سید علی بلگرامی
سید علی بلگرامی | |
---|---|
جم | 10 نومبر 1851
|
وفات | 3 مئی 1911 (60 سال)
|
شہریت | برطانوی ہندستان |
بہن/بھائی | سید حسین بلگرامی
|
عملی زندگی | |
مادر علمی | لکھنؤ یونیورسٹی انڈین انسٹی ٹیوٹ آف ٹیکنالوجی روڑکی |
تعلیمی اسناد | ڈاکٹر آف لیٹرز ، پی ایچ ڈی ، فاضل القانون |
پیشہ | محقق ، لکھاری ، مترجم |
پیشہ ورانہ زبان | انگریزی ، سنسکرت ، فرانسیسی ، فارسی ، اردو ، عربی |
ملازمت | ریاست حیدرآباد ، کیمبرج یونیورسٹی |
باب ادب | |
ترمیم |
شمس العلماء ڈاکٹر سید علی بلگرامی (پیدائش: 1851ء - وفات: 3 مئی 1911ء) ریاست حیدرآباد نال تعلق رکھنے والے اردو زبان دے نامور مصنف، محقق، مترجم تے جامعہ کیمبرج وچ مرہٹی بولی دے پروفیسر سن ۔ انہاں نے کیننگ کالج لکھنؤ، پٹنہ کالج، روڑکی انجینئرنگ کالج تے جامعہ لندن توں تعلیم پائی۔ نصف درجنہاں توں ودھ محققانہ تے نہایت عالمانہ لکھتاں یادگار چھڈن۔ جنہاں وچوں کچھ دے ناں فارسی دی قدر و قیمت بہ مقابلہ سنسکرت، رسالہ در تحقیق کتاب قلیلہ و دمنہ، تمدنِ عرب (ترجمہ) تے تمدنِ ہند (ترجمہ) شامل نيں۔[۱] نامور ماہر تعلیم، سول سرونٹ تے آل انڈیا مسلم لیگ دے رہنما عماد الملک سید حسین بلگرامی انہاں دے وڈے بھائی سن ۔
خاندانی پس منظر و تعلیم
سودھوانگریز سرکار نے نواب واجد علی شاہ نوں مٹیا برج وچ لے جانے دے دوسرے سال جدوں بہادر شاہ ظفر نوں رنگون پہنچیا دتا گیا تاں اودھ و صوبہ شمالی و مغربی جس نوں ہن اتر پردیش کہندے نيں، خوب ہی لُٹیا گیا۔ اس وسیع علاقے وچ دو چار ہی ایداں دے مسلمان گھرانے ہون گے جنہاں نوں انہاں مصائب دا سامنا نئيں کرنا پيا۔ انہاں وچ اک ساداتِ بلگرام دا اوہ کنبہ وی سی جس وچ سید علی بگرامی 1851ء وچ پیدا ہوئے سن ۔ انہاں دے جدِ امجد مولوی سید کرامت حسین گورنر جنرل ہند دے دربار وچ نواب وزیر آف اودھ دے دربار دے نمائندے سن ۔ کرامت حسین نے اپنے دونے بیٹےآں اعظم الدین حسن تے زین الدین حسن نوں کلکتہ دے مدرسہ عالیہ وچ تعلیم دلائی۔[۲] ایہ دونے انگریزی دان ہونے دے علاوہ مشرقی علوم دے عالم وی سن ۔ اگے چل کے انہاں دونے بھائیاں نوں انگریز حکومت وچ ملازمت وی ملی۔ اعظم الدین حسن گورنر جنرل دے مشرقی زباناں دے ترجمان دی حیثیت توں اے ڈی سی بنے تے فیر سندھ دے پولیٹیکل ایجنٹ ہوئے گئے، صوبہ بہار وچ ڈپٹی کلکٹر تے بندوبست دے حاکم رہے، سی ایس آئی دا خطاب پایا۔ دوسرے بھائی زین الدین حسن صوبہ بہار و بنگال وچ 1878 وچ ڈپٹی کلکٹر دے عہدے توں ریٹائر ہوئے کے ریاست حیدرآباد وچ کمشنر انعام بن دے آئے۔ سید علی بلگرامی انہاں دے فرزند سن ۔ 1866ء وچ سید علی نے فارسی و عربی دی تعلیم گھر اُتے ختم کر کے انگریزی مدرسہ وچ داخل ہوئے۔ دو سال انہاں نے کیننگ کالج لکھنؤ وچ وی تعلیم پائی تھی،اس دے بعد 1874 وچ پٹنہ کالج توں شریک ہوئے کے کلکتہ یونیورسٹی توں بی اے دی ڈگری حاصل کيتی۔ بی اے وچ انہاں دے اختیاری بولی سنسکرت سی۔ دو سال قانون و ادب دی تحصیل وچ گزار دے انہاں نوں روڑکی انجینئرنگ کالج وچ تعلیم دے لئی تھامسن اسکالرشپ ملی۔ نواب سالار جنگ دوم نے 1876ء وچ یورپ دا سفر کيتا تاں انہاں دے نال سید علی دے وڈے بھائی سید حسین بلگرامی وی ہمراہ سن ۔[۳] اس سفر وچ جو کچھ سید حسین بلگرامی نے دیکھیا اس توں متاثر ہوئے کے ارادہ کر ليا کہ حیدرآابد توں چند ہونہار نوجوان ہر سال انگلستان تعلیم دے لئی روانہ کیتے جان جو واپس آ کے ریاست دے مختلف عہدےآں نوں سنبھال سکن۔ جدوں نواب سالار جنگ تے سید حسین بلگرامی ہندوستان لوٹے تاں سید علی بلگرامی نوں روڑکی توں بلوا ر کچھ ماہ پانے اسٹاف وچ رکھیا تے تکمیل تعلیم دے لئی انگلستان بھیج دتا۔ انہاں 1879ء وچ جامعہ لندن دا امتحانِ داخلہ اعلیٰ درجہ وچ پاس کر ليا۔اس امتحان وچ انہاں دی اختیاری بولی جرمن تے فرانسیسی سی۔ انہاں نے کیمسٹری، طبیعات، معدنیات تے انہاں دے متعلقہ مضامین دی تعلیم چند سال وچ ختم کر لئی۔ اپنی ذہانت و قابلیت دے تحسینی صداقت نامے با کمال پروفیسراں توں لے کے انگلستان توں روانہ ہوئے۔ جرمنی، فرانس تے اسپین توں ہُندے ہوئے کچھ ماہ اٹلی وچ اطالوی زبان سیکھنے دے لئی قیام کيتا۔ سنسکردے تے بنگالی تاں پہلے ہی توں جاندے سن ۔ حیدرآباد وچ انہاں نے مرہٹی او تیلگو وی سیکھ لئی۔ انہاں دا حافظہ وڈا زبردست سی، جو اک دفعہ پڑھ لیندے بھولدے نہ سن ۔ فرانسیسی زبان وچ بلا تکلف گلاں کردے سن تے قلم برداشتہ لکھدے سن ۔ چودہ زباناں ایداں دے لہجے وچ بولدے سن کہ ایہ سب گویا انہاں دی مادری زباناں نيں۔ یورپ توں واپسی اُتے انہاں نوں انسپکٹر جنرل معدنیات مقرر کر دتا گیا۔[۴] 1902ء وچ اوہ جامعہ کیمبرج وچ مرہٹی دے پروفیسر مقرر ہوئے۔ سالار جنگ دوم تے سر آسماں جاہ دی وزارت وچ اوہ مختلف الجھناں انہاں دی علمی تے ادبی زندگی وچ رخنہ انداز ہوئیاں۔ انہاں حالات توں بد دل ہوئے کے انہاں نوں وکالت دا خیال آیا۔ 1891ء وچ کلکتہ یونیورسٹی دے بی ایل دے امتحان یونیورسٹی بھر وچ اول آ کے طلائی تمغے تے یونیورسٹی دی اسکالرشپ دے حقدار قرار پائی۔[۵]
ادبی و علمی خدمات
سودھوسید علی بلگرامی ریاست وچ تاں کِسے خطاب دے مستحق نہ ٹھہرے مگر گورنمنٹ آف انڈیا نے انہاں دی علمی خدمات دا اعتراف شمس العلماء دا خطاب 1893ء وچ دے کے کيتا۔برطانوی جامعہ نے انہاں نوں پی ایچ ڈی تے ڈاکٹر آف لیٹرز (ڈی لٹ) دی ڈگریان دتیاں دورانِ ملازمت انہاں نے عربی بولی وچ سہی ماہی رسالہ الحقائق کڈیا سی۔ اس وچ عماد الملک تے علامہ شوستری تے مولوی سید کرامت حسین دے جو 1908ء وچ الہ آباد ہائی کورٹ دے جج مقرر ہوئے مضامین شائع ہُندے سن ۔ ایہ رسالہ چل نہ سکيتا تے جلد بند ہوئے گئا۔ انہاں نے میڈیکل جورس پروڈنس دا ترجمہ اردو وچ اصول قانون متعلق بہ طب کيتا۔ اس کاوش تے محنت دا معاوضہ سر آسماں جاہ دی وزارت دے زمانے وچ سرکار ریاست حیدرآباد توں چھ ہزار روپیہ بطور انعام ملا۔ نواب وقار الامراء دے زمانے وچ اوہ طوفان جو سید علی نوں پریشان کرنے دے لئی اٹھایا جاندا سی بوہت گھٹ ہوئے گیا تے انہاں دے علمی کماں وچ وقار الامراء توں مدد وی ملی۔ انہون نے اس موقع نوں غنیمت جان کے اک سرشتہ علوم و فنون قائم کرا لیا تے اپنی نگرانی وچ دکن دی تریخ تے بہت ساریاں کتاباں تالیف و ترجمہ کرائاں۔ انہاں نے مولانا شبلی نعمانی دا تقرر بحیثیت ناظم سرشتہ علوم و فنون کرایا۔ ایہ سرشتہ اک عرصہ تک قائم ہا۔ مولوی سید احمد دہلوی (مولف فرہنگ آصفیہ) 50 روپیہ ماہوار وظیفہ مقرر کيتا۔[۶] انہاں دی تالیفات اُتے انعام دینے دے لئی انہاں نے خود گزارش پیش دی تے سرکار توں اک گراں قدر رقم منظور دا ے انہاں دے حوالے کے دتی۔ آل انڈیا ایجویشنل کانفرنس دا سالانہ جلسہ جو اس زمانے وچ علی گڑھ وچ ہويا سی اس وچ انہاں نے اک تحقیقاتی مقالہ کلیلہ و دمنہ پڑھیا۔ انہاں وڈی محنت توں پتہ چلایا سی کہ ایہ کتاب اصل وچ کتھے توں نکلی ، کتھے کتھے گھومی، کس کس بولی وچ اس دا ترجمہ ہويا تے اس وچ کیہ کيتا تبدیلیاں ہُندتی گئی تے اصل توں موجودہ نسخے کِنے مختلف ہُندے گئے۔وہ انگلستان وچ جدوں کیمبرج دے پروفیسر ہوئے کے گئے تاں الف لیلیٰ دے متعلق وی ایسی ہی تحقیقات شروع دی سی۔[۷] موسیو لیبان دے دو کتاباں تمدن ہند تے تمدن عرب دا اردو ترجمہ انہاں دے شاہکار کم منے جاندے اے۔ انہاں کتاباں دا ترجمہ انہاں نے اس طرح توں کيتا کہ پہلے پورا پیراگراف پڑھ لیندے سن، فیر قلم اٹھا کے اپنی بولی اردو وچ لکھنا شروع کر دیندے تےے تے مجال نئيں کہ مصنف دا منشاء فوت ہوئے جائے۔ ایلورا دے غاراں اُتے انہں وڈی چھان بین دی تے انہاں اُتے گائڈ دے طور اُتے اک کتابچہ لکھیا جس آئندہ چل کے انہاں لوگون نوں جنہاں نے پرانی یادگاراں دی تحقیق وچ وڈی رہنمائی ہوئی۔ انہاں نے فارسی تے سنسکرت دی تعلیمی فائدے دا تقابل کيتا تے اس اُتے اک پورا رسالہ فارسی دی قدر و قیمت بہ مقابلہ سنسکرت لکھیا، جس دی افادیت حالے تک قائم اے۔ انہاں نوں کتاباں دا بے حد شوق سی۔ انہاں دی لائبریری انہاں دے ڈرائنگ روم توں زیادہ شاندار سی تے بہت با ترتیب۔ بعض انگریز کتاباں فروشاں نوں انہاں نے مستقل آرڈر دے رکھیا سی۔ یورپ دی کِسے بولی وچ اسلام یا تریخ اُتے کتاب شائع ہُندے ہی انہاں دے پاس آ جاندی سی۔ بعض رسالے دے اوہ مستقل خریدار سن ۔[۸]
وفات
سودھوگرمیاں دا زمانہ سی۔ 3 مئی 1911ء نوں رات کھانا کھانے دے بعد اوہ اپنے ہردوئی دے مکان اُتے ٹینس کورٹ اُتے بیٹھے ہوئی اپنی بہن فاطمہ بیگم، بیگم صاحبہ تے اپنی بچی رقیہ بگم تے اپنی بہن دی لڑکی توں ہنس ہنس کر گلاں کر رہے سن کہ حرکت قلب بند ہونے دے سبب انتقال کر گئے۔[۹][۱]
حوالے
سودھو- ↑ ۱.۰ ۱.۱ محمد انصار اللہ، تریخ ادب اردو (جلد ہفت دہم)، قومی کونسل برائے فروغ اردو زبان نويں دہلی، ص 456
- ↑ سید غلام حسین پنجتن شمشاد، حیدرآباد دے وڈے لوک، سلسلہ مطبوعات ادارہ ادبیات اردو حیدرآباد، 1957، ص 87
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 88
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 89
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 91
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 93
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 94
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 95-96
- ↑ حیدرآباد دے وڈے لوک، ص 105-104