہت سی لیکن ملاقات غالباً 872ھ/ 1467ء وچ بمقام ہرات وچ ہوئی جدوں حضرت خواجہ عبید اللہ احرار ہرات دے تیموری حکمران ابو سعید مرزا دی درخواست اُتے چوتھی مرتبہ ہرات آئے سن ۔ تب مولانا جامی دی عمر 55 سال ہوچکيتی سی تے حضرت خواجہ عبید اللہ احرار تقریباً 66/67 سال دے سن ۔ اِس ملاقات دے بعد حضرت خواجہ عبید اللہ احرار 23 سال تک بقیدِ حیات رہے۔ اِنہاں دا سلسلہ نقشبندیہ توں 19 واسطےآں توں ہُندا ہويا رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم تک جا پہنچکيا اے۔ حضرت خواجہ عبید اللہ احرار دی ولادت ماہِ رمضان 806ھ/مارچ/اپریل 1404ء وچ ہوئی تے آپ دی وفات بروز ہفتہ 29 ربیع الاول 895ھ/ 20 فروری 1490ء نوں سمرقند، موجودہ ازبکستان وچ 89 سال دی عمر وچ ہوئی۔[۳۸][۳۹] حالانکہ مولانا جامی اِنہاں دے سال وفات تک عہد ضعیفی نوں پہنچ چکے سن تے کسی تاریخی مستند حوالے توں معلوم نئيں ہُندا کہ مولانا جامی اِنہاں دے جنازہ اُتے سمرقند حاضر ہوئے ہون۔
مولانا جامی دی مشائخ کبار توں ملاقاتاں
سودھومولانا جامی دے عزیز و اقارب
سودھواسفارِ مولانا جامی
سودھونفحات الانس تے ہور دوسری تواریخی کتاباں توں مولانا جامی دے ست تفصیلی اسفار دا احوال معلوم ہُندا اے جنہاں وچ مشہور اسفار ایہ نيں:
- بچپن وچ مولانا جامی اپنے والد دے ہمراہ جام توں ہرات آئے تے اوتھے خواجہ علی سمرقندی دے مدرسہ وچ داخل ہوئے۔
- عہد شباب وچ تیموری سلطان مرزا شاہ رخ تیموری دے عہدِ حکومت (یعنی 817ھ/1414ء توں 850ھ/1446ء) وچ سمرقند دا سفر اِختیار کرنا۔
- سمرقند توں ہرات واپسی، سمرقند وچ تیموری ماہر فلکیات مولانا علی قوشچی نال ملاقات تے اکتسابِ علم، سمرقند وچ حضرت خواجہ سعد الدین کاشغری (متوفی 860ھ/ 1456ء) دا عقیدت مند ہونا۔
- حضرت خواجہ عبید اللہ احرار(متوفی860ھ/ 1456ء) دی زیارت دے لئی ہرات توں مرو شہر دا سفر۔
- 870ھ/1465ء-1466ء وچ حضرت خواجہ عبید اللہ احرار (متوفی 860ھ/ 1456ء) توں دوبارہ زیارتی ملاقات دے لئی سمرقند جانا۔
- ماہِ ربیع الاول 877ھ/ اگست 1472ء توں 878ھ/ 1474ء وچ خراسان توں حجاز تک دا سفر۔ اِس سفر وچ مولانا جامی راستے وچ ہمدان، کردستان، بغداد، کربلا، نجف، مدینہ منورہ، مکہ مکرمہ، دمشق، حلب تے تبریز توں گزردے ہوئے واپس خراسان آئے۔
- 884ھ/1479ء وچ حضرت خواجہ عبید اللہ احرار دی ریارت کيتی خاطر تیسری بار سفر اختیار کيتا۔
اکتسابِ علم وچ شغف تے حوادثِ زمانہ توں درکناری
سودھومولانا جامی دی علم وچ جستجو دے ملکہ، اِنہماک تے تحصیل علم وچ شغف نوں جو کمال حاصل ہويا، شاید اوہ نويں صدی ہجری دے کسی عالم دین یا فقیہ نوں حاصل ہويا ہوئے۔ مولانا جامی دے شاگردِ عزیز ملیا عبد الغفور لاری لکھدے نيں کہ:
"فقیر (عبد الغفور لاری) نوں آنحضرت علیہ الرحمۃ والرضوان (مولانا جامی) دے آستانِ رفیع الشان اُتے پہنچنے توں پہلے تردد سی کہ جو مرتبہ شعر (گوئی) دی بدولت اُنئيں حاصل اے، اوہ گہرے تفکر تے دقیق تامل دے بغیر میسر نئيں آ سکدا تے ایہ امر مرتبہ کمال دے منافی تے جمعیتِ خاطر دے خلاف اے۔ لیکن جدوں ميں اُنہاں دی خدمت وچ پہنچیا تاں معلوم ہويا کہ کوئی شغل بلکہ حوادثِ زمانہ وچوں کوئی واقعہ یا حادثہ وی اُنہاں دے ظاہری و باطنی اَشغال دی راہ وچ رکاوٹ نئيں بندا تے اوہ اپنی کیفیت وچ کِسے تبدیلی دے بغیر اپنے کماں وچ مشغول رہندے نيں۔ اوہ اپنا بہترین وقت بلا تکلف و زحمتِ درس (روحانی) دینے وچ صرف کردے۔" [۴۰]
ملا عبد الغفور لاری دے اِس بیان توں واضح طور اُتے معلوم ہُندا اے کہ مولانا جامی دا اوائل زمانہ حیات جو سیاسی خانہ جنگی دے عروج دا زمانہ سی، اُنہاں دی علمی و روحانی زندگی اُتے اثرانداز نئيں ہوئے سکیا۔ جے غور کيتا جائے تاں معلوم ہوئے گا کہ ہرات وچ قیام دے زمانہ وچ اوہ کئی شاندار علمی کتاباں تصنیف فرماندے رہے تے سیاسی ماحول توں درکنار رہے۔ حوادثِ زمانہ دے سبب متاثر ہونے دا کوئی وی شائبہ اُنہاں دیاں لکھتاں وچ نئيں ملدا۔ اِس توں معلوم ہُندا اے کہ اوہ سیاسی خانہ جنگی دے دور وچ اُتے امن زندگی گزار رہے سن ۔
شاہان سلطنت تیموریہ تے مولانا جامی
سودھومولانا جامی دا عرصہ حیات نويں صدی ہجری (یعنی 817ھ/ 1414ء توں 898ھ/ 1492ء) اے۔ نويں صدی ہجری دے اواخر سالاں وچ مولانا جامی ہرات وچ زندگی بسر کر رہے سن ۔ اِس تمام عرصہ وچ سرزمین فارس دو حصےآں وچ منقسم سی تے اِس اُتے دو مختلف شاہی خاندان برسر اِقتدار سن ۔ فارس دے مشرق وچ تیموری سلطنت قائم سی جس دی بنیاد امیر تیمور نے 736ھ/ 1370ء وچ رکھی تے ایہ 912ھ/ 1507ء وچ اختتام نوں پہنچی۔ امیر تیمور مولانا جامی دی ولادت توں 9 سال پہلے سمرقند وچ فوت ہوچکيا سی۔ امیر تیمور دی وفات دے بعد خلیل مرزا تخت نشاں ہويا تے اوہ وی 1409ء تک تخت اُتے رہ سکیا۔ 1409ء وچ سلطان مرزا شاہ رخ تیموری تخت نشاں ہويا۔ مولانا جامی سلطان مرزا شاہ رخ تیموری دے عہد حکومت وچ پیدا ہوئے۔ مولانا جامی نے اولاً سلاطین تیموریہ وچوں سلطان مرزا شاہ رخ تیموری (عہد حکومت:1409ء توں 13 مارچ 1447ء )کا عہد دیکھیا۔
- سلطان مرزا شاہ رخ تیموری: 1409ء — 13 مارچ 1447ء۔
- سلطان مرزا الغ بیگ: 13 مارچ 1447ء — 27 اکتوبر 1449ء۔
- سلطان مرزا ابو القاسم بابر: 27 اکتوبر 1449ء — 1457ء۔
- سلطان مرزا شاہ محمد: 1457ء۔
- سلطان ابراہیم مرزا بن علاو الدولہ: 1457ء — 1459ء۔
- سلطان ابو سعید مرزا: 1459ء — 1469ء۔
- سلطان یادگار محمد مرزا: 1469ء— 1470ء۔
- سلطان حسین مرزا بایقرا: 1469ء— 4 مئی 1506ء۔
سلطان حسین مرزا بایقرا دے عہد حکومت دے 23ويں سال مولانا جامی دا ہرات وچ اِنتقال ہويا۔
شاہانِ آق قویونلو دے ہمعصر
سودھومولانا جامی سلطنت آق قویونلو دے حکمراناں دے وی معاصر سن ۔ جنوب مغربی ایران وچ پہلے قرہ قویونلو ترکماناں دی حکمرانی قائم ہوئی، بعد وچ آق قویونلو ترکماناں دی حکومت قائم ہوئی۔ دونے خاندان ہائے سلطنتاں دا مرکز حکومت تبریز ہی سی۔ 1378ء وچ جنوبی ایران وچ سلطنت آق قویونلو قائم ہوئے گئی سی، جدوں مولانا جامی دی ولادت ہوئی تاں خاندان آق قویونلو دا بادشاہ قرہ یولک عثمان برسر اِقتدار سی۔
- قرہ یولک عثمان: 1403ء— 1435ء۔
- علی بن قرہ یولک عثمان: 1435ء— 1438ء۔
- حمزہ بن قرہ یولک عثمان: 1438ء— 1444ء۔
- جہانگیر بن علی: 1444ء— 1452ء۔
- قلیچ ارسلان بن احمد: 1452ء— 1457ء۔
- اوزون حسن بن علی: 1457ء— 1478ء۔
- سلطان خلیل بن اوزون حسن: 1478ء۔
- یعقوب بن اوزون حسن: 1478ء— 1490ء۔
- بایسنقر بن یعقوب: 1490ء— 1491ء۔
- رستم بن مقصود بن اوزون حسن: 1491ء— 1497ء۔
جب مولانا جامی دا اِنتقال ہويا تب سلطنت آق قویونلو دا بادشاہ رستم بن مقصود بن اوزون حسن برسر اِقتدار سی۔ اِس حساب توں مولانا جامی نے 10 شاہانِ آق قویونلو دا عہد حکومت دیکھیا۔
حیات جامی تے سیاسی حالات
سودھومولانا جامی دا عرصہ حیات نويں صدی ہجری دا اے تے ایہ صدی مسلم دنیا وچ تبدیلی تاں تغیرات دی صدی رہی اے۔ ماوراء النہر، عراق تے ایران جداں خطےآں اُتے اِس صدی وچ کئی سلطنتاں قائم ہوئیاں تے کئی صفحہ ہستی توں مٹتی گئياں۔ نويں صدی ہجری مسلم تریخ دے نشیب و فراز دی صدی اے جس دا اوائل حصہ پہلے پہل تاں امن و سکون توں گزریا لیکن بعد وچ کچھ مدت بہت کشمکش تے اُتے آشور گزری۔ اک بادشاہ دے زیر اثر سلطنت دے کئی سال آرام و سکون توں گزر جاندے، جونہی بادشاہ دی اکھ بند ہُندی، معاصر ملکاں دے سلاطین تے شاہی خاندان دے شہزادےآں دے درمیان کارزار بن جاندا۔ تیموری سلطان مرزا شاہ رخ تیموری دی وفات دے بعد سلطان مرزا ابوالقاسم بابر تے اُس دے بعد مرزا ابوسعید مرزا دے واقعات تخت نشینی دی تفصیلات تریخ وچ محفوظ ہوچکيتیاں نيں کہ کِداں اِس دور وچ ایران حرب و ضرب، اِقتدار دی رسہ کشی تے قتل وغارت دا میدان بن چکيا سی۔ مولانا جامی نے ایہ تِناں اَدوار دیکھے سن، مگر نويں صدی ہجری دے سیاسی حالات دی باگ دوڑ خوش قسمتی توں 873ھ/ 1469ء وچ ہرات دے تیموری سلطان حسین مرزا بایقرا دے ہتھوں وچ آگئی تے ایويں 25 سالہ دور (یعنی 873ھ توں 898ھ مطابق 1469ء توں 1492ء تک) وچ ماوراء النہر تے خراسان وچ امن و اَمان برقرا رہیا۔ اِنہاں 25 سالاں وچ مولانا جامی نے اپنی شاہکار لکھتاں تحریر فرماواں۔ بقیہ جنوب مغربی ایران وچ سلطنت آق قویونلو دے شاہان اوزون حسن بن علی دا عہد حکومت 861ھ/ 1457ء توں 883ھ/ 1478ء تے یعقوب بن اوزون حسن دا عہد حکومت 883ھ/ 1478ء توں 895ھ اُتے اَمن سی۔ اِنہاں دونے اَدوارِ حکومت وچ ایران دے علاقےآں، عراق عجم، آذربائیجان، فارس تے بین النہرین وچ مکمل امن و سکون قائم رہیا۔ گویا اِنہاں ادوارِ حکومت توں معلوم ہُندا اے کہ 873ھ/ 1469ء توں 898ھ/ 1492ء تک دا دور جو مولانا جامی دے اواخر حیات دے سال نيں، وچ مسلم دنیا وچ امن و سکون قائم رہیا تے مولانا جامی نوں اک بہترین سیاسی ماحول میسر رہیا۔
وفات
سودھومولانا جامی دی وفات بروز جمعہ 18 محرم الحرام 898ھ مطابق 14 نومبر 1492ء نوں ہرات وچ ميں بوقت اذانِ جمعہ ہوئی۔ ہرات ہن افغانستان دے صوبہ ہرات دا راجگڑھ اے۔[۷][۴۱] مدت حیات قمری سال دے اعتبار توں 80 سال 4 ماہ 25 یوم تے شمسی سال دے اعتبار توں 78 سال 3 یوم سی۔ آپ دی مدت حیات دا مادہ لفظ کاس توں نکلدا اے جس دا معنی عربی وچ جام ہی ہُندا اے، کاس دے ابجد وچ اعداد 81 نيں۔
لکھتاں
سودھوادب (بحر نثر) وچ مولانا جامی دی مستقل لکھتاں جو شائع ہوچکيتیاں نيں:
- بہارستان یا روضۃ الاخیار: ایہ تصنیف فارسی بولی وچ نثر تے نظم یکجائی بحر وچ اے۔ اولاً محمد رضا ایرنیاز بیگ اوغلی آگہی (پیدائش: 1809ء- وفات: 1874ء) نے ازبک زبان وچ اِس دا ترجمہ کيتا۔ موجودہ نويں طرز وچ ایہ بہارستان و رسالے جامی دے عنوان توں تہران توں 2000ء وچ شائع ہوئی۔
- شرح دیباچہ مرقع : فارسی بولی وچ بحر نثر وچ اے۔ نظام الدین میر علی شیر نوائی (پیدائش: 844ھ- وفات: 906ھ) دے دیباچہ مرقع دی شرح اے۔ اِس دا اک قلمی مخطوطہ 1079ھ دا کتب خانہ سوویت یونین موجودہ رشین اکیڈمی آف سائنسز لینن گراڈ، روس وچ موجود اے۔
- منشآت جامی: فارسی بولی وچ بحر نثر وچ اے۔ برصغیر وچ ایہ مجموعہ مکاتیب انشائے جامی تے رقعات جامی دے ناں توں کئی بار شائع ہويا اے۔ کلکتہ توں پہلی بار 1226ھ وچ فارسی بولی وچ شائع ہويا۔ بمبئی دے طبع خانہ فضل الدین کہمکر نے 1261ھ وچ اِسنوں شائع کيتا۔ کانپور توں مطبع احمدی نے 1308ھ وچ شائع کيتا۔
حوالے
سودھو- ↑ ۱.۰ ۱.۱ Encyclopædia Britannica Online ID: https://www.britannica.com/biography/Jami — عنوان : Encyclopædia Britannica
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ فرینس دا ببلیوٹیک نیشنل آئی ڈی: https://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb119040224 — اخذ شدہ بتاریخ: ۱۶ جولائی ۲۰۲۴ — مصنف: Bibliothèque nationale de France — عنوان : اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم — اجازت نامہ: Open License
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ ابارٹ لوک آئی ڈی: https://cs.isabart.org/person/122084 — اخذ شدہ بتاریخ: ۱ اپریل ۲۰۲۱
- ↑ وصلة : https://d-nb.info/gnd/119077884 — اخذ شدہ بتاریخ: ۲۵ جون ۲۰۱۵ — اجازت نامہ: Creative Commons CC0 License
- ↑ full work available at URL: https://www.bartleby.com/lit-hub/library — مدیر: Charles Dudley Warner — عنوان : Library of the World's Best Literature
- ↑ ۶.۰ ۶.۱ فرینس دا ببلیوٹیک نیشنل آئی ڈی: https://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb119040224 — اخذ شدہ بتاریخ: ۱۰ اکتوبر ۲۰۱۵ — مصنف: Bibliothèque nationale de France — عنوان : اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم — اجازت نامہ: Open License
- ↑ ۷.۰ ۷.۱ ۷.۲ علی اصغر حکمت: جامی، اردو ترجمہ عارف نوشاہی، صفحہ 124۔
- ↑ دائرہ المعارف الاسلامیۃ: جلد 7 صفحہ 58، مطبوعہ لاہور، 1964ء۔
- ↑ انسائیکلوپیڈیا الاسلامیہ: جلد 7 صفحہ 46، مطبوعہ لاہور، 1964ء۔
- ↑ علی اصغر حکمت: جامی، اردو ترجمہ عارف نوشاہی، صفحہ 127 توں 129۔ مختصرا تلخیص۔
- ↑ ملا صفی الدین علی کاشفی: رشحات عین الحیات، جلد 1 صفحہ 235 توں 238۔
- ↑ علی اصغر حکمت: جامی، اردو ترجمہ عارف نوشاہی، صفحہ 129۔
- ↑ حاجی خلیفہ چلبی: کشف الظنون، جلد 1 صفحہ 744۔
- ↑ اختر راہی: تذکرہ مصنفاں درسِ نظامی، صفحہ 104۔
- ↑ حاجی خلیفہ چلبی: کشف الظنون، جلد 1 صفحہ 496۔
- ↑ بشیر ہردی: تعلیقات بر تکملہ حواشی نفحات الانس، صفحہ 54
- ↑ عمر رضا کحالہ: معجم المولفین، جلد 5 صفحہ 258۔
- ↑ بشیر ہردی: تعلیقات تکملہ بر حواشی نفحات الانس، صفحہ 55۔
- ↑ عمر رضا کحالہ: معجم المولفین، جلد 11 صفحہ 319۔ جلد 13 صفحہ 47۔
- ↑ خواند میر: حبیب السیر، جلد 4 صفحہ 102۔
- ↑ علی اصغر حکمت: جامی، اُردو ترجمہ عارف نوشاہی، صفحہ 129۔
- ↑ بشیر ہردی: تعلیقات بر تکملہ حواشی نفحات الانس، صفحہ 49 توں 51۔
- ↑ بشیر ہردی: تعلیقات بر تکملہ حواشی نفحات الانس، صفحہ 51۔
- ↑ ملا علی کاشفی: رشحات عین الحیات، جلد 1 صفحہ 205 توں 232۔
- ↑ مولانا جامی: نفحات الانس، صفحہ 434، مطبوعہ لاہور، دسمبر 2002ء۔
- ↑ ملا علی کاشفی: رشحات عین الحیات، جلد 1 صفحہ 101 توں 104۔
- ↑ احمد طاہری عراق: مقدمہ بر قدسیہ، مطبوعہ تہران، 1957ء۔
- ↑ ملک محمد اقبال: مقدمہ بر رسالہ قدسیہ، مطبوعہ راولپنڈی، 1975ء۔
- ↑ مولانا جامی: نفحات الانس، صفحہ 401۔
- ↑ ملا علی کاشفی: رشحات عین الحیات، جلد 1 صفحہ 111 توں 113۔
- ↑ انسائیکلوپیڈیا بزرگ اسلامی: جلد 6 صفحہ 317 توں 318۔ مطبوعہ تہران، ایران، 1994ء۔
- ↑ مولانا جامی: نفحات الانس، صفحہ 456 توں 458۔
- ↑ مولانا جامی: نفحات الانس، صفحہ 497 توں 498۔
- ↑ ۳۴.۰ ۳۴.۱ خواجہ میر خواند: حبیب السیر، جلد 4 صفحہ 60۔
- ↑ مولانا جامی: نفحات الانس، صفحہ 502 توں 503۔
- ↑ مولانا جامی: نفحات الانس، صفحہ 458 توں 459۔
- ↑ خواجہ میر خواند: حبیب السیر، جلد 4 صفحہ 61۔
- ↑ ملا علی کاشفی: رشحات عین الحیات، جلد 2 صفحہ 365 توں 666۔
- ↑ عارف نوشاہی: خواجہ احرار، مطبوعہ پورب اکادمی اسلام آباد، 2010ء۔
- ↑ ملا عبد الغفور لاری: تکملہ حواشی نفحات الانس، صفحہ 9۔
- ↑ دائرہ المعارف الاسلامیہ: جلد 7 صفحہ 58، مطبوعہ لاہور، 1964ء۔