گجر پرتیہار خاندان
گجر پرتیہار سلطنت | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۷۳۰–۱۰۳۶ | |||||||||||||||||||
گجر پرتیہار سلطنت دی وسعت اپنے عروج اُتے (c. 800-950 CE) | |||||||||||||||||||
دار الحکومت | اوانتی قنوج | ||||||||||||||||||
عام زباناں | سنسکرت گرجری | ||||||||||||||||||
مذہب | ہندومت | ||||||||||||||||||
حکومت | بادشاہت | ||||||||||||||||||
راجہ | |||||||||||||||||||
• ۷۳۰-۷۶۰ | ناگ بھٹ | ||||||||||||||||||
• ۱۰۲۴–۱۰۶۰ | یش پال | ||||||||||||||||||
تاریخی دور | قرون وسطیٰ | ||||||||||||||||||
• قیام | ۷۳۰ | ||||||||||||||||||
• موقوفی نطام | ۱۰۳۶ | ||||||||||||||||||
رقبہ | |||||||||||||||||||
تخمینہ ۱۰۲۹ء | ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ کلومیٹر2 (۱٬۳۰۰٬۰۰۰ مربع میل) | ||||||||||||||||||
آیزو 3166 رمز | [[آیزو 3166-2:|]] | ||||||||||||||||||
|
گُجر پرتیہار سلطنت قرون وسطی دے دور (۸ويں صدی عیسوی - ۱۱ويں صدی عیسوی) دی اک طاقتور سلطنت سی جس نے مغربی تے شمالی ہندوستان اُتے اپنا تسلط جمایا ہويا سی۔ اس خاندان نے ناگ بھٹہ اول (۷۳۰-۷۶۰ عیسوی) دے تحت اپنی قسمت وچ وادھا دیکھیا جس نے عرب حملہ آوراں نوں کامیابی توں شکست دتی۔ مہر بھوج ( ۸۳۶-۸۸۵ ء) اس خاندان دا سب توں مشہور بادشاہ سی۔
گجر پرتیہار خاص طور اُتے فن، مجسمہ سازی تے مندر سازی دی سرپرستی تے مشرقی ہندوستان دے پالاں ( ۸ويں صدی عیسوی - ۱۲ويں صدی عیسوی ) تے جنوبی ہند دے راشٹرکوٹاں (۸ويں صدی عیسوی - ۱۰ويں صدی عیسوی) ورگی ہم عصر طاقتاں دے نال مسلسل جنگ دے لئی مشہور سن ۔۔
گجر پرتیہاراں دا عروج
سودھوگُجراں دی ابتداء تے خاص طور اُتے گُجر پرتیہار ہن وی بحث دا موضوع نيں۔ گُجراں نوں وکھ وکھ طور اُتے اک غیر ملکی قوم دے طور اُتے دیکھیا جاندا اے جو بتدریج ہندوستانی معاشرے وچ ضم ہو جاندے نيں، یا مقامی لوکاں دے طور اُتے جو گُرجردیش یا گُرجراترا نامی سرزمین نال تعلق رکھدے سن، یا اک قبائلی گروہ دے طور اُتے ۔ گجر پرتیہار، جنہاں نے اپنا ناں لفظ پرتیہار (سنسکرت: "چوکیدار") توں اخذ کيتا اے، نوں اک قبائلی گروہ یا گجراں دے قبیلے دے طور اُتے دیکھیا جاندا اے۔ مہاکاوی رامائن وچ ، پرنس لکشمن نے اک بار اپنے وڈے بھائی بادشاہ رام دے دربان دے طور اُتے کم کيتا۔ چونکہ لکشمن نوں انہاں دا آباؤ اجداد سمجھیا جاندا سی، اس لئی پرتیہاراں نے ایہ لقب اختیار کيتا۔ وکھ وکھ ہور گجر خانداناں نے مقامی عہدیداراں دے طور اُتے آغاز کيتا تے آخر کار جدید دور دی راجستھان ریاست وچ جودھ پور دے علاقے دے جنوب تے مشرق وچ چھوٹی چھوٹی سلطنتاں قائم کيتیاں۔اٹھويں صدی عیسوی دے آخر وچ عرب حملہ آوراں دے خلاف کامیابی دے نال مزاحمت کرنے دے بعد گجر پرتیہاراں نے شہرت حاصل کيتی۔
گجر پرتیہار اٹھويں صدی عیسوی دے آخر وچ عرب حملہ آوراں دے خلاف کامیابی توں مزاحمت کرنے دے بعد شہرت دی طرف ودھے۔ نوشتہ جات دے علاوہ، انہاں دے دور حکومت وچ بنائے گئے مجسمے تے یادگاراں انہاں دے دور تے حکمرانی دا قیمتی ثبوت فراہم کردیاں نيں۔ بنیادی ادبی ذرائع وچ انہاں عرب تاجراں دے احوال شامل نيں جنہاں نے اس دور وچ ہندوستان دا دورہ کيتا جداں سلیمان التاجر (c. 9ويں صدی عیسوی) جنہاں نے ۹ويں صدی عیسوی وچ ہندوستان دا دورہ کيتا تے اپنے سفر دا اک بیان چھڈیا، تے المسعودی (۱۰ويں صدی عیسوی) جس نے( ۹۱۵-۹۱۶ عیسوی) وچ گجرات دا دورہ کيتا۔ ایہ تمام مصنفاں پرتیہار بادشاہت نوں الجوزر (سنسکرت گُرجر توں ماخوذ) کہندے نيں تے "گجر پرتیہار حکمراناں دی عظیم طاقت تے وقار تے انہاں دی سلطنت دی وسعت دی تصدیق کردے نيں۔"[۱]
گجر پرتیہاراں دے بادشاہ
سودھوناگ بھٹ اول
سودھووہ خاندان دا پہلا اہم بادشاہ سی تے اس دی کامیابیاں دی وجہ توں جس وچ عرباں دی شکست وی شامل سی، اس دا سلسلہ دوسرے گجر پرتیہار خانداناں اُتے چھایا ہويا سی۔ اس نے راشٹرکوٹاں دے خلاف جنگ لڑی، بھانويں ناکام رہیا۔ اس دے بعد اس دا بھتیجا کاکوسسی، جس دے بعد اس دا بھائی دیوراجا۔ انہاں دونے نے (۷۶۰-۷۷۵ عیسوی) اس دور وچ حکومت کيتی۔
وتس راج
سودھوبھانڈی یا بھٹی قبیلے نوں شکست دینے دے قابل، وتسراج (۷۷۵-۸۰۰ عیسوی) نے مرکزی راجستھان دے بیشتر حصےآں اُتے غلبہ حاصل کيتا۔ اس دے بعد اس نے قنوج دی سیاست وچ حصہ لیا، پالاں نوں شکست دتی تے اپنے آیودھا دے نامزد امیدوار دے لئی تخت حاصل کيتا۔ دھرو راشٹرکوٹ نے اسنوں اک سنگین دھچکيا پہنچایا، اس نے شاہی خاندان دے اس نشان اُتے قبضہ کر ليا جسنوں وتسراج نے پالاں توں کھو لیا سی، تے اسنوں راجستھان دے صحراواں وچ پناہ لینے دے لئی بھگا دتا۔
ناگ بھٹ دوم
سودھووتسراج دے بیٹے ناگ بھٹ دوم (۸۰۰-۸۳۳ عیسوی) نے خاندان دی کھوئی ہوئی قسمت نوں بحال کرنے دی کوشش کيتی۔ اس نے سندھ (جو موجودہ پاکستان وچ اے ) تے مشرقی ہندوستان دی سلطنتاں نوں زیر کيتا تے بعد وچ پالاں نوں شکست دتی۔ اس دی ہور فتوحات انہاں بادشاہاں اُتے سی بشمول عرب جو مغربی ہندوستان دے گجردیش دے وکھ وکھ حصےآں اُتے حکومت کردے سن، ناگ بھٹ گجرات دے کنٹرول اُتے راشٹرکوٹاں دے نال تنازعہ وچ مصروف سی تے آخر کار راشٹرکوٹ گووندا سوم (۷۹۳-۸۱۴ عیسوی) دے ہتھوں شکست کھا گیا، اس طرح جنوبی گجرات تے مالوا دے علاقےآں توں ہار گیا۔ اک وقت دے بعد، اپنی طاقت دوبارہ حاصل کرنے دے قابل ہونیکے بعد ، اس نے اپنے کچھ کھوئے ہوئے علاقےآں نوں دوبارہ حاصل کرنے وچ کامیابی حاصل کر لئی۔ اس نے ایودھا خاندان دے راج نوں ختم کردے ہوئے قنوج اُتے وی قبضہ کر ليا۔ ایہ شہر ہن گجر پرتیہار دا راجگڑھ بن گیا۔ اس دے بعد اس دا پُتر رام بھدر (۸۳۳-۸۳۶ عیسوی) سی، جس دی حکمرانی نے کچھ علاقائی بحالی دیکھی۔
مہر بھوج
سودھوناگ بھٹ اول دے پوتے مہر بھوج، اس نے تقریباً ۵۰ سال حکومت کيتی۔ بھانويں ابتدائی طور اُتے پالاں، راشٹرکوٹاں تے کلاچوریاں دے ہتھوں شکست ہوئی، لیکن اوہ اپنی افواج نوں اکٹھا کرنے تے جوابی حملہ کرنے وچ کامیاب رہیا۔ اس نے اپنی چیڈی تے گہیلا جاگیرداراں دی مدد توں پالاں تے ممکنہ طور اُتے راشٹرکوٹاں نوں وی شکست دتی۔ اس نے مشرقی ہندوستان وچ پالیا سلطنت دے بوہت سارے حصےآں نوں ضم کرنے وچ کامیاب کيتا تے گجرات، راجستھان تے مدھیہ پردیش دے علاقےآں نوں دوبارہ حاصل کیتا، اس طرح اس دی سلطنت کافی حد تک پھیل گئی۔
مہندر پال اول
سودھومہندر پال اول (۸۸۵-۹۱۰ عیسوی) نے اپنے والد بھوج دی قائم کردہ سلطنت نوں برقرار رکھیا تے مشرق وچ تازہ فتوحات کیتیاں۔ اوہ کشمیر دے بادشاہ توں ہار گیا تے پنجاب دے کچھ علاقے اس دے حوالے کے دتے۔ اس دی موت دے بعد اس دے بیٹے مہی پال تے اس دے سوتیلے بھائی بھوج دوم دے درمیان خانہ جنگی ہوئی۔
مہی پال اول
سودھومہیپال اول (c. 912-944 عیسوی) تخت حاصل کرنے وچ کامیاب ہويا لیکن راشٹرکوٹاں دے ہتھوں شکست ہوئی، جس نے پالاں نوں اس صورت حال دا فائدہ اٹھانے تے پرتیہاراں توں اپنے کچھ سابقہ علاقےآں نوں واپس لینے دے قابل بنایا۔ مہیپال نے انہاں نقصانات توں بازیافت کرنے دی کوشش کيتی تے کچھ کھوئی ہوئی زمیناں دوبارہ حاصل کیتیاں لیکن اس دے فتح دے منصوبےآں نوں بعد دے سالاں وچ راشٹرکوٹاں نے اک بار فیر جانچ لیا۔
مہندر پال دوم (c. 944-948 CE) تے اس دے جانشیناں نے اپنے دور حکومت وچ کوئی خاص حصہ نئيں دتا۔ انہاں بادشاہاں نے چھوٹے بادشاہاں دی طرح حکومت دی جو اودوں دے معاملات وچ ودھ ملوث نئيں ہُندے سن ۔
گجر پرتیہاراں دی پالاں تے راشٹرکوٹاں دے نال جنگاں
سودھوقنوج دے ایودھا حکمران نوں کمزور سمجھیا جاندا سی، تے پالاں نے انہاں دی سیاست وچ مداخلت کی، تخت دے لئی اک امیدوار دی حمایت کی، تے اوتھے دے 'بادشاہ' دے نال جاگیردارانہ سلوک کيتا۔ گجر پرتیہار، پالاں دے دشمن، اس طرح قنوج (اودوں مہودتا دے ناں توں وی جانیا جاندا سی) اُتے حملہ کرنے تے بادشاہت دے لئی اپنے ہی امیدوار دی حمایت کرنے تے وتسراج دی طرح پالاں توں انہاں دی طرف توں لڑنے دا بہانہ رکھدے سن ۔گجر پرتیہاراں نے راشٹرکوٹاں توں اپنی حیثیت توں ودھ جنگاں کاں، جنہاں نے بالائی گنگا دی سرسبز واشاداب وادی تے مالوا نوں کنٹرول کرنے دی راشٹرکوٹاں دی کوششاں نوں ناکام بنا دتا۔
گجر پرتیہاراں نے راشٹر کوٹاں توں اپنی حیثیت توں ودھ جنگاں دی جنہاں نے گنگا دی بالائی وادی تے مالوا نوں کنٹرول کرنے دی راشٹرکوٹاں دی کوششاں ناکام بنا دتا۔ مالوا تے گجرات دے کنٹرول اُتے دشمنی دا آغاز "اٹھويں صدی عیسوی دے وسط توں شروع ہو گیا سی جدوں راشٹرکوٹ تے گجر پرتیہار سلطنتاں دونے حالے قائم ہوئی سی"۔[۴] راشٹرکوٹ دے شہنشاہاں دھرو دھروارش (۷۸۰-۷۹۳ عیسوی) تے گووندا دوم (۷۹۳-۸۱۴ عیسوی) نے انہاں نوں شکست دتی۔ المسعودی "راشٹرکوٹ-پرتیہار دشمنی توں مراد اے جو اس دور دی خصوصیت سی" ۔[۵]
پر راشٹرکوٹ شمال اُتے قابو پانے دے لئی کدی نئيں ٹھہراں گے۔ اوہ آندے تے جاندے، پرتیہاراں دے لئی بہت ودھ پریشانی پیدا کردے تے جو کچھ انھاں نے حاصل کيتا سی۔ مؤرخ دے ایم منشی راشٹرکوٹاں دا حوالہ دیندے نيں جو "جنوب توں آندھی دی طرح" آندے نيں تے پارتیہارا حاصلات نوں تباہ کردے نيں۔ اوہ مشاہدہ کردا اے: "انجام توانائی دے نال پرتیہار اس دے بعد شاہی تانے بانے نوں بحال کرن گے، لیکن ايسے طرح اکثر راشٹرکوٹ، جنوب نوں مسخر کرنے دے بعد، جو تعمیر کيتا گیا سی اسنوں تباہ کرنے دے لئی شمال دی طرف بڑھدے سن "۔[۶]
وتسراج اُتے دھروو دی فتح نے پالاں نوں اک بار فیر اپنی اہمیت اُتے زور دینے تے قنوج دے تخت اُتے اپنا نامزد کرنے دے قابل بنایا۔ پر، راشٹرکوٹاں دے ہتھوں شکستاں دے باوجود، ناگ بھٹ دوم تے بعد وچ مہر بھوج نے اپنی سلطنت نوں دوبارہ تعمیر کيتا تے قنوج پرتیہار راجگڑھ بن دے رہ گیا۔ راشٹرکوٹاں نے ۱۰ويں صدی عیسوی تک مسلسل گجر پرتیہار بادشاہاں دے نال مشغولیت تے شکست دا سلسلہ جاری رکھیا۔
جغرافیائی تحفظات نے وی انہاں دور دراز سلطنتاں دے درمیان دشمنی دا حکم دتا۔ دریائے گنگا توں جڑے علاقےآں اُتے کنٹرول، "سارے ملک نوں بنگال توں وسط ہندوستان تک جوڑنے والی ٹریفک دی شاہراہ" [۷] تجارت تے معیشت دے لحاظ توں ودھ خوشحالی حاصل کرنے دے لئی کسی وی مملکت دے لئی بہت اہم سی۔ . ايسے طرح، جنوب مغربی تجارتی رستےآں تے سمندری تجارت نوں کنٹرول کرنے دی لوڑ نے گجر پرتیہاراں نوں گجرات اُتے اپنا کنٹرول برقرار رکھنے اُتے مجبور کيتا۔ جغرافیائی طور اُتے جنوب وچ اپنے بنیادی علاقےآں توں بہت دور، راشٹرکوٹ شمال وچ ودھ دیر تک رہنے دے متحمل نئيں سن ۔ انہاں دی بوہتے مہمات چھاپےآں دی نوعیت دی سی، تے وقار دی خاطر، مال غنیمت حاصل کرنے، شاہی شان و شوکت حاصل کرنے تے ہندوستان وچ غالب خانداناں اُتے اپنی برتری قائم کرنے دی خواہش دے لئی کيتیاں گئیاں۔
گجر پرتیہاراں دا زوال
سودھوبھوجا دے بعد، گجر پرتیہاراں دی فوجی طاقت وچ کمی آئی، تے انہاں نوں اَگڑ پِچھڑ بادشاہاں دے ماتحت شکست دا سامنا کرنا پيا۔ راشٹرکوٹاں نے ۱۰ويں صدی عیسوی دے اوائل وچ اودوں شدید ضرباں لگاواں جدوں اندرا سوم (۹۱۵-۹۲۸ عیسوی) نے مہیپال نوں شکست دتی تے قنوج نوں مکمل طور اُتے تباہ کر دتا تے جدوں کرشنا سوم (۹۳۹-۹۶۷ عیسوی)نے ۹۶۳ عیسوی وچ دوبارہ حملہ کيتا۔
پرتیہاراں دی جاگیرداری ریاستاں اک ہور خطرہ سی کیونجے "مہر بھوج دی اولاد دے ہتھ وچ گُجر سلطنت دا تھوڑا سا حصہ بچا سی، کیونجے جاگیرداراں وچوں ہر اک اپنے اُتے حاکم دی قیمت اُتے اپنے لئی ودھ طاقت دی تلاش وچ تھا"۔[۸] اودوں ہندوستان وچ سیاسی تانے بانے دی وجہ توں، تقریباً ہر بادشاہ جدوں مغلوب ہُندا سی تاں اوہ فاتح دا غاصب بننا قبول کردا سی، لیکن آزادی حاصل کرنے دی مسلسل کوشش کردا سی تے معمولی موقع اُتے اسنوں حاصل کرنے دی کوشش کردا سی۔ گجر پرتیہار اس توں مستثنیٰ نئيں سن ۔ مرکزی طاقت دے کمزور ہوݨ تے راجگڑھ اُتے حملےآں نے انہاں دے جاگیرداراں تے صوبائی گورنراں نوں آزادی دے لئی پرجوش تے مرنے والے بنا دتا۔ نتیجے دے طور پر، سلطنت بکھر گئی تے صرف قنوج دے اردگرد دے علاقے اُتے محیط اک مملکت بن گئی۔
گجر پرتیہار سلطنت نے ۱۱ويں صدی عیسوی دے اوائل تک اپنا وجود اک دبنگ انداز وچ جاری رکھیا جدوں اسنوں اوڑک غزنوی ترکاں نے فتح کر ليا۔ پر انہاں دا کنٹرول عارضی سی تے اس علاقے اُتے ہندوستانی حکمراناں خاص طور اُتے گہداوالا خاندان (عیسوی ۱۰۸۰–۱۱۹۴) نے قنوج قبضہ کر ليا سی۔
گجر پرتیہاراں دی طرز حکمرانی
سودھوانتظامیہ دے لحاظ توں، گپتا سلطنت دا بوہتے حصہ (تیسری صدی عیسوی - چھیويں صدی عیسوی) تے ہرش وردھن دے نظریات تے طریقےآں نوں برقرار رکھیا گیا۔ بادشاہ اعلیٰ سی تے اس دی مدد وکھ وکھ قسم دے وزراء تے عہدیداراں نے کيتی۔ بوہت سارے چھوٹے بادشاہاں تے خانداناں نے بادشاہ دے جاگیر دے طور اُتے حکومت کيتی تے انہاں توں توقع کيتی جاندی سی کہ اوہ وفادار رہن گے، بادشاہ نوں اک مقررہ خراج تحسین پیش کرن گے، شاہی خاندان دے نال ازدواجی تعلقات ختم کرن گے تے لوڑ پڑنے اُتے فوجی دستے فراہم کرن گے۔ کچھ علاقے براہ راست مرکز دے زیر انتظام سن تے انہاں نوں صوبےآں (بھکتی) تے ضلعے (منڈل یا وشای) وچ تقسیم کيتا گیا سی۔ اوہ بالترتیب اک گورنر (اوپریک) تے اک ضلعی سربراہ (وشیا پتی) دے زیر انتظام سن، جنہاں نوں اپنے علاقےآں وچ تعینات فوجی یونٹاں دی مدد توں زمینی محصول جمع کرنے تے امن و امان نوں برقرار رکھنے دا کم سونپیا گیا سی۔ پنڈ، جداں کہ پہلے زمانے وچ ، انتظامیہ دی بنیادی اکائی رہیا جو کہ سربراہ تے ہور عہدیداراں دے ذریعے انجام دتا جاندا سی، ایہ سب زمینی گرانٹ دے ذریعے ادا کيتا جاندا سی۔ پر، بوہت سارے غاصب ہمیشہ خود مختار ہوݨ دے منتظر رہندے سن تے اکثر بادشاہ دے خلاف لڑدے سن جداں پرماراں تے جدید دور دے بندیل کھنڈ دے علاقے (اتر پردیش تے مدھیہ پردیش دیاں ریاستاں وچ واقع) دے چندیل۔
مسلسل جنگ دے باوجود، گجر پرتیہار اپنی رہتل نوں استحکام فراہم کرنے وچ کامیاب رہے تے فنون تے ادب دی سرپرستی کيتی۔ المسعودی کہندے نيں کہ گجراں (الجوزر) دے ۱۸٬۰۰۰٬۰۰۰ پنڈ، شہر تے قصبے سن تے اس دی لمبائی ۲۰۰۰ کلومیٹر تے چوڑائی ۲۰۰۰ کلومیٹر سی۔ شاعر راج شیکھر دا تعلق مہندر پال تے مہیپال توں سی تے اس نے بوہت سارے قابل ذکر کم چھڈے نيں۔ بوہت سارے ہندو مندر تے عمارتاں تعمیر کيتیاں گئیاں، جنہاں وچوں کئی اج وی زندہ نيں۔ "۱۰۱۹ عیسوی تک گجر پرتیہار دی دو صدیاں دی حکمرانی دے تحت، قنوج شہر برصغیر پاک و ہند وچ فن، سبھیاچار تے تجارت دے سب توں وڈے مراکز وچوں اک بن گیا"۔[۹]
گجرات دے نقصان تے اس دے نتیجے وچ بیرونی تجارت دے نقصان نے خاص طور اُتے مغربی ایشیا نوں اقتصادی حالات نوں متاثر کيتا۔ بلن سکے، یا مرکب دھاتاں توں بنائے گئے سکے تے بنیادی دھاتی مواد دی اکثریت، وادی گنگا وچ جاری کيتی گئی سی۔
گجر پرتیہاراں دی فوج
سودھواس عرصے دے دوران مسلسل جنگاں اودوں دی سیاست وچ زبردستی طاقت تے فوجی طاقت دی اہمیت دی نشاندہی کردیاں نيں"۔[۱۰] گجر پرتیہاراں نے، اس دور وچ ہور تمام سلطنتاں دی طرح، کرائے دے فوجیاں، اتحادیاں تے جاگیرداراں دے نال مل کے اک بنیادی فوج نوں برقرار رکھیا۔
گجر پرتیہار اپنی گھڑ سوار فوج دے لئی مشہور سن ۔ گھوڑے وسطی ایشیا تے عربیہ توں درآمد کيتے جاندے سن تے اس زمانے وچ ہندوستانی تجارت دا اک اہم شے سی۔ المسعودی دے مطابق، فوج دے پاس ۷ ملین توں ۹ ملین دے چار ڈویژن سن ۔ شمالی فوج مسلماناں دے خلاف، جنوبی فوج راشٹرکوٹاں دے خلاف تے مشرقی فوج پالاں دے خلاف تعینات سی۔ ہاتھیاں دی تعداد صرف ۲۰۰۰ سی، اس طرح ایہ ظاہر ہُندا اے کہ گجر پرتیہار اپنے گھڑ سوار سپاہیاں اُتے ودھ توجہ مرکوز کردے سن ۔
اس دور دا مجسمہ دکھاندا اے کہ جنگجو اپنے لمبے بالاں نوں سر دے پچھلے حصے وچ اک وڈے بن وچ ، ڈھیلے یا وکھ وکھ بالاں دے انداز وچ پہندے نيں، تفصیل توں کيتا گیا اے۔ اوہ بوہتے کمر دے اُتے ننگے ہُندے نيں، اک کپڑے دی پٹی دے نال سینے اُتے افقی طور اُتے بندھا ہُندا اے تے اگے اک گرہ وچ بندھا ہُندا اے۔ تلواراں وکھ وکھ شکلاں تے سائز دی ہُندیاں نيں۔ کل
ہاڑی، کمان، گدی تے نیزے وی استعمال ہُندے سن ۔ آرمر تے ممکنہ طور اُتے ہیلمٹ اشرافیہ استعمال کردے سن ۔
راشٹرکوٹاں دے خلاف گجر پرتیہاراں دے مسلسل نقصانات نے ظاہر کيتا کہ گھڑ سواراں اُتے انہاں دا بھروسہ ہمیشہ فائدہ مند نئيں سی۔ راشٹرکوٹاں نے اعلیٰ حکمت عملیاں نوں متعین کیتا، تے انہاں دے شہنشاہاں یا شہزادےآں نے جو ذاتی طور اُتے فوجاں دی قیادت کردے سن، ایسی قوت دا مظاہرہ کيتا کہ انہاں دے دشمن اس دا مقابلہ نئيں کر سکدے سن ۔
گجر پرتیہاراں دی میراث
سودھوہندوستان اُتے عرباں دے حملے نوں روکنے وچ ناگ بھٹ اول دیاں کوششاں اہم سی۔ گجر پرتیہار عرباں دے خلاف مضبوط قلعہ بن دے رہے۔ انہاں نے فن، سبھیاچار تے تجارت دے میدان وچ وی گراں قدر خدمات انجام دتیاں۔ اس عرصے دے دوران تیار کردہ مجسمہ سازی دے انداز منفرد سن تے بعد دے طرزاں اُتے اثر انداز رہے۔ ہندو مندر فن تعمیر دے نگرا طرز نوں انہاں دے دور حکومت وچ وڈا فروغ ملا۔ اس طرز دے مطابق، مندر اک پتھر دے چبوترے اُتے بنایا گیا سی جس وچ سیڑھیاں اس تک جاندی سی، جس وچ کئی علاقائی تغیرات سن ۔ اس دی خاص گل اک شیخارا (چوٹی اُتے اک پہاڑ دی طرح دی چوٹی، شکل وچ مڑے ہوئے) سی۔ ایہ انداز اگلی صدیاں وچ شمالی ہندوستان وچ بہت مقبول ہويا۔
ہور ویکھو
سودھوحوالے
سودھو- ↑ ایس, چندر (1996). Medieval India. نويں دہلی: این سی آر ٹی, 10.
- ↑ یو, سنگھ (2009). History of Ancient and Early Medieval India. پیئرسن ایجوکیشن, 658.
- ↑ ایس, چندر (1996). Medieval India. نويں دہلی: این سی آر ٹی, 8.
- ↑ ڈی, سرکار (1985). The Kanyakubja-Gauda struggle, from the sixth to the twelfth century A.D. ایشیائی سوسائٹی, 53.
- ↑ آر ایس, ترپاٹھی (2006). History of Ancient India. موٹیال بنارسی داس, 325.
- ↑ کے ایم, منشی (1944). Glory that was Gurjardesha. ودتا بھاون, 84.
- ↑ آر ایس, ترپاٹھی (2006). History of Ancient India. موٹیال بنارس داس, 301.
- ↑ کے ایم, منشی (1944). Glory that was Gurjardesha. ودتا بھاون, 151.
- ↑ ڈی, سرکار (1985). The Kanyakubja-Gauda struggle, from the sixth to the twelfth century A.D. ایشیائی سوسائٹی, 13.
- ↑ یو, سنگھ (2009). History of Ancient and Early Medieval India. پیئرسن ایجوکیشن, 551.