جنسی جرائم
جنسی جرائم (انگریزی: Sex crime) توں مراد اوہ جرائم جو جنسی نوعیت دے حامل ہون۔ انہاں وچ زیادہ تر معاملات وچ خواتین اُتے کیتے جانے والے جنسی ہراسانی دے معاملات شامل ہُندے نيں۔ مگر ایہ معاملات صرف خواتین تک محدود نئيں نيں۔ بچےآں دا جنسی استحصال، بچےآں دا بچےآں توں جنسی استحصال، جنسی حملہ، کئی بچےآں دا استحصال توں جڑے معاملے جنہاں وچ ایہ پہلو وی مضمر ہوئے سکدا اے، تے اس قبیل دے کئی معاملات ممکن نيں جنہاں وچ خواتین، بچے تے کچھ معاملات وچ مرد وی شامل ہوئے سکدے نيں۔ لواطت دے لئی کسی مرد نوں مجبور کيتا جانا اپنے آپ وچ اک جرم اے۔
ازدواجی آبروریزی شادی دے بعد مرد دا اپنی بیوی یا بیوی دا اپنے شوہر دی مرضی دے بغیر مجامعت کرنے نوں کہیا جاندا اے۔ ایہ عمل خانگی تشدد تے جنسی زیادتی دی اک قسم اے۔ ویہويں صدی دے وسط وچ جدوں خواتین نوں بااختیار بنانے تے انہاں دے حقوق دے تحفظ دے نعرے بلند ہوئے تاں اس ازدواجی آبروریزی دے خلاف آوازاں وی اٹھنے لگياں، کیونجے دنیا دے اکثر ملکاں وچ خواتین اس جنسی تشدد دا زیادہ شکار سن۔ گرچہ بوہت سارے ترقی یافتہ ملکاں وچ قانوناً اس فعل نوں قابل سزا جرم تسلیم کر ليا گیا اے اُتے بعض ملکاں وچ حالے تک اسنوں قابل سزا جرم نئيں سمجھیا جاندا تے نہ ہی اس فعل دے لئی کوئی قانون بنایا گیا اے۔
ان ملکاں وچ پاکستان وی شامل اے۔ اس گل توں اندازہ 2018ء وچ پہلے ملتان وچ ازدواجی جنسی زیادتی دا اک مشہور کیس سامنا آیا تاں اس دی سماعت جنسی زیادتی دی دفعہ 375 دے تحت نئيں ہوئی۔ اس کیس نوں دفعہ 377 دے تحت سنیا گیا سی، جو در اصل ‘‘جسمانی نوعیت دے غیر فطری جرائم‘‘ دا احاطہ کردا اے، چاہے اوہ خواتین دے خلاف ہاں یا فیر جانوراں دے خلاف۔ دوم، انسانی حقوق دے علم پرداراں دے مطابق قانون سازی نہ ہونے توں ایہ سوچ وی پیدا ہُندی اے کہ پاکستانی سماج وچ جنسی زیادتی دی معنی ہی کچھ مختلف اے۔ اس دے معنی تاں ایہ نکلدا اے کہ جنسی زیادتی دا تعلق عورت دے جسم تے رضا نوں پہنچنے والی کسی ٹھیس توں نئيں بلکہ مرد دے مالکانہ حقوق توں اے۔ اس سارے معاملے توں ایہ اخذ کرنا غلط نئيں ہوئے گا کہ اک عورت جدوں پیدا ہُندی اے تاں خاندان دی جائیداد سمجھی جاندی اے تے شادی دے بعد اوہ شوہر دی ملکیت بن جاندی اے۔ چونکہ اوہ شوہر دی ملکیت اے تاں ایہ تصور کرنا ہی مشکل اے کہ آخر کوئی شخص اپنی ملکیت کِداں چوری کرسکدا اے۔[۱]
اس دے بر عکس ہر ملک وچ آبرو ریزی اک سنگین جرم اے۔ کچھ حلفےآں توں زانیان بالجبیر دے لئی سزائے موت تجویز کيتی گئی سی۔ اُتے بین الاقوامی میڈیا رپورٹس دے مطابق سربراہ اقوام متحدہ دی انسانی حقوق کونسل مچل بیچلیٹ نے 2020ء وچ کہیا اے کہ عصمت دری گھناؤنا جرم ضرورہے لیکن سزائے موت حل نئيں۔ انہاں نے کہیا کہ بھارت تے پاکستان سمیت دنیا وچ متعدد کیس رپورٹ ہوئے، متاثرین نوں سخت سزا دا لالچ دے کے اسيں خلاف ورزی دے مرتکب نئيں ہوسکدے۔[۲]