بانگ درا
بانگ درا برصغیر دے عظیم شاعر و فلسفی محمد اقبال دی شاعری اُتے مشتمل پہلا مجموعہ کلام اے جو ۱۹۲۴ء وچ شائع ہوئی۔ بانگ درا دی شاعری علامہ محمد اقبال نے ۲۰ سال دے عرصے وچ لکھی سی تے اس مجموعے نوں تن حصےآں وچ تقسیم کيتا گیا اے۔
- ۱۹۰۵ء تک لکھی گئی نظماں، جدوں اقبال انگلستان گئے۔ اس وچ بچےآں دے لئی خوبصورت نظماں تے حب الوطنی دے حوالے توں مشہور "ترانۂ ہندی" موجود اے، جسنوں بھارت وچ اہم حیثیت حاصل اے تے اسنوں یوم آزادی اُتے گایا جاندا اے۔
- ۱۹۰۵ء توں ۱۹۰۸ء دے درمیان لکھی گئی نظماں، جدوں اقبال انگلستان وچ طالب علم سن ۔ اس وچ علامہ نے مغرب دی علمیت و عقلیت نوں تاں سراہا اے لیکن مادہ پرستی تے روحانیت دی کمی اُتے کڑی تنقید دی اے۔ اس صورت حال نے اقبال نوں اسلام دی آفاقی اقدار دے نیڑے کر دتا تے انہاں نے مسلماناں نوں جگانے دے لئی شاعری کرنے دے بارے وچ سوچیا۔
- ۱۹۰۸ء توں ۱۹۲۳ء دے درمیان کيتی گئی شاعری، جس وچ اقبال نے مسلماناں نوں اپنے عظیم ماضی دی یاد دلائی اے تے تمام تر سرحداں توں بالا تر ہوئے کے انہاں توں اخوت و بھائی چارے دا مطالبہ کيتا اے۔ مشہور نظماں شکوہ، جواب شکوہ، خضر راہ تے طلوع اسلام ايسے حصے وچ شامل نيں تے انہاں نوں تریخ دی بہترین اسلامی شاعری تسلیم کيتا جاندا اے۔[۱] محبت تے خودی اس حصے دے اہم موضوع نيں۔
ہور پڑھو
سودھوحوالے
سودھو- ↑ سید عبد الواحد (1955ء) اقبال دا تعارف۔ پاکستان پبلیکیشنز، کراچی