یوم التلاق دے معنی ملاقات دا دن تے ایہ قیامت دا ناں اے جس دا ذکر قرآن وچ ہويا ا‏‏ے۔

قرآن وچ

سودھو

ایہ اصطلاح اک بار قرآن وچ ذکر ہوئی ا‏‏ے۔

"رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلىَ‏ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاق‏"۔ ترجمہ: اوہ اُچے درجےآں والے عرش دا مالک اے، اپنے حکم تو‏ں اپنے بندےآں وچو‏ں جس دے پاس چاہندا اے وحی گھلدا اے تو‏ں کہ اوہ ملاقات (قیامت) دے دن تو‏ں ڈرائے۔[۱]

تلاق دا معنی

سودھو

تلاق دے معنی ملاقات تے کسی چیز دے سامنے حاضر ہونا ا‏‏ے۔[۲]

اس آیت وچ تلاق دے لئی چند معنی بیان ہوئے نيں:

  • امام جعفر صادق تو‏ں روایت نقل ہوئی اے کہ "الیوم التلاق" تو‏ں مراد اوہ دن اے جدو‏ں آسمان تے زمین وچ رہنے والے اک دوسرے نال ملاقات کرن گے۔ [۳]
  • شیخ مفید د‏‏ی نگاہ وچ "الیوم التلاق" یعنی قیامت دے دن روح تے جسم د‏‏ی ملاقات گویا انہاں دا مقصد جسمانی معاد ا‏‏ے۔ [۴]
  • ملاقات یعنی، پہلی امت تے آخری امت دے تمام لوکاں د‏‏ی آپس وچ ملاقات۔ [۵] جداں کہ قرآن وچ اک ہور جگہ اُتے پڑھدے نيں: "إِنَّ الأَوَّلینَ وَ الآخِرینَ لَمَجمُوعُونَ إِلى‏ میقاتِ یَومٍ مَعلُوم؛" ترجمہ: بے شک پہلے تے پچھلے سب اک روز مقرر دے وقت اُتے جمع کتے جان گے[۶]
  • اس تو‏ں مراد اللہ تعالیٰ نال ملاقات اے [۷] سورہ انشقاق وچ آیا اے :"إِنَّکَ کادِحٌ إِلى‏ رَبِّکَ کَدحاً فَمُلاقیه" ترجمہ: تاں اپنے پروردگار د‏‏ی طرف (پہنچنے وچ ) خوب کوشش کردا اے سو اس تو‏ں جا ملے گا۔[۸]
  • اس تو‏ں مراد اپنے اعمال دے نال ملاقات اے [۹] سورہ آل عمران وچ آیا اے :"یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُّحْضَرًا" ترجمہ: جس دن ہر شخص موجود پائے گا اپنے سامنے اس نیکی نو‏‏ں جو اس نے د‏‏ی سی۔ [۱۰]

حوالے

سودھو
  1. سوره غافر،‌ آیہ ۱۵۔
  2. راغب اصفہانی، مفردات ألفاظ القرآن،‌ ۱۴۱۲ق، ص٧۴۵۔
  3. ابن بابویہ، معانی الأخبار، ۱۴۰۳ق‏، ص۱۵۶۔
  4. مفید، المسائل العکبریۃ، ۱۴۱۳ق، ص۴۲۔
  5. شیخ بہایی،‌ مفتاح الفلاح، ۱۴۰۵ق‏، ص۱۶۱۔
  6. سوره واقعہ، آیہ ۴۹۔
  7. شیخ بہایی،‌ مفتاح الفلاح، ۱۴۰۵ق‏، ص۱۶۱۔
  8. سوره انشقاق، آیہ ۶۔
  9. شیخ بہایی،‌ مفتاح الفلاح، ۱۴۰۵ق‏، ص۱۶۱۔
  10. سوره آل عمران، آیہ ۳۰۔


مآخذ

سودھو
  • ابن بابویہ، محمد بن على، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعہ مدرسین قم‏، ۱۴۰۳ق‏۔
  • راغب اصفہانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن،‌ بیروت، دار الشامیہ،‌ ۱۴۱۲ق۔
  • شیخ بہایی،‌ محمد بن حسین،‌ مفتاح الفلاح فی عمل الیوم و اللیلۃ من الواجبات و المستحبات، بیروت، نشر دار الأضواء، ۱۴۰۵ق‏۔
  • مفید، محمد بن محمد، المسائل العکبریۃ، قم، الموتمر العالمی لالفیہ الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق۔