وفد جن
وفد جن جنات دے وفد نوں کہندے نيں۔
جنات دے قرآن کریم سننے تے اس توں متأثر ہو کے ایمان لیانے تے فیر حق دی علمبرداری کردے ہوئے اپنی قوم نوں دعوت دینے دے واقعات دو جگہ بیان کیتے نيں۔ اک سورۃ الجنہاں وچ تے دوسری سورۃ احقاف آیات 29 تا 32 وچ نيں۔
پہلا واقعہ
سودھوبخاری تے مسلم نے عبداللہ بن عباس توں روایت کیتا اے کہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم اپنے چند صحابہ دے نال بازار عکاظ تشریف لے جا رہے سن کہ راستے وچ نخلہ دے مقام اُتے آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم نے صبح دی نماز پڑھائی۔ اس وقت جناں دا اک گروہ ادھر توں گزر رہیا سی ۔ تلاوت دی آواز سن کر اوہ ٹھہر گیا تے غور توں قرآن سندا رہیا۔ شدید متأثر ہونے دی وجہ توں اسلام لے آیا۔ لیکن اوہدی ملاقات آنحضرت صلی اللہ علیہ وسلم توں نئيں ہوئی۔ اوہ لوک اپنے طور اُتے ایمان لیائے تے فیر اپنی قوم وچ جا کے اس واقعہ دے حوالے توں انہاں نے ایمان دی دعوت دتی۔ اکثر مفسرین دا خیال اے کہ ایہ واقعہ اس وقت پیش آیا اے جدوں جنات نے محسوس کیتا کہ انہاں دی بعض آزادیاں اُتے پابندیاں عائد کردتیاں گئیاں نيں۔ پہلے جنات دا معمول ایہ سی کہ اوہ آسمان دی طرف پرواز کردے تے کوشش کردے سن کہ عالم بالا دی خبراں معلوم کرن۔ فرشتےآں دی باہم گفتگو توں کسی گل کيتی خبر ہوجاندی تاں اوہ اضافاں دے نال کاہناں نوں دسدے سن تے انہاں اطلاعات اُتے کاہناں دا کاروبار چلدا سی ۔ اچانک انہاں نوں محسوس ہويا کہ ہر طرف فرشتےآں دے سخت پہرے لگ گئے نيں تے شہاباں دی بارش ہو رہی اے۔ اوہ اُتے جانے دی کوشش کردے نيں تاں فرشتےآں دے پہراں دی وجہ توں اُتے جانے توں روک دتے جاندے نيں تے جے چوری چھپے کسی طرف توں نکلنے دا ارادہ کردے نيں تاں انہاں اُتے شہابیے برستے نيں۔ اس توں انھاں اندازہ ہويا کہ زمین وچ ایسا کوئی واقعہ پیش آیا اے یا آنے والا اے جس دے لئی ایہ سخت انتظامات کیتے گئے نيں۔ چنانچہ اوہدی تحقیق دے لئی زمین دے مشرق تے مغرب تے ہر طرف جنات دے وفود بھیجے گئے کہ اوہ حقیقت دا سراغ لگانے دی کوشش کرن۔ اسی کوشش وچ اوہ مقامِ نخلہ اُتے وی پہنچے تے اوتھے رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم اپنے صحابہ کرام دے نال صبح دی نماز جماعت توں ادا کر رہے سن ۔ جنات دے اس وفد نے جدوں قرآن کریم سنیا تاں قسماں کھا کر کہنے لگے کہ واللہ ایہی کلام اے جو ساڈی تے آسمانی خبراں دے درمیان وچ حائل تے مانع بنا اے۔
دوسرا واقعہ
سودھودوسرا واقعہ جو قرآن کریم نے بیان کیتا اے اوہ ایہ اے کہ ابوطالب دی وفات دے بعد جدوں قریش دی طرف توں اذیتاں تے مخالفتاں وچ بے پناہ اضافہ ہو گیا تے آپ (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) دی تبلیغی مساعی تقریباً رک کر رہ گئياں تاں آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم نے طائف دا سفر کیتا کہ ممکن اے کہ طائف وچ قبیلہ بنوثقیف توں کوئی حوصلہ افزا جواب ملے تے اس توں اسلام دی تبلیغ و دعوت نوں نويں قوت نصیب ہوئے۔ لیکن طائف دے تِناں سرداراں (جو آپس وچ بھائی سن ) نے نہایت غیر شریفانہ جواب دتا تے فیر شہر دے اوباشاں نوں آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم نوں ستانے تے مذاق اڑانے اُتے لگیا دتا۔ آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم انہاں لوکاں دی چیرہ دستیاں تے ایذا رسانیاں توں بچنے دے لئی اک باغ وچ پناہ گزین ہوئے جو عتبہ تے شیبہ دا باغ سی واپسی اُتے آپ (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) نے مقامِ نخلہ اُتے قیام فرمایا تے آخری شب وچ نماز تہجد پڑھنے لگے تاں ملک یمن نصیبین دے جنات دا ایہ وفد وی اوتھے پہنچیا ہويا سی ۔ اس نے قرآن سنیا تے سن کر ایمان لے آئے تے اپنی قوم دی طرف واپس جا کے ایہ واقعہ بیان کیتا جس دا ذکر اللہ تعالیٰ نے سورۃ الاحقاف وچ کیہ اے۔
لیلۃ الجن
سودھوروایاتِ حدیث وچ لیلۃ الجنہاں دا جو واقعہ مذکور اے اس وچ عبد اللہ ابن مسعود آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم دے نال سن ۔ اس توں واضح طور اُتے معلوم ہوجاندا اے کہ آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم جنات نوں تبلیغ و دعوت دے لئی مکہ مکرمہ دے قریب اک جنگل وچ تشریف لے گئے سن او انہاں نوں آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم نے قرآن کریم پڑھ کر سنایا سی تے انہاں دے سوالات دے جواب وی دتے سن ۔
علامہ خفاجی کہندے نيں احادیثِ معتبرہ توں ثابت ہُندا اے کہ جنات دے وفود نبی کریم صلی اللہ علیہ وسلم دی خدمت وچ چھ مرتبہ حاضر ہوئے۔ یقینا جنات توں آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم دی گفتگو وی ہوئی تے آپ صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم نے انہاں نوں قرآن کریم وی سنایا۔[۱]
عبداللہ بن مسعود، زبیر،عبد اللہ بن عباس تے حسن بصری، سعید بن حبیر، زر بن حبیش، مجاہد، عکرمہ تے دوسرے بزرگاں توں منقول اے اوہ سب اس گل اُتے متفق نيں کہ جناں دی پہلی حاضری دا واقعہ بطن نخلہ وچ پیش آیا سی ۔ تے ابن اسحاق، ابو نعیم اصفہانی تے واقدی دا بیان اے کہ ایہ اس وقت دا واقعہ اے جدوں نبی کریم صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم طائف توں مایوس ہو کے مکہ معظمہ دی طرف واپس ہوئے سن ۔ راستہ وچ آپ نے نخلہ وچ قیام کیتا۔ اوتھے عشاء یا فجر یا تہجد دی نماز وچ آپ قرآن دی تلاوت فرما رہے سن کہ جناں دے اک گروہ دا ادھر توں گزر ہويا تے اوہ آپ دی قرأت سننے دے لئی ٹھہر گیا۔ اس دے نال تمام روایات اس گل اُتے وی متفق نيں کہ اس موقع اُتے جنہاں حضور دے سامنے نئيں سن، نہ آپ نے انہاں دی آمد نوں محسوس فرمایا سی بلکہ بعد وچ اللہ تعالیٰ نے وحی دے ذریعے توں آپ نوں انہاں دے آنے تے قرآن سننے دی خبر دتی۔
وادی نخلہ
سودھویہ مقام جتھے ایہ واقعہ پیش آیا یا تاں الزیمہ سی یا اسیل الکبیر، کیونکہ ایہ دونے مقام وادی نخلہ وچ واقع نيں، دونے جگہ پانی تے سرسبزی موجود اے تے طائف توں آنے والےآں نوں جے اس وادی وچ پڑاؤ کرنے دی ضرورت پیش آئے تاں اوہ انہاں ہی دونے وچوں کسی جگہ ٹھہر سکدے نيں۔[۲]