سراج الدین خان آرزو
| سراج الدین خان آرزو | |
|---|---|
| جم | سنہ 1688 |
| وفات | 26 جنوری 1756 (67–68 سال) |
| عملی زندگی | |
| پیشہ | شاعر |
| پیشہ ورانہ زبان | فارسی |
 باب ادب
| |
ترمیم  | |
سراج الدین خان آرزو (پیدائش: 1689ء — وفات: 1756ء) عہد مغلیہ وچ دلی دے معروف شاعر، فرہنگ نگار، تذکرہ نویس تے ماہر لسانیات سن ۔[۲] میر تقی میر دے ماماں کہلاندے سن ۔ آبائی وطن آگرہ سی تے شاہ محمد غوث گوالیاری دی اولاد وچوں سن ۔ جوانی وچ گوالیار وچ منصب دار مقرر ہوئے۔ فرخ سیر دے عہد وچ 1717ء وچ دہلی آئے۔ نادر شاہ درانی دے حملہ تے تباہی دے بعد لکھنؤ چلے گئے تے اوتھے انتقال کيتا۔ لیکن حسب وصیت دہلی وچ دفن ہوئے۔
اردو تے فارسی دونے زباناں وچ شعر کہندے سن ۔ خان آرزو نے اردو وچ صرف 127 شعر کہے مگر اس زمانے دے شعرائے اردو دے استاد منے جاندے سن ۔ میر تقی میر، مرزا رفیع سودا تے خواجہ میر درد انہاں نوں اپنا استاد مندے سن ۔
انہاں دیاں لکھتاں دی تعداد پندرہ اے جنہاں وچ اک ضخیم دیوان فارسی، فارسی لغت موسوم بہ سراج اللغات، اردو لفظاں دی لغت موسوم بہ غرائب اللغات، نوادر اللفاظ تے اردو شاعر دا تذکرہ موسوم بہ مجمع النفائس، سکندر نامہ، قصائد عرفی تے گلستان سعدی دی شرحاں مشہور نيں۔
ہور ویکھو
سودھوحوالے
سودھو- ↑ پرابوک آئی ڈی: https://prabook.com/web/person-view.html?profileId=1861518 — اخذ شدہ بتاریخ: ۲۶ ستمبر ۲۰۲۲
- ↑ (27 مارچ 2008) Language in South Asia. Cambridge University Press, 106. ISBN 978-0-521-78141-1.