ذو الکفل
ذو الکفل | |
---|---|
جم | 1 ہزاریہ ق م
|
وفات |
|
عملی زندگی | |
پیشہ | نبی ، اسلام دے پیغمبر |
ترمیم |
حضرت ذوالکفل | |
---|---|
مدفن: | دزفول (ایران) و عراق |
دین: | یکتا پرستی |
اولوالعزم انبیاء | |
محمدؐ • ابراہیم • نوح • عیسی • موسی |
حضرت ذوالکفل علیہ اسلام اللہ دے برگزیدہ نبی سن ۔ انہاں دا اصل ناں ثعلبی دے مطابق بشر بن ایوب علیہ اسلام(عرائس- ص94) تے بروایت جرائری،'عوید' یا 'بن اوریم' [۱] سی ۔ ناسخ التواریخ نے 'عوید یاھو' لکھیا اے۔ ایہ عبرانی لفظ اے۔ اس دے معنی "عبد اللہ دے نيں۔ آپ دا لقب ذوالکفل سی ۔ آپ شام تے روم اُتے مبعوث ھوئے سن ۔ آپ نوں غصہ کدی نئيں آیا سی ۔ تے آپ بے مثل مہمان نواز سن ۔ آپ مقدمات دے فیصلے وی کیتا کردے سن ۔
ذوالکفل، قرآنی شخصیت اے جسنوں صالحین، صابرین تے نیک افراد وچوں کہیا گیا اے۔ اکثر مفسرین ذوالکفل نوں انبیاء وچوں کہندے نيں۔ جنہاں دے مختلف ناں ذکر ہوئے نيں، جداں کہ حزقیال، یسع تے یوشع۔ ذوالکفل نے ارادہ کیتا سی کہ اوہ ہر روز، روزہ رکھن گے، ہر رات بیداری دی حالت وچ گزاراں گے، اللہ تعالیٰ دی عبادت کرن گے تے ہر گز غصہ نئيں کرن گے۔
ناں تے کنیت
سودھوقرآن دے سورہ انبیاء[۲] تے سورہ ص [۳] وچ ذوالکفل دا ناں آیا اے۔ قرآن نے ذوالکفل نوں صابرین، صالحین، نیک افراد وچ تے رحمت الہیٰ وچ داخل ہونے والا کہیا اے۔ [۴]
ذوالکفل دے ناں دے بارے وچ بہت اختلاف پایا جاندا اے، بعض نے اسنوں "حزقیال" کہیا اے۔ [۵] تے بعض نے انہاں نوں الیاس، یوشع یا یسع کہیا اے۔ [۶] بعض دا اعتقاد اے کہ اوہ حضرت ایوب(ع) دے فرزند سن ۔ [۷] بعض روایت نوں مدنظر رکھدے ہوئے کہندے نيں کہ انہاں دا اصلی ناں عویدتا سی ۔ [۸]
"الکفل" دو معنی "نصیب" تے "کفالت" وچ استعمال ہويا اے۔ [۹] ذوالکفل دی کنیت دے بارے وچ مختلف نظریے ذکر ہوئے نيں جو درج ذیل نيں:
- انہاں نوں ذوالکفل دا ناں دتا گیا اے، کیونکہ اللہ تعالیٰ نے اس دے بہت زیادہ اعمال تے عبادات دی وجہ توں، اپنی رحمت تے ثواب دا بہت زیادہ حصہ اس دے نصیب وچ دتا سی ۔ [۱۰]
- انہاں نوں ذوالکفل کیتا گیا اے، کیونکہ انہاں نے ستر پیغمبراں، جنہاں دی جان نوں خطرہ سی، انہاں دتی کفالت کی، تے نجات دتی سی۔[۱۱]
- بنی اسرائیل دی بہت زیادہ تعداد جو دشمناں دے ہتھوں فرار کر کے آئے سن انہاں نوں پناہ دتی تے انہاں دی کفالت کيتی۔[۱۲]
- انہاں نے ارادہ کیتا سی کہ جو اللہ تعالیٰ دی رضا اے اس اُتے صبر کرن گے تے لوکاں دے اخلاق اُتے تحمل کرن گے، اس ارادے دی وجہ توں انہاں نوں ذوالکفل دا ناں دتا گیا اے۔ [۱۳]
پیغمبر۔ قرآن دی دو سورتاں وچ آپ دا ناں آیا اے سورت النبیاء وچ آیت نمبر 85 تے اس توں صرف اِنّا پتا چلدا اے کہ آپ خدا دے برگزیدہ پیغمبر سن ۔ کدوں کتھے تے کس قوم دے لئی معبوث ہوئے؟ اس دے بارے وچ کچھ معلوم نئيں احادیث توں وی آپ دے حالات اُتے روشنی نئيں پیندی۔ بائبل وچ کتابِ ذوالکفل وچ آپ دا ذکر موجود اے ۔ بعض عالماں دا خیال اے کہ زوالکفل۔ حرقیل دا لقب اے۔ بعض دی رائے اے کہ گوتم بدھ دا لقب اے تے کفل دراصل کپل وستو دا معرب اے جو بدھ دا دار الحکومت سی ۔ ذوالکفل دے معنی کپل وستو دا مالک ۔۔
لقب ذوالکفل دی وجوہات
سودھوروایت نمبر1:
آپ علیہ اسلام نے اک نبی علیہ اسلام دی ہدایات تے احکام دی کفالت دی سی، اس نبی علیہ اسلام نے کہیا سی کہ"جو قائم الیل تے صائم النہارھو" یعنی رات بھر نمازاں پڑھدا ہو تے دن بھر روزے رکھدا ہو تے غصہ کدی نہ کردا ہو، وچ اسنوں اپنا جانشین بنااں گا۔ چنانچہ آپ علیہ اسلام نے وعدہ فرمایا تے انہاں دے احکام دی پوری کفالت دی تے انہاں دی وصایت دے مالک بنے، اس لئی آپ علیہ اسلام نوں ذوالکفل کہیا گیا۔[۱۴]
روایت نمبر2:
آپ علیہ اسلام درجہ نبوت اُتے فائزھونے توں پہلے شام دے بادشاہ دے وزیر سن ۔ اس بادشاہ نوں بنی اسرائیل توں سخت دشمنی سی۔ بادشاہ نے اپنی فوج دا اک عظیم دستہ بھیج کر بنی اسرائیل نوں قتل کروادتا اورسو(100)عالماں وفضلا تے زعماء نوں گرفتار کرالیا۔ حضرت ذوالکفل علیہ اسلام نے بادشاہ توں کہیا کہ حالے انہاں دے قتل دا وقت نئيں آیا اے بہتر ھوگا کہ انہاں نوں میرے حوالے کے دتیاں۔ ذوالکفل علیہ اسلام انہاں تمام قیدی عالماں وزعماء نوں اپنے ہمراہ لے گئے انہاں دی عزت و توقیر کی، انہاں دی بیڑیاں کٹوائاں۔ انہاں نوں خوش گوارکھانا کھلیایا۔ تے انہاں نوں وقتِ شب رہاکردتا تے بادشاہ دے قلمرو توں بھج جانے نوں کہیا۔ تے صبح نوں حضرت ذوالکفل علیہ اسلام نے ایسی صورت اختیار کيتی کہ بادشاہ ناراض وی نہ ہويا تے اٌن دی جان بچ گئی اسی کفالت نوں وجہ توں آپ علیہ اسلام نوں ذوالکفل علیہ اسلام کہیا گیا۔[۱۵]
روایت نمبر3:
اللہ تعالٰیٰ نے آپ علیہ اسلام نوں حکم دتا کہ آپ'عمالقہ' دے اک بادشاہ کنعان نوں دعوتِ حق دتیاں بادشاہ نے کہیا، وچ بے انتہاگناہ کرچکيا ھاں۔ ہن میرا ایمان لانا بے سود اے۔ حضرت ذوالکفل علیہ اسلام نے فرمایا کہ ایسا نئيں اے۔ جے تاں ایمان لیائے گا توخداوندِعالم تینوں بخش دے گا تے نعمات جنت توں متنعم کريں گا۔ بادشاہ نے دلیل وثبوت منگیا۔ آپ علیہ اسلام نے کہیا ميں اس دی ضمانت وکفالت کراں گا۔ بادشاہ دے ایمان لیانے اُتے آپ علیہ اسلام نے اک نوشتئہ ضمانت دے دتا۔ بادشاہ ترکِ سلطنت کر کے گوشہ نشین ھوگیا۔ لیل و نہار عبادت وچ گزارتا۔ تے بوقتِ موت بادشاہ نوں وصیت دے مطابق اوہ نوشتہ خط اس دے کفن وچ رکھ دتا گیا۔ اللہ نے اسنوں بخش دتا تے جنت وچ بلند مقام اُتے فائز فرمایا۔ جولوک بوقتِ کفن اوتھے موجود سن اوہ سب دے سب وی ایمان لے آئے۔ اسی ضمانت و کفالت دی وجہ توں آپ دا لقب ذوالکفل علیہ اسلام ھوگیا۔[۱۶]
روایت نمبر4:
بنی اسرائیل وچ تن سگے بھائی سن ۔ اک انہاں وچ عالم سی اک زاہد تے اک عابد، انہاں وچوں اک کوامیری مل گئی اوہ حکومت کرنے لگیا تے بھ حدبدراہ ھوگیا۔ اس بادشاہ دے پاس اس دا اک بھائی گیا تے تنبیہ دی تے کہیا کہ خدا دے لئی راہ راست اُتے آجاؤ،گناہ ترک کردو تے مثل سابق بن جاؤ۔ اس بدراہ بادشاہ نے کہیا کہ ميں نے قلیل عرصے وچ کثیر گناہ کرڈالے نيں تے ہن میرے بخشے جانے دا کوئی امکان نئيں اے۔ اس دے بھائی نے کہیا کہ ایسا نئيں اے ،خداوند عالم وڈے توں وڈا گناہ بخشتا اے تساں توبہ کرو، خدا توانوں معاف کر دے گا۔
بدراہ بادشاہ دے لئی اس دا نیک بھائی حضرت ذوالکفل علیہ اسلام دے پاس آیا تے سارا واقعہ سنایا۔ حضرت ذوالکفل علیہ اسلام نے جواباً کہیا کہ جے اوہ توبہ کرلے تاں وچ اس دے جنت وچ لے جانے دا ضامن ھاں۔ اس بھائی نے اپنے بھائی نوں دسیا کہ اوہ جنت دی ضمانت دینے نوں تیار نيں۔ بدراہ بادشاہ نے کہیا کہ انہاں توں لکھوادے، چنانچہ حضرت ذوالکفل علیہ اسلام ضمانت نامہ لکھ کے، اس دے جنت وچ لے جانے دے کفاں بن گئے۔ بنابراں آپ علیہ اسلام ذوالکفل علیہ اسلام کہیا گیا۔[۱۷]
روایت نمبر5:
آپ علیہ اسلام توں کہیا گیا کہ اس دا وعدہ کرو کہ قوم اُتے عذاب نازل نہ ھوگا تاں آپ علیہ اسلام نے کہیا کہ جے قوم راہ راست اُتے رہے گی۔ گناہ نہ کرے گی تاں اس اُتے عذاب نازل نہ ھوگا لہذا آپ علیہ اسلام دا لقب ذوالکفل علیہ اسلام قرار پاگیا۔[۱۸]
روایت نمبر6:
آپ علیہ اسلام ہر شخص دی کفالت کردے سن تے اپنے ذمہ اس دا کم لے لیندے سن ۔ اس ذمہ داری دی وجہ توں آپ علیہ اسلام دا لقب ذوالکفل علیہ اسلام ہو گیا۔ یعنی ذمّہ داری لینے والا۔[۱۹]
روایت نمبر7:
حضرت ذوالکفل علیہ اسلام نوں جہاد دا حکم ملا۔ آپ علیہ اسلام نے اپنی قوم توں جہاد دے لئی کہیا۔ قوم نے اس شرط اُتے آمادگی دا اظہار کیتا کہ موت نہ آنے پائے آپ علیہ اسلام نے خدا دی بارگاہ وچ قوم دی عرضداشت پیش کيتی۔ خدانے منظور کیتا تے حکم دتا کہ تساں انہاں توں اس دی کفالت میری طرف توں کرلو، وچ انہاں دی موتاں نوں انہاں دی خواہش اُتے موقوف کرداں گا۔ چنانچہ ایسا ہی ہويا جدوں اوہ سب ہر طرف محفوظ ہُندے رہے تاں بے انتہا کثرت ہو گئی۔ فیر انہاں نے موت منگی تب اوہ مرنے لگے۔[۲۰]
نبوت
سودھواسلام دے مشہور علماء نے ذوالکفل نوں اللہ تعالیٰ دے پیغمبراں وچوں کہیا اے۔ [۲۱] قرآن دی آیات وچ انہاں دا ناں دوسرے انبیاء دے نال ذکر ہويا اے تے بعض نے انہاں آیات دے ظاہر نوں مدنظر رکھدے ہوئے انہاں نوں پیغمبر کہیا اے۔ [۲۲]
امام باقر(ع) توں روایت اے، جس وچ آپ(ع) ذوالکفل نوں بنی اسرائیل دے انبیاء وچوں کہیا اے جو حضرت سلیمان(ع) دے بعد سن تے داؤود (ع) دی طرح لوکاں دے درمیان قضاوت کردے سن ۔ [۲۳]
بعض اہل سنت نے وی ذوالکفل نوں بنی اسرائیل دے پیغمبراں توں کہیا اے۔ [۲۴]
ابو موسیٰ اشعری نے پیغمبر اسلام(ص) توں روایت نقل کيتی اے کہ ذوالکفل انبیاء وچوں نئيں سن بلکہ اوہ صرف اللہ تعالیٰ دے صالح بندےآں وچوں سن ۔ [۲۵]
اخلاق تے رفتار
سودھوروایات دے مطابق، ذوالکفل نے اپنے توں پہلے پیغمبر نوں وعدہ کیتا سی:
- ہر دن نوں روزہ رکھن گے۔
- ساری راتاں اللہ تعالیٰ دی عبادت وچ بیداری دی حالت وچ بسر کرن گے۔
- ہر گز غصہ نئيں کريں گا.[۲۶]
ذوالکفل نے اپنے اس وعدے نوں پورا کیا، ساری رات نماز دی حالت وچ گزارتے سن، ہر دن نوں روزہ رکھدے سن تے ہر گز غصہ نئيں کردے سن ۔ بعض مآخذ وچ داستاناں وی نقل ہوئیاں نيں کہ شیطان نے ذوالکفل نوں غصہ دلانے دی کوشش کيتی لیکن اوہ کامیاب نئيں ہو سکیا۔[۲۷] ذوالکفل لوکاں دے درمیان قضاوت وچ وی معروف سن ۔ [۲۸]
ذوالکفل علیہ اسلام نوں غصہ وچ لیانے دے لئی شیطان دے چیلے دی جدوجہد
سودھواک مرتبہ شیطان نے اپنے شاگرداں توں کہیا کہ کون اے جوذوالکفل نوں غصے میے لائے۔ ایہ سن کر اک شاگرد جس دا ناں"ابیض"تھا کہنے لگیا کہ ایہ کم وچ کراں گا۔ چنانچہ اک روز جدوں کہ حضرت ذوالکفل علیہ اسلام لوکاں دے مقدمات دے فیصلےآں توں فارغ ہوئے اپنے گھر پہنچے تے آرام دا ارادہ کیہ تاں ابیض آگیا تے کہنے لگیا کہ مجھ اُتے اک شخص نے ظلم کیتا اے فیصلہ کیجئے، آپ علیہ اسلام نے فرمایا کہ اسنوں میرے پاس لے آؤ ابیض نے کہیا اوہ میرے کہنے توں نئيں آندا، آپ علیہ اسلام نے اسنوں اک انگشتری دتی تے کہیا کہ میری ایہ انگشتری اسنوں دکھاؤ تے کہو کہ تساں نوں ذوالکفل نے بلايا اے اوہ انگشتری لے کے گیا تے آپ علیہ اسلام نے اس دا انتظار کیتا تے آرام نئيں کیتا تے شب نوں وی آرام نئيں کیتا سی تے دن وی اسی طرح گزرگیا۔ جدوں دوسرادن ہويا تاں ابیض آیا تے اس نے کہیا کہ آپ علیہ اسلام دی انگشتری دیکھ کے وی اوہ نئيں آیا،اب آپ آرام کرنے دے لئی تیار سن ۔ تے دربان نے وی اسنوں سمجھایا کہ دوسرا روزہے انہاں نے آرام نئيں کیتا اے مگراس نے کہیا کہ وچ مظلوم ھاں، میری فریاد سنو تے فیصلہ کرو چنانچہ جناب ذوالکفل علیہ اسلام نے اک خط لکھ کے دتا تے کہیا کہ میرا ایہ خط لے کے جاؤتے اسنوں میرے پاس بلیا کے لے آؤ۔ چنانچہ آپ علیہ اسلام تیسرے دن وی اس دے انتظار وچ رہے تے فیر شب آگئی تے تمام رات عبادت دی ہن چوتھا روز آیا کہ فیر ابیض آگیاتے کہنے لگیا کہ اوہ آپ علیہ اسلام دا خط دیکھ کے وی نئيں آیا، حضرت ذوالکفل علیہ اسلام ایہ سن کر اٌٹھ کھڑے ہوئے تے اس دے ہمراہ روانہ ھوگئے۔ دُھپ سخت تیزتھی چار دن جاگتے ھوے گزرچکے سن ۔ مگر فیر وی آپ علیہ اسلام دے چہرے اُتے غصے دے آثارنہ سن ۔ جدوں آپ راستے وچ جا رہے سن تاں اوہ شخص غائب ہو گیا۔ تے جاکے شیطان توں کہیا کہ وچ ذوالکفل علیہ اسلام نوں غصہ وچ لیانے توں معذور ھاں، ميں نے وڈی کوشش کيتی مگر اوہ کسی طرح غصہ نئيں کردے۔
حضرت ذوالکفل علیہ اسلام دی حیات تے وفات
سودھوحضرت ذوالکفل علیہ اسلام بعثت دے بعد مسلسل تبلیغ دین کر رہے سن کہ داعی اجل آپہنیچا تے آپ نے لبیک کہہ کے ملکِ بقا دی راہ لی۔ مورخ طبری نی آپ علیہ اسلام دی عمر 75 سال تحریر کيتی اے۔ 95 سال وی کئی عالماں تریخ نے لکھی اے۔
قبر
سودھودزفول شہر وچ اک قبر اے جو حزقیال نبی توں منسوب اے تے ایتھے تک کہ بعض نے ذوالکفل نوں اوہی حزقیال کہیا اے، اس لئی اس قبر نوں ذوالکفل توں منسوب کیتا اے .[۲۹]
عراق دے جنوب وچ وی اک قبر اے جسنوں ذوالکفل توں منسوب کیتا گیا اے .[۳۰]
حوالے
سودھو- ↑ قصص الانبیاء۔ ص302
- ↑ آیات ۸۵-۸۶.
- ↑ آیہ۴۸.
- ↑ بلاغی، حجۃ التفاسیر و بلاغ الإكسیر، ۱۳۸۶ق، ج۱ (مقدمہ)، ص۴۶۳.
- ↑ ملا حویش، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۵، ص۲۰۸.
- ↑ ابن عساکر، تریخ مدینۃ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۳۷۰.
- ↑ آلوسی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵، ج۹، ص۷۸.
- ↑ طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۲۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۸۳.
- ↑ ملا حویش، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۵، ص۲۰۸.
- ↑ حسینی ہمدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۴، ص۱۳۷.
- ↑ زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۶۰۸.
- ↑ قصص الجزائری۔ ص 370
- ↑ روضتہ اصفا۔ ص 113، ناسخ التواریخ جلد۔1 ص238
- ↑ منتخب المعارف،صدرالدین اصفہانی
- ↑ اسلام دی تریخ
- ↑ جنات الخلود، دسعدالسعود ابن طاوس
- ↑ اسلام دی تریخ، علامہ محمد بشیر
- ↑ عرائس ثعلبی۔ ص 95
- ↑ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۲، ص۳۳۳.
- ↑ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۲، ص۳۳۳.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۹۵.
- ↑ ملا حویش، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۵، ص۲۰۸.
- ↑ طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱۷، ص۶
- ↑ زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۶۰۸.
- ↑ زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۶۰۸.
- ↑ فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۹، ص۲۷۵.
- ↑ کیہ تسيں جاندے نيں کہ رسول اکرم(ص) دے جد امجد ایران وچ دفن اے ؟ (سایت الکوثر)
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۳۷۲.
مآخذ
سودھو- ابن عساکر، ابو القاسم علی بن حسن، تریخ مدینۃ دمشق، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
- آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: عطیۃ، علی عبدالباری، بیروت، دارالکتب العلمیۃ، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
- بلاغی، سید عبد الحجت، حجۃ التفاسیر و بلاغ الإکسیر، قم، انتشارات حکمت، ۱۳۸۶ق.
- حسینی ہمدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، تحقیق: بہبودی، محمد باقر، تہران، کتابفروشی لطفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- زحیلی، وہبۃ بن مصطفیٰ، تفسیر الوسیط، دار الفکر، دمشق، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
- سایت الکوثر: کیہ تسيں جاندے نيں کہ رسول اکرم(ص) دے جد امجد ایران وچ دفن نيں؟
- طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمہ: بلاغی، محمد جواد، تہران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفۃ، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
- فضل الله، سید محمد حسین، تفسیر من وحی القرآن، بیروت، دارالملاک للطباعۃ و النشر، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونہ، تہران، دارالکتب الإسلامیۃ، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- ملاحویش آل غازی، عبدالقادر، بیان المعانی، دمشق، مطبعۃ الترقی، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.
- نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تہران، انتشارات اسلامیۃ، چاپ اول، ۱۳۹۸ق.
- یاقوت حموی، شہاب الدین ابو عبد الله، معجم البلدان، بیروت، دارصادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م.