میراثی
گنجان آبادی والے علاقے | |
---|---|
• بھارت • پاکستان | |
زباناں | |
• اردو • پنجابی • راجستھانی | |
مذہب | |
• اسلام • سکھ مت• ہندو مت | |
متعلقہ نسلی گروہ | |
• نقال • شیخ |
میراثی (مراسی)، جیہناں نُوں ڈھاڑی، ڈوم، خانصاحب یا میر عالم وی کہیا جان٘دا اے، مسلم میراثی اپنے آپ نوں قریشی وی کہاؤندے نیں۔ برصغیر پاک و ہند دی اک مشہُور قَوم اے جو پاک و ہند وچ جابجا آباد اے۔ میراثی قَوم پیشا ورانہ طور اُتے انساب دی ماہر، ڈوم، رقاص تے نقال یا بھنڈ ہُندی اے۔ ایس قَوم دے افراد اپݨے اہل تعلّق دے خانداناں دے شجرہ ہائے نسب یاد رکھݨ وچ ید طُولا رَکھدے نيں، چنان٘چہ برصغیر پاک و ہند وچ کِسے خاندان دا نسب معلوم کرنا ہووے تاں ایہناں دی خدمات حاصل کيتی جان٘دی سی مگر ہُݨ ایہ مُختلِف پیشے اختیار کر چُکے نيں، ملازمت وغیرہ وی کردے نيں تے کچھ گھرانے ناچ گاݨا کَرکے شادی بیاہ یا ہور تقریبات وچ لوکاں نُوں محظُوظ کردے نيں تے ایس توں علاوہ نوحہ خوانی تے مزارت اُتے وی خِدمات سر انجام دین٘دے نيں۔ لفظ "میراثی" عربی لفظ "میراث" توں مشتق اے جیہدے معنی "وراثت" دے نيں۔[۱]
شمالی ہندوستان وچ
سودھومیراثیاں دے کچھ خاندان ہندوواں وچ نچلی ذات ناݪ تعلق رکھدے سن، فیر اوہ مسلمان ہوگئے۔ جَد کہ کچھ خانداناں دا دعوا اے کہ اصلن اوہ ہندوواں دی چارن برادری توں سن۔ تیرہويں صدی عیسوی وچ اوہناں خانداناں نے اُدوں دے مشہور صوفی شاعر امیر خسرو دے ہتھوں اسلام قبول کيتا۔ شمالی ہندوستان دے میراثی پنج ذیلی گروپاں وچ منقسم نيں: ابل، پوسلا، بیت، کٹو، کالیٹ۔[۲] اوہناں دے رسم و رواج، انساب دی ماہر اک دُوسری برادری مسلمان رائے بھٹ ناݪ خاصے مِݪدے جݪدے نيں۔ میراثی قوم دی اک برادری پنواڑیا کہلاؤندی اے جیہڑی اصلن داستان گو سی لیکن اوہناں نُوں گوئِیاں تے بَھن٘ڈ دی حیثیث توں وی جاݨی جان٘دا اے۔[۳]
نغمہ سرائی دے دوران میراثی قَوم پکھواج دا اِستعمال کردی اے، ایس بناء اُتے اوہناں نُوں پکھواجی وی کہیا جان٘دا اے۔ ایہ قوم اپݨے متعلقِین دے انساب نوں حِفظ کرن تے اوہناں نُوں سِینہ بسِینہ مُنتقل کرن وچ خاص امتیاز رَکھدی اے۔ شادی بیاہ دے معاملات وچ اوہناں توں خاص مدد لئی جان٘دی اے۔ ماہر انساب دی حیثیت توں میراثی قَوم "نسب خواں" دے لقب توں وی معرُوف اے۔[۱][۴] ایس قَوم دے افراد شمالی ہندوستان وچ ہَر جگہ آباد نيں۔ روايتی طور اُتے اوہ شادی بیاہ دی تقریبات وغیرہ وچ لوک گیت گاؤن٘دے نيں۔ ایس قَوم دِیاں کچھ برادریاں کاغذی پُھل دی صنعت ناݪ وی وابستہ نيں۔ مشرقی پنجاب دے پینڈو علاقےآں وچ اوہناں دی خوب پزیرائی ہُن٘دی اے، ایس لئی ایتھے اوہناں دی کثیر آبادی اے۔ کچھ برساں توں بہت سارے میراثی پنجاب توں ہِجرت کَرکے راجستھان، بیہار، گجرات، ہریاݨا تے مغربی اترپردیش وچ جا بسے نيں۔[۳]
پاکستان وچ
سودھوپنجاب وچ میراثی برادری عاشورے دِیاں سرگرمیاں وچ حِصہ لَین٘دی اے، نوحے، مرثیے وغیرہ پڑھدے نیں۔ میراثی ودِھیا تفریح وی مہیا کَردے نيں، شادی بیاہ سمیت مُختلف تقرِیبات وچ اپݨے فَن دا مظاہرہ کَردے نیں۔ ایہناں وِچوں اکثر گوئِیے، موسیقار، نقال، بھنڈ تے تھیٹر فنکار نيں۔ میراثی اردو تے پنجابی زباناں بولدے نيں۔ ایہ پنجاب بَھر وچ پائے جان٘دے نيں تے بہت سارے پِنڈاں وچ آباد نيں۔[۵] پاکستان وچ میراثیاں نُوں "خانصاحب" تے "میر عالم" وی کہیا جان٘دا اے، مسلم میراثی اپݨے آپ نُوں "قریشی" وی کہاؤندے نیں۔
ہور دیکھو
سودھوحوالے
سودھو- ↑ ۱.۰ ۱.۱ Taralocana Siṅgha Randhāwā (جنوری 1996). The Last Wanderers: Nomads and Gypsies of India. Mapin Pub., 166. ISBN 978-0-944142-35-6.
- ↑ A Hasan & J C Das page 973
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ People of India Uttar Pradesh Volume XLII Part Two edited by A Hasan & J C Das page 973
- ↑ Mirasi at page 142 in The last wanderers : nomads and gypsies of India ISBN [[Special:BookSources/0-944142-35-4
- ↑ Fouzia Saeed (2002). Taboo!: The Hidden Culture of a Red Light Area. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-579796-1.