حوزہ علمیہ نجف
حوزه علمیه نجف اشرف اہل تشیع عالم دا معتبر تے اہم ترین علمی مرکز اے جو عراق دے شہر نجف وچ واقع اے۔ مکتب و حوزهٔ تعلیم حدیث قم (کوفہ تے بغداد سمیت) اہل تشیع دے جہان علم و عرفان دے تن قدیم و معتبر ادارےآں وچوں اک اے جس دی بنیاد ثانی جیّد عالم دین تے مجتہد شیخ طوسی نے 430 ہجری [۱]وچ رکھی سی۔اس وقت اس حوزہ علمیہ دے زعیم آیت اللہ سید علی الحسینی السیستانی نیں۔
نجف اشرف دے حوزہ علمیہ دی بنیاد استاد الفقہاء و المراجع شیخ طوسی نے رکھی تے اس دے بعد توں ہن تک لکھاں علماء فضلاء نے حضرت امیرالمومنین علیہ السلام دے جوار وچ قائم حوزہ علمیہ توں فیض حاصل کيتا او رپوری دنیا وچ اسلام دی سربلندی دے لئی کم کیا، ايسے حوزہ علمیہ نے لکھاں فقہاء، وڈے وڈے فلاسفہ، متکلمین، مناظرین، مفسرین، ادباء، اہلِ لغت اورعلماء کرام نوں اپنی گود وچ پروان چڑھایا تے ا نئيں علم و عرفان دے زیور توں مزین کيتا۔
ایہ حوزہ علمیہ ہی اسلامی میراث دا مرکز تے علوم اہل بیت(ع) دا اہم مصدر اے، پوری دنیا دے لوک بالواسطہ یا بلاواسطہ ايسے حوزہ علمیہ توں جاری ہونے والے علمی چشماں توں مستفید ہوئے رہے نيں۔
اللہ تعالی نے اس حوزہ دے کاندھاں اُتے دین و عقیدہ دی حفاظت کيتی ذمہ داری پائی اے تے ايسے نوں ایہ سماوی امانت وی سونپی اے۔
حوزہ علمیہ دی ابتدا
سودھوسید مرتضی دی وفات سن436ہجری دے بعد شیخ طوسی شیعیان عالم دے پیشوا منتخب ہوئے تے 12سال تک بغداد وچ شیعت دی رہبری دی ذمہ داریاں سنبھالی رکھن۔
سن447ہجری وچ جدوں طغرل بیک سلجوقی نے بغداد اُتے حملہ کيتا تے شیعہ آبادی والے علاقےآں نوں نیست و نابود کردتا اس دوران 451ہجری وچ شیخ طوسیؒ دی ذاتی لائبریری نوں جلا دتا گیاجدوں کہ اس توں پہلے وی کئی بار آپ دی لائبریری نوں نذرآتش کيتا گیا تھا،اس لائبریری وچ آپ دی ذاتی کتاباں،خطی نسخے تے ہور قیمتی کتاباں شامل سن شیخ طوسی ؒنے شیعہ علمی میراث نوں محفوظ رکھنیکی خاطر اک بار فیر ہجرت دا ارادہ کيتا تے ہن دی مرتبہ انہاں نے نجف اشرف دا رخ کيتا۔
سن 448ھ وچ شیخ طوسیؒ دے نجف اشرف تشریف لیانے اُتے اہل نجف نے آپ دا شاندار استقبال کيتا۔
نجف دا ہزار سالہ حوزہ علمیہ
سودھونجف اشرف اس زمانے وچ اک پنڈ دی حیثیت رکھدا سی جس وچ صرف امیر المومنین(ع) دی قبر دے زائرین دی آمد و رفت سی۔
شیخ طوسی نے اس شہر وچ اک جدید حوزہ علمیہ دی بنیاد رکھی جو اک ہزار سال گزرنے دے باوجود اج وی اپنے علمی رعب ودبدبہ تے ہیبت دے نال قائم ودائم اے تے ہور علمی مراکز دی علمی تشنگی نوں دور کرنے دا سبب بنیا ہویا اے۔
شیخ طوسی دے علمی آثار کسی تعارف دے محتاج نئيں اوہ خود اک عہد ساز شخصیت سن انہاں دے شاگرداں وچ تن سو توں ودھ مجتہدین شامل سن ایتھے تک کہ بعض اہل سنت دانشور وی انہاں توں کسب فیض کردے ہوئے نظر آندے سن ۔
شیخ طوسی 22 محرم سن 460ہجری وچ 76سالہ پُربرکت زندگی گزارنے دے بعد اپنے رفیق اعلیٰ توں جا ملے۔
شیخ طوسی ؒ نوں انہاں دی وصیت دے مطابق انہاں دے گھر وچ دفن کيتا گیا تے بعد وچ اس جگہ نوں مسجد وچ تبدیل کر دیاگیا۔اب اس مسجدکا نام‘‘مسجد شیخ طوسی‘‘ اے جو حرم مطہر دے شمال وچ شارع طوسی دی ابتداء وچ واقع اے۔
نجف اشرف وچ موجودہ مراجع تقلید
سودھوآیت اللہ العظمی سید علی سیستانی
سودھومرجع الدینی الاعلیٰ آیت اللہ العظمی سید علی حسینی سیستانی(مدظلہ العالی) 9ربیع الاول 1349ہجری نوں مشہد وچ پیدا ہوئے۔ انہاں دا تعلق حسینی سادات توں اے جو صفوی دور حکومت وچ ایران دے شہر اصفہان وچ آباد ہوئے۔ سلطان حسین صفوی نے آپ دے دادا نوں صوبہ سیستان وچ شیخ الاسلام دے منصب اُتے فائز کيتا اس بناء اُتے آپ دے خاندان نے اوتھے سکونت اختیار کر لئی سی۔
آیت اللہ العظمی سید علی سیستانی(مدظلہ العالی) نے ابتدائی علوم دی تکمیل دے بعد 1360ھ وچ اپنے والد دے حکم اُتے حوزوی تعلیم حاصل کرنا شروع دی تے بعض ادبی کتاباں ادیب نیشا پوری تے ہور ماہرین فن توں پڑھیاں۔ سن 1368ھ وچ قم دی طرف ہجرت دی تے اوتھے فقہ تے اصول فقہ دی تعلیم دے لئی آیت اللہ العظمی بروجردی دے درس وچ شرکت کيتی۔
1371ھ وچ نجف اشرف ہجر ت دی تے اوتھے آیت اللہ خوئی، شیخ حسین حلی، آیت اللہ محسن حکیم تے آیت اللہ شاھرودی جداں بزرگان تے نابغہ روز گار شخصیتاں توں کسبِ فیض کيتا۔
1380ھ وچ آیت اللہ خوئی و آیت اللہ حلی نے انہاں نوں درجہ اجتھاد دی سند عطا کيتی ايسے طرح آغا بزرگ تہرانی نے وی علم رجال و حدیث وچ انہاں دے علمی تبحر دی گواہی دتی۔ آیت اللہ سید سیستانی نے 1381ہجری وچ درس خارج پڑھانے دی ابتداء کیتی۔
آیت اللہ العظمی سید محمد سعید حکیم
سودھوآیت اللہ سید محمد سعید حکیم 8ذی القعدہ 1354ھ نجف اشرف وچ پیدا ہوئے آپ آیت اللہ العظمی محسن الحکیم دے وڈے دھوہندے سن ۔
بچپن توں ہی آپ اپنے والد آیت اللہ سید محمد علی حکیم دی تربیت وچ پروان چڑھے۔ آپ نے اپنے نانا تے ماماں سے(آیت اللہ محسن حکیم، و آیت اللہ یوسف حکیم) تے ايسے طرح آیت اللہ خوئی، شیخ حسین حلی، سید علی بحر العلوم، توں علمی استفادہ کيتا تے سن 1388ھ توں فقہ تے اصول الفقہ دے درس خارج پڑھانے وچ مصروف نيں۔
سن1403ہجری توں لے کے 1411ھ تک آپ،اپنے والد، بھائی، بیٹے تے حکیم خاندان دے ہور افرادکے ہمراہ حزب بعث دی قید وچ رہے جنہاں وچوں بہت سارے افراد نے قید ہی وچ درجہ شہادت حاصل کيتا۔
آیت اللہ العظمی شیخ محمد اسحاق فیاض
سودھوآیت اللہ شیخ اسحاق فیاض(مدظلہ العالی) 1930ء نوں افغانستان دے صوبہ غزنہ وچ اک مومن کسان دے گھر پیدا ہوئے۔
آیت اللہ اسحاق فیاض(مدظلہ العالی) نے مقدمات دی تعلیم افغانستان ہی وچ حاصل کيتی تے اپنے والد دی وفات دے بعد مشہد مقدس ہجرت دی تے ادیب نیشاپوری، سید یونس ارد بیلی تے شیخ کفاہی جداں استاداں توں تعلیم حاصل کيتی۔ آپ دی علمی تڑپ نے آپ نوں چین توں نہ بیٹھنے دتا آپ علامہ مدرس افغانی دے تعاون توں نجف اشرف تشریف لیائے تے باب شہر علم دے دستر خوان توں اپنی علمی پیاس بجھائی۔ میرزا علی فلسفی شہید،سید اسد اللہ مدنی تے شیخ مجتبیٰ لنکرانی جداں استاداں توں استفادہ کيتا آپ نے پچیہہ سال تک بغیر کسی تعطل دے آیت اللہ خوئی دے بحث خارج وچ شرکت کيتی تے آپ دا شماران دے ممتاز شاگرداں وچ ہُندا سی۔
آیت اللہ فیاض نے 1978 ء توں بحث خارج دا آغاز کيتا جو ہن تک جاری اے۔
آیت اللہ العظمٰی شیخ بشیر حسین نجفی
سودھوآیت اللہ شیخ بشیر حسین نجفی سن 1942ء ‘‘جالندھر’’ وچ پیدا ہوئے انہاں دے والد دا ناں صادق علی تے انہاں دے دادا دا ناں محمد ابراہیم سی جو اپنے دور دی سماجی و علمی شخصیتاں سن، تقسیم ہند دے بعد آپ پاکستان دی طرف ہجرت کر گئے تے لاہور وچ مقیم ہوئے، لاہور ہی وچ آپ دے والد تے دادا دا انتقال ہويا، جدوں کہ آپ نے انہاں دی راہ نوں اگے ودھایا۔
آیت اللہ بشیر نے ابتدائی تعلیم اپنے دادا، والداور اپنے چچا خادم حسین تے شیخ الجامعہ آیت اللہ اختر عباس نجفیؒ دے حضور زانوئے تلمذ طے کیا، سن 1965ء وچ نجف اشرف دی طرف ہجرت کی، نجف اشرف وچ آیت اللہ شیخ محمد کاظم تبریزی، آیت اللہ العظمی سید محمد روحانی تے آیت اللہ العظمی سید خوئی ورگی بلند پایہ شخصیتاں توں علمی فیض حاصل کيتا۔ ابتداء ہی توں آپ نے تدریس دا سلسلہ شروع کر دتا سی ہور آپ نے جامعۃ المنتظر لاہور وچ وی تدریس دی ذمہ داری انجام دی۔ آپ نے 1977ء توں درس خارج دا آغاز کیہ تسيں دی علمی تے سماجی خدمات بے شمار نيں۔
- ↑ Walbridge, Linda S. The most learned of the Shiʻa: the institution of the Marjaʻ taqlid Oxford University Press, p.217.