مسلمان سلطاناں ولوں مندر ڈھاہن دی حقیقت

ہندو تریخ دان مسلمان حملہ آوراں تے بعد وچ ایتھے حکومت کرن والے سلطاناں نوں متعصب دس کے اینہاں اُتے الزام تراشی کر دے نیں کہ اینہاں نے ہندوآں دے مندر ڈھائے تے لٹ مار کیتی جس وچ ہن بوہت سارے مسلمان نام نہاد دانشور وی رل گئے نیں پر حقیقت اسدے الٹ اے ۔

مسلم سلطاناں دے حملیاں توں پہلاں بھارت وچّ مندر ڈھاہے جانا

ایہہ صرف اک متھّ اے کہ بھارت وچّ مندر ڈھاہے جان دا سلسلہ مسلم حاکماں ولوں ہی شروع کیتا گیا، اصل وچّ مندر ڈھاہے جان دا سلسلہ بھارت وچّ پہلاں توں ہی جاری سی، اتے مسلم حاکماں دے تیجے عرصے وچّ آ کے صرف اس روایت نوں اگے ودھایا گیا، دوجے عرصے دوران مندر ڈھاہے جان دے کارن الگّ ہن۔ بھارتی اتہاس دے وچکارلے ویلے وچّ ہندو راجیاں ولوں اک-دوجے اتے حملیاں اتے قبضیاں دوران اک-دوجے دے علاقے وچّ مندراں نوں ڈھاہن اتے مورتیاں توڑن جاں چکّ کے لے جان دیاں کئی مثالاں ملدیاں ہن۔ کجھ کو اداہرناں ایہہ نیں:۔

پلو تے چلوکا خانداناں دا اک دوجے دے مندر ڈھاہنا

642 عیسوی وچّ پلو خاندان دے راجے نرسمھاورمن پہلے نے چالوکا راج دا راجگڑھ وچوں گنیش دی مورتی لٹّ لئی سی، پنجاہ سالاں بعد جدوں چالوکا خاندان دے راجیاں نے شمالی بھارت ولّ رخ کیتا تاں اوہناں ایہی کجھ اتھے دہرایا، اٹھویں صدی وچّ بنگالی فوجاں نے کشمیر دے راجے للتئدتیا توں بدلہ لین لئی کشمیر دے راجکی دیوتے وشنوں ویکنٹھا دی مورتی توڑی۔ نوویں، دسویں صدی وچّ ایہہ سلسلہ جاری رہندا اے، 11ویں صدی وچّ چول خاندان دے راجے رجیندر پہلے نے آس-پاس دے راجاں جویں چالوکا راجٹبر، اڑیسہ دا کلنگا راج، بنگال دا پال راجٹبر تے پوربی چالوکا راجٹبر شامل ہن، نوں ہرا کے اتھوں دے راجکی دیوتیاں دیاں مورتیاں اپنے راج وچّ لیا کے رکھیاں۔ اتھوں تکّ کہ ترکاں دے شمالی بھارت وچّ اپنی سلطنت قایم کرن توں بعد وی ایہہ سلسلہ جاری رہا، 11ویں تے 12ویں صدی وچّ پرمار راجٹبر دے راجیاں نے گجرات دے جین مندراں نوں نٹھّ کے لٹیا، 1460 وچّ اڑیسہ دے راجے کپلیندر نے تامل علاقے نوں جتن توں بعد اتھوں دے شوا تے ویشنو مندراں نوں ڈھہا دتا، 1514 وچّ وجینگر راج دے کرشنادیوریا نے ادیگری نوں ہراؤن توں بعد اتھوں دے بالاکرشنا مندر نوں لٹیا تے اتھوں دی مورتی چکّ کے لے گیا۔ ایہو جہیاں ہور کئی اداہرناں دتیاں جا سکدیاں ہن۔ ہور تاں ہور، 11ویں صدی دے پچھلے ادھ وچّ کشمیر دے راجے ہرش نے مندراں دیاں مہنگیاں دھاتاں جویں سونے تے چاندی دیاں بنیاں مورتیاں نوں پگھلا کے راجکی خزانے وچّ جمع کرواؤن لئی باقاعدہ منترالا قایم کیتا ہویا سی۔ ایہناں اداہرناں توں واضع سدھ ہندا اے کہ مندراں نوں ڈھاہن تے مورتیاں نوں توڑے جان دا سلسلہ بھارت وچّ مسلماناں دے آؤن توں پہلاں ہی جاری سی۔

مسلم سلطاناں دا مندر ڈھاہنا

مسلم سلطاناں ولوں مندر ڈھاہن دا پہلا عرصہ 10ویں صدی دے نوویں دہاکے وچّ شروع ہندا اے۔ 986 عیسوی وچّ غزنوی سلطان سبکتگین نے (راجدور 977-997) کابل وچّ ہندوشاہی راج اتے حملہ کیتا جہڑا کابل توں لے کے اتلے-لہندے پنجاب تکّ پھیلیا ہویا سی۔ اسنے ہندوشاہی راجے نوں ہرایا اتے کابل توں پورب وچّ واقع ہندوشاہی نگر لامگھن نوں لٹیا اتے مندراں نوں ڈھاہ دتا۔ اس توں بعد سبکتگن دے پتر تے جانشین اتے مندراں نوں ڈھاہن لئی اتہاس وچّ “زیادہ مشہور” محمود غزنوی نے شمالی بھارت اتے اک توں بعد اک کئی حملے کیتے۔ اجیاے ہی اک حملے وچّ 1026 وچّ اسنے گجرات واقع سومناتھ مندر اتے حملہ کیتا اتے مندر تے مورتی توڑ کے لٹمار کیتی۔ سومناتھ مندر اتے حملے نوں ہی ہندووادی اتہاسکار ہندواں اتے مسلماناں وچکار “تریخی دشمنی” دی شروعات وجوں پرچاردے ہن۔ پر محمود غزنوی تکّ ترک حملہ آوراں دا مقصد بھارت وچّ اپنا راج قایم کرنا نہیں سی، اوہناں دے حملے صرف لٹمار تکّ سیمت سن۔ اس توں بعد تاجک مول دے گھرید گھرانے اتے ترکاں دے غلام جنرلاں نے غزنوی راجٹبر دا تختاپلٹ دتا اتے اوہناں نے شمالی بھارت وچّ مقامی طور اتے راج قایم کرن دی شروعات کیتی جسدا راجگڑھ دلی شہر بنیا۔ اس طرحاں قطب الدین ایبک، التتمش اتے بعد وچّ خلجی سلطاناں نے دلی سلطنت نوں قایم کیتا اتے پکے پیریں کیتا۔ اس دور وچّ وی مندر ڈھاہن دیاں گھٹناواں ہوئیاں جو مغل دور وچّ وی جاری رہیاں۔ لگبھگّ ستّ صدیاں دا اس دور (986-1729 عیسوی) جس وچّ مسلم حاکماں ولوں مندر توڑن دا پہلا اتے دوجا دور شامل اے، وچّ مندر ڈھاہے جان دیاں ودھ توں ودھ 80 گھٹناواں دا کسے نہ کسے روپ وچّ ذکر جاں ثبوت ملدا اے، ایہہ انکڑا سنگھیاں دے 60,000 مندر ڈھاہے جان دے بھاری-بھرکم انکڑے توں کتے گھٹّ اے۔

مندر توڑن پچھلے اصل وجہ

مندر توڑن دے واقعات پچھے اصل کارکاں ایہ نیں ایہہ کارک سیاسی کارک ہن، نہ کہ مذہبی جویں کہ ہندووادی اتہاسکاراں ولوں پرچاریا جاندا اے۔ مدھکالین بھارت اک جگیرو سماج سی جس وچّ جگیرو جماعت حاکم جماعت سی اتے جسدی حکومت دا سروپ راجاشاہی دا سی۔ کسے وی راج طاقت لئی مکمل لوکائی دی عامَ-رضا مندی توں بناں صرف تلوار دے زور اتے راج کرنا بہتے لمبے ویلے لئی ممکن نہیں ہندا۔ مدھدور وچّ راجا اپنی طاقت دی جائزتا نوں دھرم دے نال جوڑ کے پیش کردا سی، مطلب جگیرو حکومت دی راج طاقت دھرم تے راجشاہی دے گٹھجوڑ اتے ٹکی ہوئی سی۔ یورپ وچّ چرچ اتے راجاشاہی دا گٹھجوڑ سی، اویں ہی بھارت وچّ اس گٹھجوڑ دا روپ براہمنواد اتے راجشاہی دے گٹھجوڑ دے روپ وچّ سی۔ راجا براہمنواد مطابق دیوتیاں دا نمائندہ سی، جسنوں حکومت کرن دی آگیا سدھی دیوتیاں توں ملی ہوئی سی جس کرکے اس دی طاقت خلاف ودروہ دیوتیاں خلاف ودروہ سی۔ اس گٹھجوڑ دا کرمکانڈی روپ اک راجکی دیوتا اتے اس دیوتے دا راج طاقت دی چھترچھایا حاصل مندر سی۔ راجکی مندر تے اتھے “براجمان” راجکی دیوتے دی مورتی اوہ دیوی طاقت سی جو راجے دی “طاقت دا سروت” سی، مندر دی تباہی راجے دی طاقت دا خاتمہ منیا جاندا سی، مطلب اک راجے لئی دوجے راجے نوں صرف جنگ دے میدان وچّ ہراؤنا کافی نہیں سی، اس لئی اپنی جت نوں پکیاں کرن لئی اتے ہارے ہوئے راجے دے راج نوں پوری طرحاں اپنے ماتحت کرن لئی اس راجے دی طاقت دا دیوی سروت نشٹ کرنا وی لازمی ہندا سی۔ راجے، مندر، دیوتے اتے اسدے راج وچالے سبندھ کنا گوڑھی طرحاں جڑیا ہویا سی، ایہہ چھیویں صدی دی اک لکھت برہتسنہتا وچّ اس ذکر توں ہور واضع ہو جاندا اے، “جے مندر وچّ براجمان شولنگ، مورتی جاں مندر ہی کسے کارن ٹٹّ جاندا اے، کسے دوجی تھاں لجایا جاندا اے، رون، بولن جاں اجیہی کوئی ہور حرکت کردا اے جسدا کوئی صاف کارن نہ ہووے، تاں ایہہ راجے اتے اسدے راج دی تباہی دا سنکیت کردا اے۔” اس طرحاں راجکی مندر اتے اتھے رکھی راجکی دیوتے دی مورتی پوری طرحاں نال اک سیاسی ارارہ سی جسنوں راجے ولوں چوکھا دان اتے مالی-پوشن ہندا سی جس کارن اجیاے مندراں کول خاص کرکے دولت دے وڈے بھنڈار ہندے سن۔

ہندو راجےآں دیاں آپسی لڑائیاں تے مندر

ہندو راجیاں دیاں آپسی لڑائیاں دوران وی راجکی مندر اسے کارن کرکے نشانہ بندے سن۔ اک راجا جدوں دوجے راجے اتے حملہ کردا سی تاں اوہ نہ صرف راجے دی اس ‘لوک’ اتے طاقت ختم کردا سی، سگوں اوہ راجے دی طاقت دا دیوی سروت وی ختم کردا سی، مطلب ہارے ہوئے راجے دی طاقت دی جائزتا ختم کردا سی۔ مندر دے ٹٹن اتے مورتی دے چکے جان توں بعد متعلق راجے نوں راج کرن دا اختیار نہیں رہِ جاندا سی۔ ایہی روایت ترکاں اتے مغلاں ولوں سلطنت قایم کرن ویلے جاری رہی، اوہ جدوں کسے راجے نوں ہراؤندے تے اسدے راج اتے قبضہ کردے تاں اسدے راجکی مندر نوں ڈھاہ دندے۔ اتھے ایہہ دھیان دین والی گلّ اے کہ جہڑے راجے اوہناں دی ادھینگی، مطلب اپنے علاقے وچوں لگان وصول کے دینا منّ لیندے سن، اوہناں علاقیاں وچّ مندر ڈھاہن دیاں گھٹناواں دا نہ دے برابر ذکر ملدا اے، ایہہ وی دھیان دین یوگ اے کہ اک وار کسے علاقے نوں جت لین توں بعد اس علاقے وچّ مندر ڈھاہن دی گھٹنا دا ذکر وی بے حدّ گھٹّ ملدا اے۔ اجیہا اکثر ادوں ہی ہویا ملدا اے جدوں ادھینگی قبول کر چکا راجا بغاوت کر دندا سی جاں کبزائے ہوئے علاقے وچّ کوئی بغاوت کھڑی ہو جاندی سی۔ اس توں الٹ، مسلم سلطاناں ولوں اپنے راج وچّ مندراں نوں دان دین، مندراں دے نام جگیراں لگواؤن اتے مندراں دی اساری لئی دھن-دولت دین دیاں انیکاں مثالاں ملدیاں ہن۔ مندر ڈھاہن دیاں گھٹناواں اتھے-اتھے ہی ہوئیاں جتھے-جتھے مسلم سلطان اگے ودھ راے سن، اس طرحاں ایہہ ہندو راجیاں ولوں اک-دوجے دے مندر ڈھاہن دے گھٹناکرم توں اکا ہی وکھرا نہیں اے۔ صرف اتہاس دی غلط ویاکھیا کرن لئی اتے جانبجھّ کے تریخی گھٹناواں نوں اصل ستھتیاں نالوں توڑ کے پیش کرن لئی مندر توڑے جان پچھلے اصلی سیاسی کارکاں نوں لکایا جا سکدا اے، تے لکایا جاندا اے۔

مسلماناں دی مسلماناں خلاف لٹ مار

مسلم حملہ آوراں ولوں شروع وچّ مندر توڑے جان پچھے کارن بعد وچّ جا کے جدوں حملہ آور ہون دی تھاں اوہ بھارت وچّ مقامی طور اتے حکومت کرن لگے، مندر توڑے جان پچھلے کارناں نالوں الگّ سن۔ جویں کہ اپر ذکر آیا اے کہ راج دی سرپرستی حاصل مندراں کول اپار دھن-دولت ہندی سی، ایہہ دھن-دولت مسلم حملہ آوراں دے حملیاں دا کارن بنی۔ ترکاں نے اجیہی مقامی فوج رکھن دا چلن شروع کیتا جس وچّ فوجیاں نوں باقاعدہ نیمت تنخواہ ملدی سی پر اس تنخواہ دا بندوبست اوہ لٹمار لئی کیتے گئے حملیاں راہیں کردے سن۔ شمالی بھارت اتے کیتے گئے شروعاتی حملیاں دا مقصد مکھ طور اتے ایہی سی۔ افغانستان وچّ حکومت قایم کر رہے ترک سلطاناں دے حملیاں دا شکار صرف شمالی بھارت ہی نہیں بنیا، ایران اتے وی اوہناں نے لگاتار اجیہے حملے کیتا اتے ترکاں نوں اس نال کوئی فرق نہیں پیا کہ ایران دی آبادی اسلام دھرم نوں ہی مندی سی۔ مثال وجوں، 1026 وچّ سومناتھ مندر نوں لٹن توں بعد، 1029 وچّ محمود غزنوی نے ایران دے شہر ‘رے’ نوں تباہ کر دتا اتے لکھاں دینار قیمت دی دھن-دولت لٹی۔ ہور تاں ہور، جس مہم تحت اسنے سومناتھ مندر اتے چڑائی کیتی سی، اسے مہم وچّ اسنے ملتان اتے وی حملہ کیتا سی، شہر وچّ لٹمار کیتی اتے مسجد تکّ ڈھاہ دتی۔ ہندووادی قوم پرست اتہاسکار ترکاں دے حملیاں نوں مذہبی حملے بنا کے پیش کرن لئی، ایہہ سدھ کرن لئی کہ ایہناں حملیاں دا ادھار ہندو دھرم لئی مسلماں دی “نفرت” (جو اوہناں مطابق اج وی مسلماناں اندر بھری ہوئی اے، مطلب ایہہ نفرت تریخی اے!!) اتے اسلام دھرم دے مورتی-پوجا دے خلاف ہون دے نقطے نوں بنا کے پیش کرن لئی اس ویلے دے پورے اتہاس نوں لکا جاندے ہن اتے اتہاس نوں لکاؤنا ہی اوہناں دی اتہاسکاری اے۔

تریخ دی غلط لکھائی

اپنے منصوبیاں نوں پورا کرن لئی اوہناں دے تریخی سروت اس ویلے دے ترکاں دے درباری ودوان ہی ہن جہڑے مولوی وغیرہ ہی ہندے سن تے جہناں دا مقصد سلطان دی استتی کرنا ہندا سی، اوہ سلطان دے حملیاں دے اصل مقصد نوں مذہبی رنگت دے کے اجیہا کردے سن اتے سلطان نوں اسلام دا راکھا، سچا مسلمان سدھ کردے سن کیونکہ سلطان دی حکومت دی جائزتا اسے نال جڑی ہوئی سی اتے سلطان اس کم لئی مولویاں نوں راجکی سرپرستی تے عہدے دندا سی، بالکل باقی سبھناں دھرماں دے جگیرو راجیاں وانگ۔ پر سنگھی اتہاسکاراں دی بے ایمانی اتھے ہی نہیں رکدی، اوہ مسلم حاکماں دے درباری ودواناں دے بیاناں نوں تاں تریخی ثبوت وجوں پیش کردے ہن، پر ہندو تے جین راجیاں دے درباری ودواناں تے اس ویلے دے ایہناں دھرماں نال متعلق ہور لکھاریاں دے بیاناں نوں گول کر جاندے ہن جویں کہ سومناتھ مندر اتے حملے بارے گلّ کرن ویلے ہن تکّ ہندا آیا اے جتھے اس اک تریخی گھٹنا دے مسلم، ہندو تے جین دھرم نال جڑے لکھاریاں دے بیان آپس وچّ اکا ہی نہیں ملدے، اس بارے ودھیرے وستھار وچّ روملا تھاپر دی اسے گھٹنا نوں ادھار بنا کے لکھی کتاب پڑھی جا سکدی اے جس وچّ اوہناں نے الگّ-الگّ تریخی سروتاں نوں چنگی طرحاں پھرولیا اے۔

ہن ویلے

جس طرحاں اج ہندو قوم پرست اپنی بوگس قوم پرستی پورے ملک اتے تھوپ رہا اے اتے اس لئی اتہاس دی اپنی توڑی-مروڑی تشریح دا استعمال کر رہا اے، جس وچّ لوکاں دے مناں وچّ بیٹھیاں متھاں تے تعصب اوہناں لئی مددگار ثابت ہو رہے ہن، اجیہے ویلے وچّ اتہاس دی صحیح جانکاری مطلب تریخی تتھّ تے اوہناں دی اتہاسکتا وچّ رکھ کے کیتی تشریخ تے اج دے حوالہ وچّ اوہناں دی اہمیت، نوں عامَ لوکائی تکّ تے خاص کرکے انٹیکجوئل طبقے تکّ لے کے جانا، ہندو فرقہ پرست فاشسٹاں دا ٹاکرا کھڑا کرن وچّ رجھے کارکناں نوں تریخی جانکاریاں نال لیسّ کرنا ساریاں اگانھ ودھو طاقتاں لئی بے حدّ ضروری کم بن چکا اے۔