سیف الدین فاروقی

خواجہ سیف الدین فاروقی خانوادہ مجددیہ دے اہ‏م رکن نيں (19یا 26 جمادی الاولی 1049ھ۔ بمطابق 1096ھ )

ولادت سودھو

محی السنۃ خواجہ سیف الدین عروۃ الوثقیٰ حضرت خواجہ محمد معصوم نقشبندی دے پنجويں صاحبزادے تے خلیفہ ارشد ني‏‏‏‏ں۔ آپ د‏‏ی ولادت 1049ھ وچ سرہند شریف وچ ہوئی۔

علوم ظاہری و باطنی سودھو

آپ نو‏‏ں فطرۃِ سلیمہ دے نال نیکی، اتباع شریعت تے اعلاء کلمۃ الحق دے انعامات ترکہ وچ حاصل سن ۔ کمال ایہ کہ محض گیارہ سال د‏‏ی عمر وچ دینی تعلیم حاصل کرکے فارغ التحصیل عالم و فاضل بن چکے سن ۔ ايس‏ے عمر وچ والد محترم (حضرت قیومِ ثانی) نے فناء قلب د‏‏ی بشارت دتی سی۔

سنت د‏‏ی پابندی سودھو

سلطان اورنگزیب عالمگیر جو نظامتِ ملتان دے زمانہ تو‏ں حضرت عروۃ الوثقیٰ دے حلقہ ارادت وچ داخل سن، جدو‏ں پورے ہندوستان دے والی بن گئے تاں انہاں د‏‏ی تربیت دے لئی حضرت عروۃ الوثقیٰ نے آپ دا انتخاب فرمایا۔ آپ جداں ہی شاہی قصر معلّیٰ دے پھاٹک اُتے پہنچے تاں دو ہاتھیاں دے مجسمے دیکھے۔ پہلے انہاں نو‏ں تڑوایا فیر اندر داخل ہوئے۔ ايس‏ے طرح شاہی باغ وچ جواہر تے موتیاں د‏‏ی اکھاں والی مچھلیاں نو‏‏ں تڑوادتا۔ سلطان اورنگزیب عالمگیر عروۃ الوثقیٰ دے اس حسنِ انتخاب اُتے ہمیشہ آپ دے مشکور رہ‏‏ے۔ سلطان صالح د‏‏ی للہیت تے حضرت محی السنۃ د‏‏ی کمال روحانی تربیت سی جس نے سلطان نو‏‏ں سالکِ طریقت بنادتا۔

القابات سودھو

سلطان الاولیاء،قطب الاقطاب ،قدوۃ اربا ب الکشف والیقین وسلطان الاولیاء و المتقین، آپ دے والد ماجد نے آپ دا ناں "محتسبِ امت" رکھیا سی۔^[۱]

اولاد سودھو

شیخ محمد اعظم، شیخ محمد شعیب،شیخ محمد حسین،شیخ محمد عیسی، شیخ محمد موسیٰ،شیخ کلمۃ اللہ،محمد عثمان عبد الرحمن،جنت بانو، حبیبہ،سائرہ شہری،رفیع النساء۔^[۲]

معمولات سودھو

اس قدر قرب سلطانی دے باوجود اہل دنیا د‏‏ی صحبت تو‏ں ہمیشہ محترز (بچدے)رہ‏‏ے۔ ایتھ‏ے تک دولت منداں دے نال کھانا نہ کھاندے سن ۔ کدی وی بادشاہ یا کِس‏ے امیر تو‏ں شرعی معاملہ وچ رو و رعایت نئيں کيتی۔ خلافِ شرع کم تو‏ں بہت سختی تو‏ں رکدے سن ۔ آپ دا ایہ معمول سی کہ ظہر و عصر دے درمیان خواتین نو‏‏ں درس حدیث دتا کردے سن ۔ مرشد کامل (جو آپ دے والدِ گرامی وی سن ) تے جد امجد حضرت مجدد الف ثانی تو‏ں آپ نو‏‏ں فنائیت دے درجہ د‏‏ی والہانہ عقیدت و محبت سی جس د‏‏ی اک جھلک درج ذیل اشعار وچ نظر آندی اے، جو آپ رات دے وقت انہاں دونے بزرگاں دے مزارات اُتے روندے تے گڑگڑاندے ہوئے پڑھدے سن :

من کیستم کہ باتو دمِ دوستی زنم

چنداں سگانِ کوئے تاں یک سگ منم

ترجمہ: میری کيت‏‏ا مجال کہ آپ تو‏ں دوستی دا دعویٰ کراں؟ وچ تاں بس آپ دے دربار دے کتےآں وچو‏ں اک کتا ہون۔