عبد اللہ بن زید
عبد اللہ بن زید | |
---|---|
معلومات شخصیت | |
پیدائشی نام | عبد اللہ بن زید بن عبد ربہ |
جم | 580ء کی دہائی |
تاریخ وفات | سنہ 644 (63–64 سال)
|
شہریت | خلافت راشدہ |
زوجہ | سَعْدہ بنت کُلیب |
اولاد | محمد امّ حمید |
رشتے دار | بھائی: حریث بن زید بن عبد ربہ |
عملی زندگی | |
طبقہ | صحابہ |
نسب | انصاری خزرجی |
پیشہ | موذن |
عسکری خدمات | |
لڑائیاں تے جنگاں | غزوہ بدر غزوہ احد غزوہ خندق بقیہ تمام غزوات |
ترمیم |
عبد اللہ بن زید بن عبد ربہ انصاری صحابی رسول تے اصحاب صفہ وچ شامل انصار دے قبیلہ خزرج نال تعلق سی۔
ناں و نسب
سودھوعبد اللہ بن زید دی کنیت ابو محمد، والد دا ناں زید بن عبد ربہ، انصارِ مدینہ منورہ دے قبیلۂ ’’خزرج‘‘ نال تعلق رکھدے نيں۔ مؤرخین ومحدثین دے نزدیک صاحب اذان توں مشہور نيں۔
غزوات وچ شرکت
سودھوعبد اللہ بن زید بیعتِ عقبہ، غزوۂ بدر تے بقیہ تمام غزوات وچ شریک رہے نيں۔ فتحِ مکہ دے دن بنو الحارث بن خزرج دا جھنڈا انہاں ہی دے ہتھ وچ سی۔[۱]
صاحب اذان
سودھواذان دی مشروعیت دی سعادت وفضیلت انہاں ہی دے حصہ وچ آئی اے ، انہاں نے ہی خواب دیکھیا سی تے انہاں دا خواب ہی اذان دی مشروعیت دا دارومدار بنیا۔ ايسے خواب دی بناپر رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم نے ہرفرض نماز دے لئی اذان دینے دا حکم فرمایا۔ خواب وچ اک شخص ’’سنکھ‘‘ لے کے آندا دکھائی دتا۔ انہاں نے فرمایا:اے اللہ دے بندے ! اس ناقوس نوں میرے توں بیچ دے ۔ اس شخص نے پُچھیا: آپ نوں اس توں کیہ مطلب اے ؟بولے : اس سنکھ نوں بجاکے لوکاں نوں نماز دے لئی اکٹھا کيتا کر گے۔
اس نے جواب دتا: اس توں بہتر چیز نہ بتاواں ؟
فرمایا: ہاں ضرور بتائیے !
صاحبِ ناقوس نے مکمل اذان دے کلمات پڑھ کر سنائے۔صبح ہُندے ہی دربارِ رسالت صلی اللہ علیہ وسلم وچ حاضر ہوئے تے سارا واقعۂ خواب کہہ سنایا۔رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم نے ایہ سن کر فرمایا :’’إنّہا لرؤیاحق إن شاء اللّٰہ‘‘ انشاء اللہ ایہ خواب بالکل برحق اے تے ايسے وقت اذان دی مشروعیت دا فیصلہ فرماندے ہوئے بلال نوں حکم دتا: اے بلال: انہاں دے نال چلے جاؤ،ایہ توانوں اذان دے کلمات جس طرح سکھا ئاں اوداں ہی تسيں بآوازِ بلند پڑھو بلال دی آواز بلند سی ، ايسے لئی نبی اکرم صلی اللہ علیہ وسلم نے انہاں نوں اذان دینے دا حکم فرمایا: ایہ وجہ خودنبی علیہ الصلاۃ والسلام نے بہ ا لفاظ ’’فإنہ أندی صوتہ منک‘‘ صراحت فرمائی اے ۔
راوی ابوعمیر دا کہناہے کہ انصارِ مدینہ ایہ فرماندے سن کہ عبد اللہ بن زید اس دن بیمار سن ، جے ایہ بیمار نہ ہُندے تاں رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم انہاں ہی نوں شرفِ مؤذن توں بہرہ ور فرماندے۔ ایہ مشروعیتِ اذان دا واقعہ 1ھ وچ پیش آیا اے۔[۲]
کاتب وحی
سودھوآپ کاتبِ دربار رسالت مآب صلی اللہ علیہ وسلم وچ نيں، اس دی صراحت واقدی، ابن سیدالناس ، ابن کثیر، عراقی تے انصاری وغیرہ نے دی اے۔ [۳]
طبقاتِ بن سعد وچ عبد اللہ بن زید دا لکھیا ہويا اک خط وی محفوظ اے، ڈاکٹر محمد حمیداللہ حیدرآبادی نے الوثائق السیاسیہ وچ اسنوں نقل فرمایا اے۔ اس دے اخیر وچ اے کہ” ایہ تحریر عبد اللہ بن زید نے لکھی اے “۔ [۴]
وفات
سودھوان دی وفات بعمرِ 64؍ سال بمقامِ مدینہ منورہ 32ھ وچ ہوئی تے عثمان بن عفان نے انہاں دی نمازِ جنازہ پڑھائی ۔[۵]
اولاد
سودھواک صاحبزادتیاں سن جنہاں دا حالے اُتے ذکر ہويا، اک بیٹے سن جنہاں دا ناں محمد سی آنحضرتﷺ دے عہد وچ پیدا ہوئے سن ۔
فضل وکمال
سودھوامام بخاری نے لکھیا اے کہ انہاں توں صرف اک حدیث اذان دے متعلق مروی اے ،امام ترمذی وی ايسے دی تائید کردے نيں، لیکن حافظ ابن حجر نوں ۶،٧ حدیثاں ملیاں سن جنہاں نوں انہاں نے علیحدہ اک جزء وچ جمع کردتا اے۔ [۶] انہاں دے راویان حدیث دے زمرہ وچ حسبِ ذیل ناں نيں، محمد، عبداللہ بن محمد ،سعید بن مسیب، عبدالرحمن بن ابی لیلیٰ۔
اخلاق
سودھوعسرت و تنگی وچ خدا دی راہ وچ ایثار نفس، اخلاق دا اعلیٰ ترین مرتبہ اے ،حضرت عبداللہؓ دے پاس بہت قلیل جائداد سی، جس توں اوہ اپنے بال بچےآں دی پرورش کردے سن ،لیکن انہاں نے کل دی کل صدقہ کردتی، انہاں دے باپ نے آنحضرتﷺ توں آکے واقعہ بیان کیا، آپ نے انہاں نوں بلیا کے فرمایا کہ خدانے تواڈا صدقہ قبول کیا؛ لیکن ہن باپ دی میراث دے ناں توں تسيں نوں واپس دیندا اے ،تم اسنوں قبول کرلو۔ [۷]