شاہ عباس اول
شاہ شاہان | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
شاہ عباس اول | |||||||
(فارسی وچ: شاه عباس بزرگ) | |||||||
جم | 27 جنوری 1571 | ||||||
وفات | 19 جنوری 1629 (58 سال)[۱][۲] | ||||||
طرز وفات | طبعی موت | ||||||
شہریت | صفوی سلطنت | ||||||
اولاد | محمد باقر مرزا | ||||||
والد | محمد خدابندہ | ||||||
والدہ | خیر النسا بیگم | ||||||
بہن/بھائی | حمزہ میرزا
| ||||||
خاندان | صفوی خاندان | ||||||
مناصب | |||||||
فہرست شاہان صفوی (5 ) | |||||||
دفتر وچ ۱ اکتوبر ۱۵۸۸ – ۱۹ جنوری ۱۶۲۹ |
|||||||
| |||||||
عملی زندگی | |||||||
پیشہ | سیاست دان ، شاہی حکمران ، راجپال ، عسکری قائد ، سربراہ ریاست ، شاہ | ||||||
پیشہ ورانہ زبان | آذری ، فارسی ، جارجیائی | ||||||
عسکری خدمات | |||||||
وفاداری | صفوی سلطنت | ||||||
لڑائیاں تے جنگاں | ایران پرتگال جنگاں | ||||||
ترمیم |
صفوی سلطنت دا سب توں عظیم بادشاہ، (پیدائش: 17 جنوری 1571ء، وفات: 19 جنوری 1629ء) اس دا دور خاندان صفویہ دا عہد زریں اے۔
محمد خدا بندہ دے بعد جدوں اوہ ایران دے تخت اُتے بیٹھیا تو اوہدی عمر صرف 17 سال سی۔ ایران دے شمال مغربی حصےآں اُتے عثمانی ترک قابض سن تے مشرق وچ خراسان ازبکاں دے قبضے وچ سی یا انہاں دی تاخت و تاراج دا ہدف بنا ہويا سی اندرون ملک وی بے امنی سی تے صوبےآں دے امرا سرکشی اختیار کیتے ہوئے سن ۔ عباس نے اس صورت حال دا وڈے تدبر تے ہوشیاری نال مقابلہ کیتا۔ اس نے سب توں پہلے ترکاں نال معاہدہ کر لیا تے آذربائیجان، گرجستان تے لورستان دا اک حصہ انہاں دے حوالے کر دتا۔ شاہ اسماعیل دے زمانے وچ ایران وچ اصحاب کرام اُتے تبرا بھیجنے دی جو قبیح رسم چلی آ رہی سی، اسنوں وی بند کرادتا تے اس طرح عثمانی ترکاں نوں اک حد تک مطمئن کر دتا۔ مغربی سرحد توں مطمئن ہونے دے بعد شاہ عباس نے خراسان دی طرف توجہ کيتی۔ ازبکاں دا طاقتور حکمران عبداللہ خان شیبانی 1598ء وچ مرچکيا سی اس لئی شاہ عباس نے اسی سال آسانی توں ازبکاں نوں خراسان توں کڈ دتا تے صفوی سلطنت دی حدود ہرات تے مرو تک وسیع کر دتیاں
فتوحات
سودھومشرقی سرحداں نوں مستحکم کرنے دے بعد شاہ عباس نے ترکاں نال مقابلے دیاں تیاریاں شروع کيتیاں ۔ اس نے ترکاں دی فوج ینی چری دے نمونے اُتے اک فوج تیار کیتی جو "شاہ سورن" کہلاندی سی تے گرجستان تے آرمینیا دے نو مسلماں اُتے مشتمل سی لیکن ایرانیاں دی سب توں وڈی کمزوری توپ خانے دی عدم موجودگی سی۔ اس وقت جدوں کہ ساری دنیا وچ توپاں دا رواج ہوچکيا سی تے خود ایران دے مغرب وچ عثمانی ترک تے مشرقی وچ دہلی دی مغلیہ سلطنت توپاں استعمال کر رہے سن، ایرانی فوج حالے تک اس اہم جنگی ہتھیار توں محروم سی۔ مغربی قوماں صلیبی جنگاں دے زمانے توں اس پالیسی اُتے عمل پیرا سن کہ مشرق وسطیٰ دی طاقتور مسلمان حکومتاں دا زور توڑنے دے لئی دوسری مسلمان حکومتاں دا تعاون حاصل کرن۔ اس غرض توں انہاں نے مصر دے مملوکاں تے ترکی دے عثمانیاں دے خلاف منگولاں، باطنیاں تے آق قویونلو ترکماناں دا تعاون حاصل کرنے دی کوشش کيتی تے ہن اوہ عثمانی ترکاں دا زور توڑنے دے لئی ایران دی صفوی حکومت دا تعاون حاصل کرنا چاہندیاں سن۔ طہماسپ دے زمانے وچ ملکہ ایلزبتھ اس مقصد وچ ناکام ہو گئی سی لیکن شاہ عباس دے دور وچ انہاں نوں اس مقصد دے حصول وچ خاصی کامیابی ہوئی۔
1599ء وچ دو انگریز بھائی انتھونی شرلے تے رابرٹ شرلے ترکاں دے خلاف مسیحی اتحاد دے لئی ایران توں مدد حاصل کرنے دے لئی تے ایران تے یورپ دے درمیان تجارتی تعلقات قائم کرنے دے لئی آئے۔ شاہ عباس نے انہاں توں کوئی معاہدہ تاں نئيں کیتا، لیکن ایرانی فوج نوں جدید طرز اُتے مسلح کرنے وچ انہاں توں مدد لی۔ انہاں انگریزاں نے ایران وچ توپ سازی دی صنعت شروع دی تے ایرانی افواج نوں توپ خانے توں مسلح کر دتا۔ جدوں ایرانی فوج جدید آتشیں ہتھیاراں تے توپاں توں مسلح ہو گئی تو شاہ عباس نے 1602ء وچ عین اس وقت جدوں عثمانی ترک آسٹریا نال جنگ وچ مصروف سن، حملہ کر دتا تے تبریز، شیروان تے پرتگالیاں توں بندرگاہ ہرمز کھو لیا تے خلیج فارس دے ساحل اُتے اک نويں بندرگاہ قائم کیتی جو اج تک بندر عباس کہلاندی اے۔ اسی سال شاہ عباس نے دہلی دی مغلیہ سلطنت توں قندھار وی کھو لیا۔
صفوی دور علمی لحاظ توں بنجر دور اے لیکن شاہ عباس دے زمانے وچ علم و ادب دے میدان وچ تھوڑی جہی زندگی نظر آندی اے۔ اس دے درباری علما وچ میر محمد باقر بن محمد داماد قابل ذکر نيں۔ مطالعہ قدرت تے فلسفہ انہاں دا خاص موضوع سی بہاء الدین آملی تے صدر الدین شیرازی وی جو ملا صدرا دے نام توں مشہور سن، اس دور دی اہم علمی تے ادبی شخصیتاں نيں۔ ملا صدرا دی فلسفے دی ضخیم کتاب "اسفار اربعہ" دا اردو وچ 4 جلداں وچ ترجمہ ہوچکيا اے لیکن فلسفے دی انہاں کتب وچ مغز کم تے پھوک زیادہ اے۔
اصفہان
سودھوشاہ عباس دے زمانے وچ فنون لطیفہ نے خاص طور اُتے فن تعمیر تے فن مصوری نے بہت ترقی کيتی۔ راجگڑھ اصفہان نوں وڈی ترقی دتی گئی تے شاندار عمارتاں بنائیاں گئياں۔
شروع وچ صفویاں دا راجگڑھ تبریز سی لیکن اوہ ہمیشہ عثمانی ترکاں دی زد وچ رہندا سی اس لئی عباس اعظم نے ایران دے وسط وچ اصفہان نوں دارالسلطنت بنایا۔
عباس نے اصفہان نوں اِنّی ترقی دتی کہ لوگ اسنوں "اصفہان نصف جہان" کہنے لگے۔ اس زمانے وچ اصفہان دی آبادی 5 لکھ دے لگ بھگ سی۔ ایتھے ایسی شاندار عمارتاں تعمیر کيتیاں گئیاں جو قسطنطنیہ تے قاہرہ نوں چھڈ کے اس زمانے دے کسی شہر وچ نئيں سن۔ لاہور، دہلی تے آگرہ دیاں شاندار عمارات حالے تعمیر ہی نئيں ہوئیاں سن۔ عباس نے اصفہان وچ جو عمارتاں بنوائیاں انہاں وچ جامع مسجد، قصر چہل ستون، زندہ رود ندی دے دو پل تے چہار باغ بہت مشہور نيں۔ ایہ عمارتاں اج وی اصفہان دی سب توں پرشکوہ عمارتاں نيں۔
شخصیت
سودھوشاہ عباس اگرچہ اک کامیاب تے سمجھدار حکمران سی لیکن اعظم دا لقب اسنوں زیب نئيں دیندا۔ اوہ انتہائی ظالم تے شکی مزاج سی اس نے محض شک دی بنیاد اُتے اپنے اک لڑکے نوں قتل تے دو نوں اَنھّا کر دتا سی مورخین نے لکھیا اے کہ اس دے دور وچ 500 جلاد لوگاں نوں قتل کرنے دے لئی ہر وقت تیار رہندے سن، اوہ بدترین مستبد حکمران سی
عباس دے بعد صفوی خاندان وچ 4 حکمران ہوئے۔
پیشرو: محمد خدا بندہ |
صفوی سلطنت حکمران 1587ء تا 1629ء |
جانشاں: شاہ صفی |
- ↑ Brockhaus Enzyklopädie online ID: https://brockhaus.de/ecs/enzy/article/abbas-abbas-i — subject named as: Abbas (Abbas I.) — اخذ شدہ بتاریخ: ۹ اکتوبر ۲۰۱۷
- ↑ Proleksis enciklopedija ID: https://proleksis.lzmk.hr/6553 — subject named as: Veliki Abas I. — عنوان : Proleksis enciklopedija