محمد دا ذکر بدھ مت دیاں کتاباں وچ
محمد صلی اللھ علیہ وآلہ وسلّم دا ذکر وڈے تفصیل دے نال بدھ مت دیاں کتاباں وچ کیہ گیا اے۔ آپ دا ذکر بدھ مت دی مقدس کتاباں وچ کیتا گیا اے۔ آپ دا ذکران دی مقدس کتاباں دھمّا پڈّا، ترای پیتاکہ، ابهی دهمّہ تے ماہایا وستو وغیرہ وچ کیتا گیا اے۔[۱]
گوتم بدھ دی پیش گويی مایتریا دے آنے دے بارے وچ
سودھوبدھ مت دے تقریباً تمام کتاباں وچ حضرت محمّد دی پیش گوئی کيتی گئی اے۔
چکاوتی سنهنادستّانتا وچ پیش گوئی
سودھودنیا وچ اک بدها مایتریّا (سخی) دے ناں توں ظاهر ہوئے گا، اک مقدّس (انسان)، اک عالی شان (انسان)، اک روشن فکر،حکمت توں نوازہ ہويا انسان، مبارک (انسان) جو کائنات نوں سمجہے گا۔[۲]
جو کچھ اوہ اپنے مافوق الفطرت علم توں سمجہے گا، اوہ پوری کائنات وچ اس دا پرچار کر ے گا۔ اوہ مذهب دی تبلیغ کر ے گا، جو ابتدا، وچ بهی عالی شان ہوئے گی، اپنی عروج وچ بهی عالی شان ہوئے گی، اپنی مقصد وچ بهی عالی شان ہوئے گی، روحانی تے علمی اعتبار تاں۔ اوہ اک مذہبی زندگی دی تشهیر کر ے گا، جومکمّل طور اُتے کامل تے خالص ہوئے گی،جداں کہ وچ ہن اپنے مذهب دی تشهیر کردا ہو تے اسی طرح دی زندگی دی دعوت دیندا ہوئے۔ اوہ راهباں دا اک معاشرہ بنائے گا جس دی تعداد ہزاراں وچ ہوئے گی جداں کہ میں راهباں دا اک ایداں دے معاشرے نوں برقرار رکھے ہوئے ہاں جس دی تعداد سینکڑاں وچ اے۔
مشرق دی مقدّس کتاباں دی پیش گوئی
سودھوایہ دسیا گیا کہ میں ہی اکیلا بدها نهیں ہاں، جس اُتے قیادت تے ضابطے دا انحصار اے۔ میرے بعد اک ہور بدها مایتریا فلاں فلاں خصلتاں دے ساتھ آئے گا۔ ہن میں سسنکراں (لوکاں) دا رهبر آں اوہ ہزاراں دا رهبر تے راهنما ہوئے گا۔[۳]
انجیل بدها دی پیش گوئی
سودھوانجیل بدها، کارس دے تصنیف کردہ دے صفحہ 218 –217 دے مطابق (جو سری لنکا دے منابع توں لیا گیا اے۔)
انندا نے مبارک انسان توں فرمایا، آپ دے جانے دے بعد کون سانوں تعلیم دے گا۔ تے مبارک انسان نے جواب دتا، میں پہلا بدها نهیں آں جو روئے زمین اُتے آیا تے مناسب وقت وچ اک ہور بدها روئے زمین وچ ابهرے گا، اک مقدّس (انسان)، اک روشن فکر(انسان)، چال چلن وچ حکمت توں نوازیا ہويا (انسان)،مبارک (انسان)، کائنات نوں جاننے والا،انساناں دا بے نظیر راهنما، فانی (مخلوق) تے فرشتےآں دا آقا۔ اوہ آپ دے سامنے اوهی ابدی حق آشکارہ کرے گا،جس دی ميں نے آپ نوں تعلیم دتی اے۔ اوہ اپنے مذهب دی تبلیغ کرے گا، جو اپنے ابتدا، وچ بهی عالی شان ہوئے گی، اپنے عروج وچ بهی عالی شان ہوئے گی، اپنے مقصد وچ بهی عالی شان ہوئے گی۔ اوہ اک مذہبی زندگی دی تشهیر کرے گا، جو خالص تے کامل ہوئے گی۔ جداں کہ میں (اپنے مذهب) دی تشهیر کردا آں۔ اس دے شاگرداں دی تعداد ہزاراں وچ ہوئے گی جدوں کہ میرے (شاگرداں دی تعداد) سینکراں وچ اے۔
انندا نے کہیا، کہ اسیں اسنوں کس طرح پہچاناں گے؟
مبارک انسان نے جواب دتا، اوہ مایتریا دے ناں توں جانیا جائے گا۔[۴]
1) سنسکرت زبان دے لفظ “مایتریا” یا اس دا هم پلّہ پالی بولی دا لغت “مے تیا” دے معنی اے، پیار کرنے والا، رحمدل،نرمدل تے سخی (انسان)۔ اس دے تے معانا بهی نیں مثلاٌ رحم کرنا تے دوستی، همدردی وغیرہ۔ عربی زبان دا اک لفظ جو انہاں سارے لفظاں دے برابر اے، اوہ اے لفظ “رحمت”۔
قران مجید دے سورہ الانبیا وچ اے۔
ترجمہ: تے اسیں آپ نوں تمام جہاناں دے لئی رحمت بنا کے بهیجیا اے۔[۵]
محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نوں رحمت کہیا گیا جس دے معنی اے “مایتری”۔
2) رحمت تے رحیم دے لفظاں قران کریم وچ گھٹ توں گھٹ 409 مرتبہ آیا هاں۔
3) قران کریم دے هر سورۀ سوائے سورۀ نمبر 9 دے، اس خوبصورت کلمے توں شروع ہُندی اے۔
بسم اللہ الرحمن الرحیم۔
ترجمہ: شروع اللہ دے ناں توں جو برا مهربان نہایت رحم کرنے والا اے۔
4) لفظ محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم ہور لفظاں دے ساتہ مختلف طریقےآں توں دنیا دے مختلف زباناں وچ کیتا گیا اے مثلاٌ “محامت” یا “ماحومت” وغیرہ۔ لفظ “ماحو” یا “ماحا” پالی یا سنسکرت زباناں وچ عظیم تے عالی مرتبہ نوں کہندے نیں تے “متا” دے معنی اے، “رحمت”۔ اس لئی “ما حومت” دے معنی اے “عظیم رحمت”
گوتم بدہ دے عقائد مبهم تے غیر مبهم سن
سودھومشرق دیاں مقدّس کتاباں دے جلد نمبر11 صفحہ نمبر 36 ماحا پاری نیانا ستّّا دے سورۀ نمبر 20 آیت 32 دے مطابق:
ميں نے حق دے تعلیم دتی اے، اس گل دا لحاظ رکھے بغیرکہ کیہڑا عقائد مبهم اے تے کونسے غیر مبهم۔ تے حق دے تناظر وچ انندا، تاتهاگا، اپنے پاس کوئی چیز مخفی نهاں رکہے گا تے کوئی چیز چهپا ئے گا نئیں۔
محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے اللہ دے حکم توں اسلام دا پیغام تے عقیدے دا برملا اظهار کیتا تے اس وچوں کوئی چیز مخفی نهاں رکهی۔ قران دی تلاوت پیغمبر دے زمانے وچ سر عام ہويا کردی تهی۔ تے ایہ سلسلہ اج تک جاری اے۔ محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے مسلماناں نوں اپنا عقیدہ چهپانے توں سختی نال منع کیتا سی۔[۶][۷]
بدها دے جانثار خدمت گاران
سودھومشرق دے مقدّس کتاباں دے جلد نمبر11 صفحہ نمبر97 ماحا پاری نیانا ستّّا دے سورۀ نمبر 5 آیت 36 دے مطابق:
پهر مبارک انسان نے اپنی برادری نال خطاب کیتا تے فرمایا، کہ جو کوئی بهی آراهت-بدها اس طویل عرصے وچ گزرے نيں۔ انہاں سب دے جابثارخدمت گار سن انہاں مبارک انساناں کے، جداں کہ انندہ میرا (خدمت) اے۔ تے جو کوئی بهی مستقبل دا آراهت بدها ہوئے گا،تو انہاں مبارک انساناں دی جانثار خدمت گار ہون گے جیساکہ انندہ میرا (خدمت گار) اے۔[۸][۹]
بدها دا خدمت گار انندا سی ۔ محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمدا وی اک خدمت گار سی جس دا ناں حضرت انس سی ۔ جو مالک دا بیٹا سی۔ حضرت انس نوں انہاں دے والدین نے محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمدے سامنے پیش کیتا۔ حضرت انس فرماندے اے، میری والدہ نے انہاں توں فرمایا،کہ اے اللہ دے رسول ایہ اے آپ دا چہوٹا خادم۔
حضرت انس فرماندے اے ،که” ميں نے آپ دی خدمت اس وقت توں کیتی جدوں میری عمر اٹھ برس دی سی ۔ تے محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمنے مجھے اپنا بیٹا تے اپنا چھوٹا محبوب کہیا۔ حضرت انس اپنے زندگی دے اختتام تک پیغمبر دے ساتھ رہے چاہے زمانہ امن یا زمانہ جنگ۔ امن و امان وچ یا خوف و خطر وچ ہر وقت محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمدے ساتھ رہیا۔
حضرت انس جنگ احد وچ محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمدے ساتھ رہے جس وقت محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمدی زندگی وڈے خطرے وچ سی۔ تے آپ دی عمر اس وقت صرف گیارہ (11) برس سی۔ تے جنگ حنین وچ بهی حضرت انس محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمدے نال رہے جدوں آپ نوں تیر انداز دشمناں نے گهیریا سی تے اس وقت آپ دی عمر صرف سولہ (16) برس سی۔ حضرت انس نوں یقیناٌ انندا توں تشبیہ دتی جا سکدی اے جو بدها دی ساتھ رہیا جدوں هاتهی نے اس اُتے حملہ کیتا سی۔
بدها نوں پہچاننے دے چھ اصول
سودھوانجیل بدها، کارس دے تصنیف کردہ دے مطابق:
مبارک (انسان) نے فرمایا،” دو ایداں دے مواقع نیں جس وچ تاتهاگا، دا ظہور نہایت آشکارا تے روشن ہوئے گا۔ اس رات جس وچ تاتهاگا عالی شان تے اکمل بصیرت حاصل کرے گا۔ تے اوہ رات جس وچ اوہ انتقال کرے گا، حد توں زیادہ روشن ہوئے گی۔ جس توں زمین وچ (بدها) دی موجودگی مفقود ہو جائے گی۔[۱۰]
گوتهم بدھ دے مطابق بدها نوں پہچاننے دے لئی مندرجہ ذیل چہ اصول نيں۔
1) کہ بدها عالی شان تے اکمل بصیرت رات دے وقت حاصل کرےگا۔
2) اوہ اپنے بصیرت دے اکملیت وچ نہایت روشن ہون گے۔
3) بدھا فطری موت مرے گا۔
4) اوہ رات دے وقت وفات پائے گا۔
5) اوہ اپنی موت توں پہلے نہایت روشن چہرے والاہوئے گا۔
6) اس دے انتقال دے بعد زمین اُتے بدھا دی موجودگی مفقود ہو جائۓگی۔
محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے عالی مرتبہ بصیرت تے پیغمبری رات دے وقت حاصل کيتی۔
ترجمہ: اساں اس(قران) نوں شب قدر (طاقت دی رات) وچ نازل (کرنا شروع) کیتا۔ [۱۱]
محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے جلد ہی محسوس کیتا کہ اس دی سمجھ آسمانی روشنی نے منوّر کیتا۔ حضرت محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم فطری موت مرے۔ حضرت عائشہ صدیقہ دے مطابق،محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دا انتقال رات دے وقت ہويا۔ جدوں اوہ وفات پا رہے سن تاں دیّے وچ تیل نئيں سی تے حضرت عائشہ صدیقہ نوں تیل قرض لینا پيا۔ حضرت انس دے مطابق، محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم اپنی وفات دی رات نہایت روشن معلوم ہُندے سن ۔ محمّدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی تدفین دے بعد، آپ کدی وی روئے زمین اُتے جسمانی حالت وچ نئيں دیکھے گئے۔
بدھا صرف مبلّغ ہُندے نيں
سودھودھمّا پڈّا تے مشرق دے مقدّس کتاباں دے مطابق:
جاتھاگا (بدھا) صرف مبلّغ ہُندے نيں۔[۱۲]
قرآن فرماندا اے۔
ترجمہ: تو آپ نصیحت کردے رہیے کہ آپ نصیحت کرنے والے ہی اے۔ آپ انہاں اُتے داروغہ نئيں اے۔[۱۳]
بدھا دے مطابق ‘مایتریا’ دی پہچان
سودھودھمّا پڈّا اورماتایاستّا دے مطابق:
موعود (انسان) دے ایہ (صفات) ہون گے۔
1) ساری مخلوقات دے لئی رحمت
2) امن دا پیغمبر
3) امن ساز
4) دین وچ سب توں کامیاب ترین انسان
‘مایتریا’ اخلاق و اقدارکے مبلّغ دی حیثیت دے مطابق(مندرجہ ذیل صفات دا حامی ہوئے گا)
1) سچّا
2) خودّار
3) شریف تے عالی شان
4) غرور نہ کرنے والا
5) مخلوقات دے لئی بادشاہ
6) اپنے کلام تے اعمال وچ دوسرےآں دے لئی نمونہ [۱۴]
حوالے
سودھو- ↑ مذاہبِ عالم وچ حضرت محمّد دا ذکر، مصنّف : ڈاکٹر ذاکر نائیک، صفحہ 47
- ↑ چکاوندی سنهنادستّاندا دی سورہ 3 آیت 76
- ↑ مشرق دی مقدّس کتاباں، جلد نمبر 35، صفحہ نمبر 225
- ↑ انجیل بدها، تصنیف : کارس ،صفحات 218 –217
- ↑ القران، سورۀ نمبر 21 آیت 107
- ↑ مشرق دے مقدّس کتاباں، جلد نمبر11، صفحہ نمبر 36
- ↑ ماحا پاری نیانا ستّّا، سورۀ نمبر 20، آیت 32
- ↑ مشرق دے مقدّس کتاباں، جلد نمبر11، صفحہ نمبر 97
- ↑ ماحا پاری نیانا ستّّا، سورۀ نمبر 5، آیت 36
- ↑ انجیل بدها، تصنیف : کارس ،صفحہ 214
- ↑ القران، سورۃ القدر 1:97
- ↑ مشرق دے مقدّس کتاباں، جلد نمبر10، صفحہ نمبر 67
- ↑ القران، سورۃ الغاشیّہ 88: 21 -22
- ↑ ماتایاستّا، صفحہ 151