ابراہیم غزنوی
ابراہیم غزنوی | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
(فارسی وچ: ابراهیم غزنوی) | |||||||
جم | سنہ 1032 | ||||||
وفات | 25 اگست 1099 (66–67 سال) | ||||||
شہریت | غزنوی سلطنت | ||||||
اولاد | مسعود غزنوی سوم | ||||||
والد | مسعود غزنوی | ||||||
بہن/بھائی | |||||||
خاندان | سلطنت غزنویہ | ||||||
مناصب | |||||||
سلطان سلطنت غزنویہ | |||||||
دفتر وچ ۱۰۵۹ – ۱۰۹۹ |
|||||||
| |||||||
ترمیم |
سلطان ابراہیم غزنوی غزنی سلطنت دا سلطان سی جس نے ۱۰۵۹ توں ۱۰۹۹ تک حکومت کیتی۔
سلطان ابراہیم غزنوی وڈا متقی تے پرہیزگار انسان سی ۔ ہر سال اپنے ہتھ توں قرآن پاک لکھ کے مکہ مکرمہ گھلدا سی ۔ سلطان نے سلجوقیاں توں صلح کر لئی سی اس لئی ہندوستان دے بعض اہم علاقے فتح کرنے وچ کامیاب رہیا۔ سلطان ابراہیم بیالیس سال تک حکمران رہے تے ۱۰۹۹ء وچ وفات پائی۔
جم تے جیون
سودھوابراہیم غزنوی۴۲۴ھ/بمطابق۱۰۳۳عیسویٰ وچ ہرات وچ پیدا ہوے جو کہ موجودہ افغانستان دا اہم شہر اے ۔اودوں غزنی سلطنت دی قیادت ابراہیم دے والد مسعود غزنوی دے ہتھ وچ سی۔مسعود غزنوی ۴۲۱ھ توں ۴۳۲ھ/۱۰۳۰تا ۱۰۴۰ء تک حکمران رہے۔مسعود غزنوی اک بہادر جاگروت مغز حکمران سن ۔وہ اپنے بیٹے ابراہیم دی زندگی دے ابتدائی ۸ سال تک زندہ رہے۔ایتھے تک کہ ۴۳۲ھ/بمطابق ۱۰۴۰عیسویٰ وچ انہاں نوں قتل کر دتا گیا۔
مسعود دے زمانے وچ غزنوی سلطنت سمٹ کر رہ گئی سی۔ کیوں کہ سلجوقیاں نے طغرل بیگ دی قیادت وچ خراسان دے بوہت سارے علاقےآں اُتے قبضہ کر ليا سی۔ مسعود دے بعد انہاں دے بیٹے موود نے۴۳۴ھ/۱۰۴۲عیسویٰ وچ حکومت سنبھالی۔۴۴۰ھ/بمطابق۱۰۴۸ عیسویٰ وچ موود دے انتقال دے بعد انہاں دے بھائی علی بن مسعود حکمران بنے۔۴۴۱ھ/بمطابق۱۰۴۹عیسویٰ وچ انہاں دی معزولی دے بعد عبد الرشید نے اقتدار سنبھالیا۔لیکن ۴۴۳ھ/بمطابق ۱۰۵۲ عیسویٰ وچ انہاں نوں وی قتل کر دتا گیا۔ان دے بعد غزنوی سلطنت دی باگ ڈور انہاں مسعود دے اک ہور بیٹےفرخ زاد دے ہتھوں وچ آئی فرخ نے سلطنت نوں سنبھالیا تے سلجوقیاں نوں پسپا کر دتا۔فرخ سیر ۴۵۱ھ/بمطابق ۱۰۵۹ عیسویٰ وچ وفات پا گئے۔ان دی وفات دے بعد انہاں دے بھائی ابراہیم غزنوی نے سلطنتِ غزنویہ دے ۱۲ھويں فرما نوا دی حیثیت توں اقتدار سنبھالیا۔
تخت نشینی
سودھوسلطان فرخ زاد غزنوی دے انتقال دے بعد اس دے بھائی ابراہیم بن مسعود نے عنان حکومت سنبھالی۔ [۱] سلطان ابراہیم غزنوی ۴۵۱ھ بمطابق ۱۰۵۸ء وچ تخت نشین ہويا۔ [۲]
سلجوقیاں نال صلح
سودھوسلطان ابراہیم غزنوی چونکہ بے حد نیک پاک فطرت تے خدا دے بندےآں اُتے مهربان سی اس لئی اس نے سلجوقیاں نال اس شرط اُتے صلح کر لئی سی کہ کوئی دوسرے اُتے حملہ نہ کرے تے رعایا نوں جو خداوند تعالی دی ودیعت اے ملک گیری دی ہوس وچ تباہ و برباد نہ کرے۔ سلطان ابراہیم نے اپنے بیٹے مسعود دی شادی ملک شاه سلجوقی دی بیٹی نال کیتی تے اس باہمی معاہدے نوں مستحکم و پائیدار بنایا۔
مورخین دا بیان اے کہ اس معاہدے توں پہلے اک بار سلجوقی نے غزنی اُتے حملہ کرنے دا ارادہ کیتا سی ۔ ابراہیم نے جدوں ایہ خبر سنی تاں وڈا پریشان ہويا۔ اس جنگ کيتی مصیبت توں بچنے دے لئی اس نے اک چال چلی تے سلجوقی امیراں دے ناں کچھ خطوط لکھے جنہاں وچ ایہ مضمون درج کیتا کہ مینوں ایہ جبن کے بے انتہا مسرت ہوئی اے کہ تسيں سب نے اپنے بادشاہ نوں غزنی دے سفر اُتے آمادہ کرنے وچ وڈی محنت تے جانفشانی توں کم لیا جس طرح تسيں نے بادشاہ نوں اس سفرپر آمادہ کر ليا اے اس طرح ہن ایہ کوشش وی کرو کہ جلد توں جلد غزنی پہنچ جاؤ تا کہ اسيں سب جلد از جلد ملک شاہ توں چٹکارا حاصل کر لین۔ اس کارگزاری دے صلے وچ مَاں توانوں مالا مال کر دواں گا تے جو رقوم تسيں توں طے ہوئیاں نيں انہاں نوں دوگنی تعداد وچ ادا کرداں گا۔ ابراہیم نے ایہ خطوط اپنے اک ملازم نوں دتے تے اس توں کہیا کہ ملک شاہ نوں شکار دا بہت شوق اے تاں اس موقع اُتے انتظار کرو تے جدوں اوہ شکار کھیلنے دے لئی روانہ ہوئے اس وقت اس دے پِچھے پِچھے شکار گاہ وچ پہنچ جانا۔ جدوں سلجوقی سپاہی تینوں دیکھو گے تاں تینوں پھڑ کر بادشاہ دے سامنے لے جان گے تے بادشاہ جدوں تیرے توں باز پرس کرے پہلے کچھ حیلہ و بہانہ کرنا تے بعد وچ اوہ خطوط اس دے حوالے کے دينا۔ اس کارروائی توں سلطان ابراہیم دی غرض ایہ سی کہ ملک شاہ اول دے ہتھ جدوں ایہ خطوط لگاں تاں سلجوقی امرا وچوں کوئی اس وقت اس دے پاس نہ ہوئے۔
ایہ قاصد قصبہ اسفران (خراسان دا اک مشہور مقام وچ ) جا پہنچیا۔ جتھے انہاں دناں ملک شاہ خیمہ زن سی ۔ اپنی عادت دے مطابق اک دن ملک شاہ شکار دے لئی روانہ ہويا۔ سلطان ابراہیم دا قاصد وی اپنے پروگرام دے تحت اس دے پِچھے چل دتا۔ ملک شاہ دے سپاہیاں نے جدوں اس قاصد نوں دیکھیا تاں اسنوں حراست وچ لے لیا تے ملک شام دے سامنے پیش کر دتا۔ ملک شاہ نے حکم دتا کہ اسنوں کوڑے لگائے جان۔ قاصد نوں کوڑے لگائے گئے تے اس دی پیٹھ زخمی ہوئے گئی تاں اس نے پہلے توں طے شدہ طریق کار دے مطابق ایہ اقرار کیتا کہ وچ سلطان ابراہیم دا قاصد ہاں تے اس دے ایما اُتے ایتھے آیا ہاں تا کہ اس دے دتے ہوئے کچھ خطوط سلجوقی امیراں تک پہنچیا داں۔ ملک شاہ نے اوہ خطوط اس توں لے کے پڑھے تے فوراً اس نے اپنے ملک نوں واپسی دا ارادہ کر ليا۔ اپنے دار الحکومت پہنچ کے اس نے اس بارے وچ تحقیقات دی جس دے نتیجے وچ اس اُتے ظاہر ہوئے گیا کہ اس دے امرا سلطان ابراہیم دے ارادہ توں بالکل بے خبر نيں تے ایہ محض ابراہیم دی اک ترکیب سی جس اُتے عمل کے دے اس نے جنگ دے مصائب توں چھٹکارا حاصل کر ليا۔ اس واقعے دے بعد ملک شاہ اکثر کہیا کردا سی کہ اگرچہ ابراہیم نے ایہ چال اس لئی چلی سی کہ غزنوی تے سلجوقی لشکراں وچ مقابلہ نہ ہوئے کیونجے اسنوں یقین سی کہ اس دے نتیجے وچ غزنوی فوج میدان جنگ توں بھج نکلے گی تے سلجوقیاں نوں فتح ہوئے گی لیکن ایہ حیلہ کر کے اس نے میرے ارادے توں مینوں باز رکھیا اے اس لئی فتح دراصل ايسے نوں ہوئی اے تے مینوں شکست۔
ابراہیم غزنوی نے جدوں تخت سنبھالیا تاں انہاں نے سلجوقیاں نال جنگ و جدل ختم کرنا چاہیا۔ کیونجے غزنویاں تے سلجوقیاں دے درمیان بلخ تے سیستان دے علاقےآں وچ لڑائیاں جاری سی۔تا اسيں ہن دونے فریقاں نوں اس گل دا اندازہ ہو گیا سی کہ ہن اس جنگ دا کسی نوں فائیدہ نئيں ہوئے گا ۔ہور پیش رفت ابراہیم غزنوی نے دی ۔انہاں نے ختلان،چغانیاں تے قبادیان دے علاقے سلجو قیاں نوں پیش کر دتے تے انہاں توں دوستی دا معاہدہ کيتا۔
ابراہیم غزنوی نے سلجوقی سلطان نوں قیمتی تحائف وی بھیجےجب ۴۵۵ھ/بمطابق ۱۰۶۳عیسویٰ نوں سلجوقی سلطان طغرل بیگ محمد دا انتقال ہويا تے انہاں دے بھتیجے(چغری بیگ دے صاحبزادے) الپ ارسلان نوں سلجوقی سلطنت دا فرما نروا تسلیم کر ليا گیا تاں ابراہیم غزنوی تے الپ ارسلان دے وچکار ودھ قریبی تعلقات قائم ہو گئے۔ابراہیم غزنوی نے اپنی اک دھی دی شادی الپ ارسلان دے بیٹے ارسلان شاہ توں کر دتی،اور اپنے بیٹے دی شادی ملک شاہ سلجوقی دی دھی توں کر دتی۔سلجوقیاں توں ایہ دوستانہ مراسم غزنویاں دے حق وچ خوشحالی لائے۔اب مغرب دی جانب توں غزنوی سلطنت دی سر حداں محفوظ ہو گئياں۔
اجودھن دی فتح
سودھوجب سلجوقیاں دی طرف توں سلطان ابراہیم غزنوی نوں اطمینان ہويا تاں اس نے اک بہت وڈا لشکر تیار کر کے ہندوستان دی طرف روانہ کیتا۔ اس لشکر نے ہندوستان دے اکثر حصے فتح کیتے جو ہن تک اسلامی سلطنت توں علاحدہ رہے سن ۔ ۴۷۲ھ وچ سلطان ابراہیم خود ہندوستان پہنچیا تے ایتھے دے مشہور و معروف قلعہ اجودھن دا (پاک پتن جو لاہور توں سو کوس دے فاصلے اُتے واقع اے ) دا محاصرہ کے لیا۔ چند دن وچ اسنوں فتح کر ليا۔
روپال دی فتح
سودھوقلعہ اجودھن نوں سر کرنے دے بعد سلطان ابراہیم نے پنجاب دے سب توں وڈے قلعے روپال دی طرف توجہ کيتی۔ ایہ قلعہ اک بلند پہاڑ دی چوٹی اُتے بنیا ہویا سی ۔ جس دے اک طرف تاں دریا وگدا سی تے دوسری طرف اک گھنا جنگل پھیلا ہويا سی ۔ اس جنگل وچ خود رو درختاں دی تعداد شمار توں باہر سی۔ ایہ سب آپس وچ اس طرح ملے ہوئے سن دے سورج دی کرناں دے لئی زمین تک پہنچنا محال سی ۔ انہاں وچوں بیشتر درختاں اُتے ہر وقت زہریلے سپ وی لپٹے رہے سن ۔ اس توں اندازہ ہوئے سکدا اے قلعہ دے دونے طرف ٹھہرنے دے لئی بالکل جگہ نہ سی۔ قلعے دی حالت تے اس دے آس پاس دا ایہ عالم ہر حملہ آور نوں خوف زدہ کرنے تے انہاں دی ہمتاں توڑنے دے لئی کافی سی ۔ سلطان ابراہیم نے دامن ہمت و استقلال نوں ہتھ توں نہ جانے دتا تے مشکلات دا جوان مردی توں مقابلہ کردا ہويا اوتھے تک جا پہنچیا۔ کچھ عرصے تک قلعے دا محاصرہ کرنے دے بعد اس نے آخر کار اسنوں فتح کر ليا۔
اس دے بعد ابراہیم غزنوی نے بر صغیر دی طرف توجہ دتی۔پہلے تاں انہاں نے اک وڈی فوج بر صغیر روانہ کيتی تے اس فوج نے بعض ایداں دے علاقے فتح کيتے جو کہ پہلے غزنوی سلطنت نے فتح نئيں کيتے سن ۔۴۷۲ھ/بمطابق ۱۰۷۹ عیسویٰ وچ ابراہیم غزنوی خود فوج دی قیا دت کردے ہوے اس علاقے وچ داخل ہوئے جو ہن پاکستان وچ شامل اے۔ ابراہیم غزنوی نے "اجودھن" دے قلعے دا محاصرہ کيتا تے اسنوں فتح کر ليا ۔اس دا موجودہ ناں "پاکپتن "اے۔
اس دے بعد ابراہیم غزنوی نے اک ہور وڈے قلعے روپال اُتے حملہ کيتا۔ ایہ قلعہ اک بلند پہاڑ دی چوٹی اُتے بنیا ہویا سی۔جس دی اک جانب دریا جدوں کہ دوسری جانب جنگل سی، جنگل اس قدر گھنا سی کہ سورج دی روشنی زمین تک نئيں آندی سن ۔ قلعے دی دوسری جانب فوج نوں ٹھہرانے کہ جگہ بلکل وی نہ سی۔ ایويں انہاں حالات وچ اس قلعے نوں فتح کرنا ناممکن نظر آ رہیا سی لیکن ابراہیم غزنوی نے اس مسانوں ترک نہ کيتا تے تمام مشکلات دے باوجود طویل محاصرے دے بعد ابراہیم غزنوی نے ایہ قلعہ فتح کر ليا۔
درہ دی فتح
سودھوقلعہ روپال نوں سر کرنے دے بعد سلطان ابراہیم نے اس دے نیڑے ہی دے اک شہر درہ اُتے حملہ کیتا۔ ایہ شہر غیر مسلماں توں آباد سی جو خراسانی نسل نال تعلق رکھدے سن ۔ ایہ باشندے انہاں خراسانیاں دی نسل توں سن جنہاں نوں افراسیاب نے خراسان توں جلا وطن کر کے ہندوستان دی سرحد اُتے آباد کیتا سی ۔ ایہ لوک بت برستی تے ايسے قسم دی دوسری خرافات وچ مبتلا سن ۔ درہ وچ اک تالاب سی جس دا قطر اک میل سی تے اس دی گہرائی بے پناہ سی۔ اس دی گہرائی دا پتا چلیانا بہت مشکل سی ۔ تالاب وچ پانی وڈی کثرت توں رہندا سی باوجود اس دے کہ اس شہر دے تمام لوکاں تے جانوراں دے لئی ایتھے توں ہی پانی استعمال ہُندا سی فیر وی پانی کم نہ ہويا سی ۔ شہر دے آس پاس چاراں طرف انتہائی گھنے جنگل سن اس وجہ توں شہر وچ داخل ہونے تے باہر نکلنے دے رستےآں دا پتا چلیانا بہت مشکل سی ۔ گذشتہ بادشاہاں نے اس شہر دے باشندےآں نوں اپنا باج گزار بنانا ہمیشہ مشکل سمجھیا تے اس وجہ توں وی اس طرف توجہ نہ دی لیکن محمود غزنوی دا باہمت تے بہادر جانشین کِسے قسم دی مشکلاں توں نہ گھبرایا تے اس نے ایتھے دے باشندےآں تک نور اسلام نوں پہنچانے دا پورا پورا ارادہ کر ليا۔ اس نے کئی بزار پیادہ سپاہیاں نوں اس کم اُتے مامور کیتا کہ اوہ لشکر کے اگے چلاں تے راستے دے درختاں نوں کٹ کر لشکر دے لئی راستہ ہموار کردے جان۔ اس طریق کار دا نتیجہ ایہ ہويا کہ راستہ صاف ہوئے گیا تے غزنوی لشکر نوں اگے ودھنے وچ وڈی آسانی ہوئے گئی۔ جدوں ایہ لشکر جاں باز درہ دے نیڑے پہنچیا تاں برسات دا موسم شروع ہوئے گیا تے وڈی موسلا دھار بارششاں ہونے لگی۔ اس وجہ توں لشکر نوں کچھ عرصے دے لئی شہر دی سرحد اُتے ہی قیام کرنا پيا۔ اگرچہ برسات اہل لشکر دے لئی باعث زحمت ثابت ہوئی لیکن الوالعزم سلطان ابراہیم دی پیشانی اُتے بل نہ آیا تے اوہ قلعہ نوں فتح کرنے دے ارادے اُتے پہلے دی طرح ثابت قدم رہیا۔ تن ماہ دے عرصے دے بعد بارش نے دم لیا تے شکر نوں شہر دے نیڑے پہنچنے دا موقع ملا۔ سلطان ابراہیم خود تاں اپنے لشکر کے نال شہر دے کنارے اُتے مقیم رہیا تے اپنے چند آدمیاں نوں اہل شہر دے پاس اسلام دی دعوت دے کے بھیجیا لیکن اس دعوت دا کوئی نتیجہ نہ کڈیا تے درہ دے باشندے اپنے قدیم آبائی مذہب اُتے قائم رہے۔ (یہ عالم دیکھ کے ابراہیم شاہ دے پاس شہر اُتے حملہ کرنے دے علاوہ کوئی چارہ نہ رہیا) ایہ سب دیکھ کے سلطان نے مایوس ہوئے کے شہر اُتے حملہ کر دتا تے فتح حاصل کيتی۔ سلطان ابراہیم اس شہر توں اک لکھ لونڈیاں تے غلام مع بوہت سارے بیش قیمت مال و اسباب اپنے ہمراہ لے کے واپس ہويا۔
قلعہ روپال دے بعد ابراہیم غزنوی نے اک ہور شہر درہ اُتے حملہ کيتا اس شہر وچ ایداں دے غیر مسلم آ باد سن جو کہ خراسانی نسل نال تعلق رکھدے سن ۔ایہ وڈی جنگجو قوم سی۔اس شہر دے آ س پاس وی بے شمار جنگل سن ۔ شہر وچ داخل ہوݨ دا راستہ بہت دشوار سی۔ابراہیم غزنوی نے کسی رکاوٹ دی پرواہ نہ دی تے پیدل فوج نوں ایہ حکم جاری کيتا کہ اوہ درختاں نوں کٹ کر باقی فوج دے لئی راستہ بناواں تے جدوں فوج شہر دے پاس پہنچی تاں زور دار بارش شروع ہو گئی۔بارش دا ایہ سلسلہ تقریباً۳ماہ جاری رہیا۔جدوں بارش رُکی تاں ابراہیم غزنوی نے اہل شہر نوں اسلام لیانے دی دعوت دتی یا فیر غیر مسلم رہ کے جزیہ دینے دی پیش کش دی لیکن اہل شہر والےآں نے نفی وچ جواب دتا۔ابراہیم غزنوی نے شہر اُتے حملہ کر کے اسنوں فتح کر ليا ۔
پنجاب وچ حالات
سودھوابراہیم غزنوی توں پہلے غزنی تے سلجوقی سرحداں اُتے جنگاں دی وجہ توں پنجاب تے سرحد مین کافی بغاوتاں زور پھڑ رہیاں سی۔ابراہیم غزنوی دے دور وچ ہندوآں نے مسلماناں نوں پنجاب توں نکالنے دی کوشش کيتی۔لیکن اوہ ناکام رہے۔ابراہیم غزنوی دیاں کوششاں توں دہلی تک دا علاقہ غزنوی سلطنت وچ شامل ہو گیا۔ان دی سلطنت تاں اِنّی وسیع سی جِنّی کہ انہاں دے دادا محمود غزنوی نے قائم کيتی سی لیکن فیر وی اس وچ مشرقی افغانستان، موجودہ پنجاب تے دہلی دے علاقے شامل سن ۔
ابراہیم غزنوی نے غور دے علاقے وچ وی فوج کُشی دی سی۔ غور دے علاقے وچ اک مفاد پرس انسان عباس حکمران سی ۔عباس اک ظالم تے سفاک قسم دا حکمران سی۔جدوں اس دا ظلم حد توں ودھ گیا تاں غور توں اک وفد ابراہیم غزنوی دی خدمت وچ حاضر ہويا تے مدد کيتی درخواست کيتی،ابراہیم غزنوی نے غور اُتے حملہ کيتا تے جنگ ہوئی جس مین عباس گرفتار ہويا ابراہیم غزنوی اسنوں غزنی لے آئے ایتھے قید وچ اس دی موت ہوئے گی۔ابراہیم غزنوی چاہندے تاں غور نوں سلطنت وچ شامل کر سکدے سن لیکن انہاں نے ایسا نئيں کيتا بلکہ عباس دے اک بیٹے محمد نوں غور دا حکمران بنایا۔محمد نے نہایت عدل و انصاف دے نال حکومت کیتی۔
عادات تے خصائل
سودھوسلطان ابراہیم وڈا متقی تے پرہیز گار انسان سی ۔ اپنے عین شباب دے زمانے وچ اس نے دنیاوی لذتاں نوں ترک کر دتا سی ۔ رجب تے شعبان دے دونے مہینےآں وچ رمضان دی طرح روزے رکھدا سی تے اس طرح تن ماہ اس دے لئی رمضان رہندا۔ ایہ نوجوان صالح اپنے اس وقت نوں جو امور سلطنت توں بچ جاندا خدا دی عبادت وچ صرف کردا۔ رعایا دی خبر گیری تے اس دی خوش حالی دی فکر اسنوں ہر وقت رہندی سی اوہ ملک اُتے وڈے انصاف دے نال حکومت کردا تے غریباں وچ صدقے تے خیرات دی تقسیم کیتا کر سی ۔
"جامع الحکایات" وچ لکھیا اے کہ بادشاہی محل وچ ہر سال اک محفل وعظ و نصیحت ہويا کردی سی تے اس وچ امام یوسف سجاوندی اپنی تقریراں توں بادشاہ تے ہور اہل محفل دے دل گرمایا کردے سن ۔ سلطان امام یوسف سجاوندی دے علم و فضل تے اتقا و پرہیز گاری دا وڈا خیال رکھدا سی ۔ تے انہاں دی ہر گل نوں خندہ پیشانی توں سندا سی ایہی وجہ اے کہ امام ہر طرح دی گل سلطان توں بلا کِسے جھجک تے خوف دے کہہ دیندے سن ۔ بلکہ اکثر اوقات تاں سلطان نوں اس دی غلطیاں تے کوتاہیاں اُتے سخت لفظاں وچ ٹوکا کردے سن ۔ انہاں دے اس بر تاؤ توں ایہ حق پسند بادشاہ وی ملول یا آزرده خاطر نہ ہويا سی ۔
سلطان ابراہیم خط نسخ وچ بہت عمدہ لکھدا سی ۔ اپنے عہد حکومت دے تمام عرصے وچ اس نے اپنا ایہ شعار بنائے رکھیا کہ ہر سال اک قرآن اپنے قلم توں لکھ کے مکہ معظمہ ارسال کیتا کردا سی ۔ بعض مورخین دا بیان اے کہ سلطان موصوف دے ہتھ دے لکھے ہوئے قرآن مجید کے بعض نسخے ہن وی کتب خانہ نبوی وچ محفوظ نيں۔
شخصیت
سودھوابراہیم غزنوی نے حد متقی،پر ہیز گار تے دین دار انسان سن ۔ابراہیم غزنوی ہر سال رمضان المبارک دے روزاں دے علاوہ رجب تے شعبان دے روزے وی رکھیا کردے سن ۔ابراہیم غزنوی اک اعلیٰ درجے دے خطاط وی سن ۔مکہ و مدینہ توں انہاں نوں اس قدر محبت سی کہ اوہ ہر سال قرآن مجید دے اک نسخے دی خطاطی کردے تے اسنوں حرم شریف وچ بھیج دیندے سن ۔
ابراہیم غزنوی بہت نیک تے نرم دل حکمران سن ۔انہاں نوں ہمیشہ عوام دی فکر رہندی سی۔وہ رات وچ گلی کوچےآں وچ چکر لگایا کردے تے لوڑ مند نوں لبھ کر اس دی مدد کيتا کردے سن ۔بعض مورخین نے انہاں دی دینداری تے سادگی پسند دی وجہ توں انہاں نوں "ولی اللہ" وی کہیا اے ۔
مستقل مزاجی
سودھوبعض مورخین نے بیان کیتا اے کہ اک روز سلطان ابراہیم شاه غزنی دی شاہراہ اُتے چلا جا رہیا سی ۔ اس نے اک مزدور نوں دیکھیا جو کِسے شاہی عمارت دی تعمیر دے سلسلے وچ اک بھاری پتھر اپنے سر اُتے اٹھا کے چلا جا رہیا سی ۔ ایہ مزدور وڈا کمزور سی تے پتھر دے بجھ توں بالکل دبا جا رہیا سی ۔ مزدور دی ایہ حالت دیکھ کے ابراہیم شاہ نوں وڈا ترس آیا تے اس نے مزدور نوں حکم دتا کہ اوہ پتھر نوں سُٹ دے۔ مزدور نے حکم دی تعمیل دی تے اس طرح پتھر دے جان لیوا بجھ توں نجات حاصل کيتی۔ اوہ پتھر اوتھے شاہراہ اُتے پيا رہیا تے سلطان ابراہیم اپنے محل دی طرف چلا گیا۔ پتھر راستے دے بیچاں بیچ کچھ اس طرح پيا سی کہ تمام راہ گیر پیادے ہاں یا سوار اس پتھر توں ٹھوکر کھاندے۔ راستے چلنے والےآں دی ایہ تکلیف دیکھ کے اک شخص نے سلطان ابراہیم توں کہیا کہ جے اجازت ہوئے تاں ایہ پتھر ایتھے توں اٹھوا کر اک طرف کر دتا جائے تا کہ راستہ صاف ہوئے جائے تے لوکاں نوں اس روزانہ دی تکلیف توں رہائی ملے۔ ابراہیم نے اس دے جواب وچ کہیا ميں اک شخص توں کہہ چکيا ہاں کہ اس پتھر نوں سُٹ دے۔ ہن جے ميں کِسے دوسرے شخص نوں اس پتھر دے اٹھانے دا حکم داں گا تاں فیر میری گل دا اعتبار اٹھیا جائے گا تے لوک مینوں متلون مزاج سمجھنے لگاں گے۔ ظاہر اے کہ رعایا دا اپنے بادشاہ دے متعلق ایسا خیال رکھنا کِسے طرح مناسب نہيں۔ مورخین بیان کردے نيں کہ ایہ پتھر سلطان بہرام شاہ غزنوی دے دور دے آخر تک ايسے جگہ پيا رہیا کہ سلطان ابراہیم دے حکم دی اس دے بعد وی اس قدر وقعت سی کہ اِنّا عرصہ گزر جانے دے بعد وی کِسے نے مرحوم بادشاہ دے حکم دی خلاف ورزی نہ کيتی۔
وفات
سودھوابراہیم غزنوی دا انتقال۵شوال۴۹۲ھ/بمطابق۲۵اگست۱۰۹۹عیسویٰ وچ ہويا،آپ نوں غزنی دے باغِ فیروزہ وچ سپر د خاک کيتا گیا۔
سلطان ابراہیم دے ابتدائی دور حکومت وچ ابو سہیل خجندی تے خواجہ مسعود رحجی وزیر سن مگر آخری زمانے وچ ایہ خدمات عبد المجید احمد بن عبد الصمد سر انجام دے رہیا سی ۔
سلطان ابراہیم غزنوی دی وفات دے متعلق مورخین وچ اختلاف اے۔ بعض دے نزدیک اکتیس سال حکومت کرنے دے بعد ۴۸۱ھ وچ وفات پائی۔ بعض مورخین دے نزدیک بیالیس سال حکومت کرنے بعد ۴۹۲ھ بمطابق ۱۱۰۹ء وچ وفات پائی۔ [۳] سلطان دی عمر بوقت وفات سٹھ سال سی۔
اولاد
سودھوسلطان ابراہیم غزنوی کثیر الاولاد سی ۔ اس دی چھتیس بیٹے تے چالیس بیٹیاں سی۔ [۴] دوسری روایات دے مطابق چھبیس بیٹے تے چالیس ہی بیٹیاں سن۔ اس نے بیٹیاں دی شادیاں ملک دے مشاہیر، سادات تے علما دے نال کروااں۔ [۵] سلطان ابراہیم غزنوی دے اک بیٹے دا ناں تریخ وچ ملدا اے جو سلطان دا جانشین ہويا۔
- سلطان مسعود غزنوی سوم
سکے
سودھوسلطان ابراہیم غزنوی دے دور دے درج ذیل سکے تریخ وچ ملدے نيں۔
- ابراہیم بن مسعود
- ابو مظفر ابراہیم
- سلطان الاعظیم
- ظہیر الادولہ
- ناصر الدولہ ظہیر الملتہ
- قاہر الملک سید السلاطین [۶]
حوالے
سودھو- ↑ تریخ فرشتہ تالیف محمد قاسم فرشتہ اردو متراجم عبد الحئی خواجہ جلد اول صفحہ 119
- ↑ ہندوستان دے مسلمان فاتح و تاجدار مولف سید محمد عمر شاہ صفحہ 53
- ↑ تریخ فرشتہ تالیف محمد قاسم فرشتہ اردو متراجم عبد الحئی خواجہ جلد اول صفحہ 119 تا 121
- ↑ ہندوستان دے مسلمان فاتح و تاجدار مولف سید محمد عمر شاہ صفحہ 54
- ↑ تریخ فرشتہ تالیف محمد قاسم فرشتہ اردو متراجم عبد الحئی خواجہ جلد اول صفحہ 121
- ↑ ہندوستان دے مسلمان فاتح و تاجدار مولف سید محمد عمر شاہ صفحہ 54