صفاری راج
سلسله صفاریان صفاری راج ٹبر صفاری راج | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ٨٦٧–١٠٠٢ | |||||||||
 اپنے عروج اتے صفاری راج | |||||||||
| دار الحکومت | زرنج، افغانستان | ||||||||
| عام زباناں | فارسی (راج بولی) | ||||||||
| مذہب | سنی اسلام | ||||||||
| حکومت | سلطنت | ||||||||
| امیر | |||||||||
• ٨٦١ ٨٧٩ | یعقوب بن لیث الصفار (پہلا) | ||||||||
• ٩٦٣ -١٠٠٢ | خلف پرتھم (آخری) | ||||||||
| تاریخی دور | قرون وسطی | ||||||||
• قیام | ٨٦٧ | ||||||||
• موقوفی نطام | ١٠٠٢ | ||||||||
| آیزو 3166 رمز | [[آیزو 3166-2:|]] | ||||||||
| |||||||||
| موجودہ حصہ | |||||||||
صفاری شاہی خاندان (فارسی: صفاریان, انگریزی: Saffarids) سیستان علاقے توں ابھریا اک وچکار ویلےآں دا راجٹبر سی جنھے چڑھدے ایران , خراسان , افغانستان اتے بلوچستان اتے 861 عیسوی توں 1002 عیسوی تکّ راج کیتا ۔ اس راج ٹبر دی نیہہ یعقوب بن لیث الصفار نے رکھی جو اک مقامی عیّار ( لڑاکا ) سی ۔ اسدا پیؤ لیث تامبے دا کم کردا سی اس پیشے نوں فارسی بولی وچّ صفار کہندے ہن ، لیکن اسنے ایہہ خاندانی پیشہ چھڈکے عیاری شروع کر دتی ۔ اسنے اسلام دے نام اتے پہلاں سیستان علاقہ اتے پھر افغانستان اتے قبضہ کر لیا ۔
راج دا ودھاء
سودھوصفاریاں نے زرنج شہر نوں اپنی راجدھانی بنایا جو موجودہ افغانستان دے دکھن - لہندے وچّ واقع صوبہ نیمروز وچّ ہے ۔ اتھوں اوہ چڑھدے اتے لہندے دوناں ولّ پھیلے ۔ پہلاں انھاننے افغانستان دے ہندو کش پربتاں وچّ ہندو - بودھی علاقےآں اتے حملہ کیتا، جس وچّ پہلاں زمینداور ، زونبیل اتے کابل اتے پھر بامیان , بلخ , بادغیس اتے غور شامل سن ۔ اس حملےآں وچّ اسنے بہت پیسہ لوٹیا اتے بہت سارے مقامی لوکاں نوں ویچن لئی غلام بنا لیا ۔[۱][۲] ٨٧٣ عیسوی وچّ اسنے ایرانی - مول دے طاہری راجٹبر(طاہری راج) خراسان کھوہ لیا ۔ جدوں تکّ یعقوب دا انتقال ہویا ، اوہ کابل وادی , سندھ , تخارستان (باختر) , کرمان ، فارس اتے خراسان لے چکیا سی ۔ اسنے بغداد وی پہنچن دی کوشش کری لیکن عباسی خلافت ولوں ہرایا گیا ۔[۳] صفاریاں نے اپنے راج وچّ ہمیشہ فارسی بولی اتے ایرانی رہتل نوں بہت بڑاوا دتا ۔
راج دا پتن
سودھویعقوب دی موت دے بعد صفاری راج زیادہ دن چل نہیں سکیا ۔ اسدا وارث اسدا بھرا امب بن لیث سی جنوں 900 عیسوی وچّ سامانی راج دے اسماعیل سامانی نے بلخ وچّ ہرا دتا اتے اپنے زیادہتر علاقے نوں سامانیاں دے حوالے دین لئی مجبور کر دتا ۔ اسدے بعد صفاری اپنے سیستان دے اپنے آبائی علاقے تکّ محدود رہِ گئے اتے سامانیاں دے ماتحت اتھے ہی دے مقامی راجا بنکے رہِ گئے ۔ سنّ 1002 وچّ محمود غزنوی نے سیستان اتے حملہ کیتا اتے خلف اول نوں تحت توں ہٹاکے صفاری راج دا انت کر دتا ۔[۴]
ایہ وی ویکھو
سودھوحوالے
سودھو
- ↑ The Development of Persian Culture under the Early Ghaznavids, C.E. Bosworth, Iran, Vol. 6, (1968), 34.
- ↑ Saffarids, C.E. Bosworth, Encyclopedia of Islam, Vol. VIII, Ed. C.E.Bosworth, E. van Donzel, W.P.Heinrichs and G. Lecomte, (Brill, 1995), 795.
- ↑ "An Historical Guide To Afghanistan", Nancy Dupree, "Sites in Perspective (Chapter 3)", Afghan Tourist Organization, Kabul, 1971, OCLC 241390, ... Arab armies carrying the banner of Islam came out of the west to defeat the Sasanians in 642 and then they marched with confidence to the east. On the western periphery of the Afghan area the princes of Herat and Sistan gave way to rule by Arab governors but in the east, in the mountains, cities submitted only to rise in revolt and the hastily converted returned to their old beliefs once the armies passed. The harshness and avariciousness of Arab rule produced such unrest, however, that once the waning power of the Caliphate became apparent, native rulers once again established themselves independent. Among these the Saffarids of Sistan shone briefly in the Afghan area. The fanatic founder of this dynasty, the coppersmith’s apprentice Yaqub ibn Layth Saffari, came forth from his capital at Zaranj in 870 and marched through Bost, Kandahar, Ghazni, Kabul, Bamyan, Balkh and Herat, conquering in the name of Islam ...
- ↑ C.E. Bosworth, The Ghaznavids 994-1040, pp. 89, Edinburgh University Press, 1963.