قومی زبان
قومی زبان کسی وی قوم دی شناختی بولی ہُندی اے۔ ایہ کسی وی قوم وچ بولی جانے والی زباناں، زباناں دے لہجے یا فیر مجموعی تریخ نال تعلق رکھدی اے۔ اک لحاظ توں قومی بولی نوں کسی وی قوم دی شناخت منیا جا سکدا اے۔ قومی بولی دا استعمال سیاسی تے قانونی امور دے لئی وی ہُندا اے، لیکن ایہ ضروری نئيں اے کیونجے بعض ملکاں تے قوماں وچ قومی بولی تے سرکاری بولی دا تصور جدا اے۔ مثال دے طور اُتے پاکستان وچ اردو قومی بولی اے جدوں کہ انگریزی سرکاری یا دفتری بولی دے طور اُتے رائج اے۔ ايسے طرح بعض ملکاں وچ ثقافتی و تہذیبی تنوع دی بنیاد اُتے قومی زباناں تے سرکاری زباناں نہ صرف جدا ہُندیاں نيں بلکہ اک توں زیادہ وی ہوئے سکدیاں نيں، مثال دے طور اُتے بھارت وچ انگریزی تے ہندی سرکاری زباناں نيں لیکن مختلف علاقےآں وچ آباد کئی قوماں دیاں بولیاں جدا نيں تے اوہ قومی زباناں دے طور اُتے جانی جاندیاں نيں۔ ايسے لحاظ توں کسی اک قوم یا مملکت وچ قومی بولی دا تصور جدا ہوئے سکدا اے تے کسی اک قوم دی قومی بولی دا اطلاق ریاست وچ دوسری قوم اُتے نئيں کيتا جا سکدا۔ قومی بولی دا تصور اک ہی بولی وچ پائے جانے والے لہجاں دی بنیاد اُتے وی کيتا جاندا اے۔ مثال دے طور اُتے چین تے تائیوان وچ چینی بولی دے لہجاں دے فرق دے نال قومی تے سرکاری بولی دا تصور بالکل انوکھا اے۔ ايسے طرح تریخ دا عمل دخل وی دیکھیا جا سکدا اے۔ مثال دے طور اُتے شام وچ عربی بطور سرکاری و قومی بولی مشہور اے مگر ہن وی کئی حصےآں وچ تاریخی شامی بولی نوں قومی بولی دے طور اُتے منیا جاندا اے۔
کسی وی ریاست وچ قومی زباناں دے وجود تے تہذیبی تنوع دی بنیاد اُتے ہی سرکاری بولی دے تصور نے جنم لیا۔ ہن تقریبا٘ ہر ملک وچ قومی تے سرکاری زباناں اک ہی ہوئے سکدیاں نيں یا فیر دونے دی آئینی حیثیت جداگانہ وی موجود اے۔