جوہر (خودکشی)
ہندوستان وچ راجپوتاں وچ ایہ رسم سی کہ جے جنگ دے حالات وچ شکست یقینی ہوئے چکی ہوئے تاں دشمن دے ہتھوں زندہ گرفتار ہونے دی بجائے خودکشی کر لئی جائے۔ ایداں دے حالات وچ امرا طبقے دیاں عورتاں اپنے بچےآں سمیت اگ وچ کود جاندیاں سن یا زہر کھا لیدیاں سن۔
یہ رسم عام طور اُتے رات نوں انجام دتی جاندی سی تے اسنوں قربانی سمجھیا جاندا سی۔ خواتین اپنی شادی دے لباس پہن کر اسنوں انجام دیدیاں سن۔ اس موقع اُتے برہمن پجاری وید دے منتر پڑھیا کردے سن ۔ اگلی صبح انہاں دے مرد نہا دھو کر کیسری (زعفرانی) رنگ دے کپڑے پہن کر اپنی بیویاں تے بچےآں دی چدا توں راکھ اپنے ماتھے اُتے لگیا کر قلعے توں باہر نکلدے سن تے مرنے دے ارادے دے نال دشمن اُتے ٹُٹ پڑدے سن ۔ خواتین دا اس طرح مرنا جوہر کہلاندا سی جدوں کہ مرداں دا لڑدے ہوئے ماریا جانا ساکا کہلاندا سی۔ ایہ دونے رسماں اَگڑ پِچھڑ اک نال انجام پادیاں سن۔ مرداں دا میدان جنگ وچ لڑدے ہوئے ماریا جانا عزت دا اعلیٰ ترین درجہ قرار پاندا سی۔
جوہر دی رسم ستی توں اس طرح مختلف سی کہ ستی دے وقت نہ جنگی ماحول ہُندا سی نہ خاوند زندہ ہُندا سی۔
روایت اے کہ علاء الدین خلجی نے جدوں جیسلمیر دے قلعے دا محاصرہ کيتا سی تاں ست ماہ دے محاصرے دے بعد 24000 خواتین نے جوہر دی رسم وچ خودکشی کیتی۔ مگر مؤرخین اس واقعے اُتے کافی شک دی نگاہاں توں دیکھدے نيں۔ اس دی وڈی وڈی وجہ پدماوندی یا پدمنی، جسنوں اس جنگ دا محرک منیا گیا اے، اس دے وجود دا کوئی تاریخی ثبوت نئيں اے۔