"<span lang="ur">نظام الدین اولیاء</span>[[ گٹھ:مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے ]]" دیاں دہرائیاں وچ وکھراپا
"{{Infobox religious biography | type =اسلام | name = ''حضرت نظام الدین اولیاء'' | religion = اسلام<br>خ..." نال صفہ بنایا گیا۔ |
(بغیر فرق)
|
۲۳:۲۱, ۱۴ فروری ۲۰۱۷ دی دہرائی
حضرت نظام الدین اولیاء | |
|---|---|
| ذاتی | |
| پیدائش | 1238 |
| وفات | 3 اپریل 1325 |
| مذہب | اسلام خاصکر تصوف دا چشتی سلسلہ |
| مرتبہ | |
| مقام | دلی |
| دور | 13ویں صدی دا اخیر اتے 14ویں صدی دا شروع |
| پیشرو | بابا فرید |
| جانشین | کئی ، ودھیرے مشہورنصیر الدین چراغ دہلوی، امیر خسرو، اخی سراج آئینہ ہند اتے برہان الدین غریب |
سُلطان المشائخ محبوبِ الٰہی، حضرت خواجہ شیخ سید محمد نظام الدین اولیاء (1238 - 3 اپریل 1325) (اردو: حضرت شیخ خواجہ سید محمد نظام الدین اولیاء), حضرت نظام الدین وجوں وی جانیے جاندے نیں، برصغیر دے وچّ چشتی سلسلے دے اک مشہور صوفی سنت سن۔ اس سلسلے دا ایمان سی کہ دنیا دے تیاگ اتے مُنکھتا دی سیوا دے راہیں اﷲ دے قریب جانا ممکن ہے۔[۱]
جیون
حضرت خواجہ نظام الدین اولیا دا جنم 1238 وچّ اتر پردیش دے بدایوں ضلعے وچّ ہویا سی۔ ایہہ پنج سال دی عمر وچّ اپنے والد، احمد بدایونی، دی موت دے بعد اپنی ماں، بیبی زلیخا دے نال دلی وچّ آئے۔[۲] ایہناں دی جیونی دا چرچہ آئین اکبری، اک 16ویں صدی دے لکھتی پرمان وچّ انکت ہے، جو کہ مغل بادشاہ اکبر دے نوں رتناں وچوں اک نے لکھی سی۔[۳].
1269 وچّ جدوں نجامدین 20 سال دے سن، اوہ اجودھن (جسنوں اجکلھ پاکپٹن شریف کہندے ہن، جو کہ پاکستان وچّ ستھت ہے) پہنچے اتے صوفی سنت پھریددین شکرگنج دے چیلے بن گئے، جنہاں نوں عامَ طور تے بابا فرید دے نام نال جانیا جاندا سی۔ نجامدین نے اجودھن نوں اپنا نواس ستھان تاں نہیں بنایا پر اتھے اپنی آتمک پڑھائی جاری رکھی، نال ہی نال اوہناں نے دلی وچّ صوفی ابھیاس جاری رکھیا۔ اوہ ہر سال رمضان دے مہینے وچّ بابا فرید دے نال اجودھن وچّ اپنا سماں گزاردے سن۔ ایہناں دے اجودھن دے تیسرے دورے وچّ بابا فرید نے ایہناں نوں اپنا وارث نیوکت کیتا، اتھوں واپسی دے نال ہی اوہناں نوں بابا فرید دے دیہانت دی خبر ملی۔
نجامدین، دلی دے کول، گیاسپر وچّ بسن توں پہلاں دلی دے وکھ وکھ علاقیاں وچّ رہے۔ گیاسپر، دلی دے کول، شہر دے رولے رپے اتے بھیڑ-بھڑکے توں دور ستھت سی۔ اوہناں نے اتھے اپنا اک “خانقاہ” بنایا، جتھے وکھ وکھ سمدائے دے لوکاں نوں کھانا کھلایا جاندا سی، “خانقاہ” اک اجیہی جگہ بن گئی سی جتھے سبھ طرحاں دے لوکاں، چاہے امیر ہون جاں غریب، دی بھیڑ جماں رہندی سی۔
ایہناں دے بہت سارے مریداں نوں آتمک اچائی دی پراپت ہوئی، جنہاں وچّ شیخ نسیردین موہمد چراغ-اے-دلی [۴],نسیردین چراغ دہلوی اتے “امیر خسرو” شامل ہن، جو کہ پرسدھ ودوان، خیال/سنگیتکار، اتے دلی سلطنت دے شاہی کوی دے نام نال پرسدھ سن۔
ایہناں دی موت 3 اپریل 1325 نوں ہوئی۔ ایہناں دی درگاہ، نجامدین درگاہ دلی وچّ ستھت ہے۔
حوالے
- ↑ Bhakti poetry in medieval India By Neeti M. Sadarangani. Pg 60
- ↑ Nizamuddin Auliya
- ↑ Nizamuddin Auliya آئین اکبری، ابو الفضل ابن مبارک، اسدا انگریزی ترجمہ “ایچ. بلوکمین” اتے “کرنل ایچ. ایس. جاریٹ” نے 1873- 1907 وچّ کیتا۔ The Asiatic Society of Bengal, Calcutta, Volume III, Saints of India. (Awliyá - i - Hind), page 365. بہوتیاں نے اوہناں دی رہنمائی وچّ روحانی اُچائیاں نوں چھویا جویں: شیخ نصیرالدین محمد چراغ دلی، میر خسرو، شیخ آلسی حق، شیخ اکھی سراج، بنگال وچّ، شیخ وجہودین یوسف چندیری وچّ، شیخ یعقوب اتے شیخ کمال مالواہ وچّ، مولانا گیاس دھر وچّ، مولانا مگھس اجین وچّ، حسین گجرات وچّ، شیخ برہاندین غریب، شیخ منتاکھب، سپنا ہسن ڈیکھاں وچّ"
- ↑ In The Name Of Faith Times of India, April 19, 2007.