تقریر معصوم
تقریر معصوم، اس قول یا عمل دے مقابل معصوم علیہ السلام دے سکوت تے خاموشی نوں کہندے نيں جو اس دے سامنے انجام پا رہیا ہو تے ایہ معصوم دی رضایت اُتے دلیل ہُندا اے۔ معصوم دی تقریر، معصوم دے قول تے فعل دی طرح سنت دا جزء ہُندی اے تے فقہ اسلامی دے چہارمآخذ وچوں اک اے۔شیعہ علماء دی نظر وچ تقریر معصوم دے ذیل وچ پیغمبر اکرمؐ تے آئمہ معصومین علیہم السلام دی تقریر آندی اے۔
علمائے علم اصول دے مطابق تقریر معصوم کچھ خاص شرائط دے نال حجیت پیدا کردی اے جنہاں وچوں پہلی شرط ایہ اے کہ اس انجام شدہ عمل دی طرف معصوم متوجہ ہو تے دوسرے ایہ کہ اس دے بارے وچ اپنی رائے دا اظہار کر سکدا ہو۔ہور تقریر دی حجیت دے سلسلہ وچ اس طرح استدلال کيتا جاندا اے: چونکہ معصوم پرواجب اے کہ اوہ منکر کے مقابل وچ اپنے رد عمل دا اظہار کرے۔ تے جے اس نے ایسا نئيں کيتا تاں ایہ عمل اس دی عصمت دے منافی ہوئے گا۔
تقریر دے معنی
سودھواس عمل یا قول دے مقابل معصوم علیہ السلام دے سکوت تے خاموشی نوں ’’تقریر معصوم‘‘ کہندے نيں جو اس دے سامنے انجام پا رہیا ہوئے۔[۱] علم اصول فقہ دے مطابق تقریر معصوم کچھ شرائط دے نال، اس عمل یا قول کےصحیح یا جائز ہونے اُتے دلالت کردی اے جو اس دے سامنے انجام پائے۔[۲] تے اس دی دلیل ایہ اے کہ معصوم دی ذمہ داری اے کہ اوہ برائی کرنے والے نوں روکے تے جے اوہ اس برائی دے سلسلہ وچ نا واقف تے جاہل اے تاں اسنوں راہ راست دی طرف ہدایت کرے۔[۳]
مثال دے طور اُتے جے کوئی شخص معصومؑ دے سامنے وضو کرے تے معصوم اسنوں وضو کردا ہويا دیکھے تے کچھ نہ کہے تاں اس خاموشی نوں تقریر معصوم کہندے نيں چنانچہ علمائے اصول اس خاموشی نوں اس شخص دی وضو دے صحیح ہونے دی دلیل شمار کردے نيں۔[۴] لغت وچ تقریر دے معنی اقرار،توثیق یا کسی چیز اُتے دستخط کرنے دے نيں۔[۵]
تقریر دا مرتبہ
سودھوتقریر معصوم علیہ السلام، علم اصول دے موضوعات وچوں اک اے۔[۶] تے قول و فعل معصوم، دی طرح سنت دا اک جزء اے۔[۷] سنت، قرآن، عقل تے اجماع دی طرح احکام دین دے استنباط تے استخراج کرنے دے چاراں مآخذ تے منابع وچوں اک اے۔[۸]
تقریرمعصوم نوں صرف شیعہ ہی حجت نئيں مندے بلکہ اہل سنت و الجماعت وی فقہی احکام نوں استنباط و استخراج کرنے وچ اس دی طرف استناد کردے نيں۔[۹] شعیہ علماء، پیغمبر اکرم(ص) تے آئمہ معصومین علیہم السلام، سب دی تقریر نوں حجت جاندے نيں۔[۱۰] لیکن مذہب اہل سنت وچ ، رسول خداؐ دی تقریر نوں حجت جانیا جاندا اے۔[۱۱] جدوں کہ بعض علمائے اہل سنت و الجماعت دی رو توں، خلیفہ اول، خلیفہ ثانی تے کچھ ہور علماء دے مطابق سارے صحابہ رسول(ص) دی تقریر حجت ہُندی اے۔[۱۲]
تقریر معصوم دی حجیت دے دلائل
سودھوتقریر معصوم دی حجیت دے سلسلہ وچ کچھ دلائل بیان ہوئے نيں: بعض علماء دا نظریہ ایہ اے چونکہ معصومینؑ دے فرض منصبی دا تقاضہ ایہ اے کہ اوہ ہمیشہ دین تے اس دی اقدار دے محافظ رہیاں تے جے انہاں دے سامنے کوئی غلط کم یا غلط گل کہی جائے تاں انھاں خاموشی اختیار نئيں کرنی چاہیئے۔[۱۳]
جدوں کہ علماء دی اک جماعت دا استدلال ایہ اے کہ امر بالمعروف تے نہی عن المنکر اک واجب امر اے ۔ تے چونکہ کدی وی معصوم توں کوئی واجب ترک نئيں ہوسکدا لہذا کسی ایداں دے عمل یا قول دے مقابل کہ جس دے بارے وچ معصوم اپنی رائے دا اظہار کرسکدا سی تے اس نے نئيں کيتا بلکہ سکوت تے خاموشی اختیار کيتی تاں ایہ خاموشی دلیل اے کہ اوہ قول یا عمل صحیح یا جائز سی۔[۱۴]
تقریردیاں قسماں
سودھوعلم اصول دی بعض کتاباں وچ تقریر(اس عمل دی نسبت جس اُتے سکوت کيتا گیا اے ) دو قسماں دی طرف تقسیم ہُندی اے ۔کدی سکوت کسی فعل دے مقابل ہُندا اے تاں اسنوں تقریر فعلی کہندے نيں تے کدی کسی قول دے مقابل ہُندا اے اسنوں تقریر گفتاری (یا حکمی) کہیا جاندا اے۔[۱۵] جدوں کہ کچھ ہور اصولی کتاباں وچ اک تیسری قسم، تقریر عقیدتی نوں وی وادھا کيتا گیا اے۔[۱۶] مثال دے طور اُتے کوئی شخص خدا تے معاد دے متعلق کچھ مخصوص عقائد دا مالک ہو تے اوہ معصوم دے سامنے جاکے اپنے انہاں عقائد دا اظہار کرے تے معصوم کچھ نہ کہے بلکہ خاموش رہے۔[۱۷]
حجیت تقریر دے شرائط
سودھوعلمائے علم اصول فقہ، کسی عمل یا قول دے مقابل معصوم دی خاموشی و سکوت نوں مندرجہ ذیل شرائط دے نال حجت قرار دیندے نيں:
- اوہ عمل جو معصوم دے سامنے انجام پائے یا اوہ قول جو معصوم دے سامنے کہیا جائے، معصوم اس دی طرف متوجہ وی ہوئے۔[۱۸]
- معصوم دے لئی اپنی رائے دا اظہار کرنا وی ممکن ہوئے۔ مثال دے طور اُتے جس شخص نے معصوم دے سامنے کسی عمل نوں انجام دتا ہو اوہ فوراً اوتھے توں چلا نہ گیا ہوئے۔[۱۹]
- معصوم دے سامنے اپنی رائے دا اظہار کرنے وچ کِسے قسم دی رکاوٹ موجود نہ ہوئے۔ مثال دے طور اُتے امام اپنی یا اپنےشیعاں دی جان جانے دے خوف توں خاموشی اختیار کرنے اُتے مجبور نہ ہوئے۔[۲۰]
- معصوم نے خاموشی توں پہلے اس عمل یا قول دی تردید نہ دی ہوئے۔[۲۱]
حوالے
سودھو- ↑ اصغری، شرح فارسی اصولالفقہ، 1386ش، ج2، ص133۔
- ↑ اصغری، شرح فارسی اصولالفقہ، 1386ش، ج2، ص133۔
- ↑ شیروانی، تحریر اصول فقہ، 1385ش، ص210–211؛ اصغری، شرح فارسی اصولالفقہ، 1386ش، ج2، ص133۔
- ↑ اصغری، شرح فارسی اصولالفقہ، 1386ش، ج2، ص133۔
- ↑ اصغری، شرح فارسی اصول الفقہ، 1386ش، ج2، ص133۔
- ↑ بحرانی، شرح الاصول، 1428ھ، ج1، ص15۔
- ↑ اصغری، شرح فارسی اصول الفقہ، 1386ش، ج2، ص132۔
- ↑ محمدی، شرح اصول فقہ، 1387ش، ج3، ص285؛ شہابی، تقریرات اصول، 1321ش، ص15۔
- ↑ ابوشہبۃ، الوسيط فی علوم و مصطلح الحدیث، بیروت، ج1، ص204۔
- ↑ محمدی، شرح اصول فقہ، 1387ش، ج3، ص100؛ محقق داماد، مباحثی از اصول فقہ، 1362ش، ج2، ص45۔
- ↑ ابوشہبۃ، الوسيط فی علوم و مصطلح الحدیث، بیروت، ج1، ص204۔
- ↑ موسوی بجنوردی، علم اصول، 1379ش، ص286-287۔
- ↑ مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرہنگ نامہ اصول فقہ، 1389ش، ص399؛ شہرکانی، المفید، 1430ھ، ج2، ص91-93۔
- ↑ محقق داماد، مباحثی از اصول فقہ، 1362ش، ج2، ص48-50۔
- ↑ شیروانی، تحریر اصول فقہ، 1385ش، ص211۔
- ↑ محمدی، شرح اصول فقہ، 1387ش، ج3، ص111۔
- ↑ محمدی، شرح اصول فقہ، 1387ش، ج3، ص111۔
- ↑ محمدی، شرح اصول فقہ، 1387ھ، ج3، ص111-112۔
- ↑ اصغری، شرح فارسی اصول الفقہ، 1386ش، ج2، ص133۔
- ↑ محمدی، شرح اصول فقہ، 1387ھ، ج3، ص112۔
- ↑ نراقی، انیس المجتہدین، 1388ش، ج1، ص334؛ نراقی، تجرید الاصول، 1384ش، ص71؛ انصاری، خلاصۃ القوانین، 1397ھ، ص134۔
مآخذ
سودھو- اسلامی، رضا، قواعد کلی استنباط (ترجمہ و شرح دروس فی علم الاصول)، قم، بوستان کتاب، چاپ پنجم، 1387ہجری شمسی۔
- اصغری، عبداللہ، اصولالفقہ (شرح فارسی)، قم، چاپ دوم، 1386ہجری شمسی۔
- انصاری، احمد، خلاصۃ القوانین، قم، المطبعۃ العلمیۃ، چاپ دوم، 1397ھ ۔
- بحرانی، محمد صنقور علی، شرح الاصول من الحلقۃ الثانیۃ، قم، نشر مؤلف، چاپ سوم، 1428ھ ۔
- شہابی، محمود، تقریرات اصول، تہران، چاپخانہ حاج محمدعلی علمی، چاپ ہفتم، 1321ہجری شمسی۔
- شہرکانی، ابراہیم اسماعیل، المفید فی شرح اصول الفقہ، قم، نشر ذوی القربی، 1430ھ ۔
- شیروانی، علی، تحریر اصول فقہ، قم، دارالعلم، چاپ دوم، 1385ہجری شمسی۔
- محقق داماد، مصطفیٰ، مباحثی از اصول فقہ، تہران، مرکز نشر علوم اسلامی، 1362ہجری شمسی۔
- محمدی، علی، شرح اصول فقہ، قم، دارالفکر، چاپ دہم، 1387ہجری شمسی۔
- مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرہنگ نامہ اصول فقہ، قم، پژوہشگاہ علوم و فرہنگ اسلامی، 1389ہجری شمسی۔
- موسوی بجنوردی، محمد، علم اصول، تہران، مؤسسہ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1379ہجری شمسی۔
- نراقی، محمد مہدی بن ابی ذر، انیس المجتہدین، قم، بوستان کتاب، 1388ہجری شمسی۔
- نراقی، محمد مہدی بن ابی ذر، تجرید الاصول، قم، نشر سید مرتضی، 1384ہجری شمسی۔