حدیث شد رحال
حدیث شدِّ رِحال | |
---|---|
حدیث دے کوائف | |
موضوع: | فضیلت مسجدالنبی، مسجدالحرام و مسجدالاقصی |
صادر از: | پیغمبر اکرمؐ |
سنی مآخذ: | صحیح بخاری و صحیح مسلم |
مشہور احادیث | |
حدیث سلسلۃ الذہب.حدیث ثقلین.حدیث کساء.مقبولہ عمر بن حنظلہ.حدیث قرب نوافل.حدیث معراج. حدیث ولایت.حدیث وصایت.حدیث جنود عقل و جہل |
حدیث شَدُّ رِحال اوہ حدیث اے جس وچ پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے مسجد الحرام، مسجد النبی تے مسجد الاقصی دی ریارت کيتی فضیلت بیان فرمائی اے۔ اس حدیث وچ وارد ہويا اے کہ: قصد سفر زیارت نہ کرو مگر تن مسیتاں دے لئی۔
گروہ وہابی اس حدیث توں استدلال کردے ہوئے کہندے نيں کہ انبیاء، ائمہ تے اولیاء دے قبور دی زیارت دے لئی سفر کرنا حرام تے شرک اے۔ جدوں کہ اکثر شیعہ و سنی علما نے وہابیاں دے اس نظریہ دی تردید کردے ہوئے اس روایت نوں انہاں تِناں مسجدےآں دی فضیلت وچ شمار کيتا اے۔
حدیث دا متن تے نامگذاری
سودھوپیغمبر اکرمؐ دی ایہ روایت اہل سنت دے منابع وچ اس طرح توں وارد ہوئی اے: «لاتُشَدُّ الرِّحَالُ إِلاَّ إِلَی ثَلاثَۃ مَسَاجِد: المَسْجِدِ الحَرَام وَمَسْجِدِی ہذَا وَالمَسْجِدِ الأَقْصَی ؛ زیارت دے قصد توں تن مسجدےآں دا سفر کرنا چاہیدا: مسجد الحرام، میری مسجد (مسجد النبی) تے مسجد اقصی۔[۱] رحال، رحل دی جمع اے جس دے معنی نيں ایسی چیز جو زین تے پالان دی طرح ہُندی اے تے اونٹھ دی پشت اُتے بنھی جاندی اے۔ سفر دا لازمہ ایہ اے کہ رحل شتر نوں محکم و مضبوط کر دتا جائے۔ تے شد رحال نوں کنایہ دے طور تمام سفراں دے لئی استعمال کيتا جاندا اے، چاہے سفر گھوڑے توں ہو یا اونٹھ تاں۔[۲]
وہابیاں دا نظریہ
سودھوگروہ وہابی اس حدیث توں استدلال کردے ہوئے کہندا ہئے کہ انبیاء، ائمہ تے اولیاء دے قبور دی زیارت دے لئی سفر کرنا حرام تے شرک اے۔[۳]
ستويں صدی ہجری وچ ابن تیمیہ حرانی اوہ پہلا شخص سی کہ جس نے اس حدیث دی بنا اُتے قبر پیغمبر اکرمؐ دے لئی سفر زیارت نوں حکم حرمت دا فتوی دتا سی۔ اس دے دعوے دے مطابق جو شخص وی اپنے سفر نوں زیارت قبر پیغمبر اکرمؐ دے قصد توں انجام دے تاں گویا اس نے اجماع مسلمین دی مخالفت کيتی تے پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی شریعت توں خارج ہو گیا۔ تے اوہ اس کم نوں شرک وی سمجھدا سی۔[۴] اوہ ایہ وی کہندا اے کہ قبر پیغمبر دی زیارت دے لئی سفر کرنا سفر گناہ و معصیت اے تے ایداں دے سفر وچ نماز وی قصر ہوئے گی۔[۵]
سعودی عرب وچ سپریم فتویٰ بورڈ [نوٹ ۱] حدیث شد رحال توں استناد کردے ہوئے اعلان کردا اے کہ قبر پیغمبر دی زیارت دے لئی مدینہ دا سفر کرنا جائز نئيں اے تے جے کوئی مدینہ دا سفر تجارت، طلب علم یا ايسے ورگی دوسری چیز دے لئی کر رہیا اے تاں اوہ خاص شرائط دے نال قبر پیغمبر دی زیارت کر سکدا اے۔[۶]
مسلماناں دا نظریہ
سودھوبعض علمائے مذاہب اسلامی نے حدیث شد رحال دے سلسلے وچ ابن تیمیہ دے جواب تے اس دے دعوے نوں ردّ کرنے دے لئی کتاباں لکھایاں نيں۔[۷] عالم اہل سنت خلیل احمد دے مطابق ایہ حدیث، مسجد نبوی دی زیارت دے ممنوع ہونے اُتے دلالت نئيں کر رہی بلکہ نصّ روایت شدّ رحال دے جواز اُتے دلالت کر رہی اے اس لئی کہ جس سبب دی بنیاد اُتے تِناں مسجداں ہور تمام مسیتاں یا اماکن مشرفہ توں جدا ہوئیاں نيں اوہ خاص فضیلت اے جو انہاں تِناں مسیتاں توں مخصوص اے۔[۸] جصاص جو اہل سنت دے مفسر نيں انہاں دے مطابق ایہ حدیث فقط انہاں تن مسیتاں دی فضیلت اُتے دلالت کر رہی اے۔[۹]
چاراں مذاہب دے بعض علمائے اہل سنت نے شرح صحیح بخاری، صحیح مسلم تے بعض دوسری کتاباں وچ اس حدیث نوں نقل کردے ہوئے کہیا اے کہ: ایہ حدیث صرف تِناں مسیتاں دی فضیلت اُتے دلالت کر رہی اے۔[۱۰] علمائے شافعی وچوں ابن حجر عسقلانی،[۱۱] ملیا علی قاری حنفی،[۱۲] ابن عابدین فقیہ حنفی،[۱۳] زرقانی فقیہ مالکی[۱۴] تے ابن قدامہ حنبلی[۱۵] دا وی ایہی نظریہ اے۔
شیعاں دا نظریہ
سودھوبعض فقہائے شیعہ نے اس حدیث نوں اہل سنت توں نقل کردے ہوئے اس دے بارے وچ کہیا اے کہ: انہاں تِناں مسیتاں دے علاوہ نماز پڑھنے دے لئی سفر کرنا کوئی فضیلت نئيں رکھدا اس لئی کہ فضیلت دے لحاظ توں ہور تمام مسیتاں برابر نيں۔ لہذا اپنے شہر دی مسجد دی بہ نسبت دوسرے شہر دی مسجد وچ نماز پڑھنے دی غرض توں سفر کرنا کوئی قابل امتیاز عمل نئيں اے۔[۱۶]
حدیث شد رحال دے ورگی دوسری روایت حضرت علی توں وارد ہوئی اے کہ آپؑ فرماندے نيں: مسجد دی قصد توں سفر نئيں کرنا چاہیدا مگر تن مسجد دے لئی: مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد کوفہ۔ بعض علمائے شیعہ اس حدیث دے بارے وچ کہندے نيں کہ ایہ حدیث انہاں تن مسیتاں وچ نماز پڑھنے دی اہمیت و فضیلت نوں بیان کر رہی اے۔[۱۷]
حوالے
سودھو- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۰٧ھ، ج۱، ص۳۹۸؛ مسلم، صحیح مسلم، بیروت، ج۲، ص۱۰۱۴۔
- ↑ عینی، عمدۃ القاری، بیروت، ج٧، ص۲۵۲۔
- ↑ ابن تیمیہ، کتاباں و رسالے و فتاوى ابن تیمیہ، ج۲٧، ص۱۹۶؛ سلیمان بن عبداللہ، شرح کتاب التوحید، الریاض، ص۳۱۲۔
- ↑ عباسی، رد نظر وہابیت از سوی اہل سنت در حرمت زیارت قبور، ۱۳۹۱ش، ص۱۰۰ و ۱۰۱۔
- ↑ عباسی، رد نظر وہابیت از سوی اہل سنت در حرمت زیارت قبور، ۱۳۹۱ش، ص۱۰۱۔
- ↑ عباسی، رد نظر وہابیت از سوی اہل سنت در حرمت زیارت قبور، ۱۳۹۱ش، ص۱۰۱۔
- ↑ عباسیمقدم، بررسی متنی و سندی روایت شد رحال، ۱۳۹۱، ص۱۹۳۔
- ↑ خلیل احمد، مباحث فی عقائد أہل السنۃ ، ۱۴۲۵ھ، ص۴٧۔
- ↑ جصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ھ،ج۱، ص۳۰۲۔
- ↑ نووی، صحیح مسلم مع شرح الامام النووی، ج۴، ص۳۲۶۔
- ↑ ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، دارالمعرفہ، ج۳، ص۶۵۔
- ↑ محمد قاری، مرقات المفاتیح، ۱۴۲۲ھ، ج۲، ص۳٧۱۔
- ↑ ابن عابدین، حاشیہ رد المختار على الدر المختار، ۱۴۲۱ھ، ج۲، ص۶۲٧۔
- ↑ زرقانی، شرح الزرقانی،۱۴۱۱ھ، ج۱، ص۳۲۰۔
- ↑ ابن قدامہ، المغنی، ۱۴۰۵ھ، ج۲، ص۵۲۔
- ↑ شہید اول، ذكرى الشیعۃ، ۱۴۱۹ھ، ج۳، ص۱۱۰۔
- ↑ علامہ حلی، منتہی المطلب، ۱۴۱۲ق ج۶، ص۳۱۳۔
- ↑ سعودی عرب وچ اعلیٰ ترین مذہبی اتھارٹی جو ابن تیمیہ تے محمد ابن عبد الوہاب دے خیالات دی پیروی کردا اے ۔
مآخذ
سودھو- ابن تیمیہ، احمد بن عبدالحلیم، کتاباں و رسالے و فتاوى ابن تیمیۃ، تحقیق عبدالرحمن بن محمد بن قاسم العاصمی النجدی، [بیجا]، مکتبۃ ابن تیمیہ، [بیتا]۔
- ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری شرح صحیح البخاری، بیروت، دارالمعرفۃ، [بیتا]۔
- ابن عابدین، محمدامین بن عمر، حاشیہ رد المختار على الدر المختار شرح تنویر الأبصار، بیروت، دار الفکر للطباعۃ والنشر، ۱۴۲۱ھ۔
- ابن قدامہ، عبداللہ بن احمد، المغنی فی فقہ الإمام أحمد بن حنبل الشیبانی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۵ھ۔
- جصاص، احمد بن علی، احکام القرآن للجصاص، تحقیق محمد الصادق قمحاوی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ھ۔
- بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، تحقیق مصطفى دیب البغا، بیروت، دار ابن کثیر، الیمامہ، ۱۴۰٧ھ۔
- زرقانی، محمد بن عبدالباقی، شرح الزرقانی على موطأ الإمام مالک، بیروت، دار الکتب العلمیہ، چاپ اول، ۱۴۱۱ھ۔
- سلیمان بن عبداللہ، شرح کتاب التوحید، الریاض، مکتبہ الریاض الحدیثہ، [بیتا]۔
- شہید اول، محمد بن جمالالدین، ذکرى الشیعۃ فی أحکام الشریعۃ، قم، مؤسسہ آل البیت (ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۹ھ۔
- عباسی، حبیب، «رد نظر وہابیت از سوی اہل سنت در حرمت زیارت قبور»، در مجلہ سراج منیر، پاییز و زمستان ۱۳۹۱ش، شمارہ ٧ و ۸۔
- علامہ حلی، حسن بن یوسف، منتہی المطلب، مشہد، مؤسسہ الطبع والنشر فی الآستانہ الرضویہ المقدسہ، ۱۴۱۲ھ۔
- علی بن سلطان محمد قاری، مرقات المفاتیح شرح مشکاہ المصابیح، بیروت، دار الکتب العلمیۃ، ۱۴۲۲ھ۔
- عینی، بدرالدین محمود بن أحمد، عمدۃ القاری شرح صحیح البخاری، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، [بیتا]۔
- مسلم بن الحجاج النیسابوری، صحیح مسلم، تحقیق محمد فؤاد عبد الباقی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، [بیتا]۔