ابو الفتوح الرازی
ابو الفتوح الرازی | |
---|---|
جم | سنہ 1087 |
وفات | سنہ 1157 (69–70 سال) |
شہریت | خلافت عباسیہ |
عملی زندگی | |
تلمیذ خاص | شیخ صدوق ، ابن شہر آشوب |
پیشہ | الٰہیات دان ، مفسر قرآن ، لکھاری |
پیشہ ورانہ زبان | فارسی |
شعبۂ عمل | الٰہیات ، تفسیر قرآن |
کارہائے نمایاں | روض الجنان و الروح الجنان |
باب اسلام | |
ترمیم |
ابوالفتوح الرازی یا جمال الدین حسین بن علی نیشابوری رازی (پیدائش: 1087ء— وفات: 1157ء) شیعی، عالم، محدث و مفسر سن ۔ اوہ شیعی محدثین شیخ ابوجعفر محمد بن علی بن بابویہ القمی، ابن شہر آشوب تے ابوحمزہ طوسی دے اُستاد سن ۔
جمال الدین حسین بن علی نیشابوری رازی، (تقریبا 470۔552 یا 556 ھ) ابو الفتوح رازی دے ناں توں مشہور چھیويں صدی ہجری دے شیعہ مفسر تے محدث تے فارسی بولی دی تفسیر روض الجنان تے روح الجنان دے مولف نيں۔ انہاں دا نسب قبیلہ خزاعہ توں ملدا اے تے انہاں دے جد اعلیٰ نافع بن بدیل بن ورقاء خزاعی صحابی پیغمبر (ص) نيں۔ ابو الفتوح، زمخشری دے شاگرد تے ابن شہر آشوب تے ابن حمزہ طوسی دے استاد نيں۔ انہاں نے چھیويں صدی ہجری دے دوسرے نصف وچ وفات پائی تے انہاں دا جنازہ حمزہ بن موسی بن جعفر (ع) تے حضرت عبد العظیم حسنی دے جوار وچ دفن کيتا گیا۔
سوانح حیات
سودھوجم
ان دی جم تریخ معلوم نئيں اے لیکن قراین تے شواہد دے مطابق انہاں دی ولادت پنجويں صدی ہجری دے اواخر وچ 470 یا 480 ھ دے نیڑے شہر رے وچ ہوئی اے۔ انہاں دا سلسلہ نسب قبیلہ خزاعہ تک منتہی ہُندا اے تے جداں کہ خود انہاں نے نقل کيتا اے انہاں دے جد اعلیٰ نافع بن بدیل بن ورقاء خزاعی پیغمبر اکرم دے صحابی نيں۔[۱]
ناں و نسب
سودھوابو الفتوح دا دعویٰ سی کہ اُنہاں دا تعلق بدیل بن ورقا، صحابی ٔ رسول (صلی اللہ علیہ وسلم) توں اے۔ ابو الفتوح دے جد نافع بن بدیل بن ورقا سن ۔ نسب دے اعتبار نال تعلق قبیلہ بنو خزاعہ توں سی ۔[۲] اُنہاں دے خاندان دے تمام افراد صاحبان علم و فضل نيں تے انہاں نوں معروف خاندان تے سلسلہ دے عنوان توں یاد کیتا جاندا اے۔[۳]
سال پیدائش
سودھوابو الفتوح دی تریخ پیدائش دے متعلق کوئی حوالہ یا تذکرہ کِسے کتاب توں دستیاب نئيں ہوئے سکیا البتہ قرائن و آثار دی روشنی وچ کہیا جاسکدا اے کہ اوہ 480ھ مطابق 1087ء دے نیڑے نیڑے پیدا ہوئے ہون گے۔ مقام پیدائش رے اے۔ الششتری صاحب مجالس المؤمنین دے قول دے مطابق ابو الفتوح علامہ ابو القاسم محمود الزمخشری دے معاصرین وچوں سن ۔ علامہ ابو القاسم محمود الزمخشری دی وفات 12 جون 1144ء نوں ہوئی ۔
خاندان
ان دے خاندان دے تمام افراد صاحبان علم تے فضل نيں تے انہاں نوں معروف خاندان تے سلسلہ دے عنوان توں یاد کيتا جاندا اے۔[۴] سید محسن امین عاملی نے اس مشہور خاندان دا تعارف شیعہ علماء وچ خاص مقام دے حامل دے طور اُتے کرایا اے کہ جنہاں نے متعدد گرانقدر کتاباں اپنی یادگار چھڈی نيں۔[۵]
قاضی نور اللہ شوشتری وی ابو الفتوح رازی دے خاندان نوں صاحب جلالت تے فضیلت خاندان تسلیم کردے نيں جو پیغمبر اکرم (ص) دے خاص صحابی نافع بن بدیل بن ورقاء خزاعی دی نسل توں نيں۔ اوہ کہندے نيں خزاعہ قبیلہ طول تریخ وچ اہل بیت (ع) دے خالص شیعاں وچوں رہیا اے۔[۶]
اولاد
1۔ تاج الدین محمد رازی: شیخ حر عاملی انہاں دے سلسلہ وچ تحریر کردے نيں: استاد تے عوامی رہنما تاج الدین محمد ابو الفتوح رازی خزاعی دے فرزند تے پرہیزگار دانشمند سن ۔[۷]
2۔ صدر الدین علی رازی: شیخ منتجب الدین رازی نے انہاں دا تذکرہ اک شیعہ عالم دے طور اُتے کيتا اے۔[۸]
شیوخ
سودھوابو الفتوح نے جنہاں شیوخ توں علم حاصل کيتا، اوہ ایہ نيں:
- علی بن محمد نیشابوری رازی؛ ابو الفتوح رازی دے والد تے مسائل المعدوم و دقائق الحقایق ورگی کتاباں دے مولف۔
- عبد الرحمن بن احمد خزاعی نیشابوری؛ مفید ثانی دے ناں توں معروف۔
- شیخ عبد الجبار بن مقری رازی؛ مفید رازی دے ناں شے مشہور۔
- قاضی حسن استر آبادی۔
- سید ابو صمصام ذو الفقار۔
- شیخ ابو علی حسن بن محمد طوسی؛ شیخ طوسی دے فرزند۔[۹]
- علامہ ابو القاسم محمود الزمخشری : ابوالفتوح رازی دے غیر شیعہ استاد تے تفسیر کشاف دے مولف نيں۔ ابو الفتوح نے اپنی تفسیر وچ انہاں نوں اپنے استاد دے عنوان توں یاد کیتا اے۔[۱۰]
کوائف | |
---|---|
مکمل نام | جمال الدین حسین بن علی نیشابوری رازی |
نسب | قبیلہ خزاعہ |
تاریخ ولادت | 470 ھ کے قریب |
تاریخ وفات | 552 یا 556 ھ |
مدفن | صحن حمزہ بن موسی بن جعفر، حرم عبدالعظیم حسنی. |
علمی معلومات | |
اساتذہ | علی بن محمد نیشابوری رازی، عبد الرحمن بن احمد خزاعی نیشابوری، شیخ عبد الجبار بن مقری رازی، ابو القاسم محمود بن عمر زمخشری. |
شاگرد | ابن شہر آشوب، شیخ منتجب الدین رازی، ابن حمزه طوسی، تاج الدین محمد بن حسین. |
تالیفات | تفسیر روض الجنان و روح الجنان. |
خدمات |
مقام علمی
سودھوابو الفتوح اپنے زمانہ دے بعض متداول علوم وچ استاد دی حیثیت رکھدے سن تے انہاں دی تفسیر انہاں دے علم نحو، قرات، حدیث، فقہ، اصول فقہ و تریخ وچ تبحر تے مہارت نوں بیان کردی اے۔[۳]
- محمد باقر خوانساری، حسین بن علی خزاعی جو ابو الفتوح رازی دے ناں توں مشہور نيں، نوں فارسی دی مشہور تفسیر دا مولف، تفسیر و علم کلام دے بارز علما، ادب دے ماہر ترین و بزرگ ترین علما تے علم حدیث دے بلند پایہ راویاں دے طور اُتے متعارف کراندے نيں۔[۱۱]
- مرزا حسین نوری طبرسی (متوفی یکم اکتوبر 1902ء) انہاں دے بارے وچ کہندے نيں: استاد و پیشوائے مفسرین، کلام الہی دے ترجمان، جمال الدین ابو الفتوح حسین بن علی خزاعی رازی، مشہور بہ ابو الفتوح رازی دانشمند فاضل، فقیہ مفسر تے ادیب خبیر سن تے کسب علم وچ کمال دی منزلاں اُتے فائز سن ۔[۱۲][۱۳][۱۴]
میرزا حسین نوری انہاں دے بارے وچ کہندے نيں: استاد تے پیشوائے مفسرین، کلام الہی دے ترجمان، جمال الدین ابو الفتوح حسین بن علی خزاعی رازی، مشہور بہ ابو الفتوح رازی دانشمند فاضل، فقیہ مفسر تے ادیب خبیر سن تے کسب علم وچ کمال دی منزلاں اُتے فائز سن ۔[۱۵]
استاد
- علی بن محمد نیشابوری رازی؛ ابو الفتوح رازی دے والد تے مسائل المعدوم تے دقائق الحقایق ورگی کتاباں دے مولف۔
- عبد الرحمن بن احمد خزاعی نیشابوری؛ مفید ثانی دے ناں توں معروف۔
- شیخ عبد الجبار بن مقری رازی؛ مفید رازی دے ناں شے مشہور۔
- قاضی حسن استر آبادی
- سید ابو صمصام ذوالفقار
- ابو القاسم محمود بن عمر زمخشری؛ ابوالفتوح رازی دے غیر شیعہ استاد تے تفسیر کشاف دے مولف نيں۔ ابو الفتوح نے اپنی تفسیر وچ انہاں نوں اپنے استاد دے عنوان توں یاد کيتا اے۔[۱۷]
شاگرد
- ابن شہر آشوب؛ کتاب مناقب آل ابی طالب دے مولف۔
- شیخ منتجب الدین رازی؛ کتاب اللسٹ دے مولف۔
- ابن حمزه طوسی
- تاج الدین محمد بن حسین؛ ابو الفتوح رازی دے فرزند۔[۱۸]
آثار تے تالیفات
- تفسیر روض الجنان تے روح الجنان؛ ایہ کتاب، ابوالفتوح رازی دی سب توں مشہور تالیف اے۔
- روح الاحباب تے روح الالباب فی شرح الشہاب؛ ایہ کتاب، شہاب الأخبار دی شرح یے جس دے شارح قاضی قضاعی شافعی نيں تے اس دا موضوع حکم، مواعظ تے واقعات پیغمبر اکرم (ص) نيں۔
- رسالہ یوحنا؛ ایہ کتاب یوحنا نامی اک عیسائی نے لکھی اے۔ اس دا موضوع امامت اے۔
- تبصرة العوام فی معرفة مقالات الانام؛ ابو الفتوح نے اس کتاب وچ حسین بن منصور حلاج دے افکار اُتے تنقید دی اے تے اس دے ہور ابواب وچ شیعاں اُتے کيتے جانے والے بیجا اعتراضات دا جواب دتا اے تے تشیع دا رفاع کيتا اے۔
- مناظره حسنیہ؛ اس وچ حُسنیہ نامی اک لڑکی دے مناظرات نيں جو ہارون الرشید دی معاصر سی۔ ایہ کتاب فارسی وچ اے تے اہل سنت دے رد وچ لکھی گئی اے۔ ایہ بارہیا علامہ مجلسی دی کتاب حلیۃ المتقین دے نال یا بطور مستقل شائع ہوئی اے۔
- منہاج المناہج؛ اس کتاب وچ مذاہب اربعہ تے اثبات امامت اُتے تحقیق کيتی گئی اے۔
- رساله اجازه
- تفسیر؛ عربی بولی وچ ۔[۱۹]
وعظ تے خطابت
سودھوابو الفتوح اہل منبر سن تے اس توں قلبی لگاو رکھدے سن ایتھے تک کہ انہاں دے اس ذوق دا آشکارا اثر انہاں دی تفسیر وچ وی دکھادی دیندا اے۔ انہاں دی مجالس تے خطابت مقبول عام سی تے اک خاص موقعیت دی حامل سی جس اُتے بعض لوک رشک کردے سن ۔ حاسداں دی بدگوئی دی وجہ توں اوہ کچھ عرصہ اس توں محروم رہے۔[۲۰][۳]
شاگرد
سودھو- ابن شہر آشوب، کتاب مناقب آل ابی طالب دے مولف۔
- شیخ منتجب الدین رازی؛ کتاب اللسٹ دے مولف۔
- ابن حمزه طوسی
- تاج الدین محمد بن : حسین ابو الفتوح رازی دے فرزند۔[۹]
وفات
سودھواُنہاں دی خود نوشت تحریر دے مطابق، جو قطعہ وفات دی صورت وچ موجود اے تے جسنوں ریاض العلماء نے اپنی کتاب وچ درج کیتا اے، اوہ 552ھ تک زندہ سن تے انہاں دی وفات سن 552ھ یا 556ھ وچ ہوئی اے ۔انہاں نوں انہاں دی وصیت دے مطابق اُنئيں رے شہر وچ حمزہ بن موسیٰ بن جعفر دے صحن وچ عبد العظیم حسنی دے مزار وچ دفن کیتا گیا۔[۲۱][۲۲][۲۳]
حوالے
سودھو- ↑ رازی، روض الجنان، نشر آستان قدس رضوی، ج۵، ص۱۴۸ ذیل آیه ۲۵ سوره فتح.
- ↑ ابوالفتوح الرازی: روض الجنان و الروح الجنان فی تفسیر القرآن، جلد 5، صفحہ 148، ذیل آیت 25، سورہ فتح۔ مطبوعہ نشر آستانِ قدس رضوی، مشہد۔
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ ۳.۲ عرب زاده، شرح حال ابو الفتوح رازی ، 1384 شمسی ہجری، شمارہ 94۔
- ↑ عرب زاده، شرح حال ابو الفتوح رازی، ۱۳۸۴ش.
- ↑ امین عاملی، اعیان الشیعہ، نشر ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۲۴.
- ↑ شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳٧٧ش، ج۱، ص۴۹۰.
- ↑ حر عاملی، أمل الآمل، ج۱، ص۵۸.
- ↑ رازی، اللسٹ، ۱۳۶۶ش، ص۸۵.
- ↑ ۹.۰ ۹.۱ محمد بن حسن امین العاملی: اعیان الشیعہ، جلد 6، صفحہ 125۔ مطبوعہ دارالتعارف، بیروت، 1414ھ
- ↑ منتجب الدین الرازی: روض الجنان، جلد 16، صفحہ 170، ذیل آیت 80، سورہ یٰس۔ مطبوعہ انتشارات مرعشی نجفی، قم، 1366 شمسی ہجری۔
- ↑ محمد باقر خوانساری: روضات الجنات، جلد 2، صفحہ 314۔ مطبوعہ قم، ایران
- ↑ مرزا حسین نوری طبرسی : خاتمہ مستدرک الوسائل،جلد 3، صفحہ 72۔ مطبوعہ قم، 1415ھ
- ↑ عرب زاده، شرححال ابو الفتوح رازی، ۱۳۸۴ش.
- ↑ خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۱۴.
- ↑ نوری، خاتمہ مستدرک الوسائل، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص٧۲.
- ↑ امین عاملی، اعیان الشیعہ، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۲۵.
- ↑ رازی، روض الجنان، نشر آستان قدس رضوی، ج۱۶، ص۱٧۰ ذیل آیه ۸۰ سوره یس.
- ↑ امین عاملی، اعیان الشیعہ، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۲۵.
- ↑ امین عاملی، اعیان الشیعہ، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۲۵ تے ۱۲۶.
- ↑ عربزاده، شرححال ابوالفتوح رازی، ۱۳۸۴ش.
- ↑ محمد بن حسن امین العاملی: اعیان الشیعہ، جلد 6، صفحہ 124۔ مطبوعہ دارالتعارف، بیروت، 1414ھ
- ↑ عرب زاده، شرححال ابوالفتوح رازی، ۱۳۸۴ش.
- ↑ امین عاملی، اعیان الشیعة، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۲۴.
مآخذ
سودھو- ابو الفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان تے روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشہد، آستان قدس رضوی
- امین، محسن، اعیان الشیعہ، بیروت، دار التعارف، ۱۴۱۴ق
- عاملی، محمد بن حسن، امل الامل، بغداد، اندلس، بی تا
- عرب زاده، ابو الفضل، شرح حال ابو الفتوح رازی، آینہ پژوهش، مہر تے آبان ۱۳۸۴ - شماره ۹۴
- خوانساری، محمد باقر، روضات الجنات، روضات الجنات فی احوال العلماء تے السادات، قم، اسماعیلیان
- شوشتری، نور الله، مجالس المؤمنین، تہران، اسلامیہ، ۱۳٧٧ش
- رازی، منتجب الدین، اللسٹ، قم، انتشارات مرعشی نجفی، ۱۳۶۶ش
- نوری، میرزا حسین، خاتمہ مستدرک الوسائل، قم، آل البیت، ۱۴۱۵ق