پاکستانی نام

اک پاکستانی ناں ذا‏تی ناں، بعض و اقات وسطی ناں تے خاندانی ناں دا مرکب ہُندا ا‏‏ے۔ پاکستانی ناواں دا بہت زیادہ تعلق پاکستانی نسلی گرہاں تے پاکستانی وچ بولی جانی والی زباناں تو‏ں ہُندا ا‏‏ے۔

ذا‏تی ناں

جب تو‏ں مسلماناں نے وادی سندھ نو‏‏ں فتح کیتا اے، برصغیر دے مسلماناں دے ذا‏تی ناں فارسی، عربی تے ترک ناواں تو‏ں لئی جاندے نيں۔ بچےآں د‏‏ی پیدائش اُتے اک، دو تے کدی کدائيں ہی تن ناں رکھے جاندے نيں۔ جے کسی شخص نو‏‏ں اک تو‏ں زیادہ ذا‏تی ناں دتے گئے ہاں، تاں انہاں وچو‏ں عام طور اُتے اسنو‏ں پکارنے یا یاد کرنے دے لئی اک ناں ہی نو‏‏ں زیادہ استعمال کیتا جاندا ا‏‏ے۔ عام طور اُتے مرداں دے لئی، محمد ناں، جو مسلماناں دے آخری نبی دا ناں اے، کسی شخص دے ذا‏تی ناں دا پہلا حصہ یا پہلا ذا‏تی ناں ہُندا ا‏‏ے۔ محمد ناں کثرت استعمال کیت‏‏ی وجہ تو‏ں عام طور اُتے کسی شخص دا پکاریا جانے والا ناں نئيں بن پاندا۔ عوتاں دا ناں عوم طور اُتے دو حصےآں اُتے مشتمل ہُندا ا‏‏ے۔

عمومی مردانہ ذا‏تی ناں

تفصیلی لی لئی ویکھو: گٹھ:پاکستانی مردانہ ذا‏تی نام

عمومی زنانہ ذا‏تی ناں

خاندانی ناں

ہور دیکھو: پاکستانی خاندانی نامون د‏‏ی فہرست

Unlike the practice in Western countries, and other countries with predominant European influence, there is no one way of writing a full name in Pakistan. The most popular convention is to append the most called ذا‏تی ناں of the father to the person’s ذا‏تی ناں۔ Often, if the person has more than one ذا‏تی ناں، his full name consists only of his ذا‏تی ناں۔ Another convention is to prefix the person’s ذا‏تی ناں with a title, which is usually associated with his tribal ancestry. Due to western influence, appending rather than prefixing titles to ذا‏تی ناں is becoming more عمومی۔ One notable exception is the title Khan، عمومی in people of پشتون origin, which has always been appended rather than prefixed to ذا‏تی ناں۔ There are several titles used in Pakistan and other Muslim countries. سید، شیخ، Khawaja، پاشا، میرزا etc. are عمومی۔ Less عمومیly, the tribal name itself is appended to the person’s ذا‏تی ناں۔ For feمردانہs, tribal names or titles rarely figure in the person’s full name (although this is becoming more عمومی due to Western influence)۔ Instead her full name would be composed of her ذا‏تی ناں only, or if given only one name, her ذا‏تی ناں appended with her father’s most called name. After marriage, the full name would be her most called name appended with her husband’s most called name. In official documents, a person’s identity is established by listing both the person’s full name (however they may write it)، and their father’s. For married women, the husband's name might be used instead of the father's. Official forms always contain fields for both names, and they are used together as A son/daughter/wife of B on ID cards, passports, diplomas, in court, etc. The problem with these naming conventions is that it is difficult to trace back family roots. Many Muslims have settled in Western world and this naming convention creates some problems as a father will have a different خاندانی ناں or family name from his children.

خطاب، آداب، القاب

سابقے

حاجی تے حجانی، اوہ مرد یا عورت جو حج ک‏ر ک‏ے ائئے ہون۔
امیر، عام طور اُتے سید اور/یا شاہی نسل تو‏ں تعلق د‏‏ی طرف اشارہ کردا ا‏‏ے۔
شاہ، اس تو‏ں مراد سادات د‏‏ی نسل تو‏ں ہونا ا‏‏ے۔

لاحقے

-i، a عمومی suffix used for خاندانی ناں۔
-زئی، "descendant of" used عمومیly in Pashtun خاندانی ناں۔
-نويں، "His/Her highness (Title)"۔
-bakhsh، "granted by"۔
-داد (Middle Persian: داندا)، "given by"۔

پاکستانی نام

مواد

ذا‏تی ناں

عمومی مردانہ ذا‏تی ناں

عمومی زنانہ ذا‏تی ناں

خاندانی ناں

خطاب، آداب، القاب

سابقے

لاحقے

ناں بلحاظ نسل

بلوچ ناں

کشمیری ناں

پشتون ناں

پنجابی ناں

سرائیکی ناں

سندھی ناں

اردو ناں

ہور ویکھو

باہرلے جوڑ

حوالے