کدم راؤ پدم راؤ
| کدم راؤ پدم راؤ | |
|---|---|
| مصنف | فخر الدین نظامی |
| اصل زبان | دکنی ، اردو |
| ادبی صنف | شاعری |
ترمیم  | |
کدم راؤ پدم راؤ اردو ادب دی قدیم ترین دریافت شدہ مثنوی اے جسنوں دکنی اُردو دی دستیاب شدہ قدیم ترین منظوم ادب سمجھیا جاندا اے۔ اِس مثنوی نوں فخرالدین نظامی نے لکھیا سی۔ اِس دی کہانی دو شہزادے بھائیاں دی بہادری اُتے مشتمل اے۔
تریخ
سودھوکدم راؤ پدم راؤ ہن تک دی دریافت و دستیاب شدہ اردو زبان دی پہلی تے قدیم ترین مثنوی اے جو اردو زبان دے اک قدیمی لہجے دکنی وچ لکھی گئی اے۔ اِس مثنوی دے تخلیق کار شاعر فخرالدین نظامی سن جنہاں دا تعلق بیدر توں سی۔ ڈاکٹر جمیل جالبی دی تحقیق دے مطابق فخرالدین نظامی نے ایہ مثنوی بہمنی سلطنت دے مشہور فرمانرواء احمد شاہ بہمنی دے عہدِ حکومت یعنی 825ھ توں 839ھ یعنی 1421ء توں 1435ء وچ لکھی۔ ڈاکٹر جمیل جالبی دی تحقیق غالباً مثنوی دے متن توں قیاس دی گئی اے۔[۱][۲]
متن دی بولی
سودھومثنوی چونکہ چھ سو سال پہلے تحریر کيتی گئی سی، اِسی لئی اِس دی زبان وی قدیم اے۔ فخرالدین نظامی نے مثنوی دا آغاز حمد توں کيتا اے تے اِس دے بعد نعت کہی اے جس دے کل 22 اَبیات نيں۔ فخرالدین نظامی دی بولی نہایت کٹھن تے مغلق اے۔ اِس وچ سنسکرت زبان دے تَت سَم تے تَدبَھو جداں لفظاں دی کثرت نظر آندی اے۔ نعتیہ اَشعار وچ وی اوہ عربی زبان یا فارسی زبان دے القاب یا خطاب جداں لفظاں اِستعمال نئيں کردا تے اِنہاں دی بجائے سنسکرت زبان دے ہی لفظاں استعمال کیتے نيں جداں کہ ’’سرورِ عالم‘‘ دے لئی راو کساتاں (بمعنی آقا) یا راوت (بمعنی شہنشاہ)۔