بشیر النساء بیگم
بشیر النساء بیگم | |
---|---|
جم | سنہ 1915 |
وفات | 20 فروری 1972 (56–57 سال) |
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر |
ترمیم |
بشیرالنساء بیگم (پیدائش:1915ء— وفات: 20 فروری 1972ء) اردو زبان دی شاعرہ سن۔
سوانح
سودھوخاندان تے ابتدائی حالات
سودھوبشیرالنساء بیگم 1915ء وچ حیدرآباد دکن وچ پیدا ہوئیاں۔ اُنہاں دا خاندان پنجاب دا سی جتھے اوہ ہجرت کرکے حیدرآباد دکن وچ آباد ہوئے گیا سی ۔ بشیر دے والد مولوی عبدالرحمٰن ریاست حیدرآباد دکن دے محکمہ سیاسیات وچ مددگار (اسسٹنٹ) دے عہدے اُتے فائز سن ۔ والدہ شمس النساء بیگم، میرزا صادق علی بیگ تعلقہ دار دی بھانجی سن۔ ماماں نے بھانجی دی تعلیم و تربیت اپنی زیر نگرانی ورگی۔ اوہ خود علم دوست، فیاض تے درویشانہ صفت دے مالک سن ۔ شمس النساء بیگم نے جو اُس ماحول وچ تربیت پائی تاں ایہی خصوصیات بشیر نوں وراثت وچ ملیاں۔ بشیر دی والدہ شمس النساء بیگم خوشنویس وی سن تے خطابت دا شہرہ وی رکھدیاں سن۔[۱]
تعلیم تے شاعری
سودھوبشیر دی تعلیم مکملاً گھر اُتے ہی ہوئی۔ فارسی دی تحصیل بہت حد تک اعلیٰ درجے دی پائی۔ عربی وچ قرآن مجید بامعنی و تفسیر دے نال پڑھیا سی ۔ اردو تے فارسی شاعر دا کلام تعلیم دے دوران پڑھیا ۔ حافظہ غیر معمولی پایا سی تے اِس توں بیشتر فارسی کلام اُنئيں ذہن نشین رہیا۔ فارسی توں رغبت دی بنا اُتے خود شعرگوئی دا وی شوق پیدا ہويا۔جلد ہی بشیر دا کلام دہلی دے مختلف رسالے یعنی عصمت تے ساقی وچ شائع ہونے لگیا۔ مشاہیردکن نے وی اُنہاں دے کلام دی حوصلہ افزائی کيتی۔ دکن دے زنانہ رسالہ شہاب تے ناہید وچ اُنہاں دے کلام نوں سراہا گیا۔ نفاست طبع دے نال شعر و سخن دے اِسی شغف دے باعث خواجہ حسن نظامی (متوفی 31 جولائی 1955ء) نے اُنئيں چمن آراء دا خطاب عطا کیتا تھا۔ابتدا وچ مہاراجہ سر کشن پرشاد (متوفی: 13 مئی 1940ء) دے درباری شاعر صادق حسین غبارؔ توں شعری اصلاح لیندی رہیاں۔ صادق حسین غبارؔ نے جلد ہی کہہ دتا کہ کلام اصلاح توں بے نیاز اے۔ صادق حسین غبارؔ دے بعد سید علی حیدر نظم طباطبائی (متوفی 1933ء) تے اپنے والد دے دوست ابوظفر عبدالواحد صاحب توں وی استفادہ کیندا۔ بشیر مدتِ دراز تک ادارۂ اَدبیات اُردو، حیدرآباد دکن دے شعبہ ٔ نسواں دی نائب معتمد رہیاں۔ ڈاکٹر محی الدین قادری زور (متوفی 25 ستمبر 1962ء) نوں اِنہاں توں ہمیشہ تعاون ملیا تے اوہ اِنہاں اُتے بہت اعتماد کردے سن ۔ اِس وچ کوئی شبہہ نئيں کہ دکن وچ عورتاں دی تعلیم و ترقی وچ اُنہاں دی مساعی بہت قابل قدر سن۔
مجموعہ کلام
سودھوبشیر دا مجموعہ کلام ’’آبگینہ‘‘ دے ناں توں ادارۂ اَدبیات اُردو، حیدرآباد دکن توں 1948ء وچ شائع ہويا سی ۔ مجموعہ کلام وچ حمد و نعت اُتے متعدد نظماں موجود نيں۔ ایويں وی بشیر نوں غزل دی بجائے نظم توں زیادہ رغبت سی۔ اُس دور وچ اوہ شاعر وچ ڈاکٹر محمد اقبال (متوفی 21 اپریل 1938ء) توں بہت متاثر سن۔ بزرگانِ دین توں والہانہ عقیدت تھی۔استوں علاوہ نثر توں وی رغبت رہی۔
وفات
سودھواواخر دِناں وچ بشیر دی صحت خراب رہنے لگی تے 20 فروری 1972ء نوں بعد نماز مغرب حیدرآباد دکن وچ انتقال کرگئياں۔ نماز جنازہ شطاریہ مسجد، دبیرپورہ وچ ادا کيتی گئی تے قبرستان ملک پیٹ مقابل تپہ خانہ صحیفہ وچ سپردِ خاک ہوئیاں۔[۲]