میر امن
| میر امّن | |
|---|---|
| میر امّن دہلوی | |
| جم | سنہ 1748 |
| تاریخ وفات | سنہ 1806 (57–58 سال)
|
| عملی زندگی | |
| پیشہ | مترجم ، لکھاری |
| پیشہ ورانہ زبان | اردو |
| دور فعالیت | 1801–1806 |
| کارہائے نمایاں | باغ و بہار |
ترمیم  | |
میر امّن دہلوی (1748ء–1806ء)، فورٹ وِلیئم کالج ناݪ وابستہ جدید اردو نثر دے بانیاں وچ شامل نیں۔ اوہ امیر خسرو دی کلاسک فارسی تصنیف قصہ چہار درویش دے اُردو ترجمے پاروں مشہُور ہوئے۔ عصری اردو دے اِستعمال لئی اوہناں دا ترجمہ خود کلاسک ادب سمجھیا جان٘دا اے۔ ایہ ترجمہ اوہناں دِناں دے ادب دے اک انگریزی سکالر جان گلکرسٹ دی درخواست اُتے کِیتا گیا سی۔ اُنِیہویں صدی دے دَوران وڈے پَیمانے اُتے انگریزی وچ ایہدا ترجمہ کِیتا گیا۔
تفصِیل
سودھومیر امّن دے بزُرگ، ہمایوں دے عہد وچ مغلیہ دربار ناݪ وابستہ ہوئے۔ میر امّن دہلی وچ پَیدا ہوئے تے ایتھے ہی پروان چڑھے۔[۱] مُغلیہ دَور دے آخر وچ جَد احمد شاہ ابدالی نے دہلی نُوں لُٹیا تے سورج مل جاٹ نے تاراج کِیتا تاں میر امَن دہلی نُوں خَیرباد کہہ کے عظیم آباد (پٹنا) پہن٘چے۔ اِتھوں کلکتا گئے، کچھ دن بے کاری وچ گُزرے۔ بِالآخر میر بہادر علی حسینی نے اوہناں دا تعارف فورٹ ولیئم کالج دے شعبہ ہندوستانی دے سربراہ ڈاکٹر گل کرائسٹ ناݪ کرایا۔ اوہناں نے میر امّن نوں کالج وچ ملازم رَکھ لیا تے قصہ چہار درویش سلیس نثر وچ لِکھݨ اُتے مامُور کِیتا۔ 1801ء وچ باغ و بہار لِکھݨی شُرُوع کِیتی۔ 1802ء وچ مکمّل ہوئی تے ایسے سال ہندوستانی مینوئل وچ ایہدے 102 صفحے شائع ہوئے۔ بعد وچ 1804ء وچ نظر ثانی شُدہ مکمّل ایڈِیشن منظر عام اُتے آیا۔ میر امّن دی دُوسری کتاب "گنج خوبی" اے جیہڑی ملا حسین واعظ کاشفی دی (اخلاق محسنی) دا ترجمہ اے۔