صالحہ عابد حسین
صالحہ عابد حسین | |
---|---|
جم | 18 اگست 1913 |
وفات | 8 جنوری 1988 (75 سال) |
شہریت | بھارت (۲۶ جنوری ۱۹۵۰–)[۱] |
عملی زندگی | |
پیشہ | بچوں کے مصنف ، ناول نگار ، افسانہ نگار ، سفرنامہ نگار |
پیشہ ورانہ زبان | اردو |
اعزازات | |
باب ادب | |
ترمیم |
صالحہ عابدہ حسین (پیدائش: 18 اگست، 1913ء - وفات: 8 جنوری، 1988ء) اردو زبان دی مشہور و معروف بھارتی مصنفہ، ناول نگار، افسانہ نگار تے ڈراما نویس سن۔ اوہ خواجہ غلام الثقلین دی بیٹی تے نامور شاعر خواجہ الطاف حسین حالی دی نواسی سن۔ انہاں دی شہرت ناول نگار دی اے، انہاں نے اٹھ ناول لکھے۔ دو جلداں وچ انیس دے مرثیے ترتیب دینے دے علاوہ بچےآں دے لئی وی بہت ساریاں کتاباں تحریر کيتیاں ۔ انہاں نے سفرنامہ، ڈراما تے افسانے نگاری دی صنف اُتے وی طبع آزمائی کيتی۔ انہاں نوں ادب تے تعلیم دے شعبے وچ پدم شری اعزازدتا گیا۔
حالات زندگی
سودھوصالحہ عابدہ حسین 18 اگست 1913ء نوں پانی پت، ہریانہ، برطانوی ہندوستان وچ پیدا ہوئیاں۔[۲][۳] دا اصلی ناں مصداق فاطمہ تے قلمی ناں صالحہ سی۔ والد دے انتقال دے بعد پرورش تے تعلیم دا بجھ والدہ مشتاق فاطمہ تے چچا غلام الحسنین نے اٹھایا۔ انہاں نے علی گڑھ، پانی پت تے پنجاب وچ تعلیم حاصل کيتی۔ ادیب فاضل تے میٹرک دا امتحان کامیابی توں پاس کيتا۔ چونکہ انہاں نوں گھر وچ علمی ماحول ملیا سی، اس لئی بچپن توں ہی لکھنا شروع کيتا سی۔ دس سال دی عمر توں انہاں نے لکھنا شروع کيتا۔ 17 اپریل 1933ء نوں انہاں دی شادی ڈاکٹر سید عابد حسین توں ہوئی۔ صالحہ عابد حسین نے اٹھ ناول ناول لکھے، جنہاں وچ عذرا (1941ء)، آتش خاموش (1953ء)، راہ عمل (1963ء)، قطرہ توں گہر ہونے تک (1957ء)، یاداں دے چراغ (1966ء)، اپنی اپنی صلیب (1972ء)، الجھی ڈور (1972ء)، گوری سوئے سیج پر (1978ء) تے ساتواں آنگن (1984ء) شامل نيں۔ انہاں دے افسانےآں دے مجموعےآں وچ نراس وچ آس (1968ء)، درد و درماں (1977ء)، تین چہرے تن آوازاں تے (1986ء)، ساز ہستی، نونگے (1959ء)، ڈرامےآں دے مجموعےآں وچ ساز ہستی (1940ء، عفت (1946ء)، زندگی دے کھیل (1963ء، ناشر آئینۂ ادب لاہور) شامل نيں۔ نقشِ اول (1939ء) دے ناں توں کہانیاں تے ڈرامےآں دا مجموعہ شامل اے۔ صالحہ عبد حسین نے انیس دے مرثیے (جلد اول 1977ء، جلد سدوم 1980ء) دو جلداں وچ مرتب کیتے۔ انہاں دے علاوہ سلک گوہر مذہبی مضامین دا مجموعہ اے۔ انہاں نے بچےآں دے لئی وی بہت ی کتاباں لکھياں، جنہاں وچ حالی (1983ء)، وڈا مزا اس ملاپ وچ اے ، امتحان (1952ء)، بنیادی حق (ڈرامے) وغیرہ شامل نيں۔ انہاں نے بہت ساریاں کتاباں دے تراجم وی کیتے۔ انہاں دے کیتے گئے تراجم وچ کثرت وچ وحدت (از گاندھی)، باپو (بچےآں دے لئی، 1968ء)، مجمدار: وڈا پاپی (بچےآں دے لئی، 1971ء) شامل نيں۔ رہِ نوردِ شوق (1979ء، ناشر: لبرٹی آرٹ پریس دہلی) تے سفر زندگی دے ییے سوز و ساز (1982ء) وی تحریر کيتا۔[۲] سلسلہ روز و شب دے ناں توں آپ بيتی وی لکھی جسنوں اردو دی بہترین آپ بیتیاں وچ شمار کيتا جاندا اے۔ ایہ آپ بيتی انہاں دی وفات توں چار سال پہلے شائع ہوئی۔
اعزازات
سودھوصالحہ عابدہ حسین دی ادبی خدمات دے صلے وچ حکومت بھارت نے 1983ء وچ پدم شری اعزاز توں نوازیا۔ 1987ء وچ غالب اکیڈمی دہلی نے انہاں نوں غالب ایوارڈ دتا۔
وفات
سودھوصالحہ عابدہ حسین 8 جنوری 1988ء نوں نويں دہلی، بھارت وچ انتقال کر گئياں۔[۲][۳]
باہرلے جوڑ
سودھوحوالے
سودھو- ↑ فرینس دا ببلیوٹیک نیشنل آئی ڈی: https://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb14443753g — اخذ شدہ بتاریخ: ۱ اپریل ۲۰۱۷ — مصنف: Bibliothèque nationale de France — عنوان : اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم — اجازت نامہ: Open License
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ ۲.۲ جامع اردو انسائیکلوپیڈیا (جلد اول) ادبیات، قومی کونسل برائے فروغ اردو زبان، نويں دہلی، 2003ء، صفحہ 357
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ صالحہ عابدہ حسین، بائیو ببلوگرافی ڈاٹ کم، پاکستان