بھسین دی لڑائی

جدوں باقی مسلاں دے سرداراں نوں معلوم ہویا کہ رنجیت سنگھ نے لاہور اتے قبضہ کر لیا اے تاں اک گٹ بناکے رنجیت سنگھ اتے حملہ کرن دی سکیم بناؤن لگے۔ ایہناں سرداراں وچ رامگڑھیا مسل دے جودھ سنگھ اتے بھنگی مسل دے گلاب سنگھ مکھ سن۔ ایہناں دے علاوہ قصور دا نواب نظام الدین وی ایہناں وچ شامل ہو گیا۔ ایہہ سارے فوج لے کے بھسین دے میدان وچ پہنچے۔ چھوٹی چھوٹی کئی جھڑپاں شروع ہوئیاں۔

اس وچ رانی سداکور نے اپنے جنوائی رنجیت سنگھ دا ساہس ودھاؤندے ہوئے کیہا– تینوں چنتا کرن دی کوئی لوڑ نہیں، جس اکال پرکھ نے تینوں لاہور دے تختے اتے بٹھایا اے، اوہی تینوں اخیر وچ جیتو بنائےگا۔ اس اتے رنجیت سنگھ نے کیہا– اوہ تاں ٹھیک اے پر اس ویلے خزانہ بلکل خالی پیا ہویا اے، لڑائی کس زور اتے لڑی جاوے گی۔ ادوں اک 80 سال دا بزرگ مغل پرکھ رنجیت سنگھ دے ساہمنے لیایا گیا، اسنے رنجیت سنگھ ولوں کیہا، میں تہاڈی حکمرانی انتظام ولوں اتی خوش ہویا، اسلئی تہانوں اک بھید دی گل دسنا چاہندا ہاں، پر تسی وعدہ کرو کہ مینوں وی تسیں مطمعن کروگے۔

رنجیت سنگھ تاں بہت ساؤُ پرکھ سن، اسنے منافع ہون دی حالت وچ بزرگ پرکھ نوں اس وچوں حصہ دین دا وعدہ دتا۔ اس اتے اس بزرگ نے کیہا کہ میں راجمستری ہاں، بہت سماں پہلاں نادرشاہ دے حملے دے دناں وچ پیسے نوں لکاکے رکھن لئی اک خاص تہہ خانا بنوایا گیا سی، جس وچ اسیں وڈا خزانہ زمین وچ گاڑ دتا سی، اسدا میں تہانوں پتہ دسّ سکدا ہاں۔ رنجیت سنگھ نے بزرگ دی مدد نال اوہ پیسہ حاصل کر لیا۔ جسدے نال پیسے دی کمی دی مشکل سہج وچ ہی سلجھ گئی۔ اس پرکار رنجیت سنگھ نے اپنی فوج نوں پیسے دے حاصل ہون اتے بہت مضبوط کیتا۔

اسدے برخلاف ویری پکھ دے کیمپ وچ اک حادثہ ہو گئیا۔ متحدہ فوج دا کمانڈر گلاب سنگھ رات نوں زیادہ نشہ کرن دے کارن مریا ہوآ پایا گیا۔ اس اتے ویری پکھ بکھر گیا اتے اوہناں دا متحدہ مورچہ ہمیشہ لئی ٹٹ گیا۔