برکیاروق
برکیاروق | |
---|---|
جم | سنہ 1080 |
وفات | 2 دسمبر 1104 (23–24 سال)[۱] |
وجہ وفات | ٹی بی |
طرز وفات | طبعی موت |
شہریت | سلجوق سلطنت |
اولاد | ملک شاہ دوم |
والد | ملک شاہ اول |
بہن/بھائی | سلطان احمد سنجر ، ناصر الدین محمود اول سلجوقی ، گوہر خاتون
|
خاندان | سلجوق خاندان |
عملی زندگی | |
پیشہ | سیاست دان [۲] |
ترمیم |
رکن الدین برکیاروق (پیدائش: 1081ء– وفات: 2 دسمبر 1104ء) سلجوقی سلطنت دا چوتھا سلطان تے سلجوقی سلطان ملک شاہ اول دا بیٹا سی برکیاروق نے 1092ء توں 1104ء تک حکومت کيتی۔
پیدائش
سودھوبرکیاروق دا نام رکن الدین بن سلطان ملک شاہ اول اے۔ کنیت ابوالمظفر تے لقب برکیاروق رکن الدین تے خطابِ شاہی شہاب الدولہ مجد الملک اے۔ برکیاروق دی پیدائش 474ھ/ 1081ء وچ ہوئی۔[۳] برکیاروق سلجوقی سلطان ملک شاہ اول دا وڈا بیٹا سی تے اُس دی والدہ دا نام زبیدہ بیگم سی[۴]
تخت نشینی توں پہلے دے واقعات
سودھو- تفصیلی لیکھ لئی ویکھو: محمود اول سلجوقی، ملک شاہ اول، ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) تے نظام الملک طوسی
19 نومبر 1092ء نوں ملک شاہ اول سلجوقی دا انتقال ہويا تو ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) نے اِس خبر نوں پوشیدہ رکھیا تے اُس دی لاش نوں لے کے اصفہان پہنچ گئی جتھے اُس نے ملک شاہ اول دی وفات تے اپنے نو عمر بیٹے محمود دی تخت نشینی دا اعلان کیتا۔ محمود ملک شاہ اول دا سب توں چھوٹا بیٹا سی جس دی عمر محض چار سال سی۔ فوج تے امرائے سلطنت نے محمود دے نام اُتے بیعت کرلی۔ عباسی خلیفہ المقتدر باللہ نے نو عمر سلجوقی سلطان محمود دے لئی خطبات وچ نام شامل کرنے دی اجازت صرف اِس شرط اُتے دے دی کہ بلوغت توں قبل مجد المک سلطنت دا نگران و منتظم رہے گا تے ایہی مجد الملک صیغہ مال تے عزل و نصب دا اختیار اپنے پاس رکھے گا۔ ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) نے ایہ شرائط منظور کر لین تے چند امرا نوں برکیاروق دی گرفتاری دے لئی اصفہان بھیجیا، چنانچہ اُس دے حکم اُتے برکیاروق نوں گرفتار کرکے جیل وچ ڈال دتا گیا۔[۵][۶] ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) دے حکومت وچ آ جانے دے بعد سلجوقی سلطنت دی صورت حال خراب ہُندی گئی۔ اِنہاں حالات توں متوفی سلطان ملک شاہ اول دی دوسری بیوی تے برکیاروق دی والدہ زبیدہ بیگم نے فائدہ اُٹھایا تے وزیر نظام الملک طوسی دے غلاماں نال مل کے اصفہان دے قید خانہ اُتے دھاوا بول دتا جتھے برکیاروق نوں آزاد کروا لیا تے تختِ حکومت اُتے بٹھا دتا۔ اِنہاں دناں ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) اپنے بیٹے محمود اول سلجوقی دے ہمراہ دارالخلافت بغداد وچ سی، ایہ خبر سن کے اوہ فوراً اصفہان دے لئی بغداد توں روانہ ہوئی۔[۷][۸]
ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) جدوں بغداد توں روانہ ہوئی تو برکیاروق تخت سلجوقی سلطنت اُتے قابض ہوچکيا سی ارغش نظامی تے اُس دی فوج نے برکیاروق دے ماتحت ہو گئی تو برکیاروق دی حکومت مستحکم ہو گئی۔ اُس نے ہور پیش قدمی کردے ہوئے قلعہ طبرک فتح کر لیا تے جدوں ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) نوں ایہ خبر ملی تو برہم ہوئی تے برکیاروق نوں شکست فاش دینے دے لئی فوج روانہ کیتی مگر اُس دے بعض امرا برکیاروق نال مل گئے تے باقی فوج میدان چھڈ کے واپس اصفہان پہنچ گئی۔ برکیاروق نے اُنہاں دا پیچھا کیتا تے اصفہان دا محاصرہ کر لیا۔ اِس دوران مختلف امرا برکیاروق دے پاس آندے رہے تے اُس دی عسکری قوت دا سبب بندے گئے۔ اِنہاں وچ عز الملک ابوعبداللہ حسن بن نظام الملک طوسی والی خوارزم وی شامل سی جو اپنے بھائیاں، اقربا تے اپنی فوج دے ہمراہ برکیاروق توں آ ملیا۔ برکیاروق نے پرجوش استقبال کیتا۔ امیر تاج الملک جو ترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) دا وزیر سی تے جسنوں اُس نے فوج دا کمان دے کے روانہ کیتا سی، گرفتار کر لیا گیا تے اُسے برکیاروق دے سامنے پیش کیتا گیا، برکیاروق نے اُسے آزاد کر دتا۔ برکیاروق تاج الملک نوں عہدہ نظامت دینا چاہندا سی لیکن فوج اُسے نظام الملک طوسی دے قتل دا ذمہ دار سمجھدی سی، لہٰذا اُسے ماہِ محرم 486ھ وچ قتل کر دتا گیا۔[۷][۹] حالے ایہ سلسلہ جاری سی کہ برکیاروق دے چچا تاج الدولہ تکش نے وی قسمت آزمائی دا فیصلہ کیتا۔ اُس نے دیاربکر تے آذربائیجان اُتے حملہ کر دتا مگر اُس دے تے برکیاروق دے درمیان وچ جنگ دی نوبت نہ آئی۔ اِس دی وجہ ایہ سی کہ تاج الدولہ تکش دے دو وڈے امرا قسیم الدولہ آق سنقر تے بوزان، والی حران اپنی فوجاں دے ہمراہ برکیاروق نال مل گئے۔ اِس اُتے تاج الدولہ تکش جنگ نہ کرسکیا تے بلاد الشام دی طرف واپس پلٹ گیا۔[۱۰]
اسماعیل بن داؤد دی بغاوت
سودھوترکان خاتون (زوجہ ملک شاہ سلجوقی) نے جدوں دیکھیا کہ تخت تک کوئی راستہ باقی نہ رہیا تو اسماعیل بن داؤد دی طرف رجوع کیتا جو برکیاروق دا ماموں تے والی آذربائیجان سی اُسے لالچ دتا کہ جے اوہ جنگ کرکے برکیاروق نوں تخت توں ہٹا دے تے سلطنت اُتے قبضہ کرلے تو اوہ اُس نال نکاح کرلے گی۔ اسماعیل اِس فریب وچ آ گیا تے اُس نے فوج جمع کرکے برکیاروق دے خلاف اعلانِ جنگ کر دتا۔ دوناں دے مابین مقامِ کرج وچ جنگ ہوئی جس وچ لشکر دے سردار برکیاروق نال مل گئے تے اسماعیل نوں شکست ہو گئی۔ اِس اُتے سلطان برکیاروق دی والدہ زبیدہ بیگم نے دوناں وچ مصالحت کروا دتی۔ اِس مصالحت دے بعد وی سردارنِ لشکر کمشگین، آق سنقر تے بوزان دے مابین عداوت رہی تے اُنہاں نے مصالحت قبول نہ کیتی تے کہیا کہ اسماعیل تخت دا دعویدار اے تے تخت اُتے قبضہ کرنا چاہندا اے، لہٰذا اِنہاں سردارانِ لشکر نے اسماعیل بن داؤد نوں قتل کر دتا تے برکیاروق نوں اِس دی خبر کردتی۔[۱۱] اِنہاں واقعات دے بعد برکیاروق دے تخت دے تمام دعویدار اِس راستے توں ختم ہو گئے، برکیاروق دے مخالفین دا آہستہ آہستہ قلع قمع ہو گیا تے اُس دے والد سلطان ملک شاہ اول دی سلطنت اُتے مکمل قبضہ تسلیم کر لیا گیا۔
خلیفہ بغداد دی سند
سودھو تفصیلی مضامین لئی ملاحظہ کرو: المقتدی بامر اللہ اور المستظہر باللہ
محرم الحرام 487ھ وچ خلیفہ خلافت عباسیہ المقتدی بامر اللہ نے سلطان برکیاروق نوں دار الخلافہ بغداد طلب کیتا تے اُسے خلعت نال نوازیا۔ اُس دے نام دا خطبہ جامع بغداد وچ پڑھوایا گیا، اُمورِ سلطنت دے تمام اختیارات برکیاروق نوں سونپ دتے گئے۔ چند دن بعد عباسی خلیفہ المقتدی بامر اللہ دا 15 محرم الحرام 487ھ/3 فروری 1094ء نوں بغداد وچ انتقال ہو گیا۔[۸] خلیفہ دے جانشین المستظہر باللہ نے اپنے والد دی پالیسی نوں جاری رکھیا تے برکیاروق توں معاملات اُسی نہج اُتے چلدے رہے۔
فتوحات و سلطنت
سودھو1094ء وچ عباسی خلیفہ المقتدی بامر اللہ دی پزیرائی دے بعد برکیاروق سلجوقی سلطنت اُتے مکمل طور اُتے حکمران تسلیم کر لیا گیا۔ چنانچہ برکیاروق نے نیشاپور، خراسان، ترمذ تے خوارزم اُتے قبضہ کر لیا۔ لیکن ہن ایہ ہويا کہ برکیاروق دے دو بھائیاں نوں اُمورِ مملکت وچ شریک کردے ہوئے سلطان سنجر نوں خراسان تے سلطان محمد نوں گنجہ تے اُس دے متعلقہ علاقےآں دی حکومت تفویض کيتی۔ چونکہ سلطان محمد دی عمر کم سی، اِس لئی امیر قطلغ تکین اتابک نوں بطور وزیر اُس دے ہمراہ روانہ کیتا گیا سی کچھ عرصہ بعد ہی سلطان محمد نے اپنے وزیر تکین اتابک نوں قتل کر دتا تے تمام صوبہ ایران اُتے قابض ہو گیا، برکیاروق نے اُس دے خلاف اعلانِ جنگ کر دتا۔ ماہِ ذوالقعدہ 492ھ وچ رے (شہر) اُتے قبضہ کر لیا تے اُس دے اک امیر مؤید الملک نے برکیاروق دی والدہ زبیدہ بیگم نوں گرفتار کرکے قتل کر دتا۔ اِس وقت حالات اِتنے خراب ہوچکے سن کہ برکیاروق نوں بغداد چھڈنا پيا تے سلطان محمد اُس دی غیر موجودگی وچ بغداد وچ داخل ہو گیا۔ عباسی خلیفہ المستظہر باللہ نے اُسے غیاث الدنیاء والدین دا خطاب دے کے سلجوقی سلطان نامزد کر دتا تے اُس دا خطبہ پڑھا جانے لگیا۔[۱۲] کچھ ہی عرصہ دے بعد 15 صفر 493ھ تے اُس دی افواج دا سالار نیال بن انوشتگین اپنی فوج دے نال بغداد آ گئے۔ برکیاروق دے بغداد آندے ہی دوبارہ جامع بغداد وچ برکیاروق دا خطبہ پڑھا گیا تے سلطان محمد دا نام خطبہ توں کڈ دتا گیا۔[۱۳][۱۴][۱۵]
بغداد وچ معرکہ مابین سلطان محمد و سلطان برکیاروق
سودھو15 صفر 493ھ نوں سلطان برکیاروق بغداد وچ داخل ہويا تو دوناں بھائیاں دے درمیان معرکہ آرائی ہوئی تے برکیاروق دی فوج بھج کھڑی ہوئی، جس دے سبب 5 رجب 493ھ نوں سلطان محمد دا بغداد اُتے قبضہ ہو گیا۔ برکیاروق اپنے چند جانثاراں دے نال رے پہنچیا۔ سلطان محمد دے خلاف دوسری وڈی جنگ 3 جمادی الثانی 493ھ نوں لڑی گئی جس وچ سلطان محمد نوں شکست ہوئی تے مؤید الملک نوں گرفتار کرکے قتل کر دتا گیا۔[۱۶][۱۷]
سلطان برکیاروق دی رے شہر وچ سکونت
سودھو3 جمادی الثانی 493ھ نوں لڑی گئی جنگ وچ سلطان محمد نوں شکست ہوئی تے اوہ جرجان روانہ ہو گیا تے اپنے بھائی سنجر توں مدد دی درخواست کيتی۔ دونے بھائیاں دی ملاقات تے باہم مل جانے دے بعد سلطان برکیاروق اُنہاں دا مقابلہ نہ کرسکیا تے اُسنوں بغداد چھڈنا پيا تے سلطان محمد نے اپنی حیثیت بغداد وچ مستحکم کرلی تے عباسی خلیفہ المستظہر باللہ نے اُسے مبارکباد دا پیغام بھیجیا۔[۱۸]
نہاوند دا معرکہ
سودھونہاوند وچ دوناں دے لشکر دوبارہ آمنے سامنے ہوئے لیکن امرا دی مصالحت آڑے آئی۔ ایہ مصالحت وی کچھ روز رہی تے سلطان برکیاروق تے سلطان محمد دی افواج وچ معرکہ آرائی ہو گئی۔ ایہ چوتھی جنگ ماہِ جمادی الاول 495ھ وچ ہوئی تے اِس وچ سلطان محمد دی فوج میدان چھڈ دے بھج نکلی تے سلطان محمد اپنے چند ساتھیاں دے نال اصفہان وچ جان بچاندا ہويا پناہ لینے اُتے مجبور ہو گیا۔ دونے بھائیاں دے مابین اگلا معرکہ خراسان وچ پیش آیا ور اِس جنگ وچ وی سلطان محمد نوں شکست ہوئی تے اُس نے ارقیس یعنی صوبہ خلاط وچ جا کے اقامت اختیار کیتی۔[۱۹]
صلح تے تقسیم سلطنت
سودھوسلطان برکیاروق تے سلطان محمد دے مابین مدتِ مدید توں جنگاں دا اک نا رکنے والا سلسلہ جاری سی، جس دے باعث جانی و مالی نقصان ہو رہیا سی برکیاروق نوں اِس دا بہت احساس سی، لہٰذا اُس نے صلح کرنے دی کوشش کيتی۔ دوناں وچ کچھ شرائط اُتے صلح ہو گئی تے پابندی شرائط اُتے حلف لیا گیا۔ شرائط وچوں اک ایہ شرط وی سی کہ جنہاں شہراں دا اقتدار سلطان محمد نوں دتا جائے گا، اوہ اُس دی مستقل حکمرانی دے دائرہ کار وچ ہون گے تے سلطان برکیاروق اپنے علاقےآں شہراں دا مستقل حکمران ہوئے گا۔ صلح دے بعد 497ھ وچ سلطان برکیاروق دے نام دا خطبہ جامع بغداد تے واسط وچ پڑھا گیا۔ ماہِ ذوالقعدہ 497ھ وچ خلیفہ المستظہر باللہ نے سلطان برکیاروق، امیر ایاز تے وزیر سلطنت نوں خلعت عطاء کیتی تے اُنہاں توں اطاعت و فرماں برداری دا حلف لیا۔[۲۰]
وفات
سودھوسلطان برکیاروق جدوں اصفہان توں واپس بغداد آیا سی تو اوہ سل تے بواسیر دے مرض وچ مبتلا ہوچکيا سی یزد پہنچیا تو بیماری وچ شدت آ گئی۔ چنانچہ برکیاروق نے اپنے بیٹے ملک شاہ دوم نوں اپنا ولی عہد مقرر کیتا جو محض پنج سال دا سی تے امیر ایاز نوں انتظاماتِ سلطنت سپرد کیتے تے بغداد نوں روانہ ہويا۔ حالے بغداد نئيں پہنچیا سی کہ اصفہان وچ بروز جمعہ 12 ربیع الاول 498ھ/ 2 دسمبر 1104ء نوں 24 سال دی عمر وچ انتقال کرگیا۔ تدفین اصفہان وچ کيتی گئی۔ مدتِ حکومت 12 سال 12 دن شمسی تے 12 سال 6 ماہ قمری سی۔[۲۱][۲۲][۲۳]
ہور ویکھو
سودھوحوالے
سودھو- ↑ http://iranologie.com/the-history-page/the-seljuqs/
- ↑ https://pantheon.world/profile/person/Barkiyaruq
- ↑ ابن خلکان: وفیات الاعیان، جلد 1، ص 268۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 33/34۔
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 164/165، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 13۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ۷.۰ ۷.۱ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 165، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ۸.۰ ۸.۱ جلال الدین سیوطی: تاریخ الخلفاء، ص 463۔ مطبوعہ لاہور
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 14۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 14/ 15۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 168، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 191، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن تغری بردی: النجوم الزاھرہ فی ملوک مصر والقاہرہ، جلد 5۔ ص 165۔ مطبوعہ قاہرہ، مصر۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 193، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 4، ص 599۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 196، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 24۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 25/26۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 31/32۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 222، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن تغری بردی: النجوم الزاھرہ فی ملوک مصر والقاہرہ، جلد 5۔ ص 191۔ مطبوعہ قاہرہ، مصر۔ 1387ھ/ 1967ء
- ↑ ابن خلدون: تاریخ ابن خلدون، جلد 5، ص 33/34۔ مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1391ھ/ 1971ء
- ↑ ابن اثیر: الکامل فی التاریخ، جلد 8، ص 223، مطبوعہ بیروت، لبنان۔ 1387ھ/ 1967ء
پیشرو ناصر الدین محمود اول سلجوقی |
سلطان سلجوقی سلطنت 20 نومبر 1092ء– 2 دسمبر 1104ء |
جانشین ملک شاہ دوم |