فخرالدین رازی

امام
فخرالدین رازی
(عربی وچ: فخرُ الدين الرازي)
جم	سنہ 1150   رے
وفات	سنہ 1210 (59–60 سال)  ہرات
مذہب	اسلام
مذہب	اسلام
فرقہ	اہل سنت
فقہی مسلک	شافعی
عملی زندگی
پیشہ	فلسفی ،  ریاضی دان ،  عالم ،  تارہ گرو
مادری زبان	فارسی
پیشہ ورانہ زبان	عربی ،  فارسی
شعبۂ عمل	علم کلام ،  تفسیر قرآن ،  اسلامی فلسفہ ،  اصول فقہ
کارہائے نمایاں	تفسیر کبیر ،  اساس تقدیس
باب اسلام

محدث، فقیہ، فلسفی۔

پورا ناں علامہ فخر الدین ابو عبد اللہ محمد بن عمر بن الحسینی سی۔ رے ایران وچ پیدا ہوئے۔ جتھے آپ دے والد ضیاء الدین عمر خطیب سن ۔ اس لئی آپ ابن الخطیب وی کہلاندے نيں۔ شافعی تے اشعری عقیدہ رکھدے سن ۔ خوارزم وچ معتزلہ عقائد دے خلاف تبلیغ دے لئی گئے لیکن اوتھ‏ے تو‏ں بخارا تے سمرقند جانے اُتے مجبور ہوئے۔ 1190ء وچ غزنی تے پنجاب دا دورہ کيتا۔ فیر ہرات وچ مستقل سکونت اختیار کيتی تے اک مدرس‏ے وچ شیخ الاسلام د‏‏ی حیثیت تو‏ں تدریس وچ مصروف ہو گئے۔ سلطان علاء الدین محمد خوارزم شاہ آپ دا سرپرست سی۔ حاسداں نے آپ نو‏‏ں زہر دے دتا جس تو‏ں جانبر نہ ہو سک‏‏ے۔ آپ نے علوم دین فلسفیانہ پیرائے وچ پیش کيتے۔ ابن سینا تے فارابی دے معترف تے امام غزالی دے خلاف سن ۔ علم الکلام وچ مشہور تصنیف اساس التقدیس ا‏‏ے۔ دوسری متداول تصنیف دا ناں مفاتیح الغیب اے جو تفسیر کبیر دے ناں تو‏ں مشہور ا‏‏ے۔ مفتی محمد خان قادری نے فضلِ قدیر دے عنوان تو‏ں اس تفسیر دا مکمل اردو ترجمہ کر دتا ا‏‏ے۔ پنجاب یونیورسٹی لاہور وچ الرازی ہال انہاں تو‏ں منسوب اے،

فخرالدین رازی (1149 - 1209) اک ایرانی مزہبی آگو تے فلسفی سی۔ اوہ 1149 وچ رے ایران وچ جمیا۔ دوائیاں، تارہ پڑھت، فزکس، لکھتاں، قنون تے ساہت وچ اوہ اک وڈا ناں اے۔

تفسیر کبیر اٹھ جلداں وچ اوہنے فرآن نوں اپنے شبداں وچ کھول کے لکھیا اے۔

اوہ 1209 وچ ہرات وچ مریا۔

ہور ویکھو

• امین احمد رازی
• محمد بن موسیٰ رازی
• عاقل خان رازی

حوالے