معرکہ کلی
معرکہ کِلی | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
بسلسلہ Mongol invasion of Central Asia | |||||||||
| |||||||||
محارب | |||||||||
خانیت چغتائی | سلطنت دہلی | ||||||||
کمانڈر اور رہنما | |||||||||
|
| ||||||||
طاقت | |||||||||
100,000-200,000 |
300,000 گھوڑے (محمد قاسم فرشتہ دے مطابق؛ غالباً مبالغہ آمیز) 2,700 ہاتھی | ||||||||
ہلاکتیں اور نقصانات | |||||||||
بھاری | بھاری | ||||||||
سانچہ:منگولاں دا حملہ ہندوستان معرکہ کِلی سنہ 1299ء وچ خانیت چغتائی دے منگولاں تے سلطنت دہلی دے لشکر کے درمیان وچ پیش آیا۔ اس دفعہ منگولاں نے قتلغ خواجہ دی سربراہی وچ ہندوستان اُتے اس نیت توں حملہ کیتا سی کہ اوہ تخت دہلی اُتے قابض ہوکے ہندوستان اُتے حکمرانی کرن گے۔ ايسے ارادے دی وجہ توں اوہ سیدھا دہلی دی طرف ودھے چلے آئے، تے راستے وچ آنے والی آبادیاں نوں ہتھ وی نئيں لگایا۔ جدوں منگول لشکر نواح دہلی دے اک مقام کِلی دے پاس پہنچیا تاں سلطان علاء الدین خلجی اپنا لشکر لے کے روانہ ہوئے۔
اس معردے ميں سلطان علاء الدین خلجی دے سالار ظفر خان نے سلطان دی اجازت دے بغیر منگول فوج دی اس ٹکڑی اُتے حملہ کیتا جس دی کمان ہجلک دے ہتھوں وچ سی۔ منگولاں نے ظفر خان نوں کمال ہوشیاری توں اپنے تعاقب وچ لگایا، لشکر گاہ توں بہت دور لے آئے تے اچانک پلٹ کر انہاں اُتے وار کر دتا۔ اُتے ظفر خان نے مرنے توں پہلے لاتعداد منگول سپاہیاں نوں تہ تیغ کرکے لشکر سلطانی دے نقصان دی تلافی کر دتی سی۔ بالآخر دو دناں دی گھمسان دی جنگ دے بعد منگولاں نوں پسپا ہونا پيا۔
پس منظر
سودھومنگولاں دے اس حملے دے وقت ہندوستان اُتے سلطان علاء الدین خلجی حکمران سن جنہاں نے سنہ 1296ء وچ اپنے چچا جلال الدین خلجی نوں قتل کرکے تخت سلطنت حاصل کیتا سی۔ خانیت چغتائی وسط ایشیا اُتے قابض سی تے سنہ 1280ء دی دہائی توں اس دا حاکم دوا خان سی۔ دوا خان اپنے عہد حکمرانی وچ افغانستان دے علاقےآں نوں فتح کرنے وچ مصروف رہیا تے ہن اوہ ہندوستان نوں اپنی قلمرو وچ شامل کرنا چاہندا سی۔ نیگوداری حاکم عبد اللہ جو چغتائی خان دا پڑپوتا سی، اپنی فوج دے نال سنہ 1292ء وچ پنجاب اُتے حملہ آور ہويا لیکن جلال الدین خلجی نے اسنوں کامیاب نہ ہونے دتا۔ جو منگول قیدی بنے انہاں وچوں تقریباً چار ہزار منگولاں نے اسلام قبول کر ليا تے نواح دہلی وچ آباد ہوئے گئے۔ جس علاقہ وچ انہاں دا قیام سی اوہ مغل پورہ کہلاندا سی۔ خانیت چغتائی دی افواج نوں سلطنت دہلی دی فوجاں نے تیرہويں صدی دے اواخر وچ متعدد دفعہ شکست فاش دتی لیکن منگول بار بار شمالی ہندوستان اُتے چڑھ آندے سن ۔ گھٹ توں گھٹ دو دفعہ اوہ خاصا وڈا لشکر وی لیائے لیکن علاء الدین خلجی دی فوجاں نے انہاں نوں ہر دفعہ پسپا ہونے اُتے مجبور کر دتا۔
علاء الدین خلجی دے عہد حکومت وچ منگول نویان نے سنہ 1297ء دے موسم سرما وچ پنجاب اُتے حملہ کیتا لیکن علائی سالار الغ خان نے اسنوں شکست فاش دتی تے پسپا ہونے اُتے مجبور کر دتا۔ منگولاں دے دوسرے حملے نوں علائی سالار ظفر خان نے ناکام بنایا۔ پئے در پئے ذلت آمیز شکستاں دے بعد منگول پوری تیاریاں تے کیل کانٹاں توں لیس ہوئے کے تیسری مرتبہ ہندوستان اُتے حملہ آور ہوئے۔ اس دفعہ اوہ محض پرت مار تے غارت گری دی بجائے اپنی اکھاں وچ ہندوستان اُتے حکمرانی دا خواب سجائے ایتھے وارد ہوئے سن ۔[۱]
حوالے
سودھو- ↑ Kishori Saran Lal 1950, p. 155.
کتابیات
سودھو- A R Fuller (1869). "Translations from the Tarikh-i-Firuz Shahi". Journal of the Asiatic Society of Bengal XXXVIII (IV). https://books.google.com/books?id=KGcyAQAAMAAJ&pg=PA200.
- Banarsi Prasad Saksena (1992). "The Khaljis: Alauddin Khalji", in Mohammad Habib and Khaliq Ahmad Nizami: A Comprehensive History of India: The Delhi Sultanat (A.D. 1206–1526), Second 5, The Indian History Congress / People's Publishing House. OCLC 31870180.
- Kishori Saran Lal (1950). History of the Khaljis (1290–1320). Allahabad: The Indian Press. OCLC 685167335.
- Peter Jackson (2003). The Delhi Sultanate: A Political and Military History. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-54329-3.