اسد الرحمن قدسی
سید محمد اسد الرحمٰن قدسی محمد اسد الرحمٰن قدسی | |
---|---|
پیدائش | 19 جنوری 1894 ء بھوپال, بھارت |
قومیت | پاکستانی، بھارتی |
نسل | سید |
شہریت | پاکستانی |
متاثّر شخصیتاں | مولانا اشرف علی تھانوی، مولانا شوکت علی، مولانا محمد علی جوہر، علامہ محمد اقبال، خواجہ حسن نظامی، اکبر الہ آبادی، والیٔ بھوپال |
قلندر زمان حضرت سید ناصر الدین اسد محمد اسد الرحمٰن قدسی رحمۃ اللہ علیہٖ بن سیف الحق حافظ حبیب الرحمٰن رحمۃ اللہ علیہٖ بن شاہ نجف علی رحمۃ اللہ علیہٖ(19جنوری 1894ء تا 24 نومبر 1977ء) دا سلسلہ نسب شاہ ابوالمکارم سبزواری رحمۃ اللہ علیہٖ دے واسطے توں حضرت امام جعفر صادق رحمۃ اللہ علیہٖ توں ملدا اے۔ شاہ ابو المکارم، شیخ عبد القدوس گنگاوہی دے خاندان وچ متاہل ہوئے سن ۔ آپ توں جو نسل چلی اوہ سادات سبز واری دے ناں توں مشہور ہوئی۔[۱]
ولادت
سودھوآپ دی ولادت 12 رجب 1311ھ بمطابق 19 جنوری 1894ء نوں وسطِ ہند دی مشہور اسلامی ریاست بھوپال وچ ہوئی۔ آپ دی شخصیت جمیل اخلاق حمیدہ دا مرقع سی۔ برصغیر پاک و ہند دے اکابرین آپ دی فکر و نظر، علم و دانش، تبحر علمی، قلندرانہ شان، حسن اخلاق تے روحانی مقام و مرتبے دے معترف رہے نيں۔[۱]
¤ عهد طفولیت
عهد طفولیت وچ جو عجیب و غریب واقعہ رونما ہويا وه ایہ سی کہ تولد ہونے بعد آپ نوزائیدہ بچےآں دی طرح نہ روئے، نہ هنتوں، نہ بولے . سکوت و خاموشی دا ایہ عالم کامل دو سال تک رہیا۔ اس دوران آپ نوں هنسانے تے رلانے دی هر کوشش کيتی گئی، مگر بے سود! چنانچہ اهل خاندان نوں یقین ہوئے گیا کہ آپ نطق توں ،سماعت توں محروم هاں .
فکروتردد دا ایہ ماحول برقرار سی کہ پیدائش توں ٹھیک دو سال اک ماہ تے تن دن بعد یعنی 15 شعبان المعظم 1311 هجری دی شب والدہ ماجدہ نے آپ نوں مصلے دے نیڑے سلا دتا تے خود نوافل پڑھنے وچ مشغول ہوئے گئياں۔ جدوں نصف شب گزر گئی تاں والدہ محترمہ نے دیکھیا کہ آپ آسمان دی جانب انگلی اٹھائے کچھ بول رہے هاں .اس وقت بولی مبارک توں ایہ آوازبلند ہوئی جو نہایت واضح، صاف تے صریح تھی:
الامان و الحفيظ
گویا دو (2) سال دی عمر وچ آپ دی گویائی دا آغاز اسماء الحسنی توں ہويا۔ اس خرق عادت نے خاندان وچ هلچل مچادی۔ پندرہويں شب شعبان دے مذکورہ واقعہ دی صبح توں آپ نے هنسنیا بولنا شروع کر دتا۔ ايسے دو سالہ سکوت دے دوران آپ پیر دے دن دُدھ مطلق نئيں پیندے سن ۔ گویا آپ دا روزہ ہُندا سی۔ ایہ نہ صرف آئندہ آپ دے مجاہدات شاقہ دی خبر سی بلکہ ایہ غیبی اشارہ سی کہ آپ صائم الدهر دے مرتبے اُتے فائز ہونے والے نيں۔ جدوں آپ ذرا وڈے ہوئے تاں اپنی والدہ محترمہ دے نال وضو کردے تے جدوں موصوفہ نماز پڑھتاں تاں آپ خود وی انہاں دے اتباع وچ نماز پڑھدے .
حالے آپ دی عمر چار سن کہ والدہ محترمہ نے سنیا کہ آپ سوندے ہوئے وچ کچھ پڑھ رہے نيں۔ جدوں اپنا کان آپ دے ہونٹاں دے نیڑے لگایا تاں سنیا کہ آپ سوره رحمن تلاوت کر رہے سن ....
درجات علمی و روحانی
سودھوروحانی حوالے توں آپ قلندرِ مہری، قلندر قہری، قلندر دہری دی منازل طے کردے ہوئے قلندر زماں دے مرتبہ عالی گہر اُتے فائز رہے تے ایہ صاحب زماں ہر تن صدی بعد جلوہ نما ہُندے نيں۔ آخر وچ آپ مجمع البحرین دے رتبہ جلیلہ توں سرفراز ہوئے تے تمام عالمِ اسلام دے روحانی پیشواواں وچ ممتاز و منفرد ٹہرے۔
آپ صوفی تے عالم با عمل ہونے دے نال نال قادر الکلام شاعر تے بے مثال ادیب وی سن ۔ آپ نے اپنی نثری کتاباں وچ عوام الناس تے خواص دے لئی شریعت اورطریقت دے اسرار و رموز نہایت جامعیت تے بصیرت توں بیان کیتے نيں۔ ایہ نثری کتاباں آپ دے مذہبی، روحانی، فقہی تے علمی مرتبے دی عکاس نيں۔ انہاں نثری و شاعری مجموعہ جات دا مطالعہ آپ دی خوبصورت شاعری تے صوفیانہ واردات دا ایسا شفاف آئینہ اے جس وچ حسنِ کامل دے تمام جلوے تے عشق دے پُر خلوص جذبے دی تمام کیفیتاں، فقر و درویشی دے سارے رنگ تے خوبصورت تغزل دے انہاں گنت پہلو اپنی تمام تر آب و تاب دے نال منعکس ہوئے رہے نيں۔[۱]
لکھتاں
سودھوقدسی صاحب نے عوام الناس دی راہنمائی دے لئی کتاباں 70 توں کچھ اُتے تصنیف فرمائی نيں۔ خزائن معرفت توں متعلق نثری لکھتاں وچ علم و عرفان، صراطِ مستقیم، علم بیان، اطمینانِ قلب، جتھے نما، تحفۂ درویش، معارف و طریقت، الطاف سبحانی، معمولاتِ رحمانی، نامہ قدسی، الحبیب، نقوش ماضی وغیرہ شامل نيں۔
احادیث صحیحہ دی آسان اردو تشریح اُتے مشتمل کتاب شرعۃ المتین اے۔ منہاج المبین وچ عصر حاضر دے وکھ وکھ مسائل اُتے قرآن و حدیث دی روشنی وچ قلم کشائی کيتی گئی اے۔ نماز (فیض رحمانی) وچ عوام الناس دے لئی فرقہ پندی دے اختلافات توں ہٹ کر طریقہ نماز بیان کیتا گیا اے۔ آیات ربانی مسنون اوراد و وظائف دا مجموعہ اے۔ فن تجوید اُتے اک نادر تصنیف تجوید وی تحریر فرمائی اے۔
تین شعری مجموعے نغمات (غزلیات)، کلام قدسی (نظمیات) تے رباعیات قدسی وی طبع ہوئے نيں۔[۱]
وفات و مزار
سودھوآپ 24 نومبر 1977ء بمطابق 12 ذی الحجہ 1397ھ نوں خالق حقیقی توں جا ملے۔ آپ دا مزار آستانہ قدسی بھون ضلع چکوال وچ طالبان حق دے لئی اک چشمۂ فیض روحانی تے آپ دے جلال و جمال دا آئینہ دار اے۔