اُلُغ خان
اُلُغ خان | |
---|---|
تاریخ پیدائش | 13ویں صدی
|
وفات | سنہ 1315 (113–114 سال) |
خاندان | خلجی خاندان |
عسکری خدمات | |
وفاداری | سلطنت دہلی |
عہدہ | جرنیل |
لڑائیاں تے جنگاں | معرکہ کلی |
ترمیم |
الماس بیگ (وفات: 1301ء یا 1302ء) جو اپنے لقب اُلُغ خان توں معروف نيں، سلطنت دہلی دے فرماں روا علاء الدین خلجی دے بھائی تے سالار سن ۔ انہاں نوں بیانا دا اقطاع حاصل سی۔ سنہ 1296ء وچ علاء الدین خلجی دے سلطنت دہلی دی تخت نشینی وچ اُلُغ خان دا انتہائی اہم کردار رہیا اے۔ اُلُغ خان سلطان جلال الدین خلجی نوں بہلا پھسلیا کے کڑا لے آئے جتھے علاء الدین نے انہاں نوں قتل کر دتا۔ بعد وچ انہاں نے ملتان دا انتہائی کامیاب محاصرہ کیتا تے جلال الدین دے خاندان دے بچ رہنے والے افراد نوں زیر کر ليا۔
سنہ 1298ء وچ خانیت چغتائی دی جانب توں منگول ہندوستان اُتے حملہ آور ہوئے۔ چنانچہ اُلُغ خان انہاں منگولاں دے خلاف ڈٹے رہے، بالآخر انہاں منگولاں نوں پسپا ہونا پيا۔ علاء الدین دی اس فتح نے انہاں دے قد نوں ہور بلند کر دتا۔ اگلے سال اُلُغ تے نصرت خان نے متمول صوبہ گجرات اُتے حملہ کیا۔ اس فتح دے نتیجے وچ علاء الدین دے شاہی خزانے بھر گئے۔ ہور اُلُغ خان نے منگولاں دے خلاف معرکہ کلی وچ وی فوجی کمک دی قیادت سی تے محاصرہ رنتھمبور (1301ء) دے ابتدائی مرحلےآں دے کماندار رہے سن ۔ رنتھمبور دی مہم ختم ہونے دے کچھ مہینےآں بعد اُلُغ خان دا انتقال ہوئے گیا۔
مڈھلا جیون
سودھواُلُغ خان دا اصل ناں الماس خان سی۔ انہاں دے والد شہاب الدین مسعود خلجی خاندان دے بانی سلطان جلال الدین خلجی دے وڈے بھائی سن ۔ علاء الدین خلجی دے علاوہ اُلُغ دے ہور دو بھائی قطلغتگین تے محمد وی سن ۔[۱]
علاء الدین تے اُلُغ خان دونے دا نکاح جلال الدین خلجی دی بیٹیاں توں ہويا سی۔ جدوں جلال الدین سلطنت دہلی دے تخت اُتے متمکن ہوئے تاں انہاں نے علاء الدین نوں امیر تزک تے الماس بیگ نوں آخور بیگ (شہ سوار) دے منصب عطا کیتے۔[۲]
علاء الدین دی تخت نشینی
سودھوسنہ 1291ء وچ سلطان جلال الدین خلجی نے علاء الدین نوں صوبہ کڑا دا حاکم بنایا۔ اگلے کچھ برس وچ علاء الدین نے جلال الدین خلجی نوں تخت توں ہٹانے دی سازش رچی۔ سنہ 1296ء وچ علاء الدین دیوگیری اُتے حملہ آور ہويا، فتح دے بعد ہتھ آئے مال غنیمت نوں بجائے دلی بھیجنے دے کڑا لے آیا تے ایتھے توں سلطان نوں معذرت نامہ روانہ کر دتا۔[۳] اُتے اُلُغ خان نے سلطان نوں یقین دلایا کہ علاء الدین باغی نئيں ہويا اے۔ ہور انہاں نے سلطان نوں ایہ کہہ کے کڑا جانے دے لئی رضامند کر ليا کہ جے سلطان خود کڑا جا کے علاء الدین نوں معاف نہ کرن تاں اوہ اس احساس جرم دی وجہ توں خود کشی کر لے گا۔ چنانچہ سلطان کڑا پہنچے جتھے علاء الدین نے 20 جولائی 1296ء نوں انہاں نوں قتل کر دتا۔[۴]
بعد وچ جدوں علاء الدین خلجی سلطنت دہلی دے تخت اُتے متمکن ہوئے تاں انہاں نے اپنے بھائی الماسنوں "اُلُغ خان" (عظیم خان[۵]) دا خطاب دے کے بار بیگ بنا دتا۔
حوالے
سودھو- ↑ Banarsi Prasad Saksena 1992, p. 326.
- ↑ Kishori Saran Lal 1950, p. 41.
- ↑ Banarsi Prasad Saksena 1992, p. 323.
- ↑ Banarsi Prasad Saksena 1992, p. 324.
- ↑ Sunil Kumar 2013, p. 61.
کتابیات
سودھو- Asoke Kumar Majumdar (1956). Chaulukyas of Gujarat. Bharatiya Vidya Bhavan. OCLC 4413150.
- Banarsi Prasad Saksena (1992). "The Khaljis: Alauddin Khalji", in Mohammad Habib and Khaliq Ahmad Nizami: A Comprehensive History of India: The Delhi Sultanat (A.D. 1206–1526), Second 5, The Indian History Congress / People's Publishing House. OCLC 31870180.
- Edward Clive Bayley (1886). The Local Muhammadan Dynasties – Gujarát, The History of India as Told by Its Own Historians. W.H. Allen and Co..
- Dasharatha Sharma (1959). Early Chauhān Dynasties. S. Chand / Motilal Banarsidass. ISBN 978-0-8426-0618-9.
- Kishori Saran Lal (1950). History of the Khaljis (1290–1320). Allahabad: The Indian Press. OCLC 685167335.
- Peter Jackson (2003). The Delhi Sultanate: A Political and Military History. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-54329-3.
- Sunil Kumar (2013). "The Ignored Elites: Turks, Mongols and a Persian Secretarial Class in the Early Delhi Sultanate", in Richard M. Eaton: Expanding Frontiers in South Asian and World History. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-03428-0.