عبدالرحمٰن بن محمد بن الاشعث
عبدالرحمٰن بن محمد بن الاشعث | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
(عربی وچ: عبد الرحمن بن الأشعث) | |||||||
جم | 7ویں صدی | ||||||
وفات | سنہ 704 (3–4 سال)
| ||||||
طرز وفات | خودکشی | ||||||
شہریت | اموی خلافت | ||||||
مناصب | |||||||
مقتدر اعلیٰ | |||||||
دفتر وچ ۰۶۹۸ – ۰۷۰۰ |
|||||||
در | سیستان | ||||||
| |||||||
عملی زندگی | |||||||
پیشہ | عسکری قائد ، والی ، انقلابی | ||||||
مادری زبان | عربی | ||||||
پیشہ ورانہ زبان | عربی | ||||||
عسکری خدمات | |||||||
وفاداری | اموی خلافت | ||||||
لڑائیاں تے جنگاں | کربلا دی لڑائی | ||||||
ترمیم |
عبد الرحمٰن بن محمد بن الاشعث ( عربی: عبد الرحمن بن محمد بن الأشعث ; وفات 704)، جسنوں عام طور اُتے اپنے دادا دے بعد ابن الاشث دے ناں توں جانیا جاندا اے، [۱] اموی خلافت دے دوران اک نامور عرب رئیس تے فوجی کمانڈر سن، جو مشرق دے اموی وائسرائے دے خلاف ناکام بغاوت دی قیادت کرنے دے لئی سب توں ودھ قابل ذکر سن ۔ ابن اشعث کندہ قبیلے دے اک معزز خاندان دا اک نسل سی جو عراق وچ کوفہ دے عرب گیریژن شہر وچ آباد ہويا سی۔ اس نے دوسرے فتنے (680-692) وچ معمولی کردار ادا کيتا تے فیر ری دے گورنر دے طور اُتے خدمات انجام دتیاں۔ 694 وچ الحجاج دی عراق تے خلافت دے مشرقی صوبےآں دے گورنر دے طور اُتے تقرری دے بعد، الحجاج تے عراقی قبائلی امیراں دے درمیان تعلقات تیزی توں کشیدہ ہو گئے، کیونجے شام وچ قائم اموی حکومت دی پالیسیاں دا مقصد عراقیاں نوں کم کرنا سی۔ ' مراعات تے حیثیت. بہر حال، 699 وچ ، الحجاج نے زابلستان دی مصیبت زدہ ریاست نوں زیر کرنے دے لئی ابن الاشعث نوں عراق دی اک وڈی فوج، ناں نہاد "میور آرمی" دا کمانڈر مقرر کیتا، جس دے حکمران، زنبیل نے عرباں دی توسیع دے خلاف بھرپور مزاحمت کيتی۔ . 700 وچ ، الحجاج دے دبنگ رویے نے ابن اشعث تے فوج نوں بغاوت اُتے مجبور کر دتا۔ زنبیل دے نال معاہدہ طے کرنے دے بعد، فوج عراق دی طرف واپس چلی گئی۔ راستے وچ ، الحجاج دے خلاف بغاوت مکمل طور اُتے بنی امیہ مخالف بغاوت دی شکل اختیار کر گئی تے اس نے مذہبی رنگ حاصل کر ليا۔ الحجاج نے ابتدا وچ باغیاں دی اعلیٰ تعداد دے سامنے پسپائی اختیار کيتی لیکن جلد ہی شکست دے کے انھاں بصرہ توں باہر کڈ دتا۔ اس دے باوجود باغیاں نے کوفہ اُتے قبضہ کر ليا جتھے حامیاں نے جوق در جوق آنا شروع کر دتا۔ اس بغاوت نوں انہاں لوکاں وچ وڈے پیمانے اُتے حمایت حاصل ہوئی جو اموی حکومت توں ناراض سن، خاص طور اُتے مذہبی پرجوش جو Qurra (' قرآن پڑھنے والے') دے ناں توں مشہور سن ۔ خلیفہ عبد الملک نے شرائط اُتے گل گل کرنے دی کوشش کيتی، جس وچ الحجاج دی برطرفی وی شامل سی لیکن باغی قیادت وچوں سخت گیر لوکاں نے ابن الاشعث اُتے خلیفہ دیاں شرطاں نوں مسترد کرنے دے لئی دباؤ ڈالیا۔ دیر الجماجیم دی بعد دی جنگ وچ ، باغی فوج نوں الحجاج دے شامی دستےآں نے فیصلہ کن شکست دتی۔ الحجاج نے بچ جانے والےآں دا تعاقب کیتا، جو ابن الاشث دے ماتحت مشرق دی طرف بھج گئے۔ بوہتے باغیاں نوں خراسان دے گورنر نے پھڑ لیا، جداں کہ ابن اشعث خود زابلستان فرار ہو گیا۔ اس دی قسمت واضح نئيں اے، کیونجے کچھ اکاؤنٹس دے مطابق زنبیل نے اسنوں اودوں پھانسی دتی جدوں الحجاج نے ہتھیار سُٹن دا مطالبہ کیتا، جداں کہ بوہتے ذرائع دا دعویٰ اے کہ اس نے اپنے دشمناں دے حوالے کيتے جانے توں بچنے دے لئی خودکشی کيتی۔ ابن الاشعث دی بغاوت نوں دبانے توں عراق دے قبائلی اشرافیہ دی طاقت دے خاتمے دا اشارہ ملدا اے، جو ہن اموی حکومت دی کٹر وفادار شامی فوج دے براہ راست کنٹرول وچ آ گیا۔ بعد وچ 720 وچ یزید ابن المحلب تے 740 وچ زید ابن علی دے دور وچ ہوݨ والی بغاوتاں وی ناکام ہوئیاں تے عباسی انقلاب دی کامیابی تک عراق اُتے شام دا تسلط ختم نئيں ہويا سی۔
مڈھلا جیون
سودھواصل تے خاندان
سودھوعبد الرحمٰن بن محمد بن اشعث مشرقی یمن وچ حضرموت وچ کندہ قبیلے نال تعلق رکھنے والے اک معزز خاندان نال تعلق رکھدے سن ۔ [۲] [۳] انہاں دے دادا معدکریب بن قیس، جو اپنے al-Ash'ath ناں توں مشہور نيں سانچہ:Literal translation اوہ وکھو وکھ بالاں والا ' )، اک اہم سردار سی جس نے محمد دے تابع فرمان سی، لیکن ردا دیاں جنگاں دے دوران بغاوت کيتی۔ شکست کھانے دے باوجود اشعث نوں معاف کر دتا گیا تے اس نے خلیفہ ابوبکر دی بہن ام فروا نال شادی کر لئی جو انہاں دی بیوی بن گئياں۔ [۲] [۴] [۵] اس نے ابتدائی مسلماناں دی فتوحات، یرموک تے قادسیہ دی اہم لڑائیاں وچ حصہ لیا تے نويں فتح شدہ صوبہ ادھربایجان وچ گورنری دی ذمہ داریاں سنبھالاں۔ [۲] [۴] [۶] جنگ صفین وچ مذاکرات وچ انہاں دے کردار دی وجہ توں بعد وچ انہاں دی وڈے پیمانے اُتے مذمت کيتی گئی، خاص طور اُتے شیعہ حامی ذرائع نے، علی نوں اپنے فوجی فائدے نوں ترک کرنے تے ثالثی دے لئی پیش کرنے اُتے آمادہ کيتا۔ بالآخر اس دی پوزیشن نوں نقصان پہنچیا۔ اصل واقعات حالے تک واضح نئيں نيں، لیکن بھانويں اشعث علی دے اموی حریفاں دے وی نیڑے سی۔ اس دی دو بیٹیاں دی شادی اموی گھر وچ ہوئی [۷] - اس دے باوجود اوہ علی دے وفادار رہے تے دوسری دھی نے علی دے بیٹے الحسن نال شادی کيتی۔ . [۲] [۸] بعد وچ اشعث نے کوفہ دے گیریژن قصبے وچ کنڈائٹ کوارٹر دی قیادت کی، جتھے اس دی وفات 661 وچ ہوئی۔ [۲] [۴]
پرواز مشرق تے موت
سودھواس دوسری شکست دے بعد ابن اشعث چند زندہ بچ جانے والےآں دے نال مشرق دی طرف سیستان دی طرف بھجیا۔ الحجاج نے عمارہ بن تمیم الخمی دے ماتحت فوج بھیجی تاکہ انھاں روک سکے۔ عمارہ انہاں دے نال دو بار پھڑیا گیا، سوس تے صبور وچ ۔ پہلی جنگ وچ باغیاں نوں شکست ہوئی، لیکن دوسری جنگ وچ اوہ غالب آگئے، جس توں ابن اشعث تے اس دے آدمی کرمان پہنچ گئے تے اوتھے توں سیستان چلے گئے۔ [۹] [۱۰] [۱۱] اوتھے انھاں زرنج وچ amil عبد اللہ بن عامر البار التمیمی نے داخل ہوݨ توں انکار کر دتا سی، جسنوں ابن الاشث نے خود شہر اُتے مقرر کيتا سی۔ بُست دی طرف بڑھدے ہوئے، ابن الاشعث نوں مقامی amil، عیاد بن ہمان السدوسی نے گرفتار کر ليا، ايسے طرح اس دے اپنے مقرر کردہ، جس نے اس طرح الحجاج دی حمایت حاصل کرنے دی کوشش کيتی۔ پر، زنبیل اپنے قول اُتے قائم رہیا: اس واقعہ دا علم ہوݨ پر، اوہ بسٹ دے پاس آیا تے ابن اشعث دی رہائی اُتے مجبور کیتا، اسنوں اپنے نال زابلستان لے گیا تے اس دے نال بہت عزت دے نال پیش آیا۔ [۹] [۱۰] [۱۲] آزاد ہوݨ دے بعد ابن اشعث نے تقریباً 60,000 حامیاں دی کمان سنبھالی جو اس دوران سیستان وچ جمع ہو گئے سن، جنہاں دی قیادت اس دے لیفٹیننٹ عبد الرحمٰن ابن عباس الہاشمی تے عبید اللہ بن عبد الرحمٰن بن سمرہ نے کيتی۔ قریشی۔ انہاں دے تعاون توں، اس نے زرنج اُتے قبضہ کر ليا، جتھے اس نے amil سزا دتی۔ [۹] [۱۲] [۱۳] عمارہ بن تمیم دے ماتحت شامی اموی فوجاں دے نیڑے آنے دا سامنا کرنا پيا، پر، ابن الاشث دے اکثر پیروکاراں نے اسنوں خراسان جانے دی تاکید کی، جتھے اوہ امید کردے نيں کہ اوہ اس قابل ہو جاواں گے۔ ہور پیروکاراں نوں بھرتی کرن، علاقے دے وسیع و عریض علاقے وچ تعاقب توں بچاں یا اموی حملےآں توں بچ سکن جداں تک کہ الحجاج یا خلیفہ عبد الملک دی موت نہ ہو جائے تے سیاسی صورت حال بدل جائے۔ ابن اشعث انہاں دے دباؤ دے سامنے جھک گیا، لیکن جلد ہی ابن سمرہ دے ماتحت 2,000 آدمیاں دا اک گروپ بنی امیہ توں مناکھر ہو گیا۔ عراقیاں دی چڑچڑاپن توں مایوس ہو کے ابن اشعث انہاں لوکاں دے نال زابلستان واپس چلا گیا جو اوتھے اس دی پیروی کرن گے۔ [۹] [۱۴] بوہتے باغی خراسان وچ رہے، عبد الرحمٰن ابن عباس الہاشمی نوں اپنا لیڈر منتخب کيتا تے ہرات نوں برطرف کيتا۔ اس نے مقامی گورنر یزید ابن المحلب نوں انہاں دے خلاف فوج بھیجنے اُتے مجبور کيتا جس دے نتیجے وچ باغیاں نوں زبردست شکست ہوئی۔ یزید نے انہاں لوکاں نوں رہیا کيتا جنہاں دا تعلق یمنی قبیلے توں سی تے باقی نوں الحجاج دے پاس بھیج دتا جس نے انہاں وچوں اکثر نوں قتل کر دتا۔ [۹] [۱۵] [۱۶] اس دوران، عمارہ نے فوری طور اُتے سیستان دے ہتھیار سُٹن اُتے اثر انداز کیتا، جے فوجیاں نے بغیر جدوجہد دے ہتھیار ڈال دتے تاں انھاں نرم شرائط پیش کیتیاں۔ [۱۵] [۱۶]
ابن اشعث زنبیل دی راکھی وچ محفوظ رہیا، لیکن الحجاج، اس بھَو توں کہ اوہ اک ہور بغاوت کر سکدا اے، اس نے زنبیل نوں کئی خطوط بھیجے، دھمکیوں تے وعدےآں نوں ملیا کے، اس دے ہتھیار سُٹن دے لئی۔ آخر کار، 704 وچ زنبیل نے 7 یا 10 سال دے لئی سالانہ خراج اٹھانے دے بدلے وچ دے دتا۔ [۹] [۱۷] [۱۸] ابن اشعث دے انجام دے بارے وچ وکھ وکھ بیانات نيں: اک نسخہ ایہ کہندا اے کہ اسنوں خود زنبیل نے قتل کيتا سی یا ایہ کہ اس دی موت کھانے نال ہوئی سی پر، ودھ وسیع پیمانے اُتے بیان ایہ اے کہ اسنوں الحجاج دے حوالے کيتے جانے دی امید وچ رخخج دے اک دور دراز قلعے وچ قید کر دتا گیا سی تے اسنوں اس دے وارڈن دے حوالے کے دتا گیا سی، لیکن اس دے حوالے کيتے جانے توں بچنے دے لئی، اس نے خود نوں اُتے توں سُٹ دتا۔ قلعہ (اس دے وارڈن دے نال) اس دی موت تک۔ اس دا سر کٹ کر عراق وچ الحجاج بھیج دتا گیا۔ [۹] [۱۹] الطبری دے مطابق، فیر الحجاج نے اسنوں عبد الملک دے پاس بھیجیا، جس نے اسنوں اپنے بھائی عبد العزیز، مصر دے گورنر دے پاس بھیجیا سی۔ اک روایت وچ اے کہ ابن اشعث دا سر اوتھے دفن کيتا گیا سی جدوں کہ دوسری روایت وچ اے کہ اسنوں حضرموت لے جا کے کنويں وچ سُٹ دتا گیا سی۔ [۲۰]
حوالے
سودھو- ↑ Wellhausen 1927, p. 233.
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ ۲.۲ ۲.۳ ۲.۴ Blankinship 2009.
- ↑ Veccia Vaglieri 1971, p. 715.
- ↑ ۴.۰ ۴.۱ ۴.۲ Reckendorf 1960, pp. 696–697.
- ↑ Kennedy 2004, pp. 54, 56.
- ↑ Kennedy 2004, pp. 67, 73.
- ↑ Crone 1980, p. 110.
- ↑ Kennedy 2004, pp. 77–79.
- ↑ ۹.۰ ۹.۱ ۹.۲ ۹.۳ ۹.۴ ۹.۵ ۹.۶ Veccia Vaglieri 1971, p. 717.
- ↑ ۱۰.۰ ۱۰.۱ Wellhausen 1927, p. 239.
- ↑ Dixon 1971, pp. 161–162.
- ↑ ۱۲.۰ ۱۲.۱ Dixon 1971, p. 162.
- ↑ Wellhausen 1927, pp. 239–240.
- ↑ Dixon 1971, pp. 162–163.
- ↑ ۱۵.۰ ۱۵.۱ Wellhausen 1927, p. 240.
- ↑ ۱۶.۰ ۱۶.۱ Dixon 1971, p. 163.
- ↑ Dixon 1971, pp. 154, 163.
- ↑ Wellhausen 1927, pp. 240–241.
- ↑ Dixon 1971, pp. 163–164.
- ↑ Hinds 1990, p. 80 (esp. note 307).