کلالہ (اسلام)
کَلالہ اوہ شخص جس دے مرنے دے وقت کوئی اولاد (بیٹا بیٹی)نہ ہو تے ماں باپ وی نہ ہون۔[۱]
اسلامی اصطلاح
سودھوقرآن وچ
سودھوکلالہ اسنوں کہندے نيں جس دے اصول وفروع وچوں کوئی نہ ہو اس دا اک خاص حکم قرآن مجید وچ موجود اے۔
(اے پیغمبر) لوگ تساں توں (کلالہ دے بارے وچ ) حکم (خدا) دریافت کردے نيں۔ کہہ دو کہ خدا کلالہ دے بارے وچ ایہ حکم دیندا اے کہ جے کوئی ایسا مرد مرجائے جس دے اولاد نہ ہو (تے نہ ماں باپ) تے اس دے بہن ہو تو اس دے بہن نوں بھائی دے ترکے وچوں آدھا حصہ ملے گا تے جے بہن مرجائے تے اس دے اولاد نہ ہو تو اس دے تمام مال دا وارث بھائی ہوئے گا تے جے (مرنیوالے بھائی کی) دوبہناں ہاں تو دونے نوں بھائی دے ترکے وچوں دو تہائی۔ تے جے بھائی تے بہن یعنی مرد تے عورتاں ملے جلے وارث ہاں تو مرد دا حصہ دو عورتاں دے حصے دے برابر اے۔ (یہ احکم) خدا تساں توں اس لئی بیان فرماندا اے کہ بھٹکتے نہ پھرو۔ تے خدا ہرچیز توں واقف اے۔
لغت وچ
سودھوکلالۃ ہر اس وارث نوں کہندے نيں جو اولاد دے علاوہ ہوئے۔ آنحضرت توں کلا لۃ دے متعلق در یافت کیتا گیا تو آپ نے فرمایا :۔ من مات ولیس لہ ولد ولا والد کہ کلالۃ ہر اس میت نوں کہندے نيں جس دا باپ تے اولاد زندہ نہ ہون۔ گویا کلالہ یا تو اس لئی کہندے نيں کہ سلسلہ نسب اس تک پہنچنے توں عاجز ہو گیا اے تے یا اس لئی کہ اوہ نسب کسی اک جانب یعنی جانب اصل یا جانب فرع توں اس دے نال با لواسطہ پہنچدا اے تے ایہ یعنی دو احتمال اس لئی نيں کہ نسبی تعلق دو قسم اُتے اے امتساب با لعمق ( یعنی بارہ راست تعلق ) جداں باپ بیٹے دا باہمی تعلق نسبت بالعرض یعنی بالواسطہ جداں بھائی یا چچا دے نال ( ر شتے دی نسبت )
حدیث وچ
سودھوحضرت علی تے حضرت ابن مسعود نے ایہی فرمایا : گویا دونے طرف اس دے نسبی ستون کمزور نيں ۔
سعید بن جبیر نے کہیا کلالہ اوہ وارث اے جو میت دا نہ والد (باپ دادا اُتے دادا وغیرہ) ہو نہ اولاد۔ ایسے ورثاء میت نوں اپنے گھیرے وچ لے لیندے نيں لیکن بیچ وچ کوئی نسبی ستون نئيں ہُندا جداں سر اُتے بندھی ہوئی شاہی پٹی کہ سر نوں چاراں طرف توں محیط ہُندی اے مگر سر دا درمیانی حصہ خالی ہُندا اے ۔
حضرت جابر والی حدیث وچ کلالہ دا ایہی مطلب اے آپ (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) نے کہیا سی کہ میرے وارث کلالہ نيں یعنی نہ میری نرینہ اولاد اے نہ والد۔
حضرت ابو بکر توں کلالہ دے متعلق دریافت کیتا گیا۔ فرمایا : وچ اپنی رائے توں کہندا ہاں جے صحیح ہوئے گا تو اللہ دی طرف توں تے غلط ہوئے گا تو میری طرف تے شیطان دی طرف توں ہوئے گا، میرے خیال وچ کلالہ اوہ اے جو نہ (کسی کا) والد ہو تے نہ اولاد۔
جب حضرت عمر خلیفہ ہوئے تو فرمایا : ابو بکر نے جو کچھ کہیا مینوں انہاں دی تردید کرنے توں جھجک آندی اے (یعنی ٹھیک اے ) (رواہ البیہقی عن الشعبی) ابن ابی حاتم نے وی اپنی تفسیر وچ اسنوں نقل کیتا اے تے حاکم نے صحیح اسناد دے نال حضرت عمر دے اس قول نوں حضرت ابن عباوہدی روایت توں لکھیا اے ۔
حضرت ابوہریرہ دی مرفوع حدیث اے کہ کلالہ دی تشریح وچ آپ نے فرمایا : اوہ ایسا شخص اے جو نہ (میت کا) والد ہو نہ مولود۔ (رواہ الحاکم)
ابو الشیخ نے حضرت براء دا قول نقل کیتا اے کہ ميں نے رسول ﷲ توں کلالہ دے متعلق دریافت کیتا فرمایا : (میت دے ) والد تے اولاد دے سوا (جو وارث ہو وہ) کلالہ اے۔
ابو داؤد نے مراسیل وچ ابو سلمہ بن عبد الرحمن دی روایت توں بیان کیتا اے کہ حضور (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) نے فرمایا : جو والد نوں چھڈے نہ اولاد نوں اس دے وارث کلالہ ہُندے نيں وچ کہندا ہاں کہ کلالہ دی تشریح وچ والد تے ولد توں مراد نيں مذکر اصول و فرع پس جے میت دی ماں یا بیٹی موجود ہو تے باپ تے بیٹا نہ ہو تو اوہ کلالہ اے اس قول دا ثبوت حضرت جابر دی حدیث توں ملدا اے کیونکہ نزول آیت دے وقت حضرت جابر دی اک لڑکی موجود سی، والد نہ سن آپ دے والد عبد اللہ بن حرام دا انتقال احد دے دن ہوچکيا سی ۔[۲]
وضاحت۔ جے مرنے والا مرد تے پسماندگان وچ صرف اک بہن اے تو اسنوں نصف ملے گا۔ تے جے کلالہ عورت اے تے پسماندگان وچ صرف اک بھائی اے تو اسنوں کل ترکہ ملےگا۔ بہناں اک توں ودھ ہاں تو ثلثان ملےگا۔
تے جے کئی بھائی بہن ہاں تو مرد نوں دو عورتاں دے برابر ملےگا۔
تاریخی شواہد
سودھوحضرت براء رضی اللہ تعالٰی عنہ فرماندے نيں سورتاں وچ سب توں آخری سورت سورہ برأت اتری اے تے آیتاں وچ سب توں آخری آیت (یستفتونک) اتری اے،
حضرت عمر بن خطاب رضی اللہ تعالٰی عنہ دے سامنے جو مشکل مسائل آئے سن، انہاں وچ اک ایہ مسئلہ وی سی ۔ چنانچہ بخاری و مسلم وچ اے کہ آپ نے فرمایا تن چیزاں دی نسبت میری تمنا رہ گئی کہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم انہاں وچ ساڈی طرف کوئی ایسا عہد کردے کہ اسيں اسی دی طرف رجوع کردے دادا دی میراث، کلالہ تے سود دے ابواب تے روایت وچ اے، آپ فرماندے ینيں کہ کلالہ دے بارے وچ ميں نے جس قدر سوالات حضور صلی اللہ علیہ وسلم توں کیتے، اتنے کسی تے مسئلہ وچ نئيں کیتے ایتھے تک کہ آپ نے اپنی انگلی توں میرے سینے وچ کچوکا لگیا کر فرمایا کہ تینوں گرمیاں دی اوہ آیت کافی اے، جو سورہ نساء دے آخر وچ اے تے حدیث وچ اے جے ميں نے حضور صلی اللہ علیہ وسلم توں ہور اطمینان کر لیا ہُندا تو اوہ میرے لئی سرخ اونٹھاں دے ملنے توں زیادہ بہتر سی ۔ حضور صلی اللہ علیہ وسلم دے اس فرمان دا مطلب ایہ اے کہ ایہ آیت موسم گرما وچ نازل ہوئی ہوئے گی واللہ اعلم تے چونکہ حضور صلی اللہ علیہ وسلم نے اس دے سمجھنے دی طرف رہنمائی دی سی تے اسی نوں مسئلہ دا کافی حل دسیا سی، لہذا فاروق اعظم اس دے معنی پوچھنے بھول گئے، جس اُتے اظہار افسوس کر رہے نيں۔
ابن جریر وچ اے کہ جناب فاروق نے حضور توں کلالہ دے بارے وچ سوال کیتا پس فرمایا “کیتا اللہ نے اسنوں بیان نئيں فرمایا۔ ” پس ایہ آیت اتری۔ حضرت ابوبکر صدیق رضی اللہ تعالٰی عنہ اپنے خطبے وچ فرماندے نيں جو آیت سورہ نساء دے شروع وچ فرائض دے بارے وچ اے، اوہ ولد و والد دے لئی اے تے دوسری آیت میاں بیوی دے لئی اے تے ماں زاد بہناں دے لئی تے جس آیت توں سورہ نساء نوں ختم کیتا اے اوہ سگے بہن بھائیاں دے بارے وچ اے جو رحمی رشتہ عصبہ وچ شمار ہُندا اے (ابن جریر) اس آیت دے معنی ھلک دے معنی نيں مر گیا، جداں فرمان اے حدیث(کل شے ھالک) الخ، یعنی ہر چیز فنا ہونے والی اے سوائے ذات الٰہی دے جو ہمیشہ باقی رہنے والا اے۔ جداں تے آیت وچ فرمایا آیت (کل من علیھا فان ویبقی وجہ ربک ذوالجلال والا کرام) یعنی ہر اک جو اس اُتے اے فانی ایہ تے تیرے رب دا چہرہ ہی باقی رہے گا جو جلال و اکرام والا اے۔ پھر فرمایا اس دا ولد نہ ہو، اس توں بعض لوگاں نے دلیل لی اے کہ کلالہ دی شرط وچ باپ دا نہ ہونا نئيں بلکہ جس دی اولاد نہ ہو اوہ کلالہ اے، بروایت ابن جریر حضرت عمر بن خطاب توں وی ایہی مروی اے لیکن صحیح قول جمہور دا اے تے حضرت صدیق اکبر رضی اللہ تعالٰی عنہ دا فیصلہ وی ایہی اے کہ کلالہ اوہ اے جس دا نہ ولد ہو، نہ والد تے اوہدی دلیل آیت وچ اس دے بعد دے الفاظ توں وی ثابت ہُندی اے جو فرمایا آیت (ولہ اخت فلھا نصف ما ترک) یعنی اوہدی بہن ہو تو اس دے لئی کل چھڈے ہوئے، مال دا آدھاں آدھ اے تے جے بہن باپ دے نال ہو تو باپ اسنوں ورثہ پانے توں روک دیندا اے تے اسنوں کچھ وی اجماعاً نئيں ملدا، پس ثابت ہويا کہ کلالہ اوہ اے جس دا ولد نہ ہو جو نص توں ثابت اے تے باپ وی نہ ہو ایہ وی نص توں ثابت ہُندا اے لیکن قدرے غور دے بعد، اس لئی کہ بہن دا نصف حصہ باپ دی موجودگی وچ ہُندا ہی نئيں بلکہ اوہ ورثے توں محروم ہُندی اے۔
حضرت زید بن ثابت رضی اللہ تعالٰی عنہ توں مسئلہ پُچھیا جاندا اے کہ اک عورت مر گئی اے اس دا خاوند اے تے اک سگی بہن اے تو آپ نے فرمایا آدھا بہن نوں دے دو تے آدھا خاوند نوں جدوں آپ توں اوہدی دلیل پوچھی گئی تو آپ نے فرمایا میری موجودگی وچ رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم نے ایسی صورت وچ ایہی فیصلہ صادر فرمایا سی (احمد) حضرت ابن عباس تے حضرت ابن زبیر رضی اللہ تعالٰی عنہ توں ابن جریر وچ منقول اے کہ انہاں دونے دا فتویٰ صادر فرمایا سی (احمد) حضرت ابن عباس تے حضرت ابن زبیر رضی اللہ تعالیٰ عنہ توں ابن جریر وچ منقول اے کہ انہاں دونے دا فتویٰ اس میت دے بارے وچ جو اک لڑکی تے اک بہن چھڈ جائے، ایہ سی کہ اس صورت وچ بہن محروم رہے گی، اسنوں کچھ وی نہ ملے گا، اسی لئی کہ قرآن دی اس آیت وچ بہن نوں آدھا ملنے دی صورت ایہ بیان کيتی گئی اے کہ میت دی اولاد نہ ہو تے ایتھے اولاد اے۔
لیکن جمہور انہاں دے خلاف نيں اوہ کہندے نيں کہ اس صورت وچ وی آدھا لڑکی نوں ملے گا تے بہ سبب فرض تے عصبہ آدھا بہن نوں وی ملے گا۔ ابراہیم اسود کہندے نيں اسيں وچ حضرت معاذ بن جبل رضی اللہ تعالٰی عنہ نے رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم دے زمانے وچ فیصلہ کیتا کہ آدھا لڑکی دا تے آدھا بہن کا۔
صحیح بخاری دی اک تے روایت وچ اے کہ حضرت ابو موسیٰ رضی اللہ تعالٰی عنہ نے لڑکی تے پوندی تے بہن دے بارے وچ فتویٰ دتا کہ آدھا لڑکی نوں تے آدھا بہن نوں پھر فرمایا ذرا ابن مسعود رضی اللہ تعالٰی عنہ دے پاس وی ہو آؤ اوہ وی میری موافقت ہی کرن گے، لیکن جدوں حضرت ابن مسعود رضی اللہ تعالٰی عنہ توں سوال ہويا تے حضرت ابو موسیٰ دا فیصلہ وی انہاں نوں سنایا گیا تو آپ نے فرمایا انہاں توں اتفاق دی صورت وچ گمراہ ہو جاواں گا تے راہ یافتہ لوگاں وچ میرا شمار نئيں رہے گا، سنو وچ اس بارے وچ اوہ فیصلہ کردا ہاں جو رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم نے کیتا اے آدھا تو بیٹی نوں تے چھٹا حصہ پوندی نوں تو دو ثلث پورے ہو گئے تے جو باقی بچا اوہ بہن کو۔ اسيں پھر واپس آئے تے حضرت ابو موسیٰ نوں ایہ خبر دتی تو آپ نے فرمایا جدوں تک ایہ علامہ تساں وچ موجود نيں، میرے توں مسائل نہ پُچھیا کرو۔
پھر فرمان اے کہ ایہ اس دا وارث ہو گا جے اوہدی اولاد نہ ہو، یعنی بھائی اپنی بہن دے کل مال دا وارث اے جدوں کہ اوہ کلالہ مرے یعنی اوہدی اولاد تے باپ نہ ہو، اس لئی کہ باپ دی موجودگی وچ تو بھائی نوں ورثے وچوں کچھ وی نہ ملے گا۔ ہاں جے بھائی دے نال ہی تے کوئی مقررہ حصے والا تے وارث ہو جداں خاوند یا ماں جایا بھائی تو اسنوں اس دا حصہ دے دتا جائے گا تے باقی دا وارث بھائی ہوئے گا۔
صحیح بخاری وچ اے حضور علیہ السلام فرماندے نيں فرائض نوں انہاں دے اہل توں ملیا دو، پھر جو باقی بچے اوہ اس مرد دا اے جو سب توں زیادہ قریب ہوئے۔ پھر فرماندا اے جے بہناں دو ہاں تو انہاں نوں مال متروکہ دے دو ثلث ملیاں گے۔ ایہی حکم دو توں زیادہ بہناں دا وی اے، ینيں توں اک جماعت نے دو بیٹیاں دا حکم لیا اے۔ جداں کہ دو توں زیادہ بہناں دا حکم لڑکیوں دے حکم توں لیا اے جس آیت دے الفاظ ایہ نيں آیت (فان کن نساء فوق اثنتین فلھن ثلثا ما ترک) پھر فرماندا اے جے بہن بھائی دونے ہاں تو ہر مرد دا حصہ دو عورتاں دے برابر اے، ایہی حکم عصبات دا اے خواہ لڑکے ہاں یا پوتے ہاں یا بھائی ہاں، جدوں کہ انہاں وچ مرد و عورت دونے موجود ہون۔ تو جتنا دو عورتاں نوں ملے گا اِنّا اک مرد کو۔ اللہ اپنے فرائض بیان فرما رہیا اے، اپنی حداں مقرر کر رہیا اے، اپنی شریعت واضح کر رہیا اے۔ تاکہ تساں بہک نہ جاؤ۔ اللہ تعالٰی تمام کاماں دے انجام توں واقف تے ہر مصلحت توں دانا، بنداں دی بھلیائی برائی دا جاننے والا، مستحق دے استحقاق نوں پہچاننے والا اے۔
ابن جریر دی روایت وچ اے کہ حضور صلی اللہ علیہ وسلم تے صحابہ کنيں سفر وچ جا رہے سن ۔ حذیفہ دی سواری دے دوسرے سوار دے پاس سی جو ایہ آیت اتری پس حضور صلی اللہ علیہ وسلم نے حضرت حذیفہ نوں سنائی تے حضرت حذیفہ نے حضرت فاروق اعظم نوں اس دے بعد پھر حضرت عمر نے جدوں اس دے بارے وچ سوال کیتا تو کہیا واللہ تساں بے سمجھ ہو، اس لئی کہ جداں مینوں حضور صلی اللہ علیہ وسلم نے سنائی ویسے ہی ميں نے آپ نوں سنیا دی، واللہ وچ تو اس اُتے کوئی زیادتی نئيں کر سکدا، پس حضرت فاروق فرمایا کردے سن الٰہی اگرچہ تو نے ظاہر کر دتا ہو مگر مجھ اُتے تو کھلا نئيں۔ لیکن ایہ روایت منقطع اے
اسی روایت کيتی تے سند وچ اے کہ حضرت عمر نے دوبارہ ایہ سوال اپنی خلافت دے زمانے وچ کیتا سی تے حدیث وچ اے کہ حضرت عمر نے آنحضرت صلی اللہ علیہ وسلم توں پُچھیا سی کہ کلالہ دا ورثہ کس طرح تقسیم ہو گا؟ اس اُتے اللہ تعالٰی نے ایہ آیت اتاری لیکن چونکہ حضرت دی پوری تشفی نہ ہوئی سی، اس لئی اپنی صاحبزادی زوجہ رسول صلی اللہ علیہ وسلم حضرت حفصہ توں فرمایا کہ جدوں رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم خوشی وچ ہاں تو تساں پوچھ لینا۔ چنانچہ حضرت حفصہ نے اک روز ایسا ہی موقع پا کر دریافت کیتا تو آپ نے فرمایا شاید تیرے باپ نے تینوں اس دے پوچھنے دی ہدایت دی اے میرا خیال اے کہ اوہ اسنوں معلوم نہ کر سکن گے۔ حضرت عمر نے جدوں ایہ سنیا تو فرمانے لگے جدوں حضور صلی اللہ علیہ وسلم نے ایہ فرما دتا تو بس وچ ہن اسنوں جان ہی نئيں سکدا تے روایت وچ اے کہ حضرت عمر دے حکم اُتے جدوں حضرت حفصہ نے سوال کیتا تو آپ نے اک کنگھے اُتے ایہ آیت لکھوا دی، پھر فرمایا کیتا عمر نے تساں توں اس دے پوچھنے نوں کہیا سی ؟ میرا خیال اے کہ اوہ اسنوں ٹھیک ٹھاک نہ کر سکن گے۔ کیتا انہاں نوں گرمی دی اوہ آیت جو سورہ نساء وچ اے کافی نئيں؟ اوہ آیت (وان کان رجل یورث کلالتہ) اے پھر جدوں لوگاں نے حضور صلی اللہ علیہ وسلم توں سوال کیتا تو اوہ آیت اتری جو سورہ نساء دے خاتمہ اُتے اے تے کنگھی پھینک دتی۔ ایہ حدیث مرسل اے۔ اک مرتبہ حضرت عمر نے صحابہ نوں جمع کرکے کنگھے دے اک ٹکڑے نوں لے کے فرمایا وچ کلالہ دے بارے وچ اج ایسا فیصلہ کر دواں گا کہ پردہ نشین عورتاں تک نوں معلوم رہے، اسی وقت گھر وچوں اک سانپ نکل آیا تے سب لوگ ادھر ادھر ہو گئے، پس آپ نے فرمایا جے اللہ عزوجل دا ارادہ اس کم نوں پورا کرنے دا ہُندا تو اسنوں پورا کر لینے دیندا۔ اوہدی اسناد صحیح اے،
مستدرک حاکم وچ اے حضرت عمر نے فرمایا کاش وچ تن مسئلے رسول مقبول صلی اللہ علیہ وسلم توں دریافت کر لیندا تو مینوں سرخ اونٹھاں دے لنے توں وی زیادہ محبوب ہُندا۔ اک تو ایہ کہ آپ دے بعد خلیفہ کون ہو گا؟ دوسرے ایہ کہ جو لوگ زکوۃ دے اک تو قائل ہاں لیکن کنيں کہ اسيں تینوں ادا نئيں کرن گے انہاں توں لڑنا حلال اے یا نئيں؟ تیسرے کلالہ دے بارے وچ اک تے حدیث وچ بجائے زکوۃ ادا نہ کرنے والےآں دے سودی مسائل دا بیان اے۔
ابن عباس فرماندے نيں حضرت عمر دے آخری وقت ميں نے آپ توں سنیا فرماندے سن قول اوہی اے جو ميں نے کہیا، تو ميں نے پُچھیا اوہ کیتا؟ فرمایا ایہ کہ کلالہ اوہ اے جس دی اولاد نہ وہ۔ اک تے روایت وچ اے حضرت فاروق فرماندے نيں میرے تے حضرت صدیق دے درمیان کلالہ دے بارے وچ اختلاف ہويا تے گل اوہی سی جو وچ کہندا سی ۔ حضرت عمر نے سگے بھائیاں تے ماں زاد بھائیاں نوں جدوں کہ اوہ جمع ہاں، ثالث وچ شریک کیتا سی تے حضرت ابوبکر اس دے خلاف سن ۔
ابن جریر وچ اے کہ خلیفتہ المومنین جناب فاروق نے اک رقعہ اُتے دادا دے ورثے تے کلالہ دے بارے وچ کچھ لکھیا پھر استخارہ کیتا تے ٹھہرے رہے تے اللہ توں دعا کيتی کہ پروردگار جے تیرے علم وچ اس وچ بہتری اے تو تو اسنوں جاری کر دے پھر جدوں آپ نوں زخم لگایا گیا تو آپ نے اس رقعہ نوں منگوا کر مٹا دتا تے کسی نوں علم نہ ہويا کہ اس وچ کیتا تحریر سی پھر خود فرمایا کہ ميں نے اس وچ دادا دا تے کلالہ دا لکھیا سی تے ميں نے استخارہ کیتا سی پھر میرا خیال ایہی ہويا کہ تمنيں اسی اُتے چھڈ داں جس اُتے تساں ہوئے۔
ابن جریر وچ اے وچ اس بارے وچ ابوب کرکے خلاف کردے ہوئے شرماندا ہاں تے ابوبکر دا فرمان سی کہ کلالہ اوہ اے جس دا ولد و والد نہ ہوئے۔ تے اسی اُتے جمہور صحابہ تے تابعین تے ائمہ دین نيں تے ایہی چاراں اماماں تے ساتاں فقہا دا مذہب اے تے اسی اُتے قرآن کریم دی دلالت اے جداں کہ باری تعالٰی عزاسمہ نے اسنوں واضح کرکے فرمایا اللہ تواڈے لئی کھول کھول کر بیان فرما رہیا اے تاکہ تساں گمراہ نہ ہو جاؤ تے اللہ ہر چیز نوں خوب جاننے والا اے، واللہ اعلم۔[۳]