مصباح المتہجد (کتاب)
اصل عنوان | مِصباحُ المُتَہجِّد و سلاحُ المُتَعَبّد |
---|---|
موضوع | ادعیہ و زیارات تے سال بھر دے مستحب اعمال |
تریخ اشاعت | تقریبا |
متن | [[s:{{{Wikisource}}}|مصباح المتہجد (کتاب)]] ویکی ماخذ اُتے |
مِصباحُ المُتَہجِّد و سلاحُ المُتَعَبّد یا المِصباحُ الکَبیر عربی بولی وچ دعا، زیارات، سال بھر دے مہینےآں، ایام دے مستحب اعمال و آداب اُتے مشتمل شیخ طوسی (متوفی 460 ھ) دی تالیف اے۔ ایہ کتاب اپنی تحریر و تالیف دے وقت توں ہی شیعہ علماء و عوام اہل بیت دی توجہ دا مرکز رہی اے۔ اس کتاب وچ ، بعض فقہی احکام وی دعاؤں دے ضمن وچ بیان ہوئے نيں۔
مؤلف دا مختصر تعارف
سودھومحمد بن حسن بن علی بن حسن ولادت 385ھ - وفات 460ھ، المعروف بہ شیخ الطائفۃ (بمعنی زعیمِ قوم/زعیم شیعہ) و شیخ طوسی، حدیث دی چار اہم کتاباں وچوں دو کتاباں التہذیب تے الاستبصار دے مؤلف تے عظیم شیعہ محدثین تے اکابِرِ فقہائے شیعہ، متکلمین و مفسرین وچ شمار ہُندے نيں۔ شیخ طوسی، طوس وچ پیدا ہوئے تے ابتدائی تعلیم اوتھے حاصل کيتی تے سنہ 408ھ نوں 23 سال دی عمر وچ بغداد چلے آئے۔[۱][۲][۳]
فقہ دے نال نال، علم کلام و تفسیر قرآن وچ وی انہاں دی تالیفات بہت اہم تے مؤثر نيں۔ بغداد اس زمانے وچ عالم اسلام دا راجگڑھ ہور علمی مرکز سی تے شیخ مفید عالم تشیع دے زعیم سن ۔ شیخ طوسی نے شیخ مفید دی وفات (سنہ 413ھ) تک انہاں دے حلقۂ درس توں استفادہ کیندا تے بعد وچ اں، جدوں سید مرتضی نے عالم تشیع دی زعامت سنبھالی تاں 23 سال تک انہاں توں فیض حاصل کیا تے 436ھ وچ سید مرتضی دی وفات دے بعد خود زعامت شیعہ دا منصب سنبھالیا۔[۴] بغداد وچ کافی عرصے تک تدریس تے افتاء دا سلسلہ جاری رکھیا تے طغرل سلجوقی دے حملے دے بعد ـ جس وچ اہل تشیع نوں خاص طور اُتے نشانہ بنایا گیا ـ انہاں دا گھر تے کتب خانہ نذر آتش ہويا چنانچہ شیخ نجف چلے گئے تے 22 محرم سنہ 460ھ نوں اوتھے وفات پاگئے۔[۵][۶] شیخ طوسی نے نجف ہجرت کرکے اوتھے حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی گوکہ انہاں توں پہلے وی نجف وچ امیرالمؤمنین علی کرم اللہ وجہہ الکریم دے حرم شریف وچ درس و تدریس دے کئی حلقے موجود سن لیکن شیخ نے نجف نوں باضابطہ حوزہ علمیہ دی شکل دے دی۔ [۷][۸]
تریخ تالیف
سودھوشیخ طوسی سنہ 408ھ وچ بغداد وچ داخل ہوئے تاں کتاباں خانۂ شاپور، توں ـ جو بعد وچ اگ وچ جل کے نابود ہويا ـ ہور اپنے استاد سید مرتضی دے کتب خانے توں استفادہ کرکے، معتبر شیعہ اصول توں متعلق روایات نوں اکٹھا کرنے دا اہتمام کیا جو اصحابِ ائمہ(ع) نے پہلے ہی تحریر کر رکھی کھی سن۔ اس زمانے وچ انہاں نوں ایسی کتاباں وی دستیاب سن جو اج نایاب نيں تے شیخ طوسی نے اپنی کتاباں وچ انہاں دا تذکرہ کیا اے۔[۹] قزوینی رازی دے بقول شیخ نے نجف وچ مختلف علوم وچ 200 توں ودھ کتاباں تالیف و تصنیف کيتیاں ۔[۱۰] علماء نے اپنی کتاباں وچ شیخ دی بعض کتاباں دا تذکرہ کیا اے۔[۱۱][۱۲][۱۳]
شیخ دی بعض اہم کتاباں دے عناوین حسب ذیل نيں:
التبیان، تہذیب الاحکام ـ جو درحقیقت شیخ مفید دی کتاب المقنعہ دی شرح و توضیح اے ـ الاستبصار، الامالی، النہایہ، المبسوط، کتاب الغیبۃ، تے مصباح المتہجد۔[۱۴]
اک قول دے مطابق شیخ نے اپنی اہم کتاباں منجملہ تہذیب الاحکام، الاستبصار و مصباح المتہجد نوں بغداد وچ مکمل کیا اے۔[۱۵]
تحریر دا اسلوب
سودھوشیخ طوسی نے اس کتاب وچ سال بھر دے ایام دی مستحب دعاواں تے عبادات نقل کيتیاں ناں۔ انھاں نے عبادات دے سلسلے وچ بعض فقہی احکام نوں وی اس کتاب وچ بیان کیا اے۔ ایہ کتاب متعدد عناوین جداں طہارت، تہجد، روز جمعہ دے اعمال، ہفتے دی دعاواں، ماہ رمضان دی دعاواں، وغیرہ اُتے مشتمل اے۔
کتاب دے ابواب
سودھو- طہارت؛ ایہ باب 9 فصلاں اُتے مشتمل اے جنہاں وچ طہارت دی قسماں، کیفیات، تے فقہی احکام بیان ہوئے نيں۔
- کتاب الصلاۃ؛ ایہ باب 4 فصلاں تے 12 عام فصلاں اُتے مشتمل اے جنہاں وچ نماز دے عام انواع، جزوی قسماں، احکام تے آداب، بیان ہوئے نيں۔
- ہفتے دے ایام دی دعاواں؛ اس باب وچ ہفتے دے شب و روز دی دعاؤں نوں بیان کیا گیا اے۔
- قمری مہینےآں دے اعمال؛ ایہ باب 12 فصلاں اُتے مشتمل اے تے ہر فصل وچ متعلقہ مہینے دے اعمال بیان ہوئے نيں۔[۱۶]
کتاب دی قدر و قیمت تے موزونیت
سودھویہ کتاب دعا تے زیارت دے اہم مآخذ وچوں اے تے ابن فہد حلی دی کتاب، عدۃ الداعی، کفعمی دی مصباح، سید بن طاؤس دی إقبال الأعمال تے شیخ عباس قمی دی مفاتیح الجنان نے اس سےفائدہ اٹھایا اے۔
بعض شیعہ اکابرینِ علماء نے اس دی تلخیص لکھی اے تے بعض ہور نے اس دے تراجم کيتے نيں، بعض نے اس اُتے شرحاں لکھایاں نيں تے اس دے بارے وچ متعدد کتاباں تحریر ہوئی نيں۔[۱۷]
کتاب دے بارے وچ تحقیقات
سودھوکتاب دی تکمیل
سودھوسید بن طاؤس نے سنہ 635 ھ وچ مصباح المتہجد اُتے پنج کتاباں تالیف کيتیاں ناں:
- فلاح السائل، جو شب و روز دے مسائل اُتے مشتمل اے ؛
- زہرۃ الربیع، ایام ہفتہ دے اعمال؛
- الدروع الواقیۃ، مہینےآں دے اعمال؛
- إقبال الأعمال، سال بھر دے اعمال؛
- أسرار الصلاۃ۔[۱۸]
کتاب دی تلخیص
سودھواس دا کتاب دا وسیع سطح اُتے خیر مقدم ہويا تاں شیخ طوسی نے خود اس دی خلاصہ نگاری دا اہتما کیا تا کہ اس توں بہتر انداز توں، عمومی سطح پر، فائدہ اٹھایا جاسکے۔ انھاں نے خلاصۂ کتاب دا ناں مصباح صغیر رکھیا۔[۱۹]
دوسرے علماء نے وی اس دے خلاصے تحریر کيتے اے، جداں:
- شیخ نظام الدین سلیمان بن حسن صهرشتی، بعنوان "قبس الإصباح فی تلخیص المصباح۔[۲۰]
- علامہ حلی نے وزیر محمد قوہدی دی درخواست اُتے منہاج الصلاح فی مختصر المصباح دے عنوان توں اس اُتے تلخیص لکھی اے۔ انھاں نے اس تلخیص دے آخر وچ باب حادی عشر تحریر کیا اے جو اصول عقائد دا اک سلسلہ اے۔[۲۱] [باب حادی عشر توں، مستقل کتاب دی صورت وچ وی، علوم دینیہ دے طلبہ مستفید ہورہے نيں]۔
- سید علی بن حسین باقی قرشی، المعروف بہ ابن باقی دی تلخیص بعنوان اختیار المصباح۔[۲۲]
- ضیاء الثقلین، جو میرزا حاتم بن نظام الملک نے تالیف کيتی اے۔[۲۳]
تراجم
سودھوبعض بزرگاں نے اس کتاب دے تراجم دا اہتمام کیا اے:
- سید علی امامی اصفہانی جو صاحبِ ریاض العلماء دے ہمعصر سن ۔
- شیخ عباس قمی؛ انھاں نے سنہ 1331ھ وچ مصباح المتہجد دا فارسی وچ ترجمہ کیا اے۔ ایہ کتاب مصباح دے حاشیے وچ شائع ہوئی اے۔[۲۴]
شرحاں
سودھوبعض اکابرین نے شیخ طوسی دی مصباح المتہجد اُتے شرحاں لکھایاں نيں، جداں:
- شرح سید بہاء الدین علی بن عبدالکریم نیلی بعنوان ایضاح المصباح۔
- سید زین الدین علی بن عبدالحمید حسینی نجفی دی شرح۔[۲۵]
کتاب دے نسخہ جات
سودھو- کتب خانہ آستان قدس رضوی وچ مصباح دا اک نسخہ محفوظ اے، جس دا تعلق شیخ طوسی دی وفات دے چالیس سال بعد توں اے، یعنی سنہ 500 ھ۔
- اک نسخہ کتاباں خانۂ شیخ اسماعیل انصاری وچ محفوظ اے جس دی کتابت سنہ 1082 ہجری وچ انجام پائی اے۔
- اک مطبوعہ نسخہ، جس دا تعلق مفاتیح الجنان دے مؤلف شیخ عباس قمی توں اے۔[۲۶]
طباعت
سودھویہ کتاب بارہیا مختلف ملکاں وچ زیور طبع توں آراستہ ہوئی اے۔ مؤسسۂ فقہ شیعہ دی اک طباعت وچ ، علی اصغر مروارید تے ابوذر بیدار نے دی تصحیح و تحقیق دا اہتمام کیا اے تے اس اُتے مقدمہ لکھیا اے۔[۲۷]
حوالے
سودھو- ↑ سبحانی، موسوعۃ طبقات الفقہاء، ج5، ص279۔
- ↑ حسینی جلالی، فہرس التراث، ج1، ص525۔
- ↑ زرکلی، الاعلام، ج6، ص 84۔
- ↑ سبحانی، موسوعۃ طبقات الفقہاء، ج5، ص280۔
- ↑ ذہبی، سیر اعلام النبلاء، ج18، ص335۔
- ↑ امین العاملی، اعیان الشیعہ، ص166۔
- ↑ بحر العلوم، الدراسۃ و تاریخہا فی النجف، ج1، ص11۔
- ↑ شمس الدین، بہجۃ الراغبین، ج1، ص67-68۔
- ↑ مصباح المتہجد دا تعارف (فارسی)
- ↑ قزوینی رازی، نقض، ص 210۔
- ↑ شیخ طوسی، فهرست کتاباں الشیعۃ و اصولهم، ج1، ص 447 – 451۔
- ↑ فهرست اسماء مصنّفی الشیعة، ص403۔
- ↑ ابن شہر آشوب، معالم العلماء، ص 114 – 115۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، الذریعة إلی لکھتاں الشیعۃ، ج 16، ص 79۔
- ↑ کتاب مصباح المتہجّد دا تعارف۔
- ↑ لسٹ کتاب۔
- ↑ "مصباح المتہجد" دا تعارف۔
- ↑ کتاب شناخت آثار شیخ طوسی۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، الذریعۃ الی لکھتاں الشیعۃ، ج21، ص118۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، اوہی ماخذ، ج17، ص30۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، اوہی ماخذ، ج23، ص164۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، اوہی ماخذ، ج8، ص190۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، اوہی ماخذ، ج15، ص123۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، اوہی ماخذ، ج4، ص137۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، اوہی ماخذ، ج14، ص68.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتہجد، ص862۔
- ↑ کتاب شناخت آثار شیخ طوسی۔
مآخذ
سودھو- طہرانی، آقا بزرگ، الذریعۃ الی لکھتاں الشیعۃ، بیروت، دار الاضواء۔
- طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتہجد، بیروت، مؤسسہ فقہ الشیعة، 1411ھ ق۔
- مرکز تحقیقات کامپیوتری نور، نرمافزار آثار شیخ طوسی.
- سبحانی، جعفر، موسوعة طبقات الفقہاء، قم، مؤسسہ امام صادق (ع)، 1418ھ ق۔
- حسینی جلالی، سید محمد حسین، فہرس التراث، قم، انتشارات دلیل ما، 1422ھ ق۔
- زرکلی، خیر الدین، الاعلام، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ ہشتم، 1989ع۔
- ذہبی، محمد بن أحمد، سیر أعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ سوم، 1405ھ ق۔
- امین عاملی، سید محسن، أعیان الشیعة، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، 1406ھ ق۔
- قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، تہران، انتشارات انجمن آثار ملى، 1358ھ ش۔
- ابن شہر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، معالم العلماء، نجف اشرف، منشورات المطبعة الحیدریة، 1380ھ ق۔
- نجاشی، احمد بن علی، لسٹ أسماء مصنفی الشیعة (رجال نجاشی)، قم، دفتر نشر اسلامی، چاپ ششم، 1365ھ ش۔
- ذہبی، محمد بن احمد، تریخ الاسلام، بیروت، دار الکتاب العربى، چاپ دوم، 1413ھ ق۔
- بحر العلوم، محمد، الدراسة و تاریخہا فی النجف، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات 1407ھ ق۔
- شمس الدین، محمد رضا، بہجة الراغبین، بیروت، 1424ھ ق۔
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، لسٹ کتاباں الشیعة و أصولہم و أسماء المصنّفین وأصحاب الأصول، مقدمہ، قم، مکتبة المحقق الطباطبائی، چاپ اول، 1420ھ ق۔