مفتی محمود
مفتی محمود | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
جم | جنوری 1919
| ||||||
وفات | 14 اکتوبر 1980 (60–61 سال) | ||||||
شہریت | پاکستان | ||||||
جماعت | انڈین نیشنل کانگرس | ||||||
اولاد | فضل الرحمان ، عطاالرحمان ، لطیف الرحمان ، ضیاءالرحمن | ||||||
مناصب | |||||||
سیکرٹری جنرل (1 ) | |||||||
دفتر وچ ۱۹ اکتوبر ۱۹۵۹ – ۱۵ مئی ۱۹۷۸ |
|||||||
در | وفاق المدارس پاکستان | ||||||
| |||||||
کُرسی وان (4 ) | |||||||
دفتر وچ ۱۵ مئی ۱۹۷۸ – ۱۴ اکتوبر ۱۹۸۰ |
|||||||
در | وفاق المدارس پاکستان | ||||||
| |||||||
عملی زندگی | |||||||
مادر علمی | جامعہ قاسمیہ مدرسہ شاہی | ||||||
استاذ | سید محمد میاں دیوبندی | ||||||
تلمیذ خاص | عبداللہ کاکا خیل ، عبدالمجید لدھیانوی ، مولانا نور محمد ، محمد ضیاء القاسمی ، محمد موسٰی بازی روحانی | ||||||
پیشہ | سیاست دان | ||||||
مادری زبان | اردو | ||||||
پیشہ ورانہ زبان | اردو | ||||||
ملازمت | قاسم العلوم ملتان | ||||||
ترمیم |
مفتی محمود صاحب اک با اثر مذہبی رہنما تے سیاست دان سن ۔ کانگریس پارٹی دے سابقہ رکن تے جمیعت علمائے اسلام دے بانی رکن سن ۔
پیدائش
سودھووہ سال 1919ء وچ ضلع ڈیرہ سماعیل خان دے عبد الخیل گاوؑں وچ پیدا ہوئے۔ اوہ لسانی طور اُتے مروت پشتون قبیلے نال تعلق رکھدے سن ۔ انہاں دے والد محترم دا ناں مولانا خلیفہ محمد صدیقؒ سی۔
تعلیم
سودھوآپؒ نے اپنی ابتدائی تعلیم اپنے والد محترم توں اپنے گھر اُتے حاصل کيتی۔ آپ نے انہاں توں فارسی تے عربی دی ابتدائی کتاباں پڑھیاں۔ ہور دینی تعلیم دے لئی آپ حضرت مولانا سید عبد الحلیم شاہؒ دے بھائی حضرت مولانا عبد العزیزشاہؒ دے پاس اباخیل(لکی مروت)چلے گئے تے انہاں توں صرف و نحو دی ابتدائی کتاباں پڑھیاں۔ مفتی محمود صاحب نہایت ہی ذہین واقع ہوئے سن تے ذوق و شوق علم وی رکھدے سن، لہٰذا اپنے استاد محترم مولانا عبد العزیزؒ تے ہور بزرگاں دے مشورے توں مدرسہ شاہی مرادآباد وچ داخل ہوئے۔ اک مرتبہ مولانا عبد الرحمٰن امروہیؒ تعطیلات دے ایام وچ تشریف لیائے تے مفتی صاحب توں پُچھیا کیہ تسيں نے تحصیل علم مکمل کے لیا اے، جدوں انہاں نے مثبت وچ جواب دتا تاں مولانا صاحب نے انہاں دا امتحان لیا تے اپنی طرف توں حدیث دی سند عطا فرمائی۔
درس و تدریس
سودھومفتی صاحب جدوں تحصیل علم توں فارغ ہوئے کے واپس آئے تاں شاہ عبد العزیزؒ تے ہور احباب نے اجلاس بلايا تے مشورہ کیتا کہ علاقے وچ اک دینی درسگاہ تائم کرنی چاہیے، پس جامعہ عزیزیہ دے ناں توں اک درسگاہ قائم کيتی گئی تے مفتی صاحب تن سال تک اس وچ پڑھاندے رہے۔ بعد وچ وسائل دی عدم دستیابی دے وجہ توں مدرسہ بند کرنا پيا تے آپ نے پڑھانے دی خدمات عیسیٰ خیل دے اک دینی مدرسے دے سپرد کر دتیاں۔ کچھ عرصہ بعد ایتھے توں مستعفی ہوئے کے واپس عبد الخیل آئے تے صاحبان دی تجویز اُتے حضرت صاحبؒ نے ایتھے مسجد دی امامت تے درس دا انتظام سنبھال لیا۔ علاقہ بھر توں طلبہ انہاں دے پاس آندے تے علم دے نور توں منور ہُندے۔ مقیم طلبہ دی وی اچھی خاصی تعداد سی۔ ان دے شاگرداں وچوں اک انہاں دناں مدرسہ قاسم العلوم ملتان وچ زیر تعلیم سن ۔ انہاں نے اپنے استاداں دے سامنے مفتی صاحبؒ دی تدریسی صلاحیتاں تے علمی عظمت دا ذکر کیتا تاں مدرسہ دے ارباب انتظام و اہتمام نے حضرت مفتی صاحبؒ نوں اپنے مدرسے وچ پڑھانے دی دعوت دتی تے مفتی محمودصاحبؒ ملتان تشریف لے گئے۔ ایتھے توں مفتی صاحب دی علمی وسیاسی ترقی دا سفر شروع ہويا تے ملتان آنے دے بعد مفتی صاحبؒ دی شہرت نوں چار چاند لگ گئے۔ اس وچ خود انہاں دی اپنی محنت، سعی وتوجہ تے دوڑدُھپ دا بہت عمل دخل سی۔ حضرت دی علمی و سیاسی زندگی دا آغار ایتھے توں ہويا۔
تعارف
سودھومفتی محمود صاحب پاکستان دے صوبہ سرحد دے وزیراعلیٰ رہے تے آپ دا شمار ملک دے نامور سیاست داناں وچ ہُندا اے۔ آپ جمعیت علمائے اسلام دے قائد تے مولانا فضل الرحمٰن صاحب دے والد محترم نيں۔ آپ اک انتہائی صادق تے سچے انسان سن تے انہاں دی سب توں وڈی خوبی بوقت نماز دی ادائیگی سی اس گل دا پتہ اس توں چلدا اے کہ اک مرتبہ اک بہت وڈا مجمع آپ دے نال جا رہیا سی کہ آذان ہوئے گئی ايسے وقت آپ نے تمام لوکاں نوں روکیا تے نماز پڑھوائی۔ اک پولیس اہلکار توں کِسے نے پُچھیا کہ کیہ آپ نے وضو کیتا اے تاں پولیس نے جواب دتا کہ جدوں توں مفتی صاحب دے نال نيں اسيں پہلے توں ہی وضو کردے نيں کیونجے سانوں پتہ اے کہ ہر حال وچ مفتی صاحب نے اسيں توں نماز پڑھوانی اے۔ آپ دے استاداں وچ مولانا سید میاں محمدرحمۃ اللہ علیہ جداں مایہ ناز علما نيں۔ وہ ابتدا وچ انڈین نیشنل کانگریس دے سرگرم رکن سن ۔ لیکن بعد وچ مسلماناں دی اپنی جماعت جمیعت علما اسلام وچ شمولیت اختیار کيتی تے سال 1940 وچ ھندوستان دی آزادی دی تحریک وچ شامل رہے۔ برصغیر پاک وھند دے دوسرے مسلمان سرکردہ لیڈراں دی طرح انہاں نے وی پاکستان دے قیام دی نظریاتی بنیاداں اُتے مخالفت کيتی لیکن پاکستان بن جانے دے بعد انہاں نے اپنی توانائیاں پاکستان دے لئی وقف کر دتیاں۔ سال 1970 ء دے انتخابات دے بعد اوہ مولانا شبیر احمد عثمانی صاحب دے قائم کردہ جمیعت علما اسلام پاکستان دے صدر بنے۔ اوہ پاکستان پیپلز پارٹی تے نیشنل عوامی پارٹی دے نال اتحاد دا حصہ وی رہے۔ 1 مارچ 1970کو اوہ صوبہ سرحد (موجودہ صوبہ خیبر پختونخوا) دے وزیراعلیٰ منتخب ہوئے۔ انہاں نے اپنی کابینہ دے نال بلوچستان وچ نیشنل عوامی پارٹی تے جمیعت علما اسلام دی مشترکہ حکومت دے جبراً اختتام دے خلاف 14 فروری 1973 نوں احتجاجاً استعفا دتا۔ مفتی صاحب نے پالستان وچ ختم نبوت دے موضوع اُتے بحث وچ اک اہم کردار ادا کیتا۔ انہاں نے اک ٹیم دی قیادت دی جو قادیانیاں (احمدیاں تے لاھوری گروپ) نوں غیر مسلم ثابت کرنے اُتے کم کر رہے سن ۔ انہاں نوں اس موضوع دے بعد بہت شہرت تے پزیرائی ملی۔ انہاں نے روس دے خلاف افغان جہاد دی حمایت کيتی۔[۱]
وفات
سودھوانہاں نے 14 اکتوبر 1980ء نوں وفات پائی تے اپنے آبائی گاوؑں عبد الخیل پنیالہ وچ مدفون نيں۔
حوالہہ جات
سودھوسیاسی عہدہ | ||
---|---|---|
پیشرو سردار بہادر خان |
وزیر اعلیٰ خیبر پختونخوا (صوبہ سرحد) 1972–1973 |
جانشین عنایت اللہ خان گنڈا پور |
Party political offices | ||
پیشرو مولانا عبداللہ درخواستی |
امیر جمیعت علمائے اسلام 1968 – 1980 |
جانشین مولانا فضل الرحمٰن |